mevrouw genoemd worden

[Anon20190516]

Zo nu en dan word ik aangesproken als"mevrouw"in de winkel of als iemand bv de weg vraagt.steeds als dit gebeurd ben ik vervuld van trots en het rare is,dat het vaak voorkomt als ik helemaal niet bezig ben met mijn vrouwzijn.als ik in de kaaswinkel een stukje kaas koop,denk ik niet..oeh ik ben een vrouw,hihi.zelfs in mijn mannenkloffie,maar dan wel met langere haren die donker geverfd zijn en geverfde wenkbrauwen/wimpers.verbaast me toch,want als ik later dan in de spiegel kijk is het beeld wat terugkijkt in mijn ogen helaas niet zo vrouwelijk!en hoe kan het dat anderen in winkels of andere plekken mij zonder aarzelen mijnheer noemen?kijkt de 1 anders dan de andere?gr Renate

[Emma]

Zelf zie je sowieso nog heel lang jezelf en de mensen die je al jaren kennen ook. Maar de rest gaat je zien zoals je er uit ziet, hoe je je gedraagt, hoe je stem klinkt... en dan meestal het kenmerk dat men het eerste ziet of dat het meeste opvalt...

[Charlotte VD]

Keb ik ook eens meegemaakt, lang geleden, voelde me er wel super door.
Als kind heb ik wel meer meegemaakt dat mensen dachten dat ik een meisje was, wist toen niet goed hoe ermee om te gaan.


Charlotte

[Fay]

Zelf zie je sowieso nog heel lang jezelf en de mensen die je al jaren kennen ook. Maar de rest gaat je zien zoals je er uit ziet, hoe je je gedraagt, hoe je stem klinkt... en dan meestal het kenmerk dat men het eerste ziet of dat het meeste opvalt...

Goeie opmerking, sta elke keer ook weer verbaasd als men mevrouw tegen me zegt, in mijn beleving is dat anders, zoals je zegt, je ziet jezelf nog een lange tijdje niet als...en dan komt weer het besef, je bent altijd verder dan je denkt

Fay

[Emma]

Ik heb de laatste tijd af en toe, als ik moe ben of een kutdag heb gehad, dat ik als ik de badkamer inloop ik een vreemde vrouw zie die me aanstaart vanuit de spiegel. Ik geef toe, dan moet ik goed moe zijn, maar ik heb dan echt even geen koppeling tussen wat ik zie en wie ik nog steeds denk dat ik ben.

[Fay]

Je zou er bijna een een identiteitscrisis van krijgen, die vreemde die je aanstaart in die spiegel, maar dat gaat niet gebeuren omdat degene die je aankijkt begint te lijken op wie je werkelijk bent:)

Zou bijna zeggen, als je nooit een volwaardige identiteit hebt kunnen ontwikkelen kan je er ook geen crisis van krijgen:)

Fay

[Emma]

Nou ik kan je wel vertellen dat als me dat na een loodzware dag gebeurt, ik die dag meteen vergeten ben

[Fay]

Waarom de dag loodzwaar is geweest ben ik dan weer benieuwd naar:)

Fay

[Emma]

Dat zijn perikelen met een zekere ex waar ik sinds 1-12 van gescheiden ben, en dan vooral het steeds maar weer gebruiken van de kinderen in de strijd... Om moedeloos van te worden af en toe.

[Sandra]

Rustig blijven en volhouden, Emma.
Uiteindelijk wint karakter altijd.
(Het kost alleen soms zoveel tijd.)