Nieuwe chat! Zie dit topic.

Waar ligt de grens?

Pas ik nou in een hokje of niet?
Gebruikersavatar
janine2363
Berichten: 1035
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Waar ligt de grens?

Bericht door janine2363 »

Mr.X schreef: 15 nov 2018, 23:07 Zodra het medisch mogelijk wordt om voor operaties te betalen die een ' zelfverklaard gevoel beamen', dan gaat daar ook groot gebruik van gemaakt worden. 'Ik voel dat ik mijn ogen niet bij mij passen, dus moeten deze aangepast worden.' als voorbeeld.
Mijn "vrouw zijn" is een perfect "zelfverklaard gevoel", ik heb niet veel boodschap aan een diagnose, ware het niet dat omdat mijn transitie hormoon therapie en een geslachtsbevestigende chirurgie omvat, ik een medisch attest nodig had. In de diagnose staan een paar sleutel woorden zoals "psychisch lijden" om noodzaak aan te duiden en zelfs dit is een relatieve schaal
Mr.X schreef: 15 nov 2018, 23:07 Moeten wij als maatschappij voor die operaties betalen, of is het een geval van 'je moet doen waar je gelukkig bij wordt, zolang je het maar zelf betaald en niemand er mee lastig valt'?

Mijn vraag is wederom, waar ligt de grens? Moeten wij elk gevoel beamen en medisch verantwoordelijk maken, of zit er toch meer achter?
Er zit al een economische check op; De "adviserend geneesheer" die bijvoorbeeld (een deel van) een aangezichts chirurgie kan afwijzen, de redenering is hier ook weer een notie van "lijden onder".

Ik vind dat eigenlijk wel best, want ten eerste ik zou al mijn stappen gedaan hebben ook zonder verzekering, want het gaat om "mij" en dat is voor mij veel waard. En ten tweede mijn wens & mijn geluk is niet "er uit zien als vrouw", maar mijzelf en de wereld "als vrouw te (be)leven" en daarvoor maken mijn uiterlijkheden veel minder uit. Maar hier zit weer een splitsing. Ik heb een zeer sterk gevoel van "ik-ben-ik" en ben zeer ongevoelig van hoe anderen mijn zien. Dit rijmt ook met dat ik geen boodschap heb aan een diagnose, die mening / bevestiging van buiten interesseerd mij ook niet. Maar niet iederen heeft een hoofd als ik, dus hoe je je voelt ten opzichte van de buiten wereld kan ook weer een effect van "psychisch lijden" omvatten, waar weer tegenover staat dat er een complete "feminisatie industrie" is. Borsten, billen, heupen, gosh je kan járen doorgaan met jezelf te "barbieficeren".

Maar hier is dus een check vanuit mijzelf. Ik volg een "zelfverklaard gevoel" en juist daardoor heb ik geen interesse in verdere cosmetische vervrouwelijking. Ik denk eerder in tegenstelling tot diegenen die toch enigszins bevestiging van buiten zoeken (de diagnose). En hiermee spreek ik de stelling van dat er "groot gebruik van gemaakt <gaat> worden" tegen.

Dus voor mij wordt de grens het best bepaald door het verschil van "er uit willen zien als het andere gender" vs. "willen leven als van het andere gender" en waar het onontwarbaar is is waar de dysforie speelt, dat je je erg ongelukkig voelt door (aspecten van) hoe je er uit ziet. Als ik een korte keuze zou moeten maken. Hormoon therapie en gender bevestigende chirurgie verzekerd, de rest, alle verdere cosmetische ingrepen niet.
België dus eigenlijk
Gebruikersavatar
Simão
Berichten: 865
Lid geworden op: 07 aug 2013, 09:26
Gender: Transgender
Locatie: Alentejo, Portugal

Re: Waar ligt de grens?

Bericht door Simão »

Ik ben hier overna gaan denken nu Emile Ratelband ineens officieel 20 jaar jonger verklaard wil worden en er mee naar de rechtbank gaat. Want zijn enige argument is ook "tegenwoordig kunnen we alles aan laten passen naar hoe we ons voelen". Ik werd toen ook boos, omdat ik meteen aan de vergelijking met transpersonen dacht. Zijn idee is als je je vrouw voelt terwijl je man bent en je krijgt het voor elkaar om je vrouw te laten zijn op papier (het helemaal niet over operaties) dan moet dat ook kunnen als je je jonger voelt.
Ik denk dat het "voelen" niet gezien wordt zoals het is, maar het is onmogelijk uit te leggen aan iemand die niet is zoals we zijn.
Echter het is allang bekend dat als een kind in het verkeerde geslacht wordt opgevoed, het toch overduidelijk zijn eigen gender kent.
Terwijl als je mensne gaat behandelen als oudjes (ook eens een proef naar gedaan) ze zich gaan voelen en gedragen als oudjes. Met andere woorden er is een verschil tussen nature and nurture.

Ik vind dat iemand zich best mag gedragen naar hoe die persoon zich voelt (zolang het een ander niet schaadt), maar voor wettelijke veranderingen vind ik dat ze best kunnen kijken naar het verschil tussen nature and nurture, oftewel is het de aard of zo gevormd.
Ik vind "je zus of zo voelen" te vaag. Maar het is wel iets om over na te denken.

Maar wat betreft leeftijd ben ik er wel uit. Je kunt de chronologsche tijd die je op aarde hebt doorgebracht niet naar goedunken veranderen.
Je kunt dan ook wel bij mensen die in coma zijn geweest de klok gaan terugdraaien.
"We vinden steun bij de mensen die het met ons eens zijn, en groei bij de mensen die het met ons oneens zijn" Frank A.Clark