Coming-out in de buitenwereld

[Irene_de_Vreede]

Dat je door de mand valt is helemaal niet zo erg, maar zoals Eva het treffend verwoordde ga niet angstig rondkijken of iemand je toevallig spot, want dan weet je zeker dat je opvalt, als je gewoon je eigen ding doet zoals ieder ander ga je op in de massa en val je niet op zelfs niet als je niet passabel bent. Een druk winkelcentrum is de ideale plek om dit uit te proberen. Ga echter niet 's avonds laat door het winkelcentrum lopen in de hoop dat niemand je ziet, want dan val je juist op

[Hedwich]

Tja en in hoeverre let jijzelf op "afwijkende types" op straat en wat vind je van hen? De meesten zullen je net interesseren, of je denkt "yeah, whatever". Warschijnlijk denken anderen ook zo over jou als je jou als opvallend beschouwen.

Ik ben wel eens nageroepen, maar dat was eigenlijk allen door personen die zichzelf onder groepsdruk stoer wilden voordoen - ze werden dan prompt gecorrigeerd door hun omgeving - juist de groep!

[Gabriël]

Ik heb geen ervaring met winkeliers en kappers en dergelijke omdat ik er nog steeds te vrouwelijk uitzie en klink om voor wat anders aangezien te worden, en dat laat ik nu zo.

Maar qua medici... Ik kies ervoor om er gewoon eerlijk over te zijn, als je die vaker terug gaat zien. En daarin merk ik dat als ik iets vertel alsof het de normaalste zaak van de wereld is, ze het ook makkelijk oppakken. Zoals toen ik voor de eerste keer bij de fysiotherapeut kwam. Ik wist dat ik er nog minimaal 8 weken 2x per week terug zou komen. En de eerste keer moest ik me uitkleden. 'Maar mijn bh mocht ik aanhouden.' zei ze. Ik antwoordde: "ik draag geen bh maar een binder, moet die af of mag ik die omhouden?" Zij vroeg daarop wat een binder was. Ik antwoordde: "dat is een topje wat mijn borsten platdrukt zodat ik een platte borst heb zoals een jongen, ik voel me namelijk meer een jongen". En toen was het ook gewoon ok en wilde ze even weten of ze mijn ruggenwervels erdoorheen kon zien (wat het geval was gelukkig) en toen mocht ik hem gewoon aanhouden. Ze deed er nooit raar over.
Ook bij mijn huisarts, ergotherapeut en psycholoog die ik had om te leren omgaan met de fibromyalgie deden er helemaal niet moeilijk over.

[Zef]

Die periode in de transitie waarin mensen zich waarschijnlijk gaan afvragen of ik nou een man of een vrouw ben, daar kijk ik wel tegenop. Maar als je dan volkomen overtuigend passable bent en dat mensen die het weten dan zeggen dat ze het wel zien want "hij heeft wel vrouwelijke dit-of-dat" - lijkt me nog veel irritanter. Als je een willekeurig persoon zou aanwijzen en zou zeggen dat die transseksueel is en vroeger van het andere geslacht was, terwijl dat helemaal niet zo is, dan zien mensen opeens ook allemaal trekjes van het andere geslacht in die persoon, volgens mij. Mensen denken dat dan opeens te zien.
Wazig verhaal, maar enfin, je snapt het wel denk ik.

[Merle]

Oh, wauw... Ik had echt niet zoveel reacties verwacht. Echt hartstikke bedankt allemaal!

Maar lieve allemaal, over de grote boze buitenwereld maak ik me ook helemaal geen zorgen, hoor. Nee, ik maak me eigenlijk vooral zorgen voor een tussengroep die tussen de onbekenden enerzijds en mijn familie en vrienden anderzijds lijkt te staan. Dus: onbekenden waarmee ik moet omgaan in gendergeladen situaties.

In mijn hoofd speelt er eigenlijk ook een heel specifiek scenario: mijn eerste bezoekje bij de kapper als vrouw. Wat mij betreft de ultieme gendergeladen situatie, want ik laat me dan natuurlijk als vrouw knippen, maar het vast wel te merken zijn dat ik als jongetje geboren ben. En nou ja: "Pardon?", hoor ik de kapster bijna nu al zeggen, want voor mijn gevoel betekent dat dus dat ik iets uit te leggen heb. Dat komt ook omdat ik niet echt het type persoon ben die iets afdwingt; zo ben ik gewoon niet. Ik kan me namelijk best wel goed voorstellen dat zo'n iemand gewoon met vragen zit, hoor. En ik ben gewoon bang dat er dan een hele gespannen sfeer ontstaat als die vragen niet worden weggenomen, terwijl ik liever heb dat mensen zich gewoon ontspannen om mij heen voelen. Daarom heb ik dus ook wel de neiging om zelf alvast het 'ijs' te breken.

Maar blijkbaar kan ik daarmee het beste gewoon met de flow van het moment meegaan.

[Joyce]

hoi Merle

Veertien dagen geleden aan mijn kapster verteld, zag er echt wel tegen op, maar ik kreeg zo,n warme en spontane reactie, onvoorstelbaar. Ze kwam gelijk met allerlei haarmodellen
wat we volgende keer kunnen proberen enz.
Van de week bij KNO arts geweest voor m'n stembanden, ook tegen verteld. Eigenlijk zelfde reactie als bij de kapster, hele schema's erbij welke stemhoogte en stemvorm ik kan halen zonder dat ik m'n stem forceer, echt leuk.
Je ziet echt beren op de weg, maar het is nog steeds ontzettend positief beantwoord; dit zijn mijn ervaringen. Bij de middengroep (goede kennissen en verre familie) vertel ik wat als zij vragen gaan stellen.
Dan zijn ze er mee bezig geweest en min of meer voorbereid. Komt de "klap" minder hard aan dan wanneer je ze overvalt. Maar dat is natuurlijk ook weer persoon afhankelijk.

Succes, Jacinda

[La-Clau]

Merle,
In hoeverre een situatie gendergeladen is, zit eigenlijk volledig in je hoofd. Zoals ik in mijn vorige post al zei, het zal de meeste mensen echt worst zijn.
En juist in het specifieke voorbeeld wat jij noemt, de kapper, verwacht ik geen probleem. Hoezo niet? Denk je misschien.
Nou, deze dame ging als jongetje naar de kapper (in verband met een ander bezoek wat daarna moest plaatsvinden) en toen ik aan de beurt was heb ik gewoon gevraagd om een kapsel wat zowel als jongetje als als meisje draagbaar was. Ze vonden het leuk, en alle kapsters hebben zich er mee bemoeid, met als resultaat het beste wat er van te maken was plus tips over hoe het te kammen/borstelen/fohnen in welke vorm dan ook.
Iets soortgelijks geldt in winkels ook. Schoenverkoopsters helpen maar wat graag mee zoeken, en in diverse kledingzaken krijg je advies.
Als je wat wilt vertellen, vertel dan zo min mogelijk. Alleen dat jij dat wilt en dat het voor jezelf is of zo. Maar niet met een heel verhaal over genderdysforie er bij. Hebben ze geen tijd voor, luisteren ze maar half naar, vergeten ze direct weer. En waarschijnlijk menen ze dan met een "travestiet" te maken te hebben gehad. Transgenders en transseksuelen gaat de meesten toch de pet te boven. Maak je daar niet druk over.

Claudia

[Jessy]

In mijn hoofd speelt er eigenlijk ook een heel specifiek scenario: mijn eerste bezoekje bij de kapper als vrouw. Wat mij betreft de ultieme gendergeladen situatie, want ik laat me dan natuurlijk als vrouw knippen, maar het vast wel te merken zijn dat ik als jongetje geboren ben. En nou ja: "Pardon?", hoor ik de kapster bijna nu al zeggen, want voor mijn gevoel betekent dat dus dat ik iets uit te leggen heb. Dat komt ook omdat ik niet echt het type persoon ben die iets afdwingt; zo ben ik gewoon niet.

Ik ook niet, absoluut niet zelfs. En ik herken de moeite die je ermee hebt, en de gedachte dat je iets uit te leggen hebt. Maar geloof me, dat heb je niet. Dat is een illusie van onszelf, omdat we ons bewust zijn dat we met een probleem leven, en denken dat iedereen die een twijfel uit doorheeft wat er aan de hand is, en dat vervolgens van ons moet horen. Je hebt te vertellen wat jij wil dat anderen weten, niet meer en niet minder. En voel je absoluut niet onder druk!

Als jij beschrijft aan de kapster wat je wil, en die zegt "Pardon?", is dat wellicht eerder een uiting van twijfel omdat ze niet verwacht wat je vraagt. Gewoon herhalen wat je wil, meer ben je haar niet verschuldigd. En tenzij je zelf sterk de behoefte hebt om over de gendersituatie te praten, zou ik dat ook niet doen. Hou dat best in de familie en kringen waar je close en vertrouwd mee bent.

[Venka]

Hou dat best in de familie en kringen waar je close en vertrouwd mee bent.

Zelfs mensen om mij heen staan er zo afwijzend tegen over,ik hoor ze nog zeggenJe bent als man geboren,gedraag je daar ook naarJeetje zeg er is meer dan wat er in mijn slipje zit hoor,dat bepaalt niet welk gender ik toe behoor.Ik ben van mening dat mensen respect moeten hebben voor wie je als mens bent en niet waar je mee geboren bent.
Naar een kapsalon ben ik nog niet geweest dus daar over mee praten is voor mij nog niet van toepassing,ik wil lekker lang haar want dat vind ik het vrouwelijkst en past het beste bij mij.Wat ik wel heel vervelend vind is mijn stem,je komt ergens binnen als vrouw en zodra je je mond open doet is alle illusie weg............

[Heleen]

Met de stem is het een beetje als met het ontharen van het gezicht. Je kan er het beste zo snel mogelijk mee beginnen en als je het je kan veroorloven desnoods voor eigen rekening. Beide kunnen nogal lang duren voordat het het gewenste effect heeft (hoeft niet natuurlijk, afhankelijk van je persoonlijke situatie).