Nieuwe chat! Zie dit topic.

Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevolg

Pas ik nou in een hokje of niet?
Michelle
Berichten: 71
Lid geworden op: 30 apr 2016, 10:26
Gender: Trans MtF

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Michelle »

Ik heb heel veel herkenning als ik dit stukje lees, de onrust gaat dan ook aardig weg:


http://the-orbit.net/zinniajones/2013/0 ... dysphoria/

Vooral dit stukje:

Now, I could actually relax – it was so amazing to be truly calm for the first time in my life.
Amy
Berichten: 714
Lid geworden op: 18 feb 2014, 20:37
Gender: Vrouw

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Amy »

Michelle schreef:Ik heb heel veel herkenning als ik dit stukje lees, de onrust gaat dan ook aardig weg:


http://the-orbit.net/zinniajones/2013/0 ... dysphoria/

Vooral dit stukje:

Now, I could actually relax – it was so amazing to be truly calm for the first time in my life.
Geweldig artikel. Sommige stukken lijkt het wel of ze mijn eigen verhaal vertelt. Vooral dat stuk over het niet weten waar de dysforie vandaan komt en pas laat er achter komen dat het gender dysforie is.
Anon20190501
Berichten: 2212
Lid geworden op: 10 feb 2016, 22:37
Gender: Trans MtF

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Anon20190501 »

@topicstarter en @alle bijdragers:
Ik heb hier helemaal niks aan toe te voegen behalve dan dat dit soort topics het forum voor mij extra waardevol maken. Het is natuurlijk niet fijn om in een dip(je) te zitten. De herkenbaareid en de hartverwarmende reacties geven me wel een "Ik ben niet alleen" gevoel en dat is soms echt wel nodig. Waarvoor dank.
"Indeed, organizing atheists has been compared to herding cats, because they tend to think independently and will not conform to authority." (Richard Dawkins, The God Delusion)
Gebruikersavatar
Elise
Berichten: 916
Lid geworden op: 01 feb 2016, 14:01
Gender: Trans MtF

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Elise »

Ik heb ook even getwijfeld of ik dit topic wel zou plaatsen. Maar het is heel mooi om alle reacties te lezen. Veel herkenning. :)
Lise
Berichten: 629
Lid geworden op: 23 dec 2013, 00:25
Gender: Onzeker
Locatie: Utrecht

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Lise »

Ik vind dit onderwerp super-herkenbaar. En met name Sophia's post heel erg confronterend, dus daar reageer ik toch heel snel even op :)
SophiaW schreef: Stel dat je door magie de keuze hebt om een vrouw te zijn met 'alles erop en eraan' zonder problemen. Zou je dat dan doen?
JA! JA! JA! Ik denk dat bijna iedereen op dit forum (de MtF-ers dan :)) deze vraag met ja beantwoordt. Maar die vrouw wordt je natuurlijk nooit, je zit vast aan wat je zelf bent. Het is niet een vraag die mij verder heeft geholpen in ieder geval. Ik ben doodsbang dat ik mijn leven verwoest op basis van een sprookje.
SophiaW schreef: Maar als je het gevoel hebt dat je als vrouw veel gelukkiger zou zijn, dan zou ik toch je hart volgen en de stappen nemen die voor jou goed voelen. En dan moet je niet denken aan dingen als: hoe gaat mij dat ooit lukken?
Ik vind het knap dat jij in staat was dat soort dingen uit je hoofd te zetten. Het zijn vragen die continu al jaren door mijn hoofd spelen, altijd en overal. En als je denkt aan het worst-case scenario van een transitie (je verliest sociaal heel veel, en wordt op straat nog steeds niet als vrouw gezien, althans dat is mijn persoonlijke worst-case), en je je afvraagt of dat het het allemaal wel waard is heb ik rationeel het antwoord wel. Namelijk persoonlijk voor mij: Nee. Maar je gevoel wil wat anders, dus blijft de onrust en de depri-heid en gewoon de algemene misere. Nog veel liever dan een transitie zou ik willen dat ik gewoon accepteer dat ik nou eenmaal geboren ben als man, get used to it en stop eindelijk eens met dat gezeur. Maar dat lukt niet en dat is super super superfrustrerend (en ook voor mij een reden om niet te vaak op dit forum te kijken precies zodat ik discussies als dit niet te vaak lees en weer allerlei dingen voel die ik helemaal niet wil voelen :) ).
SophiaW schreef: Voor mij was het ook altijd een droom, die ik nooit zou vervullen omdat het "niet kon".
Ik ben blij voor je (en ook wel een beetje jaloers trouwens) dat jij die droom wél hebt durven leven en dat je er zo gelukkig mee bent.
SophiaW
Berichten: 132
Lid geworden op: 17 mar 2015, 23:38
Gender: Vrouw

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door SophiaW »

Hoi Lise, fijn dat je mijn post zo herlenbaar vond. Die eerste vraag geeft je meer het antwoord of je wel echt 'in het verkeerde lichaam zit'. Ik begrijp dat je doodsbang bent om je leven te verwoesten, dat was ik zelf ook.

Wat nou als mijn moeder het niet accepteerd, en mijn vader accepteerd dit nooit door geloof, dacht ik. En mijn vrienden zouden mij maar raar vinden, en hoe durf ik dan ooit te studeren. En mijn sportvereniging dan? En vinden mensen mij nog wel leuk, zal ik hierdoor nooit een relatie krijgen? Dat waren een aantal van de disaster gedachten die ik had.

Maar er was ook een gedachte die voor mij heel erg belangrijk was. Ik dacht, als ik zo graag als er geen problemen zouden zijn een vrouw zou willen zijn, dan zal die gedachte ook nooit stoppen. Ik kleed mij immers al sinds dat ik heel klein ben stiekem als meisje. En wordt ik wel ooit gelukkig als ik zo doorga? Ik ben helemaal niet gelukkig nu, ik heb geen fijn vooruitzicht en ik kon geen relatie krijgen wat ik graag wilde omdat ik mij altijd aan het acteren voelde en het was onnatuurlijk.

En ik dacht ook, stel dat ik het niet doe, en ik krijg pas echt een depressie op mijn 40e (ik was 21) dat ik echt niet meer verder kan. Dan is de kans toch veel groter dat ik er goed vanaf kom op mijn 21e dan op mijn 40e. (Dat was mijn gedachte toen met 40 kun je nog steeds harstikke mooi worden hoor! :) ) en bovendien kan ik nu nog mijn jonge jaren als vrouw leven en dat was iets wat ik ook echt heel graag wilde natuurlijk. Geloof mij ik zag er écht niet uit toen hoor haha.

Het was die gedachte die ervoor zorgde dat ik de stap durfde te nemen. Ik melde mee aan bij het vu, dat was al een grote stap voor mij. En ik ging meer open staan voor het omkleden en makeup enzo. Toch deed ik dat alleen maar binnenshuis.ik ben het in de wachttijd langzaam aan aan mijn omgeving gaan vertellen, aan iedereen persoonlijk. Bij mijn sportvereniging ben ik wel gestopt.

Eigenlijk reaggeerde bijna iedereen er positief op. Volgens mij heb ik er zelfs vrienden bij gekregen, vanwege de transgender bijeenkomst voor jonge transgenders :). Mijn beste vrienden vonden het wel echt heftig. Ik heb met sander, wat een hele hele goede vriend van me was en is, meerdere malen echt een super diepgaand gesprek gehad waarin hij zijn gevoelens naar me uitte en ik naar hem. Hij zei: ik accepteer jou hoe je bent, maar ik weet niet hoe ik erop zal reaggeren als je mij ermee confronteerd. Dat was ook wel heel eerlijk van hem en ik denk dat veel mensen zo ook wel denken.

Na een lang proces durfde ik nadat ik het bijna iedereen verteld had als vrouw naar buiten te gaan. Ook toen wist ik nog helemaal niet hoe ik mij goed moest opmaken en dergelijke, maar dat hoort er nou eenmaal bij. Ik liet mijn omgeving er langzaam aan wennen en ik liet vooral ook heel erg merken, dat ik dezelfde persoon ben die mijn vrienden kennen. Sander kwam een keertje bij mij langs laatst, en ik vroeg daarna een keertje eens van goh, hoe ervaar jij mijn transitie tot nu? En toen zei hij iets van dat hij blij is dat ik mijn hart volg en dat hij bijvoorbeeld aan die avond merkte dat ik echt nog wel dezelfde persoon ben, en dat hij niet meer bang is om mij te verliezen.
ik moet er alleen wel bij zeggen, dat ik altijd al wel echt hele lieve mensen om mij heen heb gehad.

Het is een zeer moeilijke 'keuze' en alles wat je kiest is goed. Voor mezelf ben ik ontzettend blij dat ik het gedurfd heb, ookal had ik wel bepaalde voordelen die anderen helaas niet hebben zoals een slank lichaam en de relatief jonge leeftijd, maar ook ik heb met dezelfde angstgedachten gezeten. Bovendien ben ik er nog láng niet, ik ben eigenlijk pas begonnen.

Wat ik heel erg gemerkt hebt is dat je heel veel 'obstakels' veel groter maakt dan ze in werkelijkheid zijn. En dat het extreem moeilijk is om goed in te schatten hoe iemand reaggeerd. Iedereen doet dat op haar eigen manier. Je moet je verwachtingen ook laag zetten, dan ben je sneller tevreden. Verwacht bijvoorbeeld dat je veel vrienden zal verliezen, maar dat je ook veel nieuwe vrienden zult krijgen.

Ook nu nog merken mensen soms best makkelijk aan mij dat ik transgender ben en dat was ook iets waar ik erg bang voor was. Maar ook dat is minder erg dan het lijkt. Het is soms vervelend, ja, en soms moet ik er zelfs om huilen, het is niet amders. maar het gevoel dat je krijgt als je gewoon als vrouw behandeld word, of ze het nou weten of niet, weegt duizend keer zwaarder.
Gebruikersavatar
Elise
Berichten: 916
Lid geworden op: 01 feb 2016, 14:01
Gender: Trans MtF

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Elise »

:text-goodpost:
SophiaW schreef: Wat ik heel erg gemerkt hebt is dat je heel veel 'obstakels' veel groter maakt dan ze in werkelijkheid zijn. En dat het extreem moeilijk is om goed in te schatten hoe iemand reaggeerd. Iedereen doet dat op haar eigen manier. Je moet je verwachtingen ook laag zetten, dan ben je sneller tevreden. Verwacht bijvoorbeeld dat je veel vrienden zal verliezen, maar dat je ook veel nieuwe vrienden zult krijgen.
Dit is precies wat ik mezelf ook probeer af te leren. Voorspellingen en verwachtingen maken over de toekomst. Ik kan er hele dagen over nadenken en ik heb er feitelijk niks aan. Daardoor focus ik mezelf teveel op wat ik kan verliezen en te weinig op wat ik kan winnen. Positief blijven is altijd het beste.

Alhoewel afgelopen zondag bleek dat de eerste voortekenen op de reactie van mijn familie als ik het ze ga vertellen niet heel erg positief zijn helaas. Maar ik laat me er niet meer door weerhouden.
Gebruikersavatar
Josephine
Berichten: 65
Lid geworden op: 13 jan 2016, 17:32
Gender: Trans MtF

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Josephine »

Ik kan het gevoel en ik kan je zeggen dat wordt met hormonen niet beter hoor bij mij gaat het van stoppen met hormonen amputeren borsten tot een volledige SRS
Gebruikersavatar
Bregje
Berichten: 243
Lid geworden op: 05 okt 2015, 22:12
Gender: Vrouw

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Bregje »

Dit is wel heel herkenbaar... Ik heb het zelfs niet helemaal gelezen. Dat moet later nog maar eens beter.
Gebruikersavatar
Elise
Berichten: 916
Lid geworden op: 01 feb 2016, 14:01
Gender: Trans MtF

Re: Pingpongen tussen gender gevoel met somberheid als gevol

Bericht door Elise »

Josephine schreef:Ik kan het gevoel en ik kan je zeggen dat wordt met hormonen niet beter hoor bij mij gaat het van stoppen met hormonen amputeren borsten tot een volledige SRS
Even uit nieuwsgierigheid Josephine, waarom wordt het niet beter. Is de twijfel even groot als voor je met hormonen begon. Of hebben de hormonen ook effect op je gevoel/ twijfel/ emoties etc...?