T-Nederland

Ho even...

::: tijdelijk slotje :::

Laten we de woorden schreeuwer en ruzie maar even laten rusten.

Je kunt geluk hebben met je traject, of pech. Hoe dan ook, iedereen zal het er over eens zijn dat er best wat valt te verbeteren. Veel valt te verbeteren zelfs. Sommige transen, vaak al lang door het traject heen, laten het niet langs hun koude kleren afzakken, maar zetten zich in. Met hart en ziel. Vaak wel met steun, maar dan meestal vanuit een beperkte en selecte kring, in discussies die niet voor iedereen gezellig leesvoer zijn.
Ze hebben te maken met desinteresse, tegenwerking en teleurstelling. Vanuit de hoek van zorgverleners, van zorgverzekeraars en niet te vergeten wet- en regelgevers. Je moet dan van goeden huize komen om stand te houden. Zonder strijdvaardigheid kom je in elk geval niet ver.
Als je dan ook nog te maken krijgt met wat je meende dat je achterban was, die nogal teleurstellend vaak erg lauw reageert, of soms zelfs negatief (zie de bekende Facebookgroepen), lijkt mij eerlijk gezegd niet makkelijk. Ik geloof best dat sommigen je als toegewijd activist beschouwen als een schreeuwer. Ik vind dat persoonlijk niet.

De activisten hebben zo stiekemweg flink wat bereikt. Of dat allemaal door iedereen juichend werd ontvangen is een tweede, maar de communicatie naar die grotere achterban was er niet of nauwelijks. We kunnen ze wel verwijten dat ze geen mandaat hadden, maar hoe moesten ze dat krijgen? Okee, er is nu de Vereniging T-Nederland, die zich heel openlijk begint te manifesteren. De groep koplopers, die activisten, kunnen nu wél met een bredere groep van ons-soort-mensen communiceren. Dat zal wennen zijn. Voor die koplopers, maar ook voor hen die zich soms iets meer in bepaalde materie moeten verdiepen, voordat ze tot een oordeel komen. Voordat ze bewust een stem kunnen uitbrengen.

Oh jee... ligt hier dus een taak?
Zeker wel. Beschouw activisten niet teveel als voor-de-troepen-uitmarcherende individuen, maar gewoon als koplopers. Koplopers die op hun beurt er soms aan zullen moeten wennen dat, willen zij de steun van die grotere achterban krijgen, ook iets meer aan informatieverstrekking moeten gaan doen. Niet alleen binnen een selecte kring van andere koplopers, maar ook juist in de breedte.
Een forum leent zich daartoe nu eenmaal beter dan een Facebookpagina, waarin het lastig zoeken is naar de juiste informatie. Dit forum is bovendien in hoge mate open en wordt - behoudens de besloten delen - uitstekend geīndexeerd door zoekmachines.

Even wennen? Jazeker. Nou, en?

De koplopers stonden er tot nu toe wat eenzaam in, zonder brede achterban. Zou best wel eens ervaren zijn als schreeuwen. Maar hun inzet is wél goud waard. De meestal wat minder hoorbare achterban die minder activistisch is ingesteld zou er wel bij varen als ze (we dus) zo nu en dan bereid zijn om de koplopers misschien iets bij te sturen, maar ze anderzijds ook eens het gevoel te geven dat ze niet voor piet snot bezig zijn.

Tot zover mijn twee centjes,
Eva

@Eva, mooi betoog en waar roep je nu eigenlijk precies voor op (anders dan wat er al is)? Een legertje activisten en wat zouden die dan moeten doen (beter communiceren met hun brede achterban?), meer leden voor de T-Nl vereniging, een actief forum ('n wisselend bestand van nieuwkomers) die 'bijsturen' en een mandaat verstrekken? Meer mensen die een picknick of anderszins leuke dingen organiseren, 'n groep(je) vrijwilligers?
Kan er nu nog geen touwtje aan vastknopen

Frederique schreef:Mij een schreeuwer noemen? Jij zoekt ruzie

Vooreerst: Ik heb bijzonder veel respect voor mensen die zich inzetten voor "de goede zaak". Keer op keer heeft de geschiedenis bewezen dat er altijd een vocal minority nodig is om dingen ten goede te veranderen voor de silent majority.

Waar echter (te) weinig aandacht aan besteed wordt zijn de redenen waarom die meerderheid haar mond niet open doet.

Ander puntje: Wanneer activisme uitmondt in het keer op keer op dezelfde spijker slaan met diezelfde inmiddels erg versleten hamer, dan houdt het op voor mij.

Nog even iets over Informed Consent. Sommige voorstanders melden dat het aantal spijtoptanten niet hoger ligt bij IC dan bij de vooralsnog in o.m. onze lage landen gebruikelijke zorgaanpak.

Helaas weet je dat niet en kan je dat ook niet weten. Daar zijn immers geen cijfers over beschikbaar. Gegevens van bijvoorbeeld zorginstellingen in de USA die IC toepassen kan je hoegenaamd niet gebruiken want daarvoor zou je eerst moeten nagaan of je populatie wel voldoende gelijkend is. Denk hierbij aan opleidingsniveau, financiële middelen, sociale context en zoveel andere variabelen.

Er zijn wel degelijk cijfers beschikbaar over Informed Consent. Mijn cijfers van 0,8% spijtoptanten bij Informed Consent komt uit wetenschappelijk onderzoek (*) onder 12 klinieken in de VS, in totaal op basis van 1944 transgenders. De cijfers van de VU zijn gebaseerd op deze uitspraak van het hoofd van het genderteam.

Als je redenen zoekt waarom het hier -echt- anders is dan in de VS dan zul je die altijd vinden. Net als dat je altijd redenen vindt waarom die verschillen niet relevant zijn (bijv. omdat zij, net als wij, ook gebruik maken van verzekeraars en die verzekeraars Informed Consent wel degelijk accepteren?). Ook daarom is het belangrijk om te weten waar je over praat, VOORDAT je een plan direct al afkeurt omdat de situatie "te verschillend" is ten opzichte van Nederland. Want elk ander land dan Nederland is per definitie anders dan Nederland en de cijfers van elke hulpverlener is per definitie anders ten opstelling van elke andere hulpverlener... Overigens blijkt uit onderzoek bij het Fenway instituut dat de samenstelling van die groep qua inkomen opvallend gelijk is aan het SCP-onderzoek in Nederland.

Wat volgens mij het grootste verschil is, is dat transgenders in de VS op straat soms gekke dingen doen. Zoals bijvoorbeeld zichzelf injecteren met allerlei spullen om bredere heupen te krijgen. Als je daar dus te lang wacht met hormoonverstrekking, dan is het duidelijk dat transgenders zelf naar alternatieven grijpen die overduidelijk zeker niet gezond zijn. Voorzichtigheid is daar: zorgen dat mensen zo snel mogelijk kwalitatief goede zorg krijgen om op die manier te voorkomen dat mensen kwalitatief slechte zorg krijgen (met alle negatieve gevolgen van dien).

In Nederland doen transgenders dat veel minder, daardoor is "voorzichtigheid" hier vooral: net zo lang onderzoek doen tot de keuringspsycholoog er van overtuigd is dat hormonen/operaties voor ons de juiste oplossing zijn -en- de hele DSM bij langs lopen om een compleet beeld te krijgen van wat er psychisch allemaal nog meer mis zou kunnen zijn -en- oplossingen voor al die comorbiditeit zoeken voordat toestemming gegeven wordt voor hormonen en operaties. En vanuit die "voorzichtigheid" kunnen psychologen net zo lang wachten als ze zelf nuttig vinden, want transgenders wachten wel...

(*)  Informierte Zustimmung in der Trans*-Gesundheitsversorgung, Erfahrungen eines US-amerikanischen Community Health Center - Anita Radix und Justus Eisfeld, Z Sexualforsch 2014; 27; 31-43

Sigrid schreef:Vooreerst: Ik heb bijzonder veel respect voor mensen die zich inzetten voor "de goede zaak". Keer op keer heeft de geschiedenis bewezen dat er altijd een vocal minority nodig is om dingen ten goede te veranderen voor de silent majority.

Waar echter (te) weinig aandacht aan besteed wordt zijn de redenen waarom die meerderheid haar mond niet open doet.

Mijn vermoeden is dat niemand daar een sluitend antwoord op heeft, zelf ben ik actief in een andere tak van sport (vakbond/medezeggenschap) en daar is de organisatiegraad zo'n 5%... Een tiende daarvan is weer in meer/mindere mate actief en vocaal..
Dat hoeft overigens niet te betekenen dat de rest niet gehoord wordt, de mogelijkheid wordt waar mogelijk geschapen om invloed te hebben (via social media, website en old fasioned email) maar dat kost veel tijd en geld.

Daarom vind ik de insteek van T-Nederland prettig, geen achterafzaaltjea in Verweggië voor overleg en algemene ledenvergadering, maar online voor iedereen die er wat van wil vinden de mogelijkheid tot uitwisseling van gedachten.

Goed, even de gelinkte discussie vluchtig doorgenomen.
Ik voor mij ben van vrijwel niks lid, alleen van deze club.
En dat nog omdat ik E & E persoonlijk ken.

Wat activisme aangaat, ik ga regelmatig in op vragen omtrent GD in mijn omgeving.
Gisteravond een avond door gebracht bij een mevrouw die wat wou weten over hoe of wat.
Had in de kennissenkring een kindje zitten welke op 7 jarige leeftijd experimenteerde (houd ik het voorlopig op) met de gender.
Mij activisme genoeg voor mij.
En E & E hebben mijn mandaat.

Activisme lijkt mij ook, elke keer dat jezelf, of genderissues ter sprake komen,corrigeren en aanvullen wat niet klopt, mensen hebben vaak no clue en geleuter over transgenders in algemeenheid blijft hot, niet altijd even netjes en je moet veel mensen een beetje opvoeden daarin

Fay