Nieuwe chat! Zie dit topic.

Geen passend hokje

Pas ik nou in een hokje of niet?
Gebruikersavatar
Marica
Berichten: 2917
Lid geworden op: 31 mei 2018, 15:57
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Woubrugge

Re: Geen passend hokje

Bericht door Marica »

Om nog even toe te voegen dat mijn vrouw ten stelligste zei dat ze niet in bed ging liggen met een vrouw. Waarop ik zei dat ze dat al 16 jaar deed. Want ik ben vrouw, alleen de hardware is verkeerd. De afgelopen tijd is ze helemaal om en weet dat ik dezelfde persoon blijf waarop ze verliefd werd.
ImageJeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal :)
Bardem
Berichten: 26
Lid geworden op: 15 dec 2017, 11:19
Gender: Transgender
Locatie: Aalst

Re: Geen passend hokje

Bericht door Bardem »

Hallo,
Dank je wel voor je reactie Marica.

Op persoonlijk vlak ben ik nog steeds bezig met mijn zoektocht. Het is nog steeds een geheim en neemt, in golven, een prominente plaats in mijn leven. Een zoektocht omdat ik nog steeds geen passend hokje gevonden heb. Telkens ik een mooie vrouw zie gaan er simultaan twee gedachten door me heen: de hetero in mij die de mooie vrouw ziet, de transgender in mij die zoals die vrouw wilt zijn. Als ik een leuk blousje, jasje of kleedje zie voel ik me diep ongelukkig omdat ik dat ook wil dragen. Maar tegelijkertijd wil ik mezelf als man niet kwijt ook. En, tegelijk, wil ik die kledingstukken ook pas écht dragen als ik er echt vrouwelijk uitzie. Heel verwarrend.

Door de verlofperiode is het nu al enkele weken geleden dat ik nog eens een rok of zo heb kunnen dragen, en dat heeft toch al enige slapeloze nachten met zich meegebracht. Ik ben nu heel hard naar een betaalbare synthetische pruik aan het zoeken, en hoe ik met make-up kan werken. Er bestaan wel duizend-en-een tutorials op youtube, maar ik zou graag eens lijstje hebben van alle producten die ik nodig heb zodat ik ermee kan experimenteren.

Binnen drie weken heb ik een afspraak met mensen die make-overs doen voor transgenders. Daar ben ik razend benieuwd naar.

Enfin, ik weet dat dit niet onopgemerkt kan blijven doorgaan. Dat de kans om betrapt te worden te groot wordt.
Het enigste wat ik kan hopen is dat ik voor die tijd voor mezelf een beslissing genomen heb: voortdoen, of ermee stoppen. Ik voel wel aan dat het hybride veld waar ik nu inzit niet kan blijven duren.

Als ik eerlijk ben,ik weet nu al dat ik mee moet stoppen. Beste oplossing: geen moeilijk gesprek met vrouw en kinderen, geen einde van een huwelijk, geen afscheid moeten nemen van mijn kinderen... de huisje-tuintje-boompje droom kan blijven bestaan.

Ik ben nu dat einde wat aan het uitstellen. Nog uithalen wat er uit te halen valt...

Niet de verstandigste weg. Ik weet het... Maar verstand en hart liggen mijlenver uit elkaar hier.
anon20181206
Berichten: 421
Lid geworden op: 30 dec 2017, 19:21
Gender: Trans MtF

Re: Geen passend hokje

Bericht door anon20181206 »

Bardem schreef: 29 aug 2018, 13:06 Ik ben nu heel hard naar een betaalbare synthetische pruik aan het zoeken,
Niet doen, neem er ene van echt haar.
Die Synthetische gaan klitten, of je moet 200 keer per dag kammen.

Truus van Travisage verkoopt goede voor 175, krijg je een gratis makeover bij. Zit in Woerden.
Gebruikersavatar
Jannet V
Berichten: 1311
Lid geworden op: 30 jun 2012, 20:06
Gender: Vrouw

Re: Geen passend hokje

Bericht door Jannet V »

Arlina schreef: 29 aug 2018, 16:49
Niet doen, neem er ene van echt haar.
Die Synthetische gaan klitten, of je moet 200 keer per dag kammen.
Geen idee wat je dan met dat haarwerk doet maar daar heb ik nog nooit last van gehad.
Samen hand in hand door de stormen van de stilte langs het eindeloze strand, ...was ik een stukje van jou. Nu de wind is gaan liggen, rust jij als herinnering in mij.
Anon20190508
Berichten: 1249
Lid geworden op: 15 jul 2018, 20:35
Gender: Trans FtM

Re: Geen passend hokje

Bericht door Anon20190508 »

Arlina schreef: 29 aug 2018, 16:49
Bardem schreef: 29 aug 2018, 13:06 Ik ben nu heel hard naar een betaalbare synthetische pruik aan het zoeken,
Die Synthetische gaan klitten, of je moet 200 keer per dag kammen.
Of je zorgt gewoon dat je je pruik netjes opbergt en/of een vlecht in maakt zodat het haar in model blijft. Ik heb zelf een aantal pruiken en de meeste zitten in een tasje, maar zitten nooit in de klit als ik ze eruit haal.
I want to skip stones on your skin, boy
And drown me in your water

🏳️‍🌈 #femaletotwink 🏳️‍🌈
Gebruikersavatar
Simon
Berichten: 579
Lid geworden op: 04 jan 2018, 19:59
Gender: Genderqueer
Locatie: Twente

Re: Geen passend hokje

Bericht door Simon »

Mijn pruiken (ben een fanatiek cosplayer) zijn ook synthetisch (voor een paar euro van Amazon, kun je nagaan) en leven ook nog steeds na periodes van maanden achter elkaar in een tasje of bakje. Vlechten werkt super, en als je het echt goed wilt doen kun je hem helemaal invlechten, van bovenaf. Dan gebeurt er helemaal niets meer mee. Als hij wel echt in de klit raakt spuit ik er een beetje antiklitspray in, en dan doorkammen met een brede kam.
Groetjes,

Simon
anon20181206
Berichten: 421
Lid geworden op: 30 dec 2017, 19:21
Gender: Trans MtF

Re: Geen passend hokje

Bericht door anon20181206 »

Heb een aantal langhaar pruiken gehad, bij mij ging dat klitten.
Vandaar mijn reactie.
Gebruikersavatar
Simon
Berichten: 579
Lid geworden op: 04 jan 2018, 19:59
Gender: Genderqueer
Locatie: Twente

Re: Geen passend hokje

Bericht door Simon »

Hangt natuurlijk ook van de specifieke pruik af, maar persoonlijk heb ik hele goede ervaringen met lange synthetische pruiken van onder de 30 euro. Als je wilt proberen of je pruiken prettig vindt kun je altijd op Amazon kijken, @Bardem. Bevalt dat, dan is het daarna makkelijker om een duurdere, kwalitatief betere pruik te overwegen.
Groetjes,

Simon
AJpoekie
Berichten: 480
Lid geworden op: 25 mar 2018, 20:54
Gender: Trans FtM

Re: Geen passend hokje

Bericht door AJpoekie »

Bardem schreef: 29 aug 2018, 13:06 Hallo,
Dank je wel voor je reactie Marica.

Op persoonlijk vlak ben ik nog steeds bezig met mijn zoektocht. Het is nog steeds een geheim en neemt, in golven, een prominente plaats in mijn leven. Een zoektocht omdat ik nog steeds geen passend hokje gevonden heb. Telkens ik een mooie vrouw zie gaan er simultaan twee gedachten door me heen: de hetero in mij die de mooie vrouw ziet, de transgender in mij die zoals die vrouw wilt zijn. Als ik een leuk blousje, jasje of kleedje zie voel ik me diep ongelukkig omdat ik dat ook wil dragen. Maar tegelijkertijd wil ik mezelf als man niet kwijt ook. En, tegelijk, wil ik die kledingstukken ook pas écht dragen als ik er echt vrouwelijk uitzie. Heel verwarrend.

Door de verlofperiode is het nu al enkele weken geleden dat ik nog eens een rok of zo heb kunnen dragen, en dat heeft toch al enige slapeloze nachten met zich meegebracht. Ik ben nu heel hard naar een betaalbare synthetische pruik aan het zoeken, en hoe ik met make-up kan werken. Er bestaan wel duizend-en-een tutorials op youtube, maar ik zou graag eens lijstje hebben van alle producten die ik nodig heb zodat ik ermee kan experimenteren.

Binnen drie weken heb ik een afspraak met mensen die make-overs doen voor transgenders. Daar ben ik razend benieuwd naar.

Enfin, ik weet dat dit niet onopgemerkt kan blijven doorgaan. Dat de kans om betrapt te worden te groot wordt.
Het enigste wat ik kan hopen is dat ik voor die tijd voor mezelf een beslissing genomen heb: voortdoen, of ermee stoppen. Ik voel wel aan dat het hybride veld waar ik nu inzit niet kan blijven duren.

Als ik eerlijk ben,ik weet nu al dat ik mee moet stoppen. Beste oplossing: geen moeilijk gesprek met vrouw en kinderen, geen einde van een huwelijk, geen afscheid moeten nemen van mijn kinderen... de huisje-tuintje-boompje droom kan blijven bestaan.

Ik ben nu dat einde wat aan het uitstellen. Nog uithalen wat er uit te halen valt...

Niet de verstandigste weg. Ik weet het... Maar verstand en hart liggen mijlenver uit elkaar hier.
Ik heb je verhaal gelezen Bardem en wil je graag nog even wat support toesturen, zo via mijn reactie.
Ik weet zeker dat het voor jou vanzelf op zijn plek gaat vallen.
Heb zelf ook zo'n zoektocht gehad naar wie ik was en kon ook naar mannen kijken en denken: zo wil ik zijn. Maar dat afscheid nemen van iets wat je oude identiteit is/was, is ook een soort rouwproces. Zelf heb ik bijv. mijn naam in stappen aangepast van Anouk, naar Anouk Julian en nu is het toch wel echt gewoon alleen Julian. Het is een raar advies om te geven, maar de dingen vallen vanzelf op hun plek. Het was voor mij ook een hele tijd schipperen tussen: wat wil ik? wie ben ik? En daar kon ik ook slapeloze nachten van hebben, wilde DIRECT antwoord op die grote levensvragen. Heel gek, maar voor mij zijn die antwoorden door mijn experimenten vanzelf wel gekomen. Je kan het niet afdwingen.

Ik leef vanaf februari in één woonomgeving als man en in andere omgevingen als vrouw (bijv bij mijn familie nog niet).
Maar ik zit op een punt waar het echt niet langer zo gaat.. Ik kán mezelf niet langer verloochenen, als zou ik het willen.
Dus ik heb een datum afgesproken om het erover te hebben met mijn ouders en ik weet dat de hel dan gaat losbarsten.
Maar ik moet kiezen voor mezelf, kiezen voor mijn eigen geluk. Ookal worden de eerste maanden echt dikke ellende en is de kans op een breuk met mijn familie heel groot. Ik kán niet meer mijn identiteit wegstoppen, mezelf verloochenen.. Mijn gesprekken bij Stepwork gaan gelukkig wel volgende week starten, dus hopelijk heb ik daar ook wat steun aan.

Maar ik wil je vooral meegeven: haast jezelf niet. Je gaat aan jezelf voelen wanneer je klaar bent voor het zetten van bepaalde stappen en probeer vooral naar je GEVOEL te luisteren (wanneer je je het prettigste voelt) en niet naar je VERSTAND.
Serieus, mijn hele brein mindfuckt mij alleen maar, terwijl als ik me bewust ben van mijn gevoel, ik tienduizend keer gelukkiger ben als ik als man door het leven ga. Maar mijn verstand weet het elke keer nog niet 100% zeker, bizar is dat.

De angst zal je ongetwijfeld nog af en toe te pakken nemen, ik heb daar een soort oefening voor gelezen in een therapieboek en het werkt voor mij ontzettend goed. Spreek een X aantal momenten in de week af om een X aantal minuten (zelf invullen) af te spreken met jouw angst.
Ik noem mijn angst "Mr Fear" en dan ga ik tien minuten lang met een timer in een document antwoord geven op de vraag: "waar ben ik bang voor".
Het werkt voor mij als een manier om wat meer afstand te kunnen nemen van de angst.

Het is nu even een shit periode (zacht uitgedrukt waarschijnlijk), maar ik geloof echt dat het beter gaat worden als jij ook meer jezelf kan zijn en daardoor gelukkiger bent. Als jij er nu nog niet aan toe bent en er nog even het beste uit wil halen, dan is dat ook oké. Die keuzes komen vanzelf, als je er klaar voor bent.
Veel sterkte.
-Julian-

I don't want to be anything
Other than what I've been trying to be lately
[..]
I'm tired of looking around rooms wondering what I gotta do
Or who I'm supposed to be
I don't want to be anything other than me
Bardem
Berichten: 26
Lid geworden op: 15 dec 2017, 11:19
Gender: Transgender
Locatie: Aalst

Re: Geen passend hokje

Bericht door Bardem »

Intussen heb ik een make-over voor transgenders ervaren. Een leuke dag waarin Sarah, mijn vrouwelijk alter ego, centraal stond. Eerst een gezellig kennismakingsmoment, daarna leuke kledij uitzoeken en aantrekken, vervolgens make-up en sieraden en eindigen met de pruik. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik Sarah op haar best zag. Ik heb minutenlang glunderend in de spiegel gekeken. Eindelijk. Daarna een half uurtje onder begeleiding mijn eerste stappen buiten gezet, waar er enkele foto's genomen werden. Heerlijk om de wind te voelen, me tussen de mensen te begeven. Vrij te zijn.

Maar, alhoewel niets dan lof voor de fotograaf van dienst, als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat ik een pak minder passabel op de foto's sta dan hoe ik mezelf in de roes van het moment in de spiegel zag. Niets verkeerd. En mijn lichaam kan perfect als vrouwelijk doorgaan. Maar mijn gezicht, en dan met name mijn kaaklijnen, zijn onmiskenbaar mannelijk.

Je wilt niet weten hoeveel faceapp-selfies ik gemaakt heb. Hoeveel minuten ik de meest vrouwelijke filters via de facebook app op mij heb losgelaten, genietend van het zicht dat ik toen had. Helaas is de realiteit anders. Verdorie toch.

Het doet me terug even twijfelen waar ik naartoe wil. Zal ik eeuwig een zolderkamertravestiet blijven? Ik kan toch onmogelijk als verklede vent mijn leven leiden? Hoe kan ik van mijn vrouw (en kinderen) verwachten dat ze me aanvaarden terwijl ik er zo uitzie? Ik gruwel van mezelf, laat staan dat ik van anderen iets anders kan verwachten .