JustMe schreef:Goede vraag Amy...
Nee dat zou geen probleem zijn voor me.
Nu ik er een tijd over heb zit peinzen denk ik ook niet dat het gevoel vrouw willen zijn eingelijk nooit helemaal weg is....het houdt me alleen niet altijd bezig. Wat inderdaad wel fijn is zoals Isabelle al aangaf.
Ik heb wel nog steeds twijfels over een heleboel dingen....het zal allemaal nog wat tijd gaan kosten om te bepalen hoe het nou allemaal zit in die kokosnoot. En die tijd ga ik er ook voor nemen.
Zo een dagboekje vind ik ook een goed idee...geheugen is ook niet altijd even betrouwbaar, zeker de mijne niet
Ik ben al weer een stapje verder denk ik. Bedankt voor alle reacties!
Ik heb niet alles gelezen, maar ik heb zelf hetzelfde meegemaakt wat jij omschrijft te voelen.
ik denk dat de twijfel die je voelt, of het wel 'normaal' is, jijzelf bent die probeert te rationaliseren waarom je er soms niet mee bezig bent.
Ik ben er zelf heel vaak niet mee bezig, ik voel me een man en dat is het. Maar de meeste dagen voel ik mij mezelf en niet een geslacht, dat klinkt misschien wat raar, maar wat ik hiermee probeer te zeggen is probeer die rationaliteit los te laten,
Je hoeft niet elk gevoel te verantwoorden of verklaren, deze periode heb ik zelf ook heel sterk gehad aan het begin van mijn 'emotionele' transitie. En het is nu een stuk rustiger.
Twijfel niet teveel aan jezelf, ik geloof dat dit vooral angst is voor een onbekend pad, een grote stap die genomen word, maar meestal, diep van binnen is die stap al gezet, want jij voelt je waarschijnlijk altijd al zo.
De angst ontplooit zich vanuit een verantwoordingsgevoel naar de buitenwereld en hoe er mee om word gegaan, probeer als je deze dingen voelt, want ik kan er helemaal naast zitten. Rustig los te laten, en zoals je zelf ook al zei, neem inderdaad alle tijd, want je hebt geen haast.