Zelfacceptatie

[Nate_0]

Er is wel meer aan Caitlyn Jenner dat is doorgedraaid :')

[Anon20230219]

Er is wel meer aan Caitlyn Jenner dat is doorgedraaid :')

Ja beetje apart verhaal altijd gevonden Caitlyn

[NaomiClareNL]

Ik ga weer de andere kant uit. Dacht dat ik aardig op weg was met zelfacceptatie toen ik in februari 2011 met de hormonen kon beginnen. Na een compleet mislukte transitie een en verwoest leven haat ik mijn lijf en geest vele malen meer dan ik ooit gedaan heb voordat ik me ook maar realiseerde dat ik transgender ben.

Overweeg ook om gewoon weer terug in de kast te gaan en als man door het leven te gaan. Dit akkefietje heeft me nu al meer dan 8 jaar van mijn leven en mijn gezondheid gekost. Misschien valt er nog wat te redden van een mislukt leven als ik weer in de kast zit. Als transgender en mislukte vrouw valt er niets meer te winnen en alleen nog mijn leven te verliezen. Dat is ook een oplossing maar die acceptatie is er zeker niet.

[Simão]

Misschien is het geen goed idee om in eerste instantie te denken dat hormonen de oplossing voor je problemen zijn. Dat zijn ze niet. Ze maken ook geen wonderschone vrouw van mensen. Ze helpen je een iets vrouwelijker versie van jezelf te worden.

NaomiClareNL Het spijt me dat je het idee hebt dat een en ander mislukt is, maar ik denk niet dat je en mislukte vrouw op zich bent. Want WIE je bent, zit echt niet aan de buitenkant. En je buitenkant bepaalt echt je leven niet. Je kunt doen en laten waar je zin in hebt omdat de meeste dingen echt niet gender bepaald zijn. Feministen werken tenminste al jaren hard aan gelijkheid...
Dan zie je er maar uit als een aparte vrouw of man. Kijken ze maar niet als het niet aanstaat.

Ik ben een transman in een vrouwenlichaam. Ik heb een beetje een omgkeerd proces dan de meesten meegemaakt omdat ik me in mijn jeugd en adolescentie voluit uit heb kunnen leven als jongen. Daarna is er belangstelling gekomen voor mij als vrouw en dat was op liefdesgebied wel een ramp, maar aan de andere kant werd sociaal bevestigd dat ik de moeite waard was als vrouw.
Nu ben ik 55 en zit nog steeds in dat vrouwenlichaam dat ik niet echt wil zien in de spiegel, maar ik heb geaccepteerd dat het gewoon zo is als het is, maar dat de man in mij er gewoon ook is, al is die niet altijd even zichtbaar.
Ik wil best mijn borsten er graag af, maar als het te lastig allemaal is, vind ik het zo ook wel goed.

Ik zeg altijd dat ik de bus dan misschien wel gemist heb maar goed heb leren lopen. Ik kom er evengoed wel.
Dat is voor mij zelfacceptatie. om terug te komen op de vraag.

[Venusss]

Voor iedereen die moeite heeft met zijn/haar zelfacceptatie. Hier nog wat tips van mij:
- vermijd nooit situaties waarin jezelf aanneemt dat je zou kunnen falen en wat je zelfzekerheid negatief maakt
- ventileer je gedachten, vraag om feedback, praat met anderen over het onderwerp wat je dwars zit
- besef dat iedereen fouten kan maken
- zorg voor een nieuw leerproces
- probeer wat nieuws, bijvoorbeeld een nieuwe image, kies voor de verandering bijvoorbeeld nieuwe look of je interieur
- negatieve of foute keuzes uit het verleden kun je leren en groeien
- maak voor jezelf onderscheid tussen wat fout of verkeerd aanvoelt (nuanceer je problemen)

[Anon20180501]

Mooi gesproken Venusss, zullen vast en zeker wel weer aan en opmerkingen over komen, het is en blijft gelukkig tenslotte T-Nederland maar misschien komen er ook nog aanvullingen op, who knowes, maar je hebt al aan heel veel gedacht moet ik zeggen...

Ik weet er nu even geen, zit in de verkeerde modus...

[Ender]

Daniéla is mijn Venus?


(sorry als dit heeeel verkeerd is hoor, ben een meetje melig vanavond xD)

[Anon20180501]

Wat jij wil Ender, mss bevalt het me wel, als ik weet wat je bedoelt...

tis te laat of te blond...

[Tanja]

Kop op Naomi.
Ik dacht dat het met jou juist helemaal goed zat.
Jammer dat ik je niet persoonlijk ken om je uit de ellende te praten.
Volgens velen ben ik net een psychologe (terwijl ik die zelf nog steeds het hardst nodig heb)

[Anon20190501]

Ik ben zelf nooit boos geweest dat ik trans was. Ik was eerder opgelucht toen ik eindelijk en geleidelijk aan doorkreeg dat dát het was wat mijn niet aflatende onbehagen en gevoelens van not fitting in veroorzaakte. Ik ben zelf nogal rationeel oplossingsgericht ingesteld en de juiste duiding van de aard van het probleem was voor mij de eerste noodzakelijke stap naar de oplossing ervan.

Ik vind het wel erg jammer dat het besef niet 25 jaar eerder is gekomen. Ik die zo prat ging op mijn zelfkennis en vermogen tot introspectie...

Er valt nog veel meer over te vertellen maar het bovenstaande vat de essentie wel samen.