Pagina 2 van 2

Re: soms wil ik me even verstoppen

Geplaatst: 09 jan 2020, 15:24
door Lokien
Ik kan Marielle ook echt aanraden om een keer een bijeenkomst van Transvisie-(H)erkenning bij te wonen. De eerstvolgende is in Utrecht, in februari:

zaterdag 8 februari a.s.
10.30 - 13.00 uur voor partners
14.00 - 16.30 voor ouders en andere familieleden

Mijn vrouw heeft daar veel herkenning gevonden. Het was voor haar vooral fijn om te zien dat er veel meer mensen zijn, die met hetzelfde worstelen. En Marielle staat daar in het middelpunt, jij niet, dat is ook wel een keer fijn.

Meestal als het beest eenmaal los is, dan laat het zich niet meer temmen. Veel met elkaar blijven praten, elkaar blijven voelen.
Je zult zien dat wat jullie altijd heeft gebonden, dat dat gewoon blijft bestaan. De bottomvraag is denk ik uiteindelijk: kan Marielle leven met een vrouw? Zou zij hand in hand met jou over straat kunnen lopen? Zou ze tegen je aan kunnen liggen? Welke affectie is voor haar mogelijk?
En hoe sta jij daarin?
Jullie hebben echt nog heel veel tijd om dat samen te ontdekken. Wees zo open mogelijk. Als er een ding niet nodig is, dan is dat schaamte; je bent nou eenmaal zo.

Bij ons is er erg weinig veranderd uiteindelijk. Mijn vrouw geniet meer van mijn lichaam nu, ikzelf ook, dus dat zal wel terecht zijn. De seks is wel een tijd weggeweest tijdens de transitie. Seks was voor mij vaak pijnlijk met de testosterononderdrukker, en zij vond het moeilijk om mij als man te zien, terwijl ze zo haar best deed om me als vrouw te bekijken. Maar knuffelen, dat zijn we altijd blijven doen.
Nu is de seks trouwens weer prima, al is mijn potentie nooit meer teruggekeerd zoals vroeger. Maar goed, daar ben ik ook blij om, ik vond het maar niks al die seksdwang.
Overigens blijf ik erbij, maar ik geloof dat ik vrij eenzaam ben hierin, dat het een lang proces is, maar dat er maar weinig verandert door je transitie; het is voornamelijk je buitenkant.

Re: soms wil ik me even verstoppen

Geplaatst: 09 jan 2020, 16:25
door anna_
Lokien schreef: 09 jan 2020, 15:24 Meestal als het beest eenmaal los is, dan laat het zich niet meer temmen. Veel met elkaar blijven praten, elkaar blijven voelen.
Je zult zien dat wat jullie altijd heeft gebonden, dat dat gewoon blijft bestaan. De bottomvraag is denk ik uiteindelijk: kan Marielle leven met een vrouw? Zou zij hand in hand met jou over straat kunnen lopen? Zou ze tegen je aan kunnen liggen? Welke affectie is voor haar mogelijk?
En hoe sta jij daarin?
Jullie hebben echt nog heel veel tijd om dat samen te ontdekken. Wees zo open mogelijk. Als er een ding niet nodig is, dan is dat schaamte; je bent nou eenmaal zo.

Bij ons is er erg weinig veranderd uiteindelijk. Mijn vrouw geniet meer van mijn lichaam nu, ikzelf ook, dus dat zal wel terecht zijn. De seks is wel een tijd weggeweest tijdens de transitie.
je slaat de spijker op zijn kop, dat zijn inderdaad de vragen waar @marielle mee worstelt!
Wel is het zo dat ons seksleven ver weg was geraakt de afgelopen jaren en dat we juist sinds ik het verteld heb - en we schaamte en verlegenheid los proberen te laten - elkaar op dat gebied volledig aan het herontdekken zijn. En ook dan is het heel fijn en bijzonder om te merken hoe bijzonder het eigenlijk kan zijn als het knuffelen, de intimiteit voorop staan en je daarnaast lichamelijk dingen kan ontdekken bij jezelf en elkaar die je nooit eerder durfde toe te laten (waarbij dus voor mij de sex als man inderdaad niet zo hoeft). - en nooit gedacht dat ik zoiets zou delen op een forum :roll:

Re: soms wil ik me even verstoppen

Geplaatst: 01 feb 2020, 09:53
door Maurits
Mooie, ontroerende, herkenbare, tekst Anna!

Het eeuwige gestoei tussen emotio & ratio :think: Zo heb ik ook jaren geworsteld! Totdat een maatschappelijk werker zei: "Waarom kleed je je eens niet als man en kijk dan wat je voelt."

Zo gezegd, zo gedaan. En het voelde fantastisch! :) Het materiaal op mijn huid, de vorm van de kleding en vooral de terugblik van die leuke kerel in de spiegel.

Uiteindelijk gaat het om het voelen, want dat is je innerlijke leefwereld. De geest kan wel 1.000 obstakels opwerpen. En zeg nou zelf, terugkijkend op je sterfbed (hopelijk is dat nog ver weg!), kan je jezelf wel voor de kop slaan als je al die tijd je ware ik hebt verborgen en je leven een toneelstukje was om anderen te plezieren...

Je leeft met name voor én met jezelf :hug:

Re: soms wil ik me even verstoppen

Geplaatst: 02 feb 2020, 23:35
door anna_
Maurits schreef: 01 feb 2020, 09:53 Mooie, ontroerende, herkenbare, tekst Anna!

Het eeuwige gestoei tussen emotio & ratio :think: Zo heb ik ook jaren geworsteld! Totdat een maatschappelijk werker zei: "Waarom kleed je je eens niet als man en kijk dan wat je voelt."

Zo gezegd, zo gedaan. En het voelde fantastisch! :) Het materiaal op mijn huid, de vorm van de kleding en vooral de terugblik van die leuke kerel in de spiegel.

Uiteindelijk gaat het om het voelen, want dat is je innerlijke leefwereld. De geest kan wel 1.000 obstakels opwerpen. En zeg nou zelf, terugkijkend op je sterfbed (hopelijk is dat nog ver weg!), kan je jezelf wel voor de kop slaan als je al die tijd je ware ik hebt verborgen en je leven een toneelstukje was om anderen te plezieren...

Je leeft met name voor én met jezelf :hug:
ik snap wat je zegt
en ik herken wat je beschrijft!
als ik volledig mezelf kan zijn ga ik stralen, mijn ogen, mijn gezicht, alles straalt dan. Dat zie ik, en anderen zien dat ook. Het is magisch en zo voelt het ook, zo enorm bevrijdend.

en nee ik wil inderdaad biet terugkijken op een toneelstukje aan het einde van mijn leven.

maar dat betekend ook niet dat ik mijn reisgenoten op mijn levensweg wil kwetsen, dat doet mij pijn, als mens die een ander mens verdriet ziet hebben.

met een heleboel liefde, praten, respect en vertrouwen proberen we er SAMEN sterker door te worden, hoe moeilijk het vaak ook is.

Re: soms wil ik me even verstoppen

Geplaatst: 03 feb 2020, 00:27
door Maurits
Hoi Anna,

Die kant snap ik ook! Natuurlijk wil je je dierbaren geen pijn doen.

De weg naar de beslissing is soms als een legpuzzel met vele stukjes. Ik wens jou en je dierbaren veel sterkte toe in het leggen daarvan - hopelijk wordt het voor iedereen een prachtig eindresultaat!

:hug2:

Re: soms wil ik me even verstoppen

Geplaatst: 14 feb 2020, 15:44
door Melanie1983
Hoi Anna
Ik las net je stukje.

Wat jij mee maakt is voor mij herkenbaar. Ik zit daar ook mee te worstelen. Met de waarom vraag etc doe ik hier goed aan enzo. Maak ik mezelf niet gek met dingen.

Het is zeker allemaal lastig welke stappen. Er genomen moeten gaan worden voor jezelf. Ik hoop dat je de juiste keuze kan en mag gaan maken.

Wilde dit even met je delen 😊 groetjes Melanie