T-Nederland

TRIGGER ALERT :: Voel je je depri? Ontiegelijk kloten? Verlaat dan dit draadje. Kom terug wanneer je je sterker voelt.


Ik kwam onderstaande tekst tegen op het web. Hij is geschreven door een hulpverlener op het gebied van suïcidepreventie:

,,Wat bij mij blijft hangen: als je iets nieuws leert over problemen die je alleen op theoretisch niveau kent. Ik sprak ooit een transgender die zich door niemand geaccepteerd voelde. Hij werd nageroepen, uitgescholden. Dat werd deel van hem, hij voelde het altijd als hij de straat op ging of in de spiegel keek. Toen ik dat hoorde, kon ik dat invoelen. Het voelde heel claustrofobisch, ook omdat ik begreep dat geen van ons het kon oplossen.’’

Wat voor gevoel roept dit bij jou op?

Het gevoel dat grammatica iets moois is. Geen sarcasme. Ik krijg bij de eerste zin al de zenuwen.

Off-topic:

Het is goed om na een trigger warning altijd wat meer ruimte in te bouwen. Ik hou zelf altijd tien regels aan.

Mijn gevoel is dat deze persoon totaal ongeschikt is om hulp te verlenen aan transgender personen.

Waarom?

Er is sprake van naroepen en uitschelden en tussen de regels door lezend gebeurt dat op regelmatige basis. Dat is iets wat vooral de wat oudere transvrouwen ten deel valt. Het is een aanname, maar ik heb een heel sterk vermoeden dat het hier dus om een transvrouw gaat. En dan stug 'hij' blijven zeggen is zo heel erg niet OK, dan doe je als hulpverlener datgene wat op straat gebeurt nog eens dunnetjes over. dat is geen preventie, dat is een zet geven.

@Emma
Mijn (trans) stiefzoon werd laatst voor k*nkerhomo uitgescholden. Niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. Het gebeurt dus wel bij ftm's. Overigens was hij er, zoals @Vethrvolnir, hartstikke blij mee natuurlijk. Homo = dus man.

Maar deze persoon was er niet blij mee, stond op het punt vanwege alle ellende zich juist van het leven te beroven. Er werd niet voor niets iemand in vertrouwen genomen die hulpverlener op het gebied van suïcidepreventie is.

Dat mijn aanname geen wet is, was al duidelijk. Anders had ik er niet bij gezet dat het een vermoeden was.

Iemand anders een gevoel bij de uitspraak van de hulpverlener?

Uit wat de hulpverlener schrijft maak ik vooral op dat die zich geen raad wist met de situatie. Cisgender-mensen hebben vaak niet de flauwste notie van wat ons soort mensen laat tikken. Of níet laat tikken, als het daarop aankomt. Ze denken nogal eens dat ze zich niet in onze positie kunnen verplaatsen en als je dat denkt, wordt dat vanzelf waar.
Iemand (een hoogleraar op dit gebied) schreef me niet lang geleden dat hulpverleners op dit gebied behoefte hebben aan hulp. Hulp als het op transgenders aankomt. Moet dat onderdeel gaan uitmaken van ons suïcide-preventie-plan? Misschien wel, ja.

Ik had precies dezelfde gedachte als Emma, maar ik ben dan ook ook die oudere mtf, die overigens zelden of nooit uitgescholden of nageroepen wordt (of ik ben er doof voor geworden, maar dat denk ik niet)

Mijn eerste reactie is een allergische jegens het bij de persoon leggen van het probleem: "voelde" zich door niemand geaccepteerd, "deel van hem", "voelde het altijd".

Verder ben ik het met Eva eens. Trans mensen zijn geen andere diersoort. Als hulpverlener moet je kunnen omgaan met mensen die een andere levenservaring hebben dan jij. Daar vallen ook trans mensen onder (als je cis bent). Moet je daar misschien wat meer moeite voor doen om het ver van je af staat? Tuurlijk, maar dat geldt voor wel meer dingen. Doe die moeite dan ook.

"geen van ons het kon oplossen" schiet bij mij ook in het verkeerde keelgat. Bij een depressie / suicidale gedachten zijn er meestal externe factoren waar je als hulpverlener niets aan kan doen (zeg financiele problemen, familieproblemen, werkloosheid). Dat is geen excuus om je handen ervan af te trekken en te zeggen "daar kan ik niets mee", dus waarom zou dat het bij een trans persoon wel zijn?

“Wat voor gevoel roept dit bij jou op?”
Totaal geen.

Wat ik lees; dat de hulpverlener zich opgesloten voelde doordat hij/zij geen directe/gespecialiseerde hulp kon verlenen, aan een oplossing kon werken voor deze transgender.
Dit is dit te wijten doordat er geen gespecialiseerde kennis aanwezig is over het transgender problematiek.
Mijn aanname is, dat die heulverlener wel wilde dat die transgender de juiste hulp kreeg, anders had die hulpverlener er niet over geschreven, mogelijk is er wel hulp gegeven in algemene zin.

Ik denk dat voor hulp aan die transgender een combinatie moet zijn voor geestelijke/mentale, lichamelijke, maatschappelijke hulpaanbod. Hoe zou dit te regelen zijn en zijn daar de mogelijkheden voor. En hoeverre kan die zelfmoord preventie lijn deze hulp regelen.

Ook ik denk dat het over een transgender MtF zou kunnen gaan.
Bij toeval hoorde ik een tijdje geleden dat 2 transgenders (van mijn generatie) overleden zijn waarvan er een mogelijk zelfmoord heeft gepleegd.