Wisselende gevoelens

[Sanne_S]

Beste forumleden,

Mijn gevoelens wisselen van dag tot dag.

Er zijn dagen dat ik me helemaal vrouw voel, echt lekker in mijn vel en in totale harmonie met mijn geest.
Zonder dat ik erover val dat mijn uiterlijk mannelijk is.

Dan zijn er dagen dat ik me leeg en soms wat verdoofd voelt en de feeling niet heb, met een verlangen naar die dagen dat ik me op en top voel.
Dat zijn dan doorgaans ook de meest sombere dagen mis ik dat gevoel echt.

Gezien mijn levenssituatie ben ik nog niet begonnen aan het traject of kleed ik me nog niet anders dan mannelijk.
Zou dit ermee te maken hebben? Of zou het een andere oorzaak hebben?

Hebben jullie dit ook gehad?

Liefs,
Sanne.

[Yarrmor]

Ik ben ook nog nergens mee begonnen, naast het feit dat ik me heb aangemeld in A'dam. En ik herken het wel. Woon zelf op kamers en heb soms dagen waar ik vrijwel alleen uit bed kom om iets te eten en nergens zin in heb. Zelfs niet in gamen wat ik oh zo graag doe.

[Janna]

Heeeeeel herkenbaar! Voor is het zelfs de grootste reden geweest waarom ik pas na jaren voor mezelf durf toe te geven dat ik transgender ben. Na elke heftige periode, waarin ik absoluut zeker was, volgde een rutsigere periode. Dan sloeg de twijfel meteen weer toe. Die minder strke periodes heb ik nog steeds wel, maar de overtuiging is ondertussen zo sterk dat het goed is. Altijd met je gender bezig zijn is m.i. ook niet gezond. Er is zoveel meer in het leven wat ook enige aandacht verdient.

Ik sta zelf nog aan het begin van het proces. In het dagelijks leven doe ik niet heel veel met mijn gendergevoelens, en wat ik doe is voornamelijk online (zoals hier zijn). De gevoelens beginnen wat normaler te worden. Dus minder heftige periodes maar ook minder periodes waarin het me tegenstaat of minder interesseert.

[Sanne_S]

Gelukkig dat ik in deze ook niet de enigste ben!
Goed om te weten dat er meer mensen met deze gevoelens worstelen.

Liefs,
Sanne.

[Lise]

die wisselingen herken ik ook heel erg. de ene dag weet je iets zeker, de volgende dag voelt datzelfde verkeerd aan en kan je je niet voorstellen dat je de vorige dag dat nog dacht. en zo eindeloos door. en welk stemmetje ben je dan echt? en hoe kan je ooit een blijvende beslissing nemen dan? voor mij is dat misschien wel het moeilijkste om mee om te gaan, de gespletenheid in je eigen hoofd.

[Jorine]

Voor mij ook herkenbaar, vooral die wisselende gemoedstoestanden. Verwarring over je innrrlijke gevoelens en verlangens, welke niet matchen met de buitenkant. Leren accepteren dat je er mag zijn en de schuldgevoelens om wat dat met anderen doet. Tja het is dagelijkse kost, maar uiteindelijk hoop je dat je een stadium bereikt dat je gelukkig wordt en mag zijn wie je echt bent en wil zijn.

[Sanne_S]

Hoi Lise,

Dit is misschien wel iets dat je kan helpen:

Ga binnenkort eens naar YouTube, zoek daar de naam "Serrah Angel" op.
Kies het onderwerp: "Uit de kast komen"
Het zijn enkel geluidsopnamen, maar toen ik deze opname beluisterde ontroerde mij dit enorm.
Het beantwoorde zo heftig de gevoelens die ik heb. Wellicht helpt het ook jouw stemmetje te dempen en je steviger in je keuze te laten staan.
Als dit bij jou dezelfde emoties oproept als de opname bij mij deed, dan is het duidelijk. Hou het dan vast.

Ik voel wel dat mijn keuze en gevoel steeds sterker wordt.
En ook wordt de impact van mijn afwijkende uiterlijk op mijn innerlijke gevoelens ook heviger.

Succes met het versterken van je keuze!

Liefs,
Sanne

[Sanne_S]

Hoi Jorine,

In mijn leven heb ik altijd (teveel) rekening gehouden met de gevoelens van anderen. Ik heb mijn keuzes en meningen hierdoor laten afwegen en zo kom je altijd op compromissen uit, waar je eigenlijk niet blij mee bent.
Dit geeft ook weer gevoelens van onbehagen. Ik voelde me al schuldig, voordat ik bepaalde beslissingen nam en daarom een andere keuze deed.
Als de dag gaat komen dat ik thuis vertel dat ik een andere weg ga bewandelen dan echtgenoot en papa, zal dit voor mij grote nieuwe stap zijn in mijn leven. Dit gaat ze kwetsen en daar kan ik niet omheen.
Wellicht zal mijn nieuwe weg me sterken in mijn keuzes en meningen, dat ik in meer gevallen aan mezelf denk. Dat is toch wat zovelen mij probeerden duidelijk te maken.

Theoretisch heb ik al wel geleerd, dat je niet iedereen tevreden kunt houden. Dat eigenlijk het belangrijkste is om jezelf tevreden te houden.
Je familie en vrienden zullen er door niet minder van je gaan houden, al zouden ze bij een radicale keuzewissel wel even moeten slikken.
Ik verwacht dat ze achteraf zullen zeggen dat je toch de juiste keuze of mening hebt gedaan of gegeven, ondanks dat het even zeer deed.
Denk hieraan.
Ik heb ooit ook een hele bijzondere uitspraak gehoord, wellicht ga ik die voeren als leus:

"Niemand kan je slecht of verdrietig laten voelen, zonder dat jij dit goed vindt". (Princess Diaries 1)

Vergeet dit niet.

Liefs ,
Sanne.

[Jorine]

Hoi Sanne!

Uiteindelijk gaat t inderdaad om dat jezelf gelukkig kan zijn, hoe moeilijk de weg daar naar toe ook kan en wellicht zal zijn.
Het feit dat je ook echtgenoot en vader bent, maakt het extra complex. Want neem aan dat je dat ook wil behouden.
Maar je hebt gelijk zo doorgaan, daar wordt je steeds ongelukkiger door en daar heb jezelf vooral, maar ook je naasten niets aan.
Wens je in iedr geval de kracht en wijsheid toe om hopelijk voor jezelf de juiste weg te vinden op weg naar geluk.

Mooie spreuk inderdaad.

[Sanne_S]

Hoi Jorine,

Dank je voor deze mooie woorden.
Ik hoop dat jij uiteindelijk geluk en geborgenheid vindt in de keuze die je maakt.

Ik wil volgende week nog wel even verder babbelen.

Fijn weekend!