Partner en(/of) kinderen

[Fran]

We kunnen er gelukkig wel over praten en er is geen ruzie. Hij ziet ook wel dat er geen weg terug is. We proberen tot een zo goed mogelijke oplossing te komen, voor ons, maar ook vooral voor onze dochter.
Maar het blijft ontzettend moeilijk.

[Janna]

Dat is al heel wat! Niet dat het alles oplost, maar als je al kunt praten en samen de wens hebt het te willen laten werken... wauw.....

[Fran]

Als relatie gaat het niet werken. Hij valt simpelweg niet op mannen. Maar als vrienden en ouders zie ik wel een uitweg.

[Theresa78]

Draakje, ik herken je verhaal ook enigszins. 't Is een heel vervelende situatie, om het eens mild te zeggen.

Ik ben 10+ jaar getrouwd met een Chinese die voor mij hierheen is verhuisd, en nu hebben we een dochter van 7 jaar oud. Vanuit de Chinese cultuur is er bar weinig begrip voor transgenders - hooguit voor de meest stereotiepe transsexuelen . Ze noemt me nog net niet een "freak" maar het moddervette culturele oordeel zit wel in haar achterhoofd. Ze wil zich er ook niet in verdiepen en blijft maar denken dat ik op "verkeerde ideeën" kom door andere transgenders te ontmoeten. Heel fijn . Daardoor heeft mijn vrouw het mes al op tafel gelegd - iets te veel de vrouwelijke kant op en het is afgelopen zeg maar. Zodra een transitie in beeld komt - of ik me meer als genderqueer zou willen uiten - wil ze er al niets meer mee van doen hebben. Ze zou zich er dood voor schamen naar haar familie toe - gescheiden en dan ook nog daarom . En straks staan mijn schoonouders weer voor de deur voor 3 maanden, yay.

Ik stond de afgelopen 5 maanden op de wachtlijst bij PI, mag er volgende week eindelijk heen, maar ondertussen hebben we al tig drama's hier thuis gehad en nu zitten we ook maar bij een relatietherapeut omdat ze er gek van wordt. Enerzijds heeft het tot meer begrip over een weer geleid, en een diepere band, en een besef van wat we eigenlijk hebben samen - maar ja, zie voorgaande paragraaf - het zwaard hangt in de lucht zeg maar. Het ironische is dat het jarenlang niet zo geweldig liep tussen ons, en we daar nu pas eigenlijk goed over gepraat hebben en dus dichter bij elkaar zijn gekomen. Mijn band met mijn dochter is ook stukken beter geworden, eerder was ik altijd zo'n chagerijnige vader en nu is het veel leuker, als vrouw. Dus ook in dat opzicht is het alleen maar zwaarder geworden. Ik moet er wel bij zeggen, ik wilde eigenlijk ab-so-luut geen kind, ik heb mezelf gepusht om het maar te doen omdat ik bang was voor een scheiding (alhoewel ik destijds ook niet gelukkig was) en ik heb er jarenlang diepe spijt van gehad, en ik vind het nog steeds een halve taakstraf . Maar ik vind dat ik dat niet mag laten meewegen nu, ik wil niet voor mijn verantwoordelijkheid als ouder weglopen.

Dus. No easy way out here either .

[Fran]

We hebben samen een soort van therapie betreffende mijn genderverhaal en onze relatie. Net hebben we weer een gesprek gehad en daar hebben we besloten om samen een moment te prikken waar de relatie voor ons eindigt. Want ik wil stappen maken, maar ook hem behouden en dat houdt elkaar tegen; het kan simpelweg niet samen. Ik voel me alsof ik vooruit wil rennen, maar er een groot elastiek aan mijn rug gebonden zit.
Als we de relatie laten doodbloeden of een moment gaan afwachten blijven we het rekken en rekken en dan storten we allebei in een nog dieper gat.
Ik weet dat we er samen als vrienden en ouders uit gaan komen. Maar ik vind het wel ontzettend lastig en verdrietig!

[Fran]

Net samen besloten om er dan meteen maar een punt achter te zetten. Anders worden de komende dagen een soort galgenmaal... Dat leek ons ook niks.

Ik voel me erg dubbel nu.

[EmmaJJ]

Liefs, draakje

[Anon20180501]

Als het er niet inzit is het beter zo Draakje, de pijn en het verdriet zal moeten weken, maar de liefde voor en het contact met je gezin zal er gelukkig niet helemaal voor hoeven wijken, dat is heel mooi om te lezen...

Sterkte de komende tijd...

[Dieuwertje]

Sterkte Draakje. Heel vervelend, maar als jullie niet zien dat er de komende tijd nog verandering in standpunten zal komen is het doorhakken van de knop denk ik een verstandige keuze. Als het er toch onherroepelijk aan zit te komen dan heeft uitstellen geen zin. Dat zou alleen maar het verwerkingsproces ook uitstellen.

[Nate_0]