Advies nodig.

Pas ik nou in een hokje of niet?
Nate_0
Berichten: 2923
Lid geworden op: 04 aug 2016, 20:16
Gender: Man

Re: Advies nodig.

Bericht door Nate_0 »

Hoewel ik het met Emma eens ben dat experimenteren een verandering van gevoel kan opleveren en wellicht je angstklachten erger zouden kunnen maken, denk ik wel dat het een goed beginpunt is. Net als het ordenen van je gedachten--waarom is het nu dat je dit gevoel opeens zo sterkt lijkt te hebben?

Dat je een meisje-meisje was zegt inderdaad niks. Ik ken een jongen die in zijn jeugd een periode heeft gehad dat hij juist weigerde broeken te dragen. Voor mezelf was de make up en de hakken meer een kwestie van mezelf proberen te overtuigen dat ik toch vrouw was, en dat waren dingen die "er bij hoorden".

Bij mij kwam de "echte" klik op het moment dat ik zo ver was dat ik de gedachten kon toestaan en accepteren, dat ik mezelf serieus kon nemen, en een binder aan deed. Het psychologische "ver genoeg" zijn, en het fysiek veranderde beeld waren een opluchting... en van daaruit werd het ook steeds makkelijker om de mannenrol "in" te groeien. Want dat je je niet mannelijk gedraagt kan even zo goed pure socialisatie in een vrouwenrol zijn. Mannen en vrouwen zijn niet alleen anders in biologische zin, of uiterlijke--de maatschappij draagt daar ook aan mee. Dat je jezelf als "niet mannelijk genoeg" ziet (en dat is wat ik tussen de regels door lees maar kan pure projectie zijn) betekent niet dat je niet FtM kunt zijn.
meerdere zakken met zaagsel
Matijs
Berichten: 842
Lid geworden op: 05 aug 2018, 17:16
Gender: Trans FtM
Locatie: België (Limburg)

Re: Advies nodig.

Bericht door Matijs »

Ik heb mezelf ook jaren afgevraagd of ik echt wel transgender ben, vanwege mijn vrouwelijke trekjes en gedragingen. Mensen hebben een bepaald beeld van mannen en ik vond mezelf daarom niet mannelijk genoeg om er iets mee te gaan doen. Zo houd ik bijvoorbeeld niet van voetbal. Totdat ik dieper nadacht; dat er een beeld is, wil niet zeggen dat je je daaraan moet voldoen. Mensen zijn hoe dan ook verschillend. Je hebt mannen die zich overdreven vrouwelijk gedragen en toch blij zijn met hun man-zijn. Het gevoel is toch iets anders. En gedrag wordt aangeleerd/gevormd.
Ik heb een paar maanden terug aan een aantal mensen een paar vragen gesteld: Ben je gelukkig als man/vrouw? Zou je liever door willen gaan als man/vrouw? Vind je het oké dat mensen je als man/vrouw zien? Baal je van je mannelijke/vrouwelijke lichamelijke kenmerken? Voel je je een man/vrouw? Zo kwam ik erachter dat mijn antwoorden op alles anders waren dan die van anderen.. Welke antwoorden zal jij op deze vragen geven?

Ik heb trouwens ook een periode gehad dat ik me vrouwelijk kleedde (zoals jurkjes) en make-up gebruikte. Gewoon omdat dat de norm -normaal'- was, andere meiden deden dat ook en ik wilde niet anders zijn. Ik heb me er alleen nooit gemakkelijk bij gevoeld. Al jaren draag ik nu geen jurkjes meer en doe ik geen make-up op. Op dit moment wordt mijn dameskleding langzaam vervangen door herenkleding.

Er zijn al heel veel tips gegeven en ik denk ook dat je moet beginnen met kleine stapjes. Trek bijvoorbeeld eens een mannenshirt (of -schoenen) aan, maar ga er nog niet mee naar buiten. Geef jezelf eerst de tijd om aan de nieuwe kledij te wennen (voor mij voelde het aan het begin onwennig). En verder: lees veel op dit forum of kijk naar documentaires waarin transgenders gevolgd worden. Ga in gesprek met anderen (vooral lotgenoten).
###
Dean
Berichten: 184
Lid geworden op: 17 jun 2018, 20:24
Gender: Trans FtM

Re: Advies nodig.

Bericht door Dean »

Mijn advies is in 1e instantie om eens op zoek te gaan naar waar jij je ‘jezelf’ bij voelt. De maatschappij heeft een hele duidelijke tweedeling, maar je hoeft! je hier niet aan te conformeren. Bovendien heb je mensen in allerlei varianten; vrouwelijke vrouwen, mannelijke vrouwen, mannelijke mannen, en vrouwelijke mannen en alles wat daar nog tussenin hoort.

Ik ben zelf opgevoed in een relatief conservatief gezien waarin je je heel duidelijk als meisje op een bepaalde manier moet gedragen/kleden etc. en als jongen idem.

Toen ik eenmaal uit huis was heb ik dat langzaamaan overboord gegooid. In plaats van mezelf bijvoorbeeld te dwingen in dameskleding te lopen ben ik toen ook eens op de herenafdeling gaan kijken. Het resultaat? Inmiddels hangt mijn kast voor 99% vol met kleding van de herenafdeling en ik vind winkelen leuk in plaats van frustrerend. Mijn lange haar heb ik bijvoorbeeld verruild voor kort haar. Etc.

Dus mijn advies, ga lekker experimenteren. Ga kijken welke kleding jij prettig vind, welke parfum jij prettig vind, neem een kapsel wat jij leuk vind, gedraag je (binnen de algemene normen en waarden) zoals jij prettig vind etc. En laat je in deze zoektocht vooral niet beperken doordat ergens ‘man’ of ‘vrouw’ op staat. Doe vooral wat goed voelt, zodat jij oprecht blij naar jezelf in de spiegel kan kijken. Je zou natuurlijk ook eens een binder of packer kunnen proberen.

Bezoek (als je het aandurft) eens een bijeenkomst met ‘lotgenoten’, ik weet niet in welke omgeving je woont, maar er is ongetwijfeld een mogelijkheid voor je op ‘bereisbare’ afstand.

Wellicht kom je hiermee al tot de conclusie dat dit (jezelf anders presenteren) genoeg is, misschien ook niet. Ik denk dat het belangrijk is om te achterhalen waar jij moeite mee hebt. Is dat je lichaam? Of bepaalde delen van je lichaam? Of is dat de rol waarin je (on)bewust verzeild bent geraakt, doordat je bij de geboorte de rol van vrouw in je schoenen geschoven heb gekregen? Of verschilt je gevoel zelfs per dag, week etc.

Want een transitie is ook niet niks, ze kunnen niet toveren en het is opgelost, en bovendien, het is doodzonde als je er later spijt van krijgt en je hier alsnog niet prettig bij voelt. En wellicht is het wel zo dat de specifieke keuze voor man of vrouw helemaal niet bij je past.

Tot slot geef je aan dat je last hebt van een depressie en een paniekstoornis. Dit zou natuurlijk te maken kunnen hebben met dysforie, maar het lijkt mij wel verstandig om hier iets mee te doen. Grote beslissingen nemen wordt mensen met een depressie bijna altijd afgeraden, tenzij de depressie samenhangt met de verandering en hierdoor dus zou kunnen afnemen (rare vergelijking wellicht, maar ontslag nemen op je werk is tijdens een depressie een slecht idee, maar als je werk je al langere tijd diep ongelukkig maakt (en de depressie hier een indirect gevolg van is) kan het je juist vooruit helpen). Dus (als dit nog niet het geval is) zoek hier hulp voor!
Well, here I am! What are your other two wishes?
Plaats reactie