De Hormonen

Open forum, waar ook de transgenders op dit forum kunnen meepraten.
Plaats reactie
Patricia
Berichten: 165
Lid geworden op: 02 apr 2016, 08:06
Gender: Vrouw

De Hormonen

Bericht door Patricia »

DE HORMONEN DIE IN CHARLOTTE WONEN

Goedemiddag, we zijn nu 2 weken en 1 dag onderweg met de hormonen het is vandaag 15 augustus en ik heb goed opgelet de afgelopen weken en het is best wel verbazingwekkend hoe snel dingen effect gaan hebben. Charlotte neemt elke dag rond 18.00 haar vergif blokker (testosteron) en ze plakt haar pleister op dinsdagavond en zaterdagochtend (oestrogeen). De pleisters zal ze de rest van haar leven moeten blijven gebruiken. De pillen tot de vaginaplastiek is gedaan want dan word dat hormoon niet meer aangemaakt.

Het begon al gelijk op de eerste dag op 2 augustus ze had de avond vooraf de pleister geplakt. Het eerste wat merkbaar werd was dat gevoel van het ene moment het snikheet hebben en het andere moment ijskoud. Haar lichaamstemperatuur lag ook wel wat hoger dan ze normaal gewend was op 37,5. Ze bemerkte dat haar borsthuid minder vettig was dan normaal, waar ze heel blij mee was. Wat er verder is veranderd in de korte periode tot nu. Hihi, ze vloekt nauwelijks nog en niet dat ze nou een vloekkanon is maar is merkbaar. Ze maakt zich niet meer zo druk en er is dus minder stress. Ik denk dat het mede komt omdat nu deze fase er is er toch een soort rust komt.

Met betrekking tot haar haartjes bemerken we dat haar been en borsthaar en al het haar behalve in het gezicht minder snel groeit en echt wel veel minder snel. Dat is toch opmerkelijk maar wel mooi meegenomen. Ze slaapt wel wat onrustig en heeft regelmatig last van nacht zweten en dat warm/koud natuurlijk dat blijft nog. Haar temperatuur reguleert zich momenteel rond de 37,0. Ze twijfelt soms wel wat meer over simpele dingen zoals ze laatst 5 mensen vroeg of ze haar pleister moest vervangen omdat het leek alsof hij losliet.

Slapen doet ze soms ook overdag, ze slaapt wel iets meer dan ik gewend ben maar onrustige nachten vermoeien je natuurlijk ook. Haar mooie zachte handen zijn aan de bovenzijde minder blauw van de aderen en dan last but not least. De welbekende emotionele buien. Het maakt niet uit wat het is van een zielig dier bij Dr Pol tot noem maar wat geks en soms zelfs niets, huilen of moodswing en ineens emotioneel. Dat zijn de dingen die nu al allemaal waarneembaar zijn.

Voor nu moet ik het hier even bij gaan laten, als er iemand ooit vragen heeft stel ze dan vooral ze zullen met liefde worden beantwoord. En deel ook hoe jij de hormonale verandering doormaakt van je partner of broer, zus, dochter, zoon enz. Het is leuk om de verschillen te zien of de gelijkenis juist

Groetjes Patricia
:hbeat: Geef Alleen Wat Jezelf Wilt Ontvangen :hbeat: (Respect)
EricaTS
Berichten: 56
Lid geworden op: 16 okt 2017, 11:52
Gender: Trans MtF

Re: De Hormonen

Bericht door EricaTS »

Hi Patricia,

Ik las net vol spanning je verhaal aangezien ik binnen een paar weken zelf opstart met hormonen dus leuk om te lezen wat me zo allemaal te wachten staat ook al veronderstel ik dat het van persoon tot persoon anders is maar toch...Hoe gaat het nu met Charlotte en wat zijn de effecten na de eerste maanden? Ben wel benieuwd :-) Grtjs
Charlotte_C
Berichten: 767
Lid geworden op: 13 apr 2014, 09:51
Gender: Vrouw
Locatie: Omgeving Oosterhout (Nbr.)

Re: De Hormonen

Bericht door Charlotte_C »

Hey Erica,

wat leuk dat je binnenkort zelf mag starten met de hormonen. Je zult het misschien al wel door hebben, maar het postje van Patricia gaat over mijn persoontje. Het leek me daarom misschien wel leuk als ik er zelf op zou reageren om mijn visie te geven. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat Patricia dat dan ook niet nog kan doen. Dat maakt het misschien wel weer extra leuk.

Bij nalezing zag ik dat ze al een aantal dingen heeft genoemd die in de eerste paar weken voor kwamen. Ik denk dat ik die situatieschets het beste als uitgangspunt kan nemen. Uiteraard moet ik wel zeggen dat de zaken die ik ervaar zeker niet voor een ander op dezelfde moment hoeven te vallen. Ieder mens is verschillend.

Al in de eerste dagen merkte ik dat de huid in mijn borststreek aanmerkelijk minder vet was. Ik heb nooit een echte vette huid gehad, behalve dan op die plaats. Het was daar zelfs zo erg dat ik drie keer per dag dat stukje huid aan het ontvetten was. Het kwam dus als een totale verademing dat ik ineens opmerkte dat dit niet meer nodig was. Voor de rest is mijn huid voor mijn gevoel gewoon gelijk gebleven. Het is niet zo dat de rest ervan nu ook ineens droger is geworden. gelukkig maar, want om nou te veranderen in een van de Dode Zee-Rollen lijkt me nou ook niet iets dat te ambiëren valt.

Het mindere vloeken is absoluut waar. Zoals Patricia al zei was ik al niet iemand die echt bovenmatig veel vloekte, maar nu zie en voel ik daar gewoon in 99 van de 100 gevallen de noodzaak simpelweg niet meer voor. Dit duurt nu nog altijd voort. Ja natuurlijk komt er ook nu nog weleens een woordje uit, maar echt verwaarloosbaar bij wat het was.

Hoewel ik mijn temperatuur al sinds september niet meer heb gemeten, ik geloofde het eigenlijk wel, is het warm-koud-warm-koud gevoel en het beperkte nachtzweten wat ik deed al geruime tijd weg. Het kan goed zijn hoor dat mijn temperatuur nog steeds iets hoger ligt dan voor de HRT, maar zonder meting kan ik daar geen woord over zeggen. Ik voel me in ieder geval prima, dus het zal wel goed zijn :)

Het verhaal over die pleister die losliet is ook weer een heel verhaal geweest. Het was meen ik de derde pleister die ik ooit heb opgeplakt en tevens de enige die ik niet in één van de bilstreken heb geplakt. Die dag had ik even in de tuin gewerkt en op een of andere manier besloot de pleister dit niet zo heel prettig te vinden en weg te willen zwemmen van mijn arm. resulterend in een pleister die half los hing. Nou echt, de bui van onzekerheid die daaruit voortkwam was echt met geen pen te beschrijven en was de ergste van zijn soort die ik sindsdien heb gehad. Gelukkig eigenlijk. Want op dat moment kende ik mezelf echt gewoon totaal niet terug. Alles bij elkaar heb ik echt aan vijf of zes mensen gevraagd wat ik moest doen en bij elk antwoord werd eigenlijk de twijfel alleen maar groter. Uiteindelijk heb ik maar iets duns met lange mouwen aangetrokken in de hoop dat de pleister bleef zitten en wat bleek nou. Op de een of andere manier kwam de pleister weer vaster te zitten, waardoor deze gewoon de drieënhalve dag kon blijven zitten. Zou ik het nu anders doen? geen idee, maar vermoedelijk niet. Dit twijfelen is iets dat er in is gekomen en te zijner tijd de kop wel op zal blijven steken.

Voor wat betreft het slapen. Ja ik ben ietsje meer gaan slapen dan ik deed. Maar ik moet zeggen dat ik per nacht eigenlijk wel erg weinig sliep voorheen, met vijf uur maximaal had je het wel gehad. Overigens heb ik in het topic "eerste dag HRT" een reactie geplaatst waarin ik dat uitgebreid omschrijf. weliswaar is het niet mijn eigen topic, maar het was er geoorloofd om het daar te doen.

Emotioneel is het echt heel erg bijzonder geweest en nog trouwens. Voordat ik met de hormonen begon was ik op emotiegebied al geen ijskonijn en ik kan zeggen dat de emoties alleen maar meer zijn geworden. zielige hondjes op tv, mensen die elkaar de liefde verklaren, Dr. Pol die op tv een dier laat inslapen, noem maar op. Gegarandeerd dat de kraan open gaat hoor. Heel vreemd heb ik begin deze maand even een aantal dagen een totale emotionele blokkade gehad. Echt met de beste wil van de wereld was er geen emotie uit te krijgen. Waar dit vandaan kwam, geen idee. Maar na een paar dagen zat ik in bad en ineens kwam alles eruit. Sindsdien is het gewoon weer lekker om de haverklap om niks huilen. Heerlijk is dat eigenlijk gewoon.

Een paar mensen hebben me voorspeld dat ik na een week of zes hormonen wel in een depressie zou schieten, daar is gelukkig niks van waar gebleken. Ik heb daar ook altijd ingestaan met het idee van we zien wel of dat wel of niet gebeurt. Niet te ver op die dingen vooruit lopen want dan roep je het over jezelf af.

Last but not least wil ik het natuurlijk even hebben over het onderwerp borstgroei. Ik zou het in mijn dagboek moeten nakijken wanneer ik voor het eerst iets merkte, maar het gebied waar de borstvorming plaats moet gaan vinden is al geruime tijd erg gevoelig. Ik zal dit niet erger maken dan het is, tenminste in mijn geval. Ik kan heel slecht tegen pijn en naar mijn beleving is het ongemak niet meer dan 1,5 op de pijnschaal. Niet meer dan een ongemak. Met een uitloper naar 2 als ik heel de dag mijn vulligen ingehad heb. Kortom dat is goed te doen. De laatste paar weken heb ik het idee dat ik inderdaad iets van een opbolling van zéér minimale omvang begin te zien. De andere dag ook weer niet. Maar het geeft me wel het gevoel dat er iets gebeurt. Ik hou mezelf dan voor dat het nu pas 3,5 maand is dat we onderweg zijn en dat de totale borstgroei tot (meen ik) een jaar of 2 kan aanhouden. We zijn er dus nog lang niet.

Zo dit was even mijn visie op de laatste maar maanden. Ik had al niet het idee dat het even bij een kort stukje zou blijven. Hihi.

Groetjes,

Lotte / Charlotte (Ik luister naar allebei, als het beestje maar een naam heeft)
However far we travel. Wherever we may roam. The center of the circle will always be our home
EricaTS
Berichten: 56
Lid geworden op: 16 okt 2017, 11:52
Gender: Trans MtF

Re: De Hormonen

Bericht door EricaTS »

Helaba Lotte,

Lief van je om even je relaas te doen van de afgelopen maanden en ja volgende week dinsdag is het dan zover en kijk er echt wel naar uit....Ook wel een beetje van oeps wat gaat er gaan gebeuren, hoe ga ik reageren want tja iedereen is anders. Emotioneel ben ik hoe dan ook al van nature dus las dat nog erger gaat worden OMG :-) En nu maar hopen dat die pleisters op hun plaats blijven hé en dat ik na zes weken niet in een of andere depressie terecht kom ohhhh neen help!!! Ik ga je zeker op de hoogte houden van mijn eerste dagen en weken van ontdekking ohhhhh weg met de stress en welkom mood swings ;-) Groetjes Erica :hug:
Plaats reactie