Interne emanciptatie

[Merel77]

Ik heb op Facebook verteld dat ik transseksueel ben.

Ik heb alleen maar goedbedoelde reacties gehad, maar helaas krijg je ook heel veel nep complimentjes.Ik bedoel: als je lekker gaat stappen bijvoorbeeld en niemand weet het, dan ben je mooi, natural beauty, een lieve lach, gevoelig, neukbaar en weet ik veel wat al niet meer. Vertel je dat je transseksueel bent dan: Dat dacht ik al (maar je bent wel goed gelukt) en dat soort dingen. Het is eigenlijk best heel pijnlijk. Je bent al opgegroeid met zoveel twijfel over je geslacht, zoveel twijfel over je vrouwelijkheid, maar ik ben en ik denk wel als een vrouw. Het gebeurt me nooit op straat, nooit vooraf, nooit dat mensen zeggen: "Ben jij er eentje?" Het is altijd achteraf. Ik word daar toch heel onzeker van, meestal tijdelijk, maar ik weet dan wel weer dat ik het niet te vaak moet doen (dat hele vertellen-ding). Zou je tegen een vrouw die een borst is afgezet doodleuk kunnen zeggen: "Je bent geen vrouw meer?" Dan heeft iedereen toch door dat dat bot is? Of tegen een vrouw zeggen: "Weet je wel dat je een hele opvallende snor hebt?" Maar tegen een transsekueel mag je alles zeggen: "Je kunt het toch wel zien; je bent goed gelukt; je zult van binnen altijd een man blijven."

Een van mijn beste vriendinnen op Facebook, waar ik bijna iets mee gehad heb, accepteert me zoals ik ben. Zij heeft het ook nooit kunnen raden., Maar achteraf zegt ze toch dingen als: "Je hebt ook wel een aparte stem, en je lichaamsbouw is anders." Nou dat is fijn om te horen zeg. Het is niet zo dat ik boos ben op haar. Ik begrijp ook dat het haar erg overvalt en dat ze niet doorheeft hoe kwetsend dat kan zijn. Het is niet iets wat je iedere dag meemaakt, het is ook een soort van 'televisie waarheid' dat je de vrouwelijkheid van een transseksueel openlijk ter discussie mag stellen, dat je als transseksueel al lang blij mag zijn als je 'goed gelukt' bent. Maar ja, van binnen ben ik een vrouw en als ik denk dat ik meer kan krijgen, meer waard ben, dan wil je ook meer. Ja toch? Tijdens ons gesprek kreeg die vriendin ook wel door dat ik daar heel onzeker van word.

Met mijn ex (vriendin) kreeg ik bijna niet de kans om het te vertellen want ze was heel erg snel. Ze wilde maar een ding terwijl ik me op mijn gemak wil voelen. Ik moest ook steeds afweren. Een echte pot ook. Die ging me achteraf zeggen dat je van binnen altijd wel een man zal blijven. Ik vroeg nog: "Hoe kom je daarbij?" Ze antwoordde: "Jeetje dat weet ik toch ook niet, het overvalt mij ook maar." En dat antwoord begrijp ik wel hoor. Ik word ook niet boos op haar. Maar het kwetst wel. Hoe kan het dat dit soort dingen allemaal maar tegen ons gezegd mogen worden? Media, religie, cultuur, wetenschap?

Als een vriendin vind dat ik het te laat vertel en wil weten waarom, dan zeg ik: "Omdat ik anders bang ben dat ik hele rare mensen op me af krijg." Dat ze dan antwoord: "Ja maar, het is ook niet echt normaal." Het zijn antwoorden die komen vanuit de emotie van dat moment. Je hoeft het niet persoonlijk op te vatten. Het is niet verkeerd bedoeld (I know), maar toch...
en natuurlijk zijn er nog veel meer mensen die zeggen: "Aan jou is het echt niet te zien, je stem is ook gewoon vrouwelijk en ik ken je, je hele doen en laten... je bent gewoon op en top vrouw." Maar zelfs dat is eigenlijk niet eens een compliment. Ik weet het, ik ben ook een kampioen in moeilijkdoenerites. Het komt ook veel vaker voor dat als ik sjans heb/had en ik vertelde het dat ik gewoon niet werd geloofd. Dan zei ze na een half uur: hou nu maar op met die flauwe grappen.

Eigenlijk ligt de acceptatie van vrouwelijkheid bij transseksuelen heel laag. Dat je het aan de meesten wel kunt merken doet daar denk ik niets aan af. Gevoelens heeft iedereen.
Ik vind niet omdat iemand toch maar een transseksueel is dat je die dan maar aan mag vallen op uiterlijk, gedrag, stem, foute kledingkeus, of een onwijze levenswandeling. Of aan de ander kant iemand onderuit mag halen uit afgunst en jaloezie. Maar kennelijk ligt de norm niet erg hoog. Ook degenen die aangevallen worden vinden het kennelijk toch ergens wel normaal dat het gebeurt. Misschien is het omdat ik 13 jaar als stealth geleefd heb en kan vergelijken met wat je dan krijgt van je omgeving. Gewoon helemaal een volwaardige vrouw zonder spatje twijfel. Wie wil het nou voor minder doen? Misschien valt het me op omdat ik 13 jaar stealth geleefd heb, maar de norm die gehanteerd wordt bij transseksuelen onderling ligt heel laag.

[Joyce]

Hi Merel

Echt wel een duidelijk verhaal, maar ik begrijp niet waarom je in hemelsnaam wereldkundig moet maken dat je transseksueel bent.
Een bio vrouw / en of man gaat toch ook niet vertellen dat zij / hij vrouw cq man is.

Waarom moeten transseksuelen dat altijd wel doen? Het is al erg genoeg dat je in de RLE fase gedwongen wordt dit te moeten doen.
Voor mij geldt dat ik een ieder die geen relatie met mij heeft ook niet geïnformeerd wordt over mijn hoedanigheid, niet eerder dan zij mij dit op de persoon af vragen.
In dat geval betekend het dat ze er zelf al mee bezig zijn geweest en dat ze niet 'ongevraagd' met informatie worden opgezadeld. de reacties zijn dan ook veel genuanceerder.

Ik kan begrijpen dat je met een geheim loopt jegens je omgeving en dat je dit wil delen, maar wacht op het moment dat je omgeving daarom vraagt.

Zoals je zelf al memoreert, bij een vrouw waar de borst is afgezet is dat nog een vrouw? dat antwoord geeft de persoon zelf, maar zij gaat niet op internet zetten dat haar borst is afgezet.
Ook zij zal de directe omgeving informeren en daarnaast degene die daarom vragen (ervaring mee jammer genoeg)

Ik hoop dat je zorgvuldig met de jou beschikbare informatie omgaat en goede afwegingen maak wie wil ik wat vertellen, het voorkomt in ieder geval een hoop teleurstellingen.

Liefs Jacinda

[Eva]

Als ik het goed begrepen heb betrof het hier een kring van bekenden en vrienden. Een kring waar je je niet de rest van je bestaan voor wilt verbergen.

Commentaar lijkt noodzakelijk te zijn over welk onderwerp dan ook, Merel. Maar stel je het volgende - moeilijk uitvoerbare - experiment voor.
Tien vrouwen die als vrouw geboren zijn gaan elk naar een horecagelegenheid. Maakt me niet uit wat. Een gewone kroeg, een T&T-avond, een open transgendercafé. Elk van hen gaat naar zo'n gelegenheid en maakt contact met een of meer andere aanwezigen. Niet zo'n probleem, of je nu mooi of lelijk, dik of dun, kort of lang bent; contact lukt gewoonlijk wel als je er niet als man uitziet en dit zijn dus biovrouwen.
Halverwege de avond zegt elk van hen tegen iemand in de loop van het gesprek: "Ik ben niet als vrouw geboren hoor".

Hoeveel van die tien vrouwen, in tien verschillende gelegenheden, zullen opmerkingen te horen krijgen die geheel of gedeeltelijk overeenkomen met wat jou wordt toegevoegd? Een strak achterwerk krijgt ineens een andere betekenis. Een door roken gemarineerde stem duidt op een historie, en zo voort.

Weet je, Merel, soms denk ik dat veel mensen - hoe overtuigend ze ook (proberen te) klinken - in wezen nogal onzeker zijn. Jouw mededeling vergrootte die onzekerheid (in elk geval tijdelijk) en dan overzien ze niet dat hun soms vrij onnozele reactie diep in je zielenleven kan ingrijpen.
Ik hoop dat je het snel van je af kunt zetten en uiterlijk (!) morgen weer een perfecte nachtrust zult hebben


PS: Laten we het experiment maar nooit uitvoeren. Een biovrouw die 20, 30, 40 of meer jaren gewoon als vrouw door het leven is gegaan en als zodanig geaccepteerd werd zou wel eens een heel harde knauw kunnen krijgen!

[Merel77]

PS: Laten we het experiment maar nooit uitvoeren. Een biovrouw die 20, 30, 40 of meer jaren gewoon als vrouw door het leven is gegaan en als zodanig geaccepteerd werd zou wel eens een heel harde knauw kunnen krijgen!

Dat vind ik nou een leuk gedachten experiment En Eva, je bent een schat echt waar. Ik denk dat een cis vrouw ook een knauw krijgt, maar het uiteindelijk net iets makkelijker af kan doen als larie en apekool. Ze zal ook meer begrip krijgen als ze er onzeker van wordt denk ik. Ja, of ik moet nu op Facebook gaan zetten dat ik een grapje maakte.
Ik heb jaren terug Froukje op tv gezien (tenminste ik meen dat het Froukje was). Zij deed een experiment door in een burka over straat te gaan. Dat was best een dappere onderneming want ze kreeg behoorlijk wat aandacht. Ook van moslim mannen die haar vroegen of ze een vent was. Maar volgens mij herstelde ze daar vrij snel van.

[Eva]

Moslimmannen kijken anders naar vrouwen dan hun westerse seksegenoten, hahaha.
Wel een dapper experiment van Froukje!

[Hedwich]

Echt wel een duidelijk verhaal, maar ik begrijp niet waarom je in hemelsnaam wereldkundig moet maken dat je transseksueel bent.
Een bio vrouw / en of man gaat toch ook niet vertellen dat zij / hij vrouw cq man is.

Ik denk dat ik het wel begrijp. Een stuk onzekerheid en transparanoia: een last, of misschien wel spanning, die ik altijd met me meedraag: zien ze het, nemen ze me serieus, of zijn ze gewoon beleefd?

Op mijn werk weten de collega's die ik nog niet kende inmiddels ook een hoop meer; ik heb het ze verteld. Al waas het alleen al omdat ik twee keer per week om 16:00 met een rol huishoudfolie, crepetape en een tube EMLA-creme het toilet induik. En omdat het mijn leven beheerst. Ik hoop dat dat in de toekomst minder wordt, maar ik kan niet leven met een dergelijk groot geheim tussen mensen met wie ik dagelijks moet omgaan en die ik nog mag ook.

En eenzaamheid. Wat ik net zei: een geheim tussen naaste mensen, die eenzaamheid lijkt me ondragelijk.

[Merel77]

Het is ook self fulfilling prophecy. Het is een punt omdat iedereen er een punt van maakt. Als je nieuwe mensen leert kennen en er is een klik, dan denk ik ergens altijd: zou die klik er ook nog zijn als ze het wisten? Omdat je weet dat mensen er nu eenmaal over oordelen. Dus gaat het ook tussen ons instaan. Misschien dat ik daarom het gevoel heb alsof ik met een geheim rondloop. Een andere reden is dat ik 13 jaar stealth heb geleefd, regelmatig geconfrontreerd werd met waanideeen over transseksualiteit en dat je er dan maar bij staat en doet alsof je neus bloed. Ik kan me best storen dat er nog zoveel vooroordelen zijn en ik deed er geen fuck aan om er iets aan te doen. En nee ik vraag me niet af of mensen het zullen zien of uit beleefdheid niets zeggen. Dat weet je na dertien jaar stealth ook wel een keer. Als laatste voelt het ook erg verkeerd om het geheim te houden uit angst voor reacties. Ik wil gewoon niet bang zijn, of angst een bepalende factor laten zijn voor wel of niet vertellen.

en als ik straks weer aan het werk moet dan ga ik het natuurlijk niet vertellen. Dat zou echt onzinnig zijn.

[Hedwich]

Dat zijn toch heel andere dingen dan die ik opsomde, Merel. En ga ik me er weer druk om maken dat me dat allemaal nog te wachten staat, zodra het huidige tij voor mij verlopen is...

Naja... het is waarschijnlijk gewoon heel persoonlijk en persoonsafhankelijk hoe zoiets gaat...

[Arike]

Echt wel een duidelijk verhaal, maar ik begrijp niet waarom je in hemelsnaam wereldkundig moet maken dat je transseksueel bent.

Nou ja... bijvoorbeeld...
Je gaat het ziekenhuis in voor je SRS... Wat zeg je dan tegen je omgeving??
Zeg je dan dat je transseksueel bent... of lieg je er maar wat op los...?

Zeg het maar...

Daarna word je toch altijd anders bekeken...
Al was het maar met opmerkingen als: "Oh, ik dacht dat jij ook gewoon lesbo was..."

[Silvia_weg]

je zult van binnen altijd een man blijven

Zou dat niet komen door oa de media en het grote aantal transseksuelen in Nederland waarbij het totaalplaatje niet helemaal klopt?
Er ontstaat in de samenleving een verwarrend beeld als een in alle opzichten mannelijk overkomende vrouw, hakken van 12 cm gaat dragen. Iets wat in de T wereld veelvuldig voorkomt. Maar daarbuiten dus niet.
Bij bio-lesbische vrouwen zie je regelmatig ook wel mannelijk gedrag en mannelijke hobbies en interesses, maar ik heb nog nooit van een lesbische vrouw gehoord die in haar vrije tijd laklaarzen en lingerie draagt omdat ze daar opgewonden van wordt.

Ik denk dat mensen dat niet begrijpen en dan automatisch gaan denken dat transseksuelen wel mannen MOETEN zijn. Want dergelijk gedrag zijn ze simpelweg gewoon van vrouwen niet gewend.

Als je je als transseksuele vrouw als een man gedraagt, dan kun je moeilijk verwachten dat mensen je als een vrouw gaan zien.

Wel erg sneu voor degenen die wel gewoon een vrouwelijk karakter hebben. Want die krijgen uiteindelijk met deze vooroordelen te maken. Maar dan heb je het over aantallen die je niet eens op 1 hand kunt tellen...lijkt het soms wel.