Nieuwe chat! Zie dit topic.

Geen passend hokje

Pas ik nou in een hokje of niet?
Bardem
Berichten: 26
Lid geworden op: 15 dec 2017, 11:19
Gender: Transgender
Locatie: Aalst

Geen passend hokje

Bericht door Bardem »

Mijn leven lang was mijn eerste prioriteit om liefde en affectie te vinden. Zo grijs mogelijk te blijven en het huis tuintje na te streven. Ik heb steeds een uitgesproken kinderwens gehad. Nu, op 39 jarige leeftijd, heb ik alles. Alles. En nu, nu klinkt de vraag om wie ik eigenlijk ben oorverdovend.
Al sinds mijn jonge tienerjaren draag ik graag kledij die voor vrouwen voorbehouden is. Achter de schermen van mijn decor voor het perfecte leven was een zoektocht gaande. Waarom wil ik dat? Ben ik travestiet, wil ik een vrouw zijn? Tot op heden weet ik het nog steeds niet. Hoe stabiel ik in het gewone leven ben, hoezeer mijn antwoord op die vragen varieert.

Ik gruwel wat bij het woord travestiet, alhoewel dat hokje wellicht het meest bij me past. Maar het woord alleen al bezorgt me gen fijne gevoelens. Wil ik vrouw zijn? Tja, soms wil ik vrouwelijker zijn, ik voel me meestal meer op mijn gemak bij vrouwen, vertrouw vrouwen meer, mijn karakter heeft meer typisch vrouwelijke trekken... maar soms heb ik ook de nood om macho en typisch mannelijk te zijn.

Voorlopig voel ik me het beste als ik als man gewoon kledij kan aandoen dat ik graag draag. Soms een broek, soms een rok. Soms sokken, soms een panty. Soms een trui, soms een top. Of alles samen. Dat ik kan zijn wie ik ben. Me kan uitdrukken wie ik ben. Kan voelen hoe ik me voel.

Of ben ik ontkenning, ben ik bang om en femme te gaan? Ik,wil.het proberen, maar ben bang om lelijk te zijn. Een karikatuur van mezelf. Ben ik bang een weg in te slaan waardoor ik niet meer terug kan?

Want ik kies resoluut voor mijn gezin. Mijn kinderen. Alhoewel mijn voorraad kledij gestaag stijgt, samen met de kans betrapt te worden. Met alle gevolgen van dien.

Ik ben moe. Voel me gefrustreerd en eenzaam. Niemand weet hiervan. En heb ik al gezegd dat ik moe ben? Ik voel me oppervlakkig, net alsof ik zoveel moeite moet doen met overeind te blijven, dat ik geen energie meer heb voor de rest.

Ik heb alles. Een leuke vrouw en twee schatten van kinderen. Een goede job en een prachtig huis.
In vergelijking met de miserie van de wereld voelt het nog slechter om te zeggen dat... het verdomd jammer is dat ik voel wat ik voel.

Het klinkt wat zwaar en zwart, maar heb geen depressie. Zo erg is het nog niet. Wel verdrietig, eenzaam en met de nodige frustraties.
Gebruikersavatar
Eva
Beheerder
Berichten: 6805
Lid geworden op: 25 mar 2012, 11:00
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Etten-Leur

Re: Geen passend hokje

Bericht door Eva »

Het is nog maar de vraag of een strikt binaire keuze voor jou de juiste zou zijn, Bardem. Het besef groeit dat gender een spectrum is en dat een positie op een van de uitersten geen standaard is. Sterker nog, net als bij seksuele oriëntatie is je positie op dat spectrum niet per definitie vast. Veel mensen ervaren fluctuatie. Populair gezegd kun je je in de ochtend meer vrouw voelen en later op de dag meer man. Genderfluid is een van de vele aanduidingen als het binaire wordt losgelaten.

Wees welkom op het forum en neem de tijd. Overweeg wel hoe wanneer en op welke manier je je partner, je gezin gaat betrekken. Heel moeilijk voor de meesten van ons, maar elementair. We zullen ook daar met je meedenken.
All great truths begin as blasphemies. (George Bernard Shaw)
nr_alex
Berichten: 8
Lid geworden op: 05 dec 2017, 12:34
Gender: Man

Re: Geen passend hokje

Bericht door nr_alex »

Hallo Bardem,

Ik moet zeggen dat je het erg mooi omschrijft. Ik kan mezelf er eerlijk gezegd ook voor een heel groot deel in herkennen.

De twijfel over wat voor mij opgaat, waar ik voor wil gaan, de frustratie, al dat gedoe ken ik maar al te goed. Uiteindelijk ben ik echter tot de conclusie dat het willen voldoen en daardoor daadwerkelijk voldoen aan maatschappelijke verwachtingen net zozeer een legitiem onderdeel is van wie ik ben als het feit dat ik onweerstaanbare neigingen naar "het vrouwelijke" heb.

Ik ben die twee onderdelen sinds kort daarom ook maar met elkaar aan het verenigen. Voor mij persoonlijk lijkt dat de enige manier te zijn om mezelf niet te verloochenen.

Ik hoop van harte dat jij jouw manier ook vindt en daarmee misschien ook wel een antwoord op het verdriet, de eenzaamheid, frustratie en moeheid. Laat gerust van je horen als je vragen, opmerkingen of antwoorden hebt, zou ik zeggen!

groeten, Alex.
Gebruikersavatar
Benjamin
Berichten: 1665
Lid geworden op: 28 nov 2017, 15:56
Gender: Non-binair
Locatie: O, o Den Haag

Re: Geen passend hokje

Bericht door Benjamin »

Ik leef met jullie mee Bardem en Alex.

Met mij gaat het de laatste tijd goed! Ik was een beetje stuurloos/woelwaterig, maar ik heb mijn rust weer een beetje gevonden. Ik heb wat stappen gezet op het gebied van kleding, binder, packer enz., en ben wat meer aan het bewegen van kwantiteit (vaak in travestie) naar kwaliteit (als ik het doe, doe ik het goed). De behoefte is eigenlijk ook wat minder daardoor, omdat het niet meer iets krampachtigs en verbodens voor me is. Het is vooral leuk en een oplossing voor dysforische gevoelens. Ik merk ook dat ik met meer zelfvertrouwen naar buiten treed in wat meer androgyne kleding, en dat ik plezier heb in het kopen van ¨mannen¨kleren die ik ook buiten durf te dragen. Ik ben verschrikkelijk veel geld aan het uitgeven daardoor, maar vooruit. Het leuke is ook dat dat goed voelen uitvloeit naar andere facetten van het leven, bv. creativiteit, zakelijk, enz.

Wat Eva zegt, het is een fluïde iets soms, gender. Daar moet je mee leren mee te bewegen. Je moet sowieso liefhebben wat je bent, fluïde of niet. Wat ik bij jou, Bardem, vooral proef is de worsteling met het dagelijks leven en je ¨hobby¨, het dragen van vrouwenkleren. En dan vooral wat anderen daar dan van denken, in het bijzonder je vrouw en je kinderen. Ik denk dat je die laatsten er pas bij moet betrekken als je zelf een beetje senang bent. Maar sakkerju wat een dilemma!
Groetjes,

Ben

- Wil genderprettig leren te zijn. -
Gebruikersavatar
Goose
Berichten: 319
Lid geworden op: 31 dec 2017, 20:25
Gender: Genderqueer

Re: Geen passend hokje

Bericht door Goose »

Moeilijk hoor, om zo met je gezin te leven, maar toch een beetje apart te staan. Vooral die eenzaamheid en frustratie. Ik hoop dat je wat meer evenwicht in je gevoelens kan krijgen.

Wat betreft het hokjesdenken, ik zit een beetje met hetzelfde. Ik ben geboren als vrouw, maar heb mezelf nooit echt zo gevoeld. Man of vrouw vond ik maar moeilijk te begrijpen concepten. Achteraf gezien heb ik heel veel geluk gehad, dat ik net als mijn broertje in het bos boomhutten mocht bouwen, en met lego mocht spelen. Mijn moeder is ook niet super vrouwelijk, dus ik heb het niet van een vreemde.

Het bleef toch een beetje wringen, en de laatste tijd is de twijfel echt toegeslagen. Ik voel me niet vrouw, niet zoals vriendinnen dat doen, maar wat dan wel? Ik heb totaal geen idee wat ik me bij gender moet voorstellen. Daarom misschien ook dat ik het zo moeilijk om het hierover te hebben met mensen, omdat ik nog zo twijfel. Vandaar dat ik, vlak voor mijn 30e verjaardag, toch mijn zoektocht gestart ben.
Daan
Bardem
Berichten: 26
Lid geworden op: 15 dec 2017, 11:19
Gender: Transgender
Locatie: Aalst

Re: Geen passend hokje

Bericht door Bardem »

Bedankt voor jullie reacties.

Sinds kort volg ik therapie bij een seksuologe die interesse heeft in het dit onderwerp. Ik ben benieuwd waarnaar dit me gaat leiden.

Door de vele posts van jullie in dit mooie forum, waarvan de meeste echt wel diepzinnig zijn, heb ik al veel opgestoken. Wel jammer dat de logica die ik hier lees, en waarin ik me meestal 100% kan terugvinden, niet opgaat in de maatschappelijke normen.

Vooral in mijn gezin. We zijn zo hard bezig met uiterlijke schijn dat het me soms verstikt. We zijn zo hard bezig met hebben, dat we vergeten te zijn.

Maar intussen ben ik aan het evolueren. Ik gruwel van verkleedpartijtjes. Ik wil me niet verkleden als een vrouw. Als ik en femme ga, wil ik mooi zijn. Vrouw zijn. Geen verklede man. En toch begin ik verder te gaan, begin me dan sensueel te voelen. Mooi te voelen. Het is moeilijk te verwoorden. Wat ik wel weet is dat het angstaanjagend puur is. Ik ben bang van dit intense gevoel, want ergens besef ik dat het resultaat van mijn evolutie een scheiding met zich zal meebrengen. Maar het is zo sterk. Zo intens. Zo diep.

Maar toch wil ik mijn gezin niet verliezen. Ik hou zoveel van hen, vooral van mijn kinderen. MIjn topprioriteit is nog steeds om hen een onbezorgde, normale jeugd te geven.

Mijn ideale leven is, inderdaad, zoals hierboven gezegd, met een niet binaire genderkeuze. Ik wil gewoon zijn wie ik ben op dat moment. Nooit 100% mannelijk, nooit 100% vrouwelijk (welke idioot heeft eigenlijk ooit die ongeschreven lijst over wat mannelijk en vrouwelijk is opgesteld?), maar mezelf. Maar dat zal nooit gebeuren. Tenzij ik het stiekem blijf doen. En dat doet pijn.

Maar het is wat het is. Ik hoop echt, uit het diepste van mezelf, dat ik ooit rust zal vinden. Al zie ik het soms donker in.

Als ik aan de jongeren die hier rondhangen één advies mag geven: heb de moed om je innerlijke te laten primeren op maatschappelijke aanvaarding. Wees eerlijk tegen je partner van bij het begin!
Gebruikersavatar
janine2363
Berichten: 1035
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Geen passend hokje

Bericht door janine2363 »

Bardem schreef: 06 mar 2018, 15:29 Maar intussen ben ik aan het evolueren. Ik gruwel van verkleedpartijtjes. Ik wil me niet verkleden als een vrouw. Als ik en femme ga, wil ik mooi zijn. Vrouw zijn. Geen verklede man. En toch begin ik verder te gaan, begin me dan sensueel te voelen. Mooi te voelen. Het is moeilijk te
verwoorden.
Toch lukt de verwoording. Ik lees: "Transgender"
Bardem schreef: 06 mar 2018, 15:29 Maar toch wil ik mijn gezin niet verliezen. Ik hou zoveel van hen, vooral van mijn kinderen. MIjn topprioriteit is nog steeds om hen een onbezorgde, normale jeugd te geven.
De statistieken geven een 50/50 kans. De statistieken zeggen ook dat de kans kleiner wordt naarmate je 't langer verzwijgt. Of ook als je evolueer zal je relatie waarschijnlijk ook wel veranderen.

Het moeilijkste (om goed te doen) is 't op de goede manier vertellen. "pure waarheid" is niet noodzakelijkerwijs het beste, dat kan betekenen dat je de last van jouw schouders op die van je partner gooit. Voor haar zal de verwerking moeilijker zijn dan voor jezelf.

Kinderen willen in de eerste plaats 2 ouders die niet ruzieen. De rest volgt op een zeer grote afstand
Gebruikersavatar
Irene_de_Vreede
Moderator
Berichten: 3639
Lid geworden op: 23 mei 2012, 22:26
Gender: Transgender
Voornaamwoorden: Zij/haar
Locatie: Breda

Re: Geen passend hokje

Bericht door Irene_de_Vreede »

Ik sluit me aan bij Janine.
Irene
Gebruikersavatar
janine2363
Berichten: 1035
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Geen passend hokje

Bericht door janine2363 »

Irene_de_Vreede schreef: 06 mar 2018, 18:40 Ik sluit me aan bij Janine.
Ikzelf zou wensen dat iemand het aan mij had uitgelegd, ik ben zelf aan de verkeerde kant van de 50% gevallen.

Ik heb mijzelf naar mijn partner ge-out 3 maanden na het begin van zelfbewustwording, maar onze relatie was
al niet goed door de effecten van dysforie, als partner was ik absoluut waardeloos en wij konden er ook niet
over spreken. Dus toen ik mij outte en het mij niet lukte om het op de goede manier te vertellen (is er een ?)
ontplofte het dus.

Als je nu denkt, jammer voor je Janine, ik heb mijzelf gevonden! Maar voor mijn partner en kinderen, geef
alle sympathie en compassie aan hen.

Daarom reageer ik zo slecht op "advies" als: "Begrijpen je naasten je niet, laat ze toch". Geloof me, zij hebben
het in vele gevallen moeilijker dan ons. Zij zijn passief, kunnen niets ondernemen, het overkomt ze en ze
zijn machteloos. En toch hebben wij -ook- geen keuze. Er is gewoon geen ontkomen aan jezelf zijn.
Gebruikersavatar
Marica
Berichten: 2917
Lid geworden op: 31 mei 2018, 15:57
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Woubrugge

Re: Geen passend hokje

Bericht door Marica »

Bardem schreef: 06 mar 2018, 15:29 Bedankt voor jullie reacties.

Sinds kort volg ik therapie bij een seksuologe die interesse heeft in het dit onderwerp. Ik ben benieuwd waarnaar dit me gaat leiden.

Door de vele posts van jullie in dit mooie forum, waarvan de meeste echt wel diepzinnig zijn, heb ik al veel opgestoken. Wel jammer dat de logica die ik hier lees, en waarin ik me meestal 100% kan terugvinden, niet opgaat in de maatschappelijke normen.

Vooral in mijn gezin. We zijn zo hard bezig met uiterlijke schijn dat het me soms verstikt. We zijn zo hard bezig met hebben, dat we vergeten te zijn.

Maar intussen ben ik aan het evolueren. Ik gruwel van verkleedpartijtjes. Ik wil me niet verkleden als een vrouw. Als ik en femme ga, wil ik mooi zijn. Vrouw zijn. Geen verklede man. En toch begin ik verder te gaan, begin me dan sensueel te voelen. Mooi te voelen. Het is moeilijk te verwoorden. Wat ik wel weet is dat het angstaanjagend puur is. Ik ben bang van dit intense gevoel, want ergens besef ik dat het resultaat van mijn evolutie een scheiding met zich zal meebrengen. Maar het is zo sterk. Zo intens. Zo diep.

Maar toch wil ik mijn gezin niet verliezen. Ik hou zoveel van hen, vooral van mijn kinderen. MIjn topprioriteit is nog steeds om hen een onbezorgde, normale jeugd te geven.

Mijn ideale leven is, inderdaad, zoals hierboven gezegd, met een niet binaire genderkeuze. Ik wil gewoon zijn wie ik ben op dat moment. Nooit 100% mannelijk, nooit 100% vrouwelijk (welke idioot heeft eigenlijk ooit die ongeschreven lijst over wat mannelijk en vrouwelijk is opgesteld?), maar mezelf. Maar dat zal nooit gebeuren. Tenzij ik het stiekem blijf doen. En dat doet pijn.

Maar het is wat het is. Ik hoop echt, uit het diepste van mezelf, dat ik ooit rust zal vinden. Al zie ik het soms donker in.

Als ik aan de jongeren die hier rondhangen één advies mag geven: heb de moed om je innerlijke te laten primeren op maatschappelijke aanvaarding. Wees eerlijk tegen je partner van bij het begin!
Ik ben benieuwd hoe de vlag er nu bij hangt Bardem.
Ik ben van mening dat ook jij recht hebt op een fijn leven zonder zorgen en dat je jezelf kan zijn. Ik zeg daarom dat je echt met je vrouw en kinderen om de tafel moet gaan zitten en het dan opbiechten. Ik zeg je nu dat het heftig gaat worden, en hoe sterk je relatie werkelijk is zal dan blijken. Niet op die bewuste dag, ook niet de week daarna, maar ergens daarna kwam mijn vrouw weer naar mij. Ze is nu mijn steun en toeverlaat.

Zo zie je maar, het kan goed gaan, het kan ook slecht gaan zoals Janine vertelde. Maar 1 ding moet je echt in de gaten houden : Geheimen voor elkaar hebben zijn de doodsteek voor een relatie. Zelf al zou je relatie klappen, dan nog is iedereen beter af dan dat die relatie maar zou doormodderen met jou als lijdend voorwerp.
Dat is hard gezegd, ik weet het. Maar het leven is hard.
Ik hoop dat je er iets mee kan.
Liefs Marica.
ImageJeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal :)