Grenzen

[Hedwich]

Laatst had ik nog 2 gevallen waarin mensen die me bloedserieus namen en me met verder respect bejegenden het hadden over "ombouwen" en "je bent nu nog man". Ik vind het moeilijk om daar dan iets constructiefs tussen te werpen. Want het waren goede gesprekken maar op die momenten had ik toch echt de neiging hun hoofden eraf te bijten. In het eerstgenoemde geval heb ik het genegeerd (ik was ook vreselijk aan het multitasken op dat moment) en in het tweede geval heb ik het heel netjes uitgelegd hoe het wel zat. Maar ik blijf het moeilijk vinden en ik heb geen standaardprotocol voor zulke situaties. En behalve dat heb ik ook nog wel eens de neiging mezelf te overschreeuwen door de ander shocktherapie in beeldspraak toe te dienen, door bijvoorbeeld uit te wijden over het elektrisch epileren van het perineum. Niet een eigenschap waar ik erg trots op ben, maar hè, overschreeuwen is een oude vriend, die zet je niet zomaar de deur uit.

[marlies]

Wanneer geef ik aan dat ik een opmerking onprettig vind? op 1 incident na nooit

Een term als "ombouwen" kan je irriteren, maar aangezien ik die eigenlijk alleen heb gehoord in de context van een goed gesprek is dat gewoon zo'n momentje om te iemand bij te praten hoe dat anders te benoemen.

Mijn psycholoog gebruikte dat woord vorige week dus nog doodleuk, na ruim 6 maanden therapie terwijl ik in maand 1 had al aangegeven dat ik dat geen fijn woord vond. Was trouwens ook niet in de context van 'n goed gesprek, maar mijn psyq-besolommeringen zijn voer voor een ander topic

[Arike]

Wanneer geef ik aan dat ik een opmerking onprettig vind? op 1 incident na nooit

Een term als "ombouwen" kan je irriteren, maar aangezien ik die eigenlijk alleen heb gehoord in de context van een goed gesprek is dat gewoon zo'n momentje om te iemand bij te praten hoe dat anders te benoemen.

Mijn psycholoog gebruikte dat woord vorige week dus nog doodleuk, na ruim 6 maanden therapie terwijl ik in maand 1 had al aangegeven dat ik dat geen fijn woord vond. Was trouwens ook niet in de context van 'n goed gesprek, maar mijn psyq-besolommeringen zijn voer voor een ander topic

Ik vond die term in "spuiten en slikken" laatst toch best storend, uit de mond van een hulpverlener vind ik dat echt niet kunnen ...
Ja, en in privé en in een goed gesprek vind ik dat ook wel anders voelen...

[Merel77]

het waren goede gesprekken maar op die momenten had ik toch echt de neiging hun hoofden eraf te bijten.

Inderdaad

Wat was er in spuiten & slikken?

En wat als mensen de boel gaan omdraaien. "Wat je me nu allemaal verteld heb is veel hoor. Ik heb OOK gevoelens." Whatta mindfuck is dat eigenlijk. Inmiddels denk ik dat het al een soort indicatie is dat diegene het niet accepteert.

Ik heb een stukje gezien van de docu "I'm a woman now" bij Pauw & Witteman. Een vrouw heeft al iets van 20 jaar een goede vriendin, besluit het om het haar te vertellen en het ging goed. Het eerste wat ze zei: "Ik laat je in ieder geval niet vallen" (of zoiets). Dat heb ik nog nooit meegemaakt.

[Jessy]

Ik heb het niet zo letterlijk meegemaakt, maar tot nu toe ben ik (afkloppen) nog niet door mensen laten vallen. Wat veel erger is is wanneer ze doen alsof ze het accepteren, en je dan laten stikken, of contact laten verwateren, of ineens zeggen dat het niet meer hoeft (of niet zeggen, maar je merkt het). Dan kunnen ze beter eerlijk zijn en het recht in je gezicht vertellen. Doet even pijn, maar je weet waar je aan toe bent en wordt niet over langere periode in de zeik genomen.

Laatst had ik nog 2 gevallen waarin mensen die me bloedserieus namen en me met verder respect bejegenden het hadden over "ombouwen" en "je bent nu nog man". Ik vind het moeilijk om daar dan iets constructiefs tussen te werpen.

Een standaardprotocol is er ook niet, het hangt af van de mensen, jouw relatie met hun, de situatie, het onderwerp van het gesprek, enz... Gewoon handelen naar inzicht (maar niet te hard bijten haha).
Het is gewoon onwetendheid en/of onbegrip. Dan kunnen ze recent wel een goede uitleg hebben ontvangen, maar de oude (verkeerde) visies zijn niet zo 1-2-3 weg. De meesten vergeten (of weten/begrijpen niet) dat we psychisch altijd vrouw zijn geweest. Ze denken dat we ons geslacht verwerpen en een vrouw willen "worden".
"Je bent nu nog een man" is wat hun ogen, die jou zo gezien hebben, hun vertellen. Of als je al verder bent, de achterliggende gedachte van wat er nog tussen je benen zit.

Hedwich, ik weet niet in hoe verre deze mensen op de hoogte zijn nu, en of het een vergissing was of nog steeds onwetendheid. Maar denk bijvoorbeeld eens terug aan toen ik je een pm stuurde over het "N-woord" dat je gebruikte. Ging wellicht ook onbewust of onwetend, maar kan bij betrokkenen net zo hard aankomen. Zo maken we allemaal verbale fouten uit onwetendheid die we pas beseffen als we ons goed informeren over mensen hun situatie.

[Judiana]

mensen gaan (on) bedoeld over grenzen en het is een kunst om er goed mee om te gaan
ik heb er dagelijk last van en het is echt alles behalve makkelijk...
de mensheid verhard, denkt vaak alleen aan zichzelf en gunt iemand anders niet het licht in de ogen

[Hedwich]

Jessy, je zit op het goede spoor met je verwijzing naar het N-woord. Ik heb in het recente verleden ook wel gemerkt dat een toegeeflijkheid en geduld me veel heeft heeft opgeleverd aan wederzijds begrip. Daarnaast de moeite om het op te weten te brengen om een uitleg te geven, om mensen de tijd te geven aan mijn nieuwe status te wennen, maar ook om ze voor te lichten over zaken waar ze zich waarschijnlijk nog nooit in verdiept hebben of hoogstens op een niet-serieuze manier. Daarnaast ben ik wel altijd luid & duidelijk geweest over mijn nieuwe genderidentiteit en over hoe ik behandeld wens te worden.

Maar soms is het moeilijk... als ik vermoeid ben... of emotioneel aan 't einde...

[Jessy]

Begrijpelijk, dat is menselijk. Wellicht zijn we er wat gevoeliger voor, we hebben natuurlijk lange tijd met een rugzak opgekropte emoties rond lopen slepen.
Je hebt helemaal gelijk, en toegeeflijkheid en geduld moet gewoon van twee kanten komen. Vind het dan ook heel triest om te zien hoe de mensen de laatste decennia "evolueren" en hun geduld in de huidige maatschappij ver verloren zijn...

[Eva]

Maar soms is het moeilijk... als ik vermoeid ben... of emotioneel aan 't einde...

Daar kan ik me iets bij voorstellen, Hedwich. Voor mij is het vaak wel makkelijk lullen, met Elisabeth aan mijn zijde. Kom eens langs in Amersfoort voor een kopje koffie of thee, als je wilt.

[Raisa]

Daar sluit ik me bij aan, Madeleine. Ik kan niet boos worden als iemand met alle goede bedoelingen een woord gebruikt dat een wat negatieve lading heeft.