Wat is nu eigenlijk mijn genderprobleem?

[Eva]

Eva, goed van die ansichtkaarten. Wanneer zijn ze verkrijgbaar?

Of ze in de boekhandel zullen verschijnen weet ik niet, Jeste. Rense heeft ze laten drukken. Als je geen direct contact met hem hebt stuur ik je z'n adres via een PB.

[Paul]

@ Eva; wat goed van die kaarten! Ik hoop dat ik die ook kan krijgen, vind m super!!

En verder wil ik nog even ingaan op het verhaalvan Gabriël: ik vind het lovend dat jij zo jezelf kan en durft te zijn. Het zou zonde zijn als een gender team zich hier door zou laten afschrikken. Ik hoop dat ze verder kijken dan het zogenaamd 'echt mannelijk of vrouwelijk gedrag.'
En dan nog; wie in de maatschappij heeft ooit bedacht dat vrouwen ergens in de jaren 60 wel broeken mochten dragen en hun haar knipten, maar dat mannen op de dag van vandaag een rok dragen iets voor mietjes vindt? Mode en media is soms zo'n irritant ding.

[Gabriël]

@ Paul: Bedankt. En ja, ik hoop dat het genderteam verder kijkt dan het woord rok of make-up en ziet dat mijn gevoelens oprecht zijn en geen bevlieging, en dat ze me daar dan mee willen helpen. Ik weet ook nog niet of ik gelijk open kaart ga spelen, of het verberg omdat het ze niet echt aangaat wat voor een kleding ik nu wil dragen. Ergens wil ik gewoon direct bij mijn intake open kaart spelen. Ook met het idee van hoe meer mensen er gewoon open over zijn, hoe meer zichtbaar het bestaan van alles wat tussen man-vrouw in zit, en hoe makkelijker het hopelijk wordt in de toekomst voor androgynen en dergelijke om zich aan te melden en in transitie te gaan.

Zo'n 10 jaar geleden kwam ik vaak op gothic-feesten. Daar heb ik een aantal androgyne mannen leren kennen. Een aantal van hen voelden zich, ondanks hun vrouwelijke uiterlijk, toch wel echt man. Het kan dan dus ook zo zijn dat je zo'n persoon bent maar dan als vrouw bent geboren, waar je je niet goed bij voelt.

Ja precies!

@ EvaVanA: Die kaarten klinken wel gaaf!

[Eva]

Tijd dat ik de prentjes plaats...


Met dank aan Rense

[Jeste]

Wat op die kaart staat is nou precies mijn genderprobleem. Nou ja, probleem; dat wordt er van gemaakt.
Voor een paar van die kaarten kom ik wel weer een keer naar T-Amersfoort, of als dat niet lukt naar Nijmegen. Ik heb toch nog een paar goedkope treinkaartjes liggen.

Ergens wil ik gewoon direct bij mijn intake open kaart spelen. Ook met het idee van hoe meer mensen er gewoon open over zijn, hoe meer zichtbaar het bestaan van alles wat tussen man-vrouw in zit, en hoe makkelijker het hopelijk wordt in de toekomst voor androgynen en dergelijke om zich aan te melden en in transitie te gaan.

Heel goed om er zo over te denken. Ook goed dat er hier op het forum de laatste tijd aardig wat over wordt geschreven. Dat kan er ook toe bijdragen dat andere mensen die androgyn zijn, of zich zo voelen, met daarbij genderdysforie dit forum gaan vinden.

[Sabrina40]

Ik vind het ook geweldig, dat nu hier op dit forum veel vrijer over gevoelens gesproken kan worden. In 1982 had ik al een half leven als man achter de rug, maar ging ik eindelijk mogelijkheden zien om mijn vrouwelijke inborst te gaan uiten. Ik geniet het geweldige voordeel, dat ik ook zonder hormonen met 1,72 meter lengte, jurkmaatje 38, prachtige slanke handen en schoenmaat 42, voldoende passabel als vrouw de straat op kan. En het is zo’n geweldig fijn gevoel, dat je gewoon stealth door een stad kunt banjeren, op terrasjes neer kunt strijken, met mensen een praatje kunt maken of even wat kan gaan winkelen, zonder dat ook maar iemand vreemd opkijkt, laat staan nare dingen gaat zeggen of nog erger nare dingen gaat doen. Het enige wat ik daar echt voor heb moeten doen is een elektrisch epilatie programma van niet minder dan 500 uur en natuurlijk wat spraaktraining. Mijn zeer belangrijke houding en bewegingspatroon was van nature al helemaal volledig in orde.

In 1990 ben ik gaan samenleven met een vrouw, die mij in 1986 al gelijk als vrouw voor het eerst heeft ontmoet en mij toen minstens een jaar nooit anders dan in die hoedanigheid heeft gezien. Zij heeft het aangedurfd om mij aan haar hele sociale omgeving, met familie, vrienden, kennissen, tennismeiden, koormeiden, schildermeiden en filosofiemaatjes helemaal gewoon als haar nieuwe partner voor te stellen. Ik heb daar nog steeds een diep respect voor. Maar ik kon daar natuurlijk niet als een vrouw van 50 zonder verleden zo maar uit de lucht komen vallen. Dus kent iedereen daar mijn achtergrond. Maar in die hele kring was men eigenlijk nog maar nauwelijks bekomen van de schrik, dat zij de vorige keer met nota bene als nieuwe partner met een vriendin in plaats van met een vriend was komen opdraven. Citaat : “En toen kwam ze dan zomaar verdomme ineens met “zo-iets” opdraven”. Wederom echt een citaat : ”Maar als dat “zo-iets” “toch een heel sympathiek mens blijkt te zijn”, dan blijk je toch gewoon in zo’n kring te worden geaccepteerd en opgenomen. En het meest opvallende is dan, dat je na een tijdje dan echt helemaal gewoon ook als Sabrina wordt gezien en benaderd en niet als zo’n vent in die jurk.

Heel recent nog twee karakteristieke voorbeelden daarvan. Een paar maanden geleden zaten we gezellig te babbelen met een koorvriendin. Die liet zich ineens ontvallen, dat zij in haar jeugd RK was opgevoed. Waarop ik flitsend reageer, dat mij dat ook is overkomen. Daarop vuurt zij regelrecht de vraag op mij af, hoe nu mijn ervaringen met die nonnen waren. Ik heb toen mijn arm om haar schouder gelegd en in haar oor gefluisterd : “maar je weet toch dat ik er vroeger anders moet hebben uitgezien”. Nadat zij was bijgekomen van een gigantische schaterlach vroeg zij mij, of ik dit incidentje maar als een complimentje wilde opvatten. Maar zij had mij met deze prijsopmerking geen groter compliment kunnen maken. Afgelopen zaterdag hadden we een heel fijn en zeer diepgaand gesprek mat een van de filosofie vriendinnen. Zo iemand houdt van diepgaande gesprekken, ook over hoe en waarom ik mij nu een vrouw voel en ik sta natuurlijk zo langzamerhand hartstikke rotsvast in mijn vouwenschoenen, om daar volledig open over mee te durven praten.

Haar punt was, dat zij natuurlijk al lang wist dat ik geen geboren vrouw ben. Maar even los van zo’n heel diepgaand gesprek laten mensen zich niet primair leiden door de wetenschap van zo’n eenvoudig feitje, dat er in de GBA een letter “M” achter mijn naam staat, maar primair door de uitstraling die iemand in een gewoon sociaal contact tegenover jou heeft. En als ik er goed uitzie en praat, beweeg en mij gedraag als een normale vrouw en uitstraal dat ik mij daar helemaal compleet gelukkig in voel, dan prevaleert die indruk boven de achtergrondinformatie over dat GBA lettertje. Alleen bij enkele familiefeestjes op de Veluwe zijn wij niet welkom. De buren of zakenrelaties zouden het wel eens kunnen opmerken en wat moeten die dan wel niet denken. En een heel enkele keer merk je dat een man je een hand geeft met een extra gestrekte arm, zodat er toch vooral niet gezoend hoeft te worden. Maar doordat het leeuwendeel van mijn sociale omgeving mij helemaal als vrouw kan zien en accepteert, treedt er een wisselwerking op waardoor ik mij nog duidelijker in deze mij omringende wereld een volledig geaccepteerde vrouw ben gaan voelen.

Natuurlijk is het ook mij uiterst duidelijk opgevallen, dat mensen met soortgelijke gevoelens als ik heel vaak enorm verlangen om ook lichamelijk te worden aangepast naar hun wensgeslacht. Natuurlijk zie ik helemaal alleen zelf onder de douche ook wel dat mijn lichaam een paar foutjes vertoont. Maar datzelfde zeer gezonde lichaam heeft mij, na alleen die moeizame epilatie, toch maar helemaal schitterend in staat gesteld om dat geweldig mooie leven, dat ik nu al tientallen jaren in volledig vrouwelijke hoedanigheid kan leiden, mogelijk te maken. Dat leven wordt m.i. helemaal niets mooier als ik bijv. een SRS zou laten doen. Je vrouw of man voelen is volgens mij ook niet iets, wat je als gedachte experiment helemaal in je dooie eentje op een onbewoond eiland zou kunnen ervaren. Dit is puur iets, wat je in relatie tot jouw sociale omgeving pas echt kunt ervaren. En buiten de sauna, of een naaktstrand of een mogelijke relatie met een mannelijke partner ziet toch helemaal niemand ook maar iets van die grote haar tussen jouw benen. Ik heb dat lichaam van mij daarom die paar foutjes maar gewoon vergeven. Die lossen we gewoon anders op, maar we moeten voor iedereen respect hebben die dat mogelijk voor zijn of haar gevoel mogelijk heel anders ervaart. Maar zodra dat herziene BW 1:28 artikel over de geslachtswijziging er door is, staat er natuurlijk supersnel ook die letter “V” achter mijn naam in de GBA en op mijn paspoort.