dag 2

[Daniella]

Dusja ik dacht mn moeder mij helemaal accepteerrde , mja volgens mij heeft zij er meer moeite mee dan ik. T laatste wat ik wil is haar pijn doen, dusja geprobeerd weer in jongens kleding te gaan, mja dat trok ik niet meer in mijn hersenen, en was zo ongelukkig. Pas toen ik mn vanochtend aankledde kwam mn zelf vertrouwen weer terug, nu ook aan mn beste vriend vertelt en wacht op reactie. Voel mijn eigen zo verwaard, maar ik kan niet anders dan vrij zijn, mja niet iedereen accepteert het en dat zal nooit gebueren, mja ik gun t hun.... in je eigenwaarde zijn... mja ik snap niet waarom sommigen mensen niet kunnen gwn om lachen in plaats van kwetsen. De tijd neem ik ook, mja ik heb al 25 jaar de tijd genomen, op n gegeven moment moet je iets doen of je wordt ongelukkig

[Eline78]

Je hebt er zelf waarschijnlijk heel lang over gedaan om er achter te komen wie je nou eigenlijk bent. Je hebt er zelf dus langzaam aan kunnen wennen dat je graag vrouwenkleding draagt. Verwacht niet van anderen dat ze er in een paar dagen aan kunnen wennen! Ik heb mijn ouders begin dit jaar ingelicht dat ik graag vrouw wil worden maar ik heb ze even de tijd gegeven om eraan te wennen voordat ze me voor het eerst als vrouw zagen. En toen heb ik het nog een beetje voorzichtig aan gedaan ook. Zo doe ik het ook bij vrienden. Sommigen hebben er geen enkele moeite mee, zijn blij dat ze eindelijk weten wat er is en daar kon ik meteen helemaal als vrouw verschijnen. Anderen hebben er even de tijd voor nodig en daar doe ik het wat rustiger aan. Wat niet wil zeggen dat ik dat in mannenkleren kom, het is goed mogelijk om in vrouwenkleding te lopen zonder dat dat teveel opvalt. Probeer eens wat verschillende kleding te kopen waar je je fijn in voelt en die voor verschillende momenten geschikt is. Als je moeder er na een tijdje wat meer aan gewend is zal het wat makkelijker gaan.