Nieuwe chat! Zie dit topic.

Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevolg

Pas ik nou in een hokje of niet?
Gebruikersavatar
Elise
Berichten: 916
Lid geworden op: 01 feb 2016, 14:01
Gender: Trans MtF

Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevolg

Bericht door Elise »

Even een vraag. Ik merk dat ik op dit moment erg pingpong tussen hoe ik me voel. Alsof er een switch is die ineens omslaat.

Ik ben nog pre-alles (dus nog geen HRT, SRS etc..) en pas sinds een een maand of 8 mijn gevoel (MtF) echt aan het ontdekken. Ik heb me de afgelopen weken steeds meer vrouw gevoeld en voelde me daarin steeds zekerder. De hele tijd heb ik een gevoel van rust gehad en alsof alles even bij mezelf uitkwam, en ik niet meer bezig hoefde te zijn met de meningen van de wereld om me heen. Bijna een soort mindfulness momentje. Het voelde echt heel fijn en ik zag mezelf in de spiegel ook meer als vrouw dan als man en dat was fijn. Voor de eerst keer kon ik naar mezelf kijken en blij zijn met wat ik zag.

En toen ging een paar dagen geleden de switch om. Als ik nu in de spiegel kijk zie ik een man. Bij wijze van spreken een man met lange haren in een staart.
Net alsof mijn gezicht veranderd is en ik alles wat ik leuk vond aan mezelf niet meer zie. Ik voel me ook ontzettend onrustig, somber. Het brengt me heel veel stress. Ik begin nu ook erg te twijfelen of ik wel echt transgender ben. Het is een beetje een "het was maar een droom gevoel". Alsof je in een keer in een harde realiteit wordt gezet. Of is dit niet de realiteit?

Want heb ik mezelf de afgelopen weken dan iets wijs gemaakt toen ik me als vrouw goed voelde? En ben ik nu weer terug bij wie ik echt ben? (man).
Of heb ik me de afgelopen weken gevoeld hoe ik echt ben en heb ik nu een dipje?

Ik voel me nu in ieder geval even erg ongelukkig en voel me even alsof het tapijt onder me vandaan is gerukt en ik in een vrije val zit. Klinkt dit voor jullie bekend? Hebben jullie dit ook wel eens gehad? En hoe gaan/ gingen jullie hier mee om?

Please help. :oops:

Elise
Gebruikersavatar
Jessy
Berichten: 1642
Lid geworden op: 25 mar 2012, 17:07
Gender: Transgender
Locatie: Belsj Limburg

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Jessy »

Ik herken dit heel goed. Ik ben zelf ook nog steeds pre-alles (behalve genderpsychiater consultaties). In het begin maakte ik de omschakeling in een "veilige omgeving" met hulp van andere transgenders in mijn omgeving. Ik voelde mij super en dan zie je alles door een roze bril zoals ze dat zeggen. Je ziet hoe mooi alles aan jezelf kan zijn.
Na een tijdje begin je dan meer de realiteit te zien. Dat hoeft niet altijd slecht te zijn, maar je begint ook de mindere kanten terug te zien en de realiteit dat als je omgaat, dit gevolgen zal hebben voor jouw leven. En dat punt ben ik ook hopeloos blijven steken helaas. Ik weet dat ik me goed voel als vrouw, maar weet intussen ook dat passabiliteit geen garantie is, dat dat mij heel zwaar valt, en dat ik niet durf uitkomen naar mijn directe familie en op mijn werk.
Neem vooral de tijd om alles voor jezelf op een rijtje te zetten en ga ervoor om toch al consultaties bij een psychiater van het genderteam te doen, wellicht kan dat je vooruit helpen.
Grant me serenity to accept the things I cannot change,
courage to change the things I can,
and wisdom to know the difference.
Suikerklontje
Berichten: 161
Lid geworden op: 10 mar 2016, 19:57
Gender: Vrouw

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Suikerklontje »

Het leuke (vind ik) helemaal aan het begin is dat je kan uitvogelen en nergens aan vast zit.. tot je ontdekt wat je echt voelt en de angst er op volgt. Is het goed genoeg? Word je/ben je passable?

Een stukje paranoia. Opeens is alles niet goed meer, maar de droom is er nog steeds. Ik zelf heb mijzelf gedwongen elk moment dat ik in de spiegel te kijken, iets te vinden waar ik wel oke mee was. Soms kijk je een kwartier naar je zelf en voel je je kut.. maar oke. Je ogen zijn nog 'ok'. Push jezelf weer te zien wat je zag. Het is er nog steeds. Jammer genoeg kan onzekerheid vaak sterker binnen komen.
Anon20190516
Berichten: 1463
Lid geworden op: 17 nov 2014, 21:33
Gender: Vrouw

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Anon20190516 »

Dit heeft denk ik te maken met onzekerheid.ikzelf presenteer mezelf al een poos als mezelf(vrouw)en voel me goed zo.maar die paar keren(is echt zelden)dat ik aangesproken als"mijnheer"hakken er ontzettend in bij mij en begin dan te denken:misschien ben ik dan wel een man,als anderen het zeggen,misschien zit ik er naast met mijn gevoel.mijn hele leven proberen anderen mij te controleren,te vertellen hoe ik er uit moet zien,kleden en gedragen.dit maakt je onzeker en laat je aan jezelf twijfelen.ik ga absoluut niet meer terug naar voorheen en een rolletje spelen als man.ik moet mezelf wezen.het draait nu om Mij.als een ander daar niet mee om kan gaan is dat vette pech voor hem of haar.kortom laat je niet gek maken en wees jezelf.kom als je zin hebt eens eind mei naar de t-avond in Amersfoort,daar komen een aantal mensen die op dit forum zitten,die je wel zien wie je wel werkelijk bent.ik ben zelf ook van plan mei de eerste keer daar te gaan kijken,omdat ik me op de t-avonden in mijn woonplaats niet op mijn gemak voelde.en in mijn geval,ik koester de velen die me wel als mij zien en als iemand me mijnheer noemt,zit me dat heus wel een dagje dwars,maar uiteindelijk wordt dat teniet gedaan door complimenten die ik ook wel af en toe krijg van bv de yogalerares of schoonheidsspecialiste die me juist een mooie vrouw vinden en verbaasd zijn dat ik nog geen hormonen gebruik.laat je niet gekpraten,be yourself!!! :D
Offline
SophiaW
Berichten: 132
Lid geworden op: 17 mar 2015, 23:38
Gender: Vrouw

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door SophiaW »

Hoi lieve Elise,

Je kunt je ook afvragen hoe het dan komt dat je zo blij was met hoe je je zag als vrouw. Dat betekent toch dat je vanbinnen héél graag eruit zou willen zien als een vrouw. Alleen jij bepaald wie je echt bent. Stel dat je door magie de keuze hebt om een vrouw te zijn met 'alles erop en eraan' zonder problemen. Zou je dat dan doen?

Het is trouwens heel normaal dat je zulke twijfels hebt hoor. Het is ook wel een hele grote en moeilijke stap in je leven, een transitie. En je kunt dat ook niet zomaar ongedaan maken, fysiek misschien wel maar op sociaal gebied is het toch erg lastig.

Je kunt je afvragen, of je als man zijnde gelukkig bent met jezelf en of je gelukkig zou kunnen zijn op misschien een andere manier. Maar als je het gevoel hebt dat je als vrouw veel gelukkiger zou zijn, dan zou ik toch je hart volgen en de stappen nemen die voor jou goed voelen. En dan moet je niet denken aan dingen als: hoe gaat mij dat ooit lukken? o.i.d. Ik heb toen ik mezelf nog aan het ontdekken was ook vaak gedacht dat het echt onmogelijk was en vreselijk moeilijk en dat ik er totaal niet uit zou zien. Maar het is allemaal erg meegevallen, zeker als ik het vergelijk met hoe moeilijk ik dacht dat het zou zijn. Dat zal voor jou ook zo zijn waarschijnlijk.

Je schrijft ook dat het voor je voelt als "het is maar een droom.". Voor mij was het ook altijd een droom, die ik nooit zou vervullen omdat het "niet kon". Maar toch, een droom is iets wat je heel erg graag wilt. Het feit dat je zó graag een vrouw zou willen zijn, zegt eigenlijk al heel veel. En voor mij was het dat ik er over droomde omdat ik het zo erg graag wilde, omdat ik eigenlijk ook gewoon een vrouw vanbinnen was, en ik kon er niet meer tegen om door de maatschappij als man behandeld te worden. Ik zag mezelf ook als een 'man' in de spiegel. Gewoon omdat ik een 'mannengezicht' had. Tja daar kan ik niet zo makkelijk omheen. Maar ik begon wel langzaam aan gedurende de transitie meer vrouwelijke eigenschappen in mijn gezicht te ontdekken, en daar word ik telkens zó blij van.

Ik begrijp dat het allemaal erg moeilijk is om de knoop door te hakken en dat er zoveel twijfels zijn. Zoals je het in je bericht omschrijft is het echt je droom en wens om vrouw te zijn, en voel je je blij met jezelf als je de vrouw in je ziet. Maar als je toch besluit om niet in transitie te gaan, is dat ook een goede beslissing. Alles wat je kiest is goed! Ik weet wel zeker dat als je ervoor kiest om je droom waar te maken, je alleen maar een mooier mens kan worden.

Liefs Sophia :hbeat:
Gebruikersavatar
Irene_de_Vreede
Moderator
Berichten: 3639
Lid geworden op: 23 mei 2012, 22:26
Gender: Transgender
Voornaamwoorden: Zij/haar
Locatie: Breda

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Irene_de_Vreede »

Dat somberen dat herken ik heel goed. Heeft bij mij nooit zoveel met passabiliteit te maken, maar met de moeilijke stappen die ik nog te maken heb. Dat het vroeger vrijblijvender was, zoals sommigen ook al schreven, dat herken ik ook heel erg.
Irene
Gebruikersavatar
Elise
Berichten: 916
Lid geworden op: 01 feb 2016, 14:01
Gender: Trans MtF

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Elise »

Dank jullie wel voor alle fijne reacties! Erg fijn om te lezen! :hug:

@Jessy Ik herken wat je schrijft erg goed. Vooral de overgang van de roze bril naar de realiteit is wel een mooie vergelijking en klopt voor mij ook wel een beetje denk ik. Ik heb me inmiddels aangemeld bij het VUmc en sta sinds 2 weken op de lijst. Dus ik moet nog even wachten. ;)

@Suikerklontje
Ik zelf heb mijzelf gedwongen elk moment dat ik in de spiegel te kijken, iets te vinden waar ik wel oke mee was. Soms kijk je een kwartier naar je zelf en voel je je kut.. maar oke. Je ogen zijn nog 'ok'. Push jezelf weer te zien wat je zag. Het is er nog steeds.
Dit is echt wel een goeie tip. Dank je. Het is een mooie manier om dicht bij jezelf te blijven, hoe dat er ook uitziet. Hier kan ik echt wel wat mee.

@Rikki
ik ga absoluut niet meer terug naar voorheen en een rolletje spelen als man.ik moet mezelf wezen.het draait nu om Mij
Hier ben ik nu erg mee bezig. En dan vooral de vraag wanneer ik nu de rol speel. Ik merk in ieder geval bij mezelf dat als ik me even minder op mijn gemak voel, of op een bepaald manier over mijn werk praat, ik automatisch in een (stoere) mannenrol schiet. Ik merk dat ik dat doe als ik me kwetsbaar voel. Ik ben er nu achter dat ik dit al jaren gebruik als een veilig harnas, en ik ben blij dat ik dit nu zie. Wat dat betreft heb ik echt veel ontdekt de afgelopen tijd.

@SophiaW Dank je voor je lieve woorden!
Stel dat je door magie de keuze hebt om een vrouw te zijn met 'alles erop en eraan' zonder problemen. Zou je dat dan doen?
Goeie vraag. Met terugwerkende kracht. Zeker! Ik merk dat ik het nu moeilijker vind, omdat ik toch al een aardig leven en sociale omgeving heb opgebouwd. Ik heb de afgelopen jaren niet alleen maar somber thuis gezeten en voor een groot deel ook een erg leuke en succesvolle tijd gehad. En toch merkte ik altijd dat er iets niet klopte. Als ik de keuze maak om als vrouw verder te gaan zal ik een groot deel van wat ik opgebouwd heb achter me moeten laten. Dat maakt de keuze voor mij nu soms moeilijker dan wanneer ik de keuze 10 jaar geleden ofzo al gemaakt had. Dus vooral op het sociale gebied, zoals je zelf ook schrijft, is het soms erg lastig.
Maar ik probeer nu vooral bij mezelf te blijven, en te kijken wat voor mij goed voelt. En van daaruit wil ik ook proberen een nieuwe sociale omgeving op te bouwen die meer aansluit bij dit gevoel en los staat van de veelal "macho" mannelijke sociale omgeving die ik nu heb.
ik kon er niet meer tegen om door de maatschappij als man behandeld te worden. Ik zag mezelf ook als een 'man' in de spiegel. Gewoon omdat ik een 'mannengezicht' had. Tja daar kan ik niet zo makkelijk omheen. Maar ik begon wel langzaam aan gedurende de transitie meer vrouwelijke eigenschappen in mijn gezicht te ontdekken, en daar word ik telkens zó blij van.
Dat verwachtingspatroon als man is waar ik ook zo tegen aan loop. Ik raak er zo uitgeput van omdat ik daar gewoon niet aan kan en wil voldoen. Het moet echt een geweldig gevoel zijn als je je gezicht steeds meer ziet veranderen, en alle mooie eigenschappen van jezelf steeds meer naar voren ziet komen. :hbeat:

@Irene_de_Vreede Je verwoordt het misschien zelfs nog beter. Maar soms lijkt alles in een keer heel ver weg. Ik probeer mezelf op dit moment zoveel mogelijk bij het "nu" te houden, en steeds voor mezelf te kijken waar ik me prettig bij voel.
Gebruikersavatar
AnjaE
Berichten: 132
Lid geworden op: 17 apr 2016, 18:54
Gender: Transgender
Locatie: Zuidoost-Brabant

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door AnjaE »

Oef, deze thread hakt er wel in hoor - zo herkenbaar.

Elise, heel goed dat je deze post hebt durven plaatsen! :clap: :hbeat:

Ik dacht dat ikzelf de enige was (uiteraard niet, we zijn allemaal maar mensen met twijfels en gevoelens) die die vreemde swings had, van supervrouwelijk naar god-mag-het-weten-maar-ik-niet.

Weinig toe te voegen aan de tips van de dames hierboven, klinken heel goed. Blijf in jezelf en je gevoel geloven, focus op de positieve dingen. Ikzelf, ookal voel ik mezelf compleet geblokkeerd/overdwars in mijn "mannen"vel, hoef maar even te denken aan mijn vrouwzijn en ik daal weer in en word weer rustig en blij :D Maar ook bij mij is het nog maar pril (1 maand uit de kast, pre-everything)...
Gebruikersavatar
Elise
Berichten: 916
Lid geworden op: 01 feb 2016, 14:01
Gender: Trans MtF

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Elise »

Ari schreef: Elise, heel goed dat je deze post hebt durven plaatsen! :clap: :hbeat:
Dank je Ari :D
leen
Berichten: 20
Lid geworden op: 18 jan 2016, 23:22
Gender: Transgender

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door leen »

Ik herken dit ook wel. In het begin dat je je vrouwelijkheid niet meer wegsteekt, geeft dat een gevoel van opluchting en ontspanning. Nadat je er in beperkte kring mee naar buiten komt volgen er twijfels. Je begint te beseffen wat een zwaar traject een volledige transitie is en vooral als je wat ouder bent vraag je je af of je dat mentaal en fysiek nog kan opbrengen...