Grenzen

"Transgerelateerde" issues in werk, studie, uitgaan, en zo voort
Merel77
Berichten: 607
Lid geworden op: 25 mar 2012, 22:45
Gender: Vrouw

Grenzen

Bericht door Merel77 »

Ook iets wat me wel bezighoudt. Waar liggen je grenzen? Ik bedoel dan grenzen die je hebt als je met andere mensen over je T zijn praat.
Als ik via internet tv prgramma's kijk dan gebeurt het naar mijn smaak nogal veel dat de interviewers over bepaalde grenzen gaan: "Ik zal u voor het gemak nog maar even meneer noemen; dus u heeft nu nog een penis..." In mijn tijd (de tijd van Jerri Springer) waren het vooral lotgenoten die zelf ergens een grens over gingen. Volgens mij gebeurd dat nog steeds. Ik heb een vriendin gehad die tijdens haar real life fase perse nudisten stranden wilde bezoeken. Ze hield erg van de aandacht. Maar ook tegenover kenissen was ze nogal grenzeloos. Het grote nadeel was dat we een gedeelde kenissenkring hadden want ze woonde redelijk in de buurt. Dus die mensen spraken mij aan alsof ik net zo was als zij. Ik vond dat heel vervelend.
Maar aan de andere kant kun je ook wel eens de indruk krijgen dat sommige lotgenoten wel heel erg kunnen miereneuken. "De meeste mensen weten er nu eenmaal niets van dus kan ik een woordje als ombouwen nog wel een keer door de vingers zien," is een veelgehoorde stelling.
Een andere mevrouw die ik kende zei: "Het is zo duidelijk aan me te zien. Als ik ergens op een terrasje zit en ik word erop aangesproken kan ik wel zeggen dat ik ook gewoon rustig op een terrasje wil zitten zonder gezeik, maar als ik dat doe dan staan er zo honderd mensen om me heen." Maar dat zou best kunnen betekenen dat je toch een persoonlijke grens overgaat.
Ik kom het tegen als ik verliefd word. Ik vertel haar hoe de vork in de steel zit. Ze is dan verbaasd en mensen kunnen dan gekke dingen zeggen. De laatste keer zei ze: "Maar ik heb je dingen verteld die ik nooit tegen een man zal vertellen. Van binnen blijf je toch altijd een man." Ik vroeg nog wel hoe ze daar bij kwam. Dat wist ze niet, dat was een aanname of zoiets. Maar in zo'n situatie kan ik het echt niet opbrengen om om de haverklap te zeggen: "Foei." Achteraf zou ik dat eigenlijk wel heel graag willen. Je MOET ook wel begrip hebben voor haar situatie. Maar ik vind het zwaar, vermoeiend.
Soms als ik er over nadenk dan vraag ik me af of ik niet te gevoelig ben, of ik niet als een neuroot voor mijn grenzen wil waken. Ik zou dan graag rotopmerkingen terug willen maken: "mevrouw, u hebt zelf een snor, u bent ook geen echte vrouw; mevrouw u heeft nog maar 1 tiet: wat denkt u wel!" In het echt heb ik dat natuurlijk nog nooit gedaan. Dat zou te erg zijn. Maar het is dan toch ook wel zo dat mensen het andersom te makkelijk doen, je te makkelijk ter discussie stellen. Misschien gaan mensen daarin dus ook wel een persoonlijke grens over. Ik ben in ieder geval een behoorlijk politiek correcte trien, ik kan dat soort gesprekken ja o zo goed, maar als ik dat soort gesprekken voer en ik kom thuis dan ben ik op.
Sommige opmerkingen geven me ook een regelrechte trigger moment. Dat vind ik het allerergste. Dan kan ik inwendig wel huilen, maar je MOET dan sterk zijn.

De vraag is: wanneer geef je aan als je een opmerking niet prettig vind? Hou je rekening met wat je met het aangeven van grenzen wil bereiken?
Anon20180501
Berichten: 5099
Lid geworden op: 25 mar 2012, 13:24
Gender: Vrouw

Re: Grenzen

Bericht door Anon20180501 »

Hai Merel.

Ik ben best benieuwd hoe de anderen hierover denken. Hoe IK erover denk weet je al lang. ;)

Veel liefs. Daniela
Merel77
Berichten: 607
Lid geworden op: 25 mar 2012, 22:45
Gender: Vrouw

Re: Grenzen

Bericht door Merel77 »

Daniela schreef:[...] Hoe IK erover denk weet je al lang. ;)
ehm... Neeh, sorry :?
Kitty
Berichten: 188
Lid geworden op: 30 mar 2012, 17:00

Re: Grenzen

Bericht door Kitty »

Jeetje Merel,

Daar zeg je wat.
Het is een beetje slikken of stikken heb ik het idee. En het wisselt natuurlijk erg in elke situatie.
Ik heb wel het idee dat ik mbt transseksualiteit rekening moet houden met wat mijn omgeving erover denkt en
niet hoe ik het ervaar. Ik moet zeg maar eerder begrip opbrengen voor mijn omgeving dan andersom.
Omdat andersom gewoon erg moeilijk is.
Ik probeer wel altijd eerlijk te zijn.
Wanneer iemand het weet en dan bijvoorbeeld zegt: "Dus je bent als een man geboren", dan zeg ik niet "ja" maar,
"ik voel me vrouw maar ik ben geboren in het lichaam van een jongetje"
Ik vind dat een heel belangrijk verschil.
Het zijn net die kleine dingen waarmee ik duidelijk probeer te maken aan de ander hoe het zit.
Niet dat ze het dan begrijpen. Maar als ik altijd maar blijf meepraten met hoe mensen denken, dan
verandert er ook nooit wat en ik blijf in elk geval trouw aan mezelf.
Kitty
Berichten: 188
Lid geworden op: 30 mar 2012, 17:00

Re: Grenzen

Bericht door Kitty »

Als ik een opmerking onprettig vind... dan weet ik niet hoe ik reageer.
Soms heb ik gemerkt dat mensen gelijk geven ze soms eerder doet nadenken dan ze ongelijk geven.
Ertegenin gaan kan soms vooroordelen bevestigen. Maar soms ook niet. Het ligt er geheel aan wie je voor je hebt.

Meestal blijf ik gewoon trouw aan mijn eigen verhaal en eerlijk. Als ik me onjuist behandeld voel, dan laat ik dat wel weten.
Tenminste als ik klant ben. Of tov vrienden en kennissen ook.
Gewoon eerlijk blijven werkt het beste.

Ik was een keer bij de fysio en die zei tegen mij zoiets van "ja je hebt het zelf gewild die hormonen" enz.
En blijkbaar zei mijn teleurgestelde gezichtsuitdrukking direct genoeg voor haar om direct haar excuses aan te bieden.

Ik denk dat je door jezelf te zijn nog het meeste bereikt.
Anon20180501
Berichten: 5099
Lid geworden op: 25 mar 2012, 13:24
Gender: Vrouw

Re: Grenzen

Bericht door Anon20180501 »

Behalve mijn 2 kinderen die volledig achter me staan heb ik geen familie meer de me met vervelende opmerkingen kunnen bestoken en raken. Wanneer het vreemden zijn negeer ik ze en laat heel subtiel merken dat ik het wel gehoord heb maar dat zhij de boom in kan. Ik zal nooit mijn beheersing verliezen want dan val ik door mijn oude reflexen uit mijn rol en daarmee sterk ik hen in hun positie of ze krijgen bijval van anderen.
Zit ik in gezelschap van mensen en een nitwit begint wat te roepen reageer ik hem/haar op dezelfde manier als hierboven gezegd. Behalve als deze het gezelschap waarmee ik samen ben begint 'aan te vallen', dan zal ik er wel wat van zeggen. Maar nog steeds beheerst.

Wanneer een (potentiele) partner een vervelende opmerking maakt en deze figuur is duidelijk niet voor rede vatbaar heb ik zelf de verkeerde keuze gemaakt. Dan stel ik voor elkaars wegen te scheiden. Verliefd of niet, nog genoeg andere potentiele partners op de wereld.
Arike
Berichten: 3245
Lid geworden op: 25 mar 2012, 12:11
Gender: Vrouw
Locatie: Gelderland

Re: Grenzen

Bericht door Arike »

Voor mij vallen deze situaties gelukkig mee...

En wanneer het dan toch een keer gebeurt, is het vaak: ... Ach...

Weet nog wel een keer dat een collega iets meende te moeten zeggen tegen iemand op straat met een foute opmerkimg, terwijl ik zoiets had van... Het is toch een vreemde...
"You try to forget but it's impossible
That song stays in your head and it's unbearable
It says remember who you are remember what you want"
Merel77
Berichten: 607
Lid geworden op: 25 mar 2012, 22:45
Gender: Vrouw

Re: Grenzen

Bericht door Merel77 »

Ik moet zeg maar eerder begrip opbrengen voor mijn omgeving dan andersom. Omdat andersom gewoon erg moeilijk is.


Inderdaad :)
Ik probeer ook altijd trouw aan mezelf te blijven. Net zoals jij het zegt. Er echt tegenin gaan doe ik ook niet. Maar soms kan mijn gezichtsuitdrukking dan ook genoeg zeggen.

Eerlijk zijn is ook beter. Als iemand iets vervelends zegt en je doet maar of je neus bloed en of je er onverschillig over bent, dan ben je zelf ook niet duidelijk. Ik denk dat dat voor niemand prettig is: voor jezelf niet en voor anderen ook niet.

@Daniela,

Dat mijn liefde het even niet snapt daar kon ik nog wel inkomen, maar in dit geval heeft het ook niet gewerkt inderdaad. Ik heb het uitgemaakt.

Ik heb ook nog wel van die vervelende ooms en tantes die nog wel eens opmerkingen maken. Het vervelende is dat als ze iets zeggen dat ik dan oostindisch doof ben ofzo. Het komt dan gewoon niet binnen ofzo. Dat had ik laatst ook met een T vriendin die grappig wilde zijn. Die maakte ook een opmerking en dat hoor ik dan gewoon niet.
Eva
Beheerder
Berichten: 6805
Lid geworden op: 25 mar 2012, 11:00
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Etten-Leur

Re: Grenzen

Bericht door Eva »

Woensdag was ik in het St Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein om bloed te laten prikken voor de endocrinoloog. Naast de prikster zat een jongedame die in de leer was. Voor zover ik dat niet begrepen had werd dat wel duidelijk door de belerende teksten van de hoofdprikster. Ik leef als vrouw, ik kom daar binnen als vrouw en ik werd verwelkomd met 'goede middag mevrouw'. Maar ja, op die sticker staat, naast mijn geboortedatum: (M).
De gediplomeerde hoofdprikster kon het niet laten dat te laten merken door de leerling prikkerin toe te voegen "Meneer heeft nogal dunne aders, dus...". Had ik haar toen een fysieke of emotionele dreun moeten geven? De naald zweefde boven mijn arm. Slecht moment. Ik was ook wel afgezeken, moet ik bekennen.
Ik heb mijn mond gehouden. Zwakte? Ik vind eigenlijk wel dat dat zwak was. Ik was ook wat verbluft. Door het onverwachte onfatsoen. Zal ik de volgende keer assertief genoeg zijn om zo'n Überprikster op haar plaats te zetten?
Ik hoop het.
All great truths begin as blasphemies. (George Bernard Shaw)
Madeleine
Berichten: 539
Lid geworden op: 25 mar 2012, 11:06

Re: Grenzen

Bericht door Madeleine »

Wanneer geef ik aan dat ik een opmerking onprettig vind? op 1 incident na nooit ;)

Een term als "ombouwen" kan je irriteren, maar aangezien ik die eigenlijk alleen heb gehoord in de context van een goed gesprek is dat gewoon zo'n momentje om te iemand bij te praten hoe dat anders te benoemen.
Het grootste gedeelte van de Nederlandse bevolking is er nu eenmaal niet mee bezig, moet je dan als een wesp gestoken reageren omdat zij de in een klein groepje bekende terminologie niet kennen?

Verder hou ik maar in beperkte mate rekening met wat anderen denken, ik loop niet in mijn blote klavotz over een nudistenstrand maar zwem wel elke week en ga naar het strand als het lekker weer is,,
Vroeger voelde ik mijzelf een "vreemde eend in de bijt", maar sinds ik het ben voel ik mijzelf heel normaal..:mrgreen:
Plaats reactie