Het begin is gemaakt
Geplaatst: 30 mei 2017, 10:58
vanmiddag heb ik een afspraak bij de huisarts met mijn kleintje van 10. van de huisarts wil ik een verwijzing naar de kinderarts, en van de kinderarts wil ik weer een verwijzing naar de kinder-endocrinoloog in rotterdam.
het is heel dubbel, en ik heb het steeds uitgesteld. aan de ene kant zou het een opluchting zijn als cheyenna intersekse conditie heeft, want dan vallen de puzzelstukjes op hun plek, zowel voor haar als voor mij. aan de andere kant vraag ik me af waar het allemaal toe gaat leiden.
als ze bv teelballen heeft in haar buik, moeten die dan weggehaald worden? kan het kwaad om ze te laten zitten? als haar hormonen afwijken, moet ik daar dan iets mee? wil ik dat cheyenna "normaal" wordt? ze is perfect zoals ze is, maar gaat ze er zelf problemen mee krijgen?
vorige week belde de endocrinologe uit nijmegen. zij ziet genoeg redenen voor onderzoek. zo heeft cheyenna schaamhaar vanaf haar geboorte, en is haar rug behaard. ook heeft ze grijze haren. allemaal tekenen dat er iets afwijkt in haar hormoonhuishouding.
als ze geen intersekse conditie heeft, zit ze waarschijnlijk in het verkeerde lichaam, maar moeten we daar nu al iets mee? of is het beter om te wachten?
allemaal vragen waar niemand antwoord op heeft, en het worden er alleen maar meer. het enige wat ik wil, is dat mijn kindje gelukkig is, en daarvoor moet ik nu misschien al ingrijpende beslissingen nemen. ze valt sowieso altijd buiten de groep op school, want ze is gewoon anders, en is dat altijd geweest. mede door haar autisme begrijpt zij de andere kinderen niet, en andersom. maar haar autisme zorgt er ook voor dat zij zich nooit afvraagt waarom ze zich half jongen/half meisje voelt. ze accepteert het gelukkig gewoon, net als wij.
zelf merk ik dat ik het steeds moeilijker vind om "haar" en "zij" te zeggen, want ze is voor mij geen meisje, maar ook niet helemaal een jongen. ik kan moeilijk "het" gaan zeggen. ze zouden nieuwe woorden moeten verzinnen voor kinderen zoals mijn lieve kleintje.
alles is nog onzeker, maar de eerste stap is gezet, en ik ben nu al nerveus over de reactie van de huisarts, want dit is een heel klein, streng gereformeerd dorpje. mocht ik de verwijzing niet krijgen, dan moet ik het op een andere manier proberen, want cheyenna heeft recht op duidelijkheid, en wil dit zelf ook heel graag.
het is heel dubbel, en ik heb het steeds uitgesteld. aan de ene kant zou het een opluchting zijn als cheyenna intersekse conditie heeft, want dan vallen de puzzelstukjes op hun plek, zowel voor haar als voor mij. aan de andere kant vraag ik me af waar het allemaal toe gaat leiden.
als ze bv teelballen heeft in haar buik, moeten die dan weggehaald worden? kan het kwaad om ze te laten zitten? als haar hormonen afwijken, moet ik daar dan iets mee? wil ik dat cheyenna "normaal" wordt? ze is perfect zoals ze is, maar gaat ze er zelf problemen mee krijgen?
vorige week belde de endocrinologe uit nijmegen. zij ziet genoeg redenen voor onderzoek. zo heeft cheyenna schaamhaar vanaf haar geboorte, en is haar rug behaard. ook heeft ze grijze haren. allemaal tekenen dat er iets afwijkt in haar hormoonhuishouding.
als ze geen intersekse conditie heeft, zit ze waarschijnlijk in het verkeerde lichaam, maar moeten we daar nu al iets mee? of is het beter om te wachten?
allemaal vragen waar niemand antwoord op heeft, en het worden er alleen maar meer. het enige wat ik wil, is dat mijn kindje gelukkig is, en daarvoor moet ik nu misschien al ingrijpende beslissingen nemen. ze valt sowieso altijd buiten de groep op school, want ze is gewoon anders, en is dat altijd geweest. mede door haar autisme begrijpt zij de andere kinderen niet, en andersom. maar haar autisme zorgt er ook voor dat zij zich nooit afvraagt waarom ze zich half jongen/half meisje voelt. ze accepteert het gelukkig gewoon, net als wij.
zelf merk ik dat ik het steeds moeilijker vind om "haar" en "zij" te zeggen, want ze is voor mij geen meisje, maar ook niet helemaal een jongen. ik kan moeilijk "het" gaan zeggen. ze zouden nieuwe woorden moeten verzinnen voor kinderen zoals mijn lieve kleintje.
alles is nog onzeker, maar de eerste stap is gezet, en ik ben nu al nerveus over de reactie van de huisarts, want dit is een heel klein, streng gereformeerd dorpje. mocht ik de verwijzing niet krijgen, dan moet ik het op een andere manier proberen, want cheyenna heeft recht op duidelijkheid, en wil dit zelf ook heel graag.