Wat maakt iemand man?

Gevoelens die je met de wereld deelt
Sunny
Berichten: 51
Lid geworden op: 28 apr 2012, 06:30
Gender: Vrouw

Re: Wat maakt iemand man?

Bericht door Sunny »

Veel mensen zullen hier over nadenken puur op een persoonlijk vlak, en dat is ok; dat is immers ons aller respectievelijke beleving in dit bestaan.
Echter is deze beleving wel noodgedwongen geïnformeerd door wat de maatschappij (en onze ervaring, opvoeding etc) dicteert.

En, zoals we hier allemaal weten, is wat de maatschappij dicteert niet altijd bepaald gegrond in feitelijke realiteit.

De obsessie van de maatschappij met het binaire bijvoorbeeld. Zwart of wit, man of vrouw, Ajax of Feyenoord. Het is misschien een wetenschappelijk feit dat de menselijke psyche zo functioneert, maar dat maakt niet dat de realiteit, de wereld of de menselijke aard zich daar ooit naar heeft gevoegd.

Glitterdingen voor meisjes ligt nergens in ons DNA besloten. Er is geen gen voor het dragen van jurken. Er is geen enkele neurologische aanzet voor mannen om emotioneel geconstipeerd te zijn, noch voor vrouwen hun zogenaamde emotionaliteit. Natuurlijk kunnen we het over hormonen hebben, maar die bepalen vooral fysiologische kenmerken, in tegenstelling tot populaire gedachte. Of wens, misschien.

Het is tegenwoordig gelukkig beter aan het worden, maar zolang we jongens blijven opvoeden als allergisch voor alles dat als "vrouwelijk" wordt gezien, en meisjes de zorgverlenersrol verpakt in "girl power" blijven opdringen, zal de vraag wat iemand "man" of "vrouw" maakt nooit een discussie krijgen die wat een stel witte cishet mannen ooit besloten hebben ontstijgen.

Nu zeg ik niet dat genderrollen er niet toe doen. Als transvrouw smelt ik in veel van de tropen die de maatschappij me (zelfs voor ik wist dat ik trans was) oplegde. Ik probeer alleen mijn identiteit niet te laten dicteren door triviale dingen als jurken of broeken, mascara of haardracht, loopjes of het geluid van mijn stem. Natuurlijk pas ik al die dingen (die niet al natuurlijk komen) wel aan naar gelang de maatschappij dat vereist, maar in mijn beleving definieert het me niet als "vrouw" of "man".

Laat ik het zo zeggen: als ik droom, en ik word wakker, dan is het gender waarin ik mezelf droomde altijd een resultaat van wat ik er zelf achteraf op plak (als het niet een heel specifieke situatie is die je als vrouw in deze samenleving geneigd bent te hebben). Er zijn tijden geweest dat ik wakker werd en me herinnerde gedroomd te hebben als "man", alleen maar omdat ik in mijn droom niets uitdrukkelijk "vrouwelijks" deed. Dat, terwijl er ook niets uitdrukkelijk "mannelijk" aan was.
Dat zijn mijn aangeleerde vooroordelen, en heeft niets te maken met de identiteit, of id, die ik bij de basis ben.

Dus ja. Wat mij betreft zwelg ik in roze en spuw ik sequins en glitter als een balrog in drag; niet alleen omdat de maatschappij dat van me verwacht, maar omdat ik dat gewoon leuk vind (zoals ook een hoop mannen als ze denken dat niemand ze ziet). "Man" en "vrouw" is een positie die je zelf in moet nemen maar, uiteindelijk, niet een sleutelbegrip als het aankomt op wie jij echt bent. Ik ben ik, en ben toevallig een vrouw. Wat? Is er een lidmaatschapskaart of zo?
Caelan
Berichten: 137
Lid geworden op: 08 okt 2019, 13:48
Gender: Trans FtM
Voornaamwoorden: Hij/hem
Locatie: Limburg

Re: Wat maakt iemand man?

Bericht door Caelan »

Dit vind ik een lastige. Je wordt namelijk zo veel beïnvloed door stereotypes dat het soms lijkt alsof je vergeet wat nu echt van belang is. Het stereotype man is dan ook stoer, toont weinig emoties en gedraagt zich als een echte macho. De vraag die dan vaak bij mezelf naar boven komt borrelen is: zou ik dan geen man kunnen zijn? Ik ben namelijk niet perse op die manier. Ik toon geregeld emoties en heb een ontzettende hekel aan mannen die zich gedragen alsof ze heel wat zijn. Daarnaast denk ik graag dat ik stoer ben, maar dat kan ook komen door de kleding die ik draag. :P

Enfin, ik denk dat het heel lastig te zeggen is wat iemand nu echt man of vrouw maakt. Er zijn bepaalde stereotypen waardoor je eigen beeld een beetje vervaagt. Dat begint al van jongs af aan: meisjes spelen met poppen, jongens met auto's, maar wat als het andersom is? Mijn broer had een pop (een mooie met rode haren en een gehaakt tuinpakje aan), ik speelde net zo goed met auto's, Lego en dat soort dingen. Daarnaast had ik ook poppen, want die gooide ik altijd heel graag heel boos de gang in. Mijn ouders waren qua opvoeding niet zo streng. Wij mochten aan wat wij wilden qua kleding, mochten onze haren zoals we wilden en mochten spelen met wat we wilden. Daardoor is mijn beeld van "wat is man en wat is vrouw" misschien ook wat soepeler.

Het belangrijkste is voor mij niet wat een man of vrouw volgens de samenleving typeert, maar hoe je je van binnen voelt en waar jij je lekker bij voelt. Je hoeft geen stereotype te zijn om man of vrouw te zijn, maar als transgender maakt het dat vaak wel lastig, omdat je jezelf gaat meten aan stereotypen, helaas.
"There will be haters, there will be doubters, there will be non-believers, and then there is you, proving them wrong."
Plaats reactie