Oud roze

[Eva]

Vanmiddag hebben we een overleg bijgewoond waar een aantal organisaties bij betrokken was. Het onderwerp was vooral Roze Oud Worden. En daar voel ik al het eerste scharnierpunt. In hoeverre zijn wij T's roze? Ooit was er het Cultuur en Onspannings Centrum (COC), bedoeld voor homoseksuele mannen. Later mochten lesbische vrouwen ook lid worden en nog later werden zelfs biseksuele mensen tot de doelgroep gerekend. De vooruitgang nam geen einde want nog weer veel later werd er aan de doelgroep LHB de letter T toegevoegd. Sedertdien schijnen/blijken wij roze te zijn.
Nu hebben m'n meissie en ik persoonlijk niet zoveel moeite met roze zijn. We zijn (met reden) allebei lid van dat roemruchte COC, maar toch stoort het mij op een zekere manier dat wij worden geschaard onder een seksueel geaard fenomeen. T zijn heeft in beginsel geen donder te maken met seksualiteit, menen wij. Als we in de loop van de avond een drankje krijgen aangeboden in Transgendercafé Nijmegen met als begeleidende tekst "Van het COC", hoor ik nogal eens "Huh...? COC...? Ik ben toch geen homo???" Nee; niet noodzakelijkerwijs. We kunnen daar natuurlijk een boom over opzetten, maar dat doen we dan wel eens in een ander draadje.

Maar die LHB's hadden wel een punt vanmiddag. We worden vroeg of laat iets ouder. Geloof me; ooit krijg je een bijschrijving op je bankrekening wegens AOW. Krankzinnig gevoel, maar het is niet anders. Zelfs ons staatshoofd ontvangt het.
Het kan je dan ook gebeuren dat je een keer meer zorg nodig hebt. Tijdelijk of permanent. Bestaat een bejaardenhuis nog? Nee, dat heet tegenwoordig anders, maar je begrijpt me wel. Daar kun je echter nogal tegen problemen aanlopen. Als homoseksueel of lesbisch mens. De bewoners daar zijn allerminst altijd heel vriendelijk jegens mensen die niet over hun o-zo-geslaagde kleinkinderen kunnen opscheppen. Die soms zelfs ronduit worden gediscrimineerd. Omdat ze geen doorsnee hetero zijn.

En hoe zit dat dan met ons?
Hoe zie jij je toekomst als je een rollator nodig hebt? Of in een verzorgingshuis wordt opgenomen?

Zelf maak ik me al zorgen dat ik ooit een auto-ongeval krijg en in een ziekenhuis wakker word zonder haarextensie, maar mét make-up.

Vertel...

[Merle]

Eerlijk gezegd maak ik me er inderdaad weleens zorgen over. Maar niet per se uit angst voor sociale non-acceptatie, hoor. Volgens mij komt dat wel goed met mijn generatie. Nee, ik maak me eigenlijk vooral zorgen over iets puur medisch: dillateren. Dat is als het goed is voor het leven, en nou ja, soms vraag ik me dus gewoon af of dat over 50 á 60 jaar nog wel allemaal lukt. Ik bedoel: ik zal vast niet meer de flexibelste zijn tegen die tijd, en ja... wie gaat dat dan (respectvol) voor mij doen? En kan ik het eigenlijk überhaupt nog wel lichamelijk aan, het dillateren? Dan denk ik weleens: misschien moet ik een SRS ondergaan waarbij geen vaginadiepte wordt gecreëerd, zodat ik dan niet hoef te dillateren. Een beetje voor het geval dat, eigenlijk.

[Arike]

Dan denk ik weleens: misschien moet ik een SRS ondergaan waarbij geen vaginadiepte wordt gecreëerd, zodat ik dan niet hoef te dillateren. Een beetje voor het geval dat, eigenlijk.

Ergens heb ik juist een beetje het omgekeerde... "Voor het geval dat" juist wel dillateren, daarmee lijk ik het meeste op een vrouw, ook al heb ik die vaginadiepte nu niet echt nodig

[Eva]

Over dat dilateren zou ik me nog niet eens zo zorgen maken. Het is niet denkbeeldig dat je daar op een zeker moment te stram voor wordt; maar heb je dan nog diepte nodig? Ik bedoel; hoe groot is de kans dat je als stramme 96-jarige nog eens stevig van-je-weet-wel gaat?
Wat je lichamelijk niet gebruikt houdt op te functioneren. Je mooie neovagina groeit gewoon dicht als je er niets mee doet. Geldt overigens ook wel voor andere lichaamsdelen, heb ik gemerkt. Een bepaald uitsteeksel doet het na zekere tijd gewoon niet meer

[Arike]

Ik bedoel; hoe groot is de kans dat je als stramme 96-jarige nog eens stevig van-je-weet-wel gaat?

Met die vraag, hoe ik me nou niet echt mee bezig

[Merle]

Ik bedoel; hoe groot is de kans dat je als stramme 96-jarige nog eens stevig van-je-weet-wel gaat?

Met die vraag, hoe ik me nou niet echt mee bezig

Hihi... Nee, precies. Het gaat me daar ook helemaal niet om hoor. Ik dacht alleen dat je je neovagina gewoon niet dicht mocht laten groeien.

[marlies]

Ik heb wel eens gedacht wat nou als ik later oud en knetterdement ben en vergeet dat ik trans ben. Dat ik dan denk dat ik lichamelijk altijd al vrouw ben geweest of misschien juist wel denk een man te zijn.

[Aster]

Ik werk in de Thuiszorg en veelal met (hoog)bejaarden.

Eerlijk is eerlijk: ik ken ze niet anders dan ruimdenkend, verdraagzaam, hartelijk, tolerant, lief, mild, en vaak maken ze zich druk over mijn welzijn bij slecht weer bv....dan laten ze kopjes thee met koekjes aanrukken of bellen de buurvrouw dat die een bord hachee voor me in de magnetron moet zetten 'ja, natuurlijk wil ze er rode kool bij' en weigeren is er niet bij.

Of ze nou zwaar christelijk zijn, of volks of upperclass; allemaal even ruimdenkend. Hun kinderen, kleinkinderen, andere familieleden, vrienden en buren ook trouwens.

Kan komen door de buurten waar ik werk; A'dam C, toch een bepaalde populatie..maar soms ook (super-ultra) volks....word ik begroet met 'DAOR HEP JE HAOR WEER MET DIE HOERETAS VAN D'R!!' (ik heb altijd een grote tas bij me om mijn werkspullen in te vervoeren en soms is dat een sjieke laktas ja...lol)

Ik heb nog nooit iets gemerkt van ho of ts fobie bij bejaarden.....maar ik heb werkelijk geen idee hoe dat is in een bejaardentehuis...waar bejaarden bij elkaar wonen. Ik heb nog nooit in een bejaardentehuis gewerkt.

We hadden 1 non op in de Jordaan in de zorg....helaas is ze inmiddels overleden. Ze leefde sinds begin jaren 60(!!) als vrouw, hormonen, etc, maar geen SRS.
Ze liet me eens haar foto albums zien van haar reizen over de hele wereld...ze trad op als danseres. Mooie vrouw met zo'n prachtig jaren 60 kapsel, make up en kleding en pumps.

Over haar hoorde soms van collega's(!!) nare dingen zoals 'het is een man, hij heeft zijn piemel nog, dus is hij voor mij dhr'...ipv haar vrouwennaam dus.
Een zgn moderne, 'openminded', ontwikkelde kunstenares die als bijbaan in de zorg werkt die dat zei dus.

Ik heb haar geprobeerd te corrigeren door te zeggen 'ze leeft sinds begin jaren 60 als vrouw toen de gemiddelde homo nog diep in de kast zat....respect ja?'
Antwoord: welnee, het is een MAN. Tjah.En dan zoiets tegen iemand als ik zeggen...

Of een flexer die zei dat ie nooit wist of ie meneer of mevrouw moest zeggen....
Die flexer heb ik gewoon gezegd dat ze als vrouw bij ons ingeschreven stond, met een vrouwenvoornaam dus dat het gewoon mevrouw MOET zijn als aanspreekvorm.
En of ie zijn beleefdheid in acht wilde nemen.

Andere collega's reageerden juist heel -welgemeend- lief of accepteerden haar gewoon zoals ze was.

We hadden nog een hoogbejaarde post op in de zorg; die is dermate mannelijk qua alles dat iedere keer als er iemand anders naar toe ging die persoon ingepeperd werd met het is MEVROUW S.
En die besprak met alles en iedereen die bij haar over de vloer kwam haar transitie en SRS eind jaren 70...dus dat bleef inderdaad wel mevrouw als aanspreekvorm...

We hadden ook een niet zo eens bejaarde homo in de zorg; toen ik die voor het eerst zag dacht ik 'wat komt die man me toch bekend voor??'
Op een gegeven moment zei dat dus en toen vroeg ie me of ik vroeger vaak de Viva las...ja dus. Was hij ooit een van de mannelijke fotomodellen die wekelijks in de Viva modereportages stond.
Hij liet me allerlei foto's van toen zien en Viva's uit de jaren 70...schokkend hoe iemand kan veranderen door ziekte en aandoening (geen aids).

Ik vraag me ook heel vaak af hoe het met mij zal gaan als ik bejaard ben....tot nu toe ben ik kerngezond en recht van lijf en leden en ik heb geen enkele van de familie aandoeningen die bij ons heersen....maar toch.

Ik bespreek het wel es met vrienden maar die zien me zodanig als vrouw dat ze zich geen problemen met mij in de (bejaarden)zorg kunnen voorstellen EN ze zeggen 'ja, we worden allemaal ouder en we zijn allemaal bang voor een haperende gezondheid' enz..

Of misschien maakt het niet meer uit als ik (hoog)bejaard ben want met het klimmen der jaren vervagen de verschillen tussen bejaarde mannen en bejaarde vrouwen en kun je soms alleen aan de kleding nog zien of iemand een man of een vrouw is....net als bij baby's of heel jonge kinderen...
Zodanig kan het uiterlijk van hoogbejaarde vrouwen vermannelijken met de jaren.
Hoogbejaarde mannen vervrouwelijken niet behalve dan dat ze vaak 'moobs', manboobs hebben.

<Zelf maak ik me al zorgen dat ik ooit een auto-ongeval krijg en in een ziekenhuis wakker word zonder haarextensie, maar mét make-up.>

Zo heb ik ettelijke vriendinnen letterlijk GEDWONGEN mij te beloven mijn snor te epileren als ik langer dan een week bewusteloos ben of in coma lig....

Gebeurt dat niet dan word ik wakker als een soort Svetlana Stalin.

[Eva]

Wat ontzettend jammer dat jij niet bij die bijeenkomst was, Aster. Je had daar een heel positieve bijdrage kunnen leveren!

[Hedwich]

Geen behoefte om oud te worden. Het leven is zo al vervelend genoeg. Afhankelijk zijn van anderen, die het beste met me voor hebben, is me altijd slecht bevallen.