Nieuwe chat! Zie dit topic.

Genderdysforie vraagje

Pas ik nou in een hokje of niet?
JustMe
Berichten: 205
Lid geworden op: 19 aug 2016, 09:57
Gender: Trans MtF

Genderdysforie vraagje

Bericht door JustMe »

Hallo allemaal,

In afwachting van mijn eerste gesprek bij de gendertherapeut heb ik deze week een gesprek gehad met andere ('gewone'? :) ) psychologe gehad,
Ik ben heel blij dat ik dit gedaan heb. Het is een leuke vrouw en het was fijn om over mijn ding te kunnen praten.

Maar onvermijdelijk kwam natuurlijk de vraag naar boven: Wil je als vrouw door het leven? Ik kon daar echter geen beter antwoord op geven dan 'meestal wel'.

Meestal wil ik liever vrouw zijn maar er zijn ook nog steeds perioden of momenten dat dit verlangen op een lager pitje staat. Dan maakt het me eigenlijk geen bal uit of ik nou man of vrouw ben. De behoefte om me als vrouw te kleden heb ik dan ook veel minder of helemaal niet. Deze periodes lijken wel steeds minder vaak voor te komen maar ik heb ze nog wel.

Ik vraag me nu af of dit iets typisch voor mij is.. gaat de dysforie mischien niet zo ver bij mij?

Zijn er mischien nog anderen op dit forum die dit ook hebben? Hebben jullie mischien ook periodes of gehad dat de dysforie minder lijkt of leek te zijn?
Gebruikersavatar
Beardelady
Berichten: 324
Lid geworden op: 01 jan 2015, 11:32
Gender: Vrouw

Re: Genderdysforie vraagje

Bericht door Beardelady »

Hoi,

Bij mij is het altijd geweest dat het in golven kwam. Nu ik vooral alleen mijn echte zelf ben neemt de dysforie zelfs af. Dat kan verwarrend zijn, maar vrij logisch, er is namelijk minder een reden om mij zo vervelend te voelen omdat ik nu meer mezelf ben.

Ook verwarde mij het idee dat ik vrouw zou willen zijn. Alsof dat het was "vrouw zijn", een soort van ideaal. Na lang nadenken en onderzoek ontdekte vooral dat ik opzoek was naar mezelf. Dat het tijd was om mijn authentieke zelf te zijn... En toevallig is dat vrouwelijk.

Wie weet heb je hier iets aan.
Gebruikersavatar
Nate_0
Berichten: 2923
Lid geworden op: 04 aug 2016, 20:16
Gender: Man

Re: Genderdysforie vraagje

Bericht door Nate_0 »

Ik ken dat ook wel, alleen bij mij is het dan dus wel zo dat als ik stil ga staan bij mijn gevoel--écht even nadenken, de tijd nemen om te voelen wat ik voel--dat verlangen tot man worden er nog steeds is.

Ik bedoel, er zijn mensen die zich als transgender identificeren ondanks dat ze geen genderdysforie ervaren. Dat klinkt raar, en ik kan het me niet helemaal voorstellen hoewel ik wel een tijd lang mijn gevoel wat betreft mijn lichaam uit heb geschakeld en het me allemaal niet zoveel kon schelen wat ik met mijn lichaam deed/mijn lichaam aan deed, maar het kan gewoon zo zijn dat je tevreden bent met je eigen lichaam en toch liever vrouw zou zijn.

En wat bedoel jij met je 'als vrouw kleden'. Genoeg vrouwen lopen ook in comfy kleding rond, geen make up op doen en geen behoefte hebben om aandacht te besteden aan je kleding doet niet per se iets af aan het vrouw zijn.

Wat mij betreft is mijn eigen 'meestal wel' reden genoeg om het traject in te gaan. Voor hetzelfde geld ga ik als ik in transitie zit wel optreden als drag queen, who knows, maar ik weet wel dat gender niet helemaal zwart/wit is, en dat ik ondanks dat ik me prima red in het lichaam dat ik nu heb, toch écht liever iets anders heb en ook weet dat ik daar happier van zal worden.

(Wat je zegt is waar, trouwens, iedereen ervaart verschillende gevoelens van dysforie en er zijn mensen die er voor kiezen helemaal niet in transitie te gaan naar aanleiding van hun traject bij het VUMC of PII of waar dan ook, of helemaal niet aan een traject te beginnen. Waar het om gaat is waar jij je goed bij voelt, niet of je dysforisch genoeg bent vergeleken met sommige andere vrouwen hier. Iedere vrouw is immers ook anders.)
meerdere zakken met zaagsel
JustMe
Berichten: 205
Lid geworden op: 19 aug 2016, 09:57
Gender: Trans MtF

Re: Genderdysforie vraagje

Bericht door JustMe »

Jouke, Nate bedankt voor jullie antwoord.

Hier kan ik wel wat mee. Ik moet nog eens goed nadenken over wat ik ervaar en voel. Wellicht kan therapie me daar ook bij helpen.

@Nate 'Als vrouw kleden' is een ongelukkige woordkeuze geweest, je hebt natuurlijk helemaal gelijk dat vrouw zijn niet bepaald wordt door kleding. Ik ben mij hier wel bewust van.

Waarom dames kleding dragen me beter laat voelen is ook zo een ding om goed over na te denken. Ik denk dat het fijn is om één op een of andere manier invulling te geven aan iets dat ik graag zou willen, maar helemaal zeker weten doe ik het niet eens. Ik doe het al vanaf toen ik nog heel jong was, weliswaar met pauzes er tussen dus.. Ik weet eigenlijk niet beter.
Isabelle
Berichten: 525
Lid geworden op: 19 jun 2016, 02:38
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: Zij/Haar
Locatie: Amsterdam

Re: Genderdysforie vraagje

Bericht door Isabelle »

Inderdaad wat nate zegt : gender dysphorie is niet bij iedereen even sterk aanwezig en daarnaast is het ook maar net hoe veel je je identificeerd met wat anderen ervaren en hoeveel je het toe laat met anderen te identificeren.
Gender dysphorie is namelijk geen lijstje met symptomen, het is een een soort disconnectie met het geslacht/lichaam waarin je leeft/wat je ervaart. Het is een woord dat een heel breed scala aan gevoelens probeert te omschrijven.

Er zijn mensen met hele sterke sociale dysphorie, kunnen moeilijk met mensen van hun geboorte geslacht omgaan/ identificeren. Er zijn ook mensen met vooral sterke lichamelijke dysphorie, hun lichaam voelt vreemd voor hen, ze kunnen zich er niet goed in herkennen .
Meestal komen deze 2 in bepaalde mate bij elkaar bij transgenders en in verschillende sterkte.

Bij mezelf bijvoorbeeld : totaal geen moeite met de sociale situatie waarin ik leef, altijd goed kunnen vinden met mannen, geen gevoel alsof ik mentaal mijn hele leven een leugen heb geleefd ofzo, maar lichamelijk sinds mijn 12e , 13e een disconnectie gevoeld, vrouwelijke kleding gedragen, nooit op mijn plaats in mijn lichaam, ik gaf er gewoon niks om, deed er niks aan, voelde me er niet goed over, maar leerde dit negeren.
Dan hield ik toch van me anders kleden af en toe , heb dit dus ook heel lang gedaan.
Heb dit gelukkig lang weg kunnen zetten, focus gelegd op mijn innerlijk en daardoor nooit echt hevige depressies gevoeld of problemen gehad op mentaal vlak
Ik was naar mijn idee gewoon iemand die niet gaf om uiterlijk of hoe ik er uit zag of niets voelde over mijn uiterlijk of hoe mensen me zagen.
Later met baardgroei en de kijk op hoe mijn leven er verder uit zou zien veranderde dit pas.
Nadenken over sociale interactie en hoe mensen verschillend zijn, realiseerde ik me dat wanneer mijn psyche verplaatst kon worden naar een vrouwelijk lichaam ik over alles gelukkig in mijn leven kon zijn ook mijn uiterlijk.
Wat ik toch wel graag wilde. Het geen wat ik lang had weggezet als iets anders, werd weer belangrijker.

Ik ben achteraf blij dat ik wat volwassener en nuchterder ben geworden voor ik er serieus over ging nadenken dysphorie(iedereen heeft zo zijn periode waarin de twijfel echt toe slaat)
Als je me nu vraagt of ik dysphorie heb zal ik zeggen, nee tis maar net hoe je het omschrijft.
Hoewel ik disconnectie voel met het lichaam heb ik het er mentaal niet moeilijk mee, omdat ik nooit me goed het gevoeld over mijn uiterlijk kan het alleen maar voorruit gaan, ben ik nergens bang voor.
Je hoort veel misschien doen hormonen dit met je en voelt het niet goed, misschien doen ze dat met je en ben je niet gelukkig, dan denk ik ja ....eum. misschien ook niet. Ik denk het niet , dit voelt goed waar ik mee bezog ben.

Dus twijfel in het begin is normaal. Je kan periodes hebben van ontkennen. Dit is heel gezond lijkt me want het is nogal wat je geslacht willen veranderen. Het feit dat je een paar dagen er niet over nadenkt en daarna weer wel zegt alleen maar dat je mentaal er niet door opgegeten wordt, wat ik alleen maar gezond vind klinken.
Neem je tijd zou ik zeggen, praat met mensen, lees erover, stel jezelf goede vragen en je vind je weg wel.

Groetjes,
Isabelle
Gebruikersavatar
Jessy
Berichten: 1642
Lid geworden op: 25 mar 2012, 17:07
Gender: Transgender
Locatie: Belsj Limburg

Re: Genderdysforie vraagje

Bericht door Jessy »

Simpel gezegd, iedereen heeft wel eens dagen dat je niet lekker in je vel zit, of dat het je allemaal niet boeit. De vraag is of je in het algemeen veel gelukkiger bent en je beter over jezelf voelt als vrouw, dan als man. Neem vooral de tijd om daarachter te komen, en ga genoeg als vrouw de deur uit want dat is toch iets anders dan af en toe een keertje stappen. Schrijf desnoods voor jezelf een dagboekje, waarin je bijhoudt wanneer je je goed voelt en wanneer slecht, en vooral ook waarom je je goed voelt en waarom slecht. Wellicht als je dat later terug leest, dat je al een beter idee hebt.

Mijn psychiater van het genderteam stelde ooit voor om gewoon met een rl fase te beginnen, want dan pas kom je er echt achter.
Ik heb dat niet gedaan want durfde niet uit de kast komen, maar ik snap wel waarom hij dat zei.
Grant me serenity to accept the things I cannot change,
courage to change the things I can,
and wisdom to know the difference.
Gebruikersavatar
Elise
Berichten: 916
Lid geworden op: 01 feb 2016, 14:01
Gender: Trans MtF

Re: Genderdysforie vraagje

Bericht door Elise »

Isabelle schreef: Bij mezelf bijvoorbeeld : totaal geen moeite met de sociale situatie waarin ik leef, altijd goed kunnen vinden met mannen, geen gevoel alsof ik mentaal mijn hele leven een leugen heb geleefd ofzo, maar lichamelijk sinds mijn 12e , 13e een disconnectie gevoeld, vrouwelijke kleding gedragen, nooit op mijn plaats in mijn lichaam, ik gaf er gewoon niks om, deed er niks aan, voelde me er niet goed over, maar leerde dit negeren.
Dan hield ik toch van me anders kleden af en toe , heb dit dus ook heel lang gedaan.
Heb dit gelukkig lang weg kunnen zetten, focus gelegd op mijn innerlijk en daardoor nooit echt hevige depressies gevoeld of problemen gehad op mentaal vlak
Ik was naar mijn idee gewoon iemand die niet gaf om uiterlijk of hoe ik er uit zag of niets voelde over mijn uiterlijk of hoe mensen me zagen.
Later met baardgroei en de kijk op hoe mijn leven er verder uit zou zien veranderde dit pas.
Nadenken over sociale interactie en hoe mensen verschillend zijn, realiseerde ik me dat wanneer mijn psyche verplaatst kon worden naar een vrouwelijk lichaam ik over alles gelukkig in mijn leven kon zijn ook mijn uiterlijk.
Wat ik toch wel graag wilde. Het geen wat ik lang had weggezet als iets anders, werd weer belangrijker.
Dit is echt zo herkenbaar buiten het feit dat ik nooit echt goed met jongens, vooral in groepen kon omgaan.
Amy
Berichten: 714
Lid geworden op: 18 feb 2014, 20:37
Gender: Vrouw

Re: Genderdysforie vraagje

Bericht door Amy »

JustMe schreef:Hallo allemaal,

In afwachting van mijn eerste gesprek bij de gendertherapeut heb ik deze week een gesprek gehad met andere ('gewone'? :) ) psychologe gehad,
Ik ben heel blij dat ik dit gedaan heb. Het is een leuke vrouw en het was fijn om over mijn ding te kunnen praten.

Maar onvermijdelijk kwam natuurlijk de vraag naar boven: Wil je als vrouw door het leven? Ik kon daar echter geen beter antwoord op geven dan 'meestal wel'.

Meestal wil ik liever vrouw zijn maar er zijn ook nog steeds perioden of momenten dat dit verlangen op een lager pitje staat. Dan maakt het me eigenlijk geen bal uit of ik nou man of vrouw ben. De behoefte om me als vrouw te kleden heb ik dan ook veel minder of helemaal niet. Deze periodes lijken wel steeds minder vaak voor te komen maar ik heb ze nog wel.

Ik vraag me nu af of dit iets typisch voor mij is.. gaat de dysforie mischien niet zo ver bij mij?

Zijn er mischien nog anderen op dit forum die dit ook hebben? Hebben jullie mischien ook periodes of gehad dat de dysforie minder lijkt of leek te zijn?
Ik heb een vraagje voor je. Als je zo'n moment hebt waar je niet veel of geen last van de dysforie hebt, is het dan erg als je vrouw zou zijn?
JustMe
Berichten: 205
Lid geworden op: 19 aug 2016, 09:57
Gender: Trans MtF

Re: Genderdysforie vraagje

Bericht door JustMe »

Goede vraag Amy...

Nee dat zou geen probleem zijn voor me.

Nu ik er een tijd over heb zit peinzen denk ik ook niet dat het gevoel vrouw willen zijn eingelijk nooit helemaal weg is....het houdt me alleen niet altijd bezig. Wat inderdaad wel fijn is zoals Isabelle al aangaf.

Ik heb wel nog steeds twijfels over een heleboel dingen....het zal allemaal nog wat tijd gaan kosten om te bepalen hoe het nou allemaal zit in die kokosnoot. En die tijd ga ik er ook voor nemen.

Zo een dagboekje vind ik ook een goed idee...geheugen is ook niet altijd even betrouwbaar, zeker de mijne niet :)

Ik ben al weer een stapje verder denk ik. Bedankt voor alle reacties!
Gebruikersavatar
Jeste
Berichten: 1262
Lid geworden op: 06 apr 2012, 03:38
Gender: Non-binair
Voornaamwoorden: Jeste
Locatie: Amsterdam

Re: Genderdysforie vraagje

Bericht door Jeste »

JustMe schreef:Ik heb wel nog steeds twijfels over een heleboel dingen....het zal allemaal nog wat tijd gaan kosten om te bepalen hoe het nou allemaal zit in die kokosnoot. En die tijd ga ik er ook voor nemen.
Dat is zeker belangrijk. Dingen opschrijven kan daarbij misschien helpen. Je schreef al over het bijhouden van een dagboekje, maar dingen uit het verleden opschrijven en op een rijtje zetten kan natuurlijk ook. Ben je ook al voorbereid op het eventueel moeten schrijven van een levensverhaal.
Amy schreef:Ik heb een vraagje voor je. Als je zo'n moment hebt waar je niet veel of geen last van de dysforie hebt, is het dan erg als je vrouw zou zijn?
Deze vraag doet mij eraan denken dat wanneer ik als meisje geboren was, ik dan ook in zekere mate last van genderdysforie had gehad. Dan niet in die mate dat ik mijn geslacht zou willen veranderen.
"Gendervrij" vind ik eigenlijk mooier dan "Non-binair", want "Gendervrij" zegt namelijk wat het wel is, in plaats van niet.