gevoelens op de loop

[Aimee]

Een vrouw. Elegant zijn. Niet stoer doen, maar jezelf zijn en uitten. Over gevoel praten in plaats van wegmoffelen. Als ik zou kunnen, zou ik een vrouw willen zijn en niet een man met een jurk. Vrouw zijn is ook meer dan het gevoel van,een jurk die langs je dijen wappert of hakken dragen. Wanneer ik transsexuelen opzoek zie ik dit telkens in overdreven mate. Jezelf vrouw is meer dan kleding. Je blijft jezelf, en je hoeft niet perse een ubervrouwelijke kledingstijl te hebben om jezelf als een vrouw te voelen. Het komt immers van binnen

Dat vind ik dan. ik zie over het internet veel mensen die op deze manier het vrouw zijn willen bereiken. Ik merk wel dat die manieren vaak een cliché zijn. Het zijn vaak beelden van mannen over vrouwen en gebruiken deze om zich vrouw te voelen, terwijl ze in hun mannenlijf al heel hun leven al zo toch voelen?

Ik heb wel dat ik me als vrouw wil kleden, maar nooit op de manier waarop ik andere transsexuelen altijd gekleed zie. Ik heb transgendere gevoelens denk ik, maar als ik een bio vrouw was, dan zou ik mij willen kleden als een lesbische vrouw. Dit omdat ik sowieso op vrouwen val, maar ook omdat ze zo'n typische stoere maar toch vrouwelijke kledingstijl hebben. Ik erger me zo vaak aan het feit dat vrouwen zo veel met kleding kunnen doen en mannen niet. Ik zou dit zo graag willen kunnen doen, maar alleen als vrouw. Ik val vaak alleen maar op lesbische meisjes in het dagelijks leven

Als ik op internet kijk lees ik alsmaar verhalen van transgenders die mijn gevoelens nooit lijken te evenaren. Vaak twijfel of denk ik bij mezelf dat ik misschien niet transgender genoeg ben?
Zelf ben ik met omkleden begonnen rond mijn 11e. Pas sinds een jaar ben ik er meer over gaan opzoeken en ben nu nog meer verward door alle 'liever met barbiepoppen spelen dan met auto's' en 'op 5 jarige leeftijd jaloers zijn op meisjes hun jurken' verhalen . Ik heb dit nooit zo ervaren. Ik heb zelf ADD en ben me ook nooit helemaal bewust van mijn gevoelens. Dat maakt het allemaal nog verwarrender.

Ik heb van de week een beetje een vrouwenloop aangeleerd (lopen de heupen te draaien) en het voelde zo lekker dat ik 3 uur rondjes door mijn dorp was gaan lopen. Het voelde zo goed. Ik kan nu nergens anders aan denken dan mezelf gedragen als een vrouw. Ik zit telkens naar vrouwen hun manieren te kijken en heb op het internet van die veterlaarsjes met hakken besteld. Ik wil er zo graag op lopen dat ik het bijna niet erg vind of iemand mij ermee ziet. met de benen uit elkaar lopen voelt nu opeens zo onnatuurlijk aan, dat ik niet begrijp hoe ik me eerder comfortabel met mijn 'mannenloopje' voelde.

Zijn deze gevoelens nou echt of ben ik gewoon een crossdresser? Stiekem hoop ik dat iemand transgender zegt maar ook weer niet. Het liefst zou ik *poof* magischerwijs een vrouw zijn en dat iedereen me ook alleen zo kent.

Weet iemand hoe ik hiermee raad moet?

[Gabriël]

Ik herken wel een beetje van mezelf in jouw verhaal. Ik heb ook een hele lange tijd getwijfeld of ik wel trans was omdat ik me niet wil kleden en gedragen zoals de meeste transmannen. (ik zie mezelf ook meer als androgyn wat dat betreft). Ondanks dat ik een jongen wil worden, wil ik evengoed nog gewoon lang haar hebben, hakken dragen, make-up, en soms ook een rok als ik er zin in heb. Omdat ik dat mooi vind.

Maar als je naar bio vrouwen kijkt. Je hebt vrouwelijke vrouwen, je hebt gewone spijkerbroek-en-t-shirt-vrouwen zonder make-up, je hebt meer mannelijk geklede vrouwen... Allemaal niks mis mee. Dus waarom zouden transvrouwen maar een type vrouw mogen worden? Als jij je fijner voelt in een stoere stijl en je wil kleden zoals een lesbische vrouw, gewoon doen! Dat maakt je niet minder trans.

En ja, je bent dan wel in de minderheid als je jezelf vergelijkt met andere transen. Dat heb ik dus ook, vanaf de andere kant. Maar op een gegeven moment kwam ik het boek tegen van Man of Vrouw, min of meer (met veel androgyne mensen verhalen, die tussen man en vrouw-zijn inleven), en kwam ik op het internet meer verhalen tegen van andere transmensen die niet aan het stereotype verhaal transgender, en dat heeft mij geholpen te accepteren dat ik ook gewoon trans ben, op mijn eigen manier, maar dat die niet minder is dan stereotype transgenders.

En zijn je gevoelens echt of ben je een crossdresser? Ik zou je aanraden op dit topic even door te lezen, daar wordt die vraag ook besproken: http://www.t-nederland.nl/forum/viewtopic.php?f=7&t=496
Het komt er eigenlijk op neer; hoe zie jij jezelf? Als je niet zeker weet of je trans bent, bekijk het van de andere kant en stel jezelf de vraag: ben/voel/ervaar je jezelf als een man?

Maar naar mijn idee klink je hier gewoon als een transvrouw die onzeker is over het feit dat ze een stoere look wil en weinig herkenning vindt daarin bij andere transsexuelen, en dat je geen crossdresser bent.

[patricia60]

Persoonlijk vind ik het verschrikkelijk beoordeeld te worden door mensen die tot dezelfde minderheidsgroep behoren.
Wees gewoon jezelf.

Patricia.

[Aimee]

Thanks voor je post gabriel. Die topic heeft me goed geholpen. Fijn ook om het eens van een ander te horen. Ik zat zo erg erover bezig gister avond dat ik alles maar gewoon heb opgeschreven. Dan kunnen andere mensen het tenminste objectief opnemen en daar iets over zeggen

Patricia, het was niet bedoeld om mensen aan te vallen, maar het is gewoon een verschil wat ik opmerk tussen mij en veel andere trans mensen

[patricia60]

Het is niet over jou hoor dat ik hier schrijf.
Ik maak gewoon een opmerking over zaken die ik bij ons al in België heb gehoord.

[Jessy]

Zijn deze gevoelens nou echt of ben ik gewoon een crossdresser? Stiekem hoop ik dat iemand transgender zegt maar ook weer niet. Het liefst zou ik *poof* magischerwijs een vrouw zijn en dat iedereen me ook alleen zo kent.

Een crossdresser ben je niet als ik dat laatste zo lees, want die zijn doorgaans wel tevreden met hun aangeboren geslacht en wensen zich alleen af en toe als het andere geslacht te uiten.

Weet iemand hoe ik hiermee raad moet?

Naar een psycholoog/psychiater met ervaring op dit gebied, die kan je verder helpen om alles een plaats te geven en te vinden wie je bent. Maar ik denk dat je het zelf al weet.

[leonie]

erg ingewikkeld Aimee en Gabriël jullie uitleg , maar ja , het is soms erg moeilijk te weten te komen wie je in werkelijkheid bent en wat je eigenlijk wil .

Waarom denk je dat ik pas op men 65 kapituleerde voor leonie , het was bij momenten een gevecht op leven en dood , letterlijk dan , ik wist heel goed wie ik was maar dat aanvaarden is wat anders , en dan die twijfel , nog erger .

Ik ben blij dat ik nu niet meer met men eigen lig te discuteren , en me aanvaard 100 % als leonie .

ik wil nog enkele jaren als een gelukkige vrouw leven tot ik sterf , en daar ben ik nu volop aan het werken .

zoals jessy zegt hier , neem specialisten , pschychologen - pschychiator(r) en leg hun uw probleem uit , je kan nog verschieten wat die over u kunnen vertellen .

Wist je dat ik verleden jaar naar een pschycholoog ging met de vaste overtuiging dat die me kon bevestigen dat ik geen transsexueel was , hij was evenwel over mij een volledig andere mening toegedaan , en zij me dat ik pas open ging bloeien en gelukkig zou zijn , als ik met men eigen akkoord was in transitie tot vrouw te gaan , dat ik echt 100 % transvrouw ben en alles er ook zo naar uitzag bij me , enkele maanden later , na overleg met nog 2 pschychiators heb ik toegegeven , nu in volle opmars als leonie .

[Zef]

Volgens mij weet je wel dat je transgender bent maar zijn je twijfels vooral gebaseerd op de angst om te mislukken in/na een transitie.

[Venka]

Aimee,

Ik kan mij helemaal vinden in jouw woorden alsof ik ze zelf heb geschreven.Ik heb ook nooit de behoefte gehad om met barbies te spelen,sterker nog ik haatte die barbies vroeger.Zo perfect en daar kan ik niet tegen.Ik weet zelf al van heel jong dat ik een meisje ben en geen jongen.Ik speelde vroeger zowel met meisjes dingen als jongen dingen.Ik kon genieten van touwtje springen maar ook van een potje voetbal.Het maakte mij niet uit zolang ik maar plezier had.Voor veel jongens is dat wel belangrijk,meisjes dingen deed je gewoon niet.Hoe ze daar bijkwamen daar ben ik nu nog niet achter.In de puberteit kwam voor mij ook het onvermijdelijke je gedragen tot het geslacht dat jou toebehoort.In die tijd(jaren 80) was er geen internet,2 NL zenders en bij mij thuis kon er echt niet over liefde en helemaal niet over transseksualiteit worden gesproken.Bij mij in de familie werd altijd gezegd als een jongen meisjes dingen deed dan werd hij een homo en dat wilden de mannen niet,stel je voor zon viespeuk in de familie.Maar mijn gevoelens over girl zijn die waren er wel en wat moet je daar mee.Geen info niks,daar ben je mooi klaar mee.

De verandering kwam voor mij toen die vieze kelly van der veer in big brother kwam,die was ook als jongen geboren.Maar zo ben ik niet,zo wil ik ook niet zijn.Maar toch ben ik een meisje maar geen Kelly.
In 2005 kregen we pas onze 1e computer en dus ook toegang tot WWW,maar ja zoek je op internet naar dat soort onderwerpen dan kom je al heel gauw op site met zeer ongeschikte inhoud en dames die de naam geen eer aan doen.dames die maar rond zwaaien met hun penis.Zoek je verder,jeetje dragqueens Nee het werd er voor mij er niet duidelijker op wat er nu aan de hand was en waar mij gevoelens vandaan kwamen en of ik gewoon niet gestoord ben en in een gekkenhuis hoorde.Maar toen kwam er een uitzending op tv over valentijn die een gender kind was en daar kon ik mij helemaal in vinden.
Geen Kelly,geen dragqueens en al helemaal geen she-males.Ik heb een gender probleem er ging eindelijk een wereld open die mij wat meer vastigheid bood dan eerder genoemde gevallen.Ga je je verdiepen in trangender kom je een hoop vrouwen tegen die nog zeer mannelijk waren/zijn en in jurken liepen/lopen waar ik een bio vrouw ook niet gauw in zie lopen.Ik vond het er niet uit zien,zo ben ik niet,zo wil ik mij niet aan anderen laten zien.Na veel zoeken las ik het verhaal van Franka op haar website Franka is een vrouw geworden http://franka.v-brakel.nl/.Daar zag ik voor het eerst een vrouw die geen man meer is.Gewoon een vrouw.Daarna kwamen mijn gevoelens in een stroom versnelling.

Mijn kleding stijl is ook gewoon normaal,niks extravagant of overdreven vrouwelijk om maar te laten zien dat ik een vrouw ben aan de buiten wereld............ gewoon just me
Mijn vrouw zijn beleef ik van binnen en niet van buiten,tuurlijk mocht de situatie er om vragen om eens in een boymode de deur uit te moeten..................hoe kan een man mannen kleding dragen.Onvoorstelbaar hoe onnatuurlijk en al helemaal niet lekker.Vrouwen kleren heeft veel meer zorg en aandacht gehad dan mannen kleding en zit zo veel lekkerder.Nu vraag ik mij af waarom mannen niet gewoon vrouwen kleding dragen.Je moet niet naar anderen kijken en gewoon lekker aan trekken wat jij leuk vind en gewoon doen wat jij leuk vind en niks van anderen aan trekken en al helemaal niet mee gaan in opgelegde gedachten door de maatschappij over mannen in jurken.Het is maar hoe jij jezelf presenteert en hoe jij jezelf ziet
In jouw verhaal vind ik niet dat je een cross dresser bent als ik die aan mijn eigen verhaal afspiegel.

[Raisa]

Hi Aimee, ik han het goeddeels in je gevoelens vinden maar vind toch dat je je wat generaliserend negatief uitlaat tegenover transseksuelen. Zeker, er is een aantal dat qua kleding en houding zich moeilijk een weg kan vinden als vrouw waar je soms rare resultaten door ziet, maar om nu iedereen over 1 kam te scheren? Nee.
Het valt mij op dat je dit 'overdreven' gedrag met name ziet bij oudere transvrouwen en zeer zelden bij jongeren. Het lijkt mij dat op latere leeftijd van geslacht veranderen een stuk lastiger is dan op jongere leeftijd. Helemaal wanneer je geen mensen om je heen hebt om je de weg te wijzen of om mee te experimenteren zoals in een normale meisjespuberteit gebeurt. Je hebt dan al zo lang in een mannelijke rol geleefd dat sommige gewoontes moetlijk zijn af te leren. Uiteraard geldt dit niet voor iedereen, maar het valt soms idd wel op.

Ik vraag mij dan ook af in hoeverre je je bewust vrouwelijk gedrag moet 'aanleren' en in hoeverre je jezelf moet blijven. In mijn transitie probeer ik op te passen dat ik mijzelf niet verlies, dat ik geen ander persoon wordt. Je ziet soms wel eens transvrouwen die bewust andere hobbies gaan aannemen omdat ze hun oude te 'mannelijk' vonden. Soms zie je dit ook met hun beroep gebeuren. Dan denk ik: "Dan ben je door die transitie heen gegaan maar dan ben je nog steeds niet jezelf." Dat vind ik erg jammer.