hulp bij proces op het werk

[EmmaJJ]

Mijn collega's zijn schatten en gunnen het me allemaal.

We zijn ook een school waar erg veel kan. En toch heb ik het zwaar onderschat. Misschien juist wel omdat we als school ook een buitenbeentje zijn en daardoor veel (ook negatieve) aandacht krijgen.

Dat betekent dat ik veel voorzichtiger moet gaan doen. En daar is een probleem. Mijn oude leven bestond alleen maar uit voorzichtigheid, zo erg dat ik 33 jaar niet echt geleefd heb. Dit is nieuw terrein voor me: mezelf zijn EN rekening houden met mijn omgeving. Hoe doe ik dat?

Zijn er mensen die dat herkennen? Tips?

En bestaat er begeleiding om het proces op een school goed te laten verlopen. Er speelt veel meer mee dan ik kon overzien

[Irene_de_Vreede]

Het is iets wat je in elk geval met je psycholoog kunt bespreken. Verder is het al te veel rekening houden met je collega's niet heel verstandig, want daarmee straal je het verkeerde signaal uit.

[Alexandra]

Ja, dat herken ik wel... je levert het ene kwaad in voor het ander kwaad.

Ik denk dat niet iedereen mij accepteert en ziet als vrouw. Dat merk ik uit gedrag. Agressie heeft plaats gemaakt voor passieve agressie: negeren, onzichtbaar zijn, tolereren, positief discrimineren, etc. In plaats van mij als vrouw te zien, ben ik een man die vrouw is geworden. En dat krijg je er denk ik nooit uit. Ik geloof niet echt in acceptatie. Ben optimistisch in pessimisme wat dat betreft... het geheim tot geluk? negeren, zoveel mogelijk negeren...

[EmmaJJ]

Het gaat niet om acceptatie van collega's die is er. Het gaat om proces, het tempo, alles er om heen. Ook naar kinderen, ouders etc. Het gaat mooi worden, maR ik heb wel hulp nodig.
We gaan straks de eerste school zijn die in een vacature m/v/anders zet. Dat is wat onze intern begeleider zei, vanmorgen.

Verstuurd vanaf mijn HUAWEI MT7-L09 met Tapatalk

[EmmaJJ]

En ik heb nog geen psycholoog,vandaar mijn vraag hier

Verstuurd vanaf mijn HUAWEI MT7-L09 met Tapatalk

[Ender]

Grappig JJ ik zit met (soort van) hetzelfde. Mijn collega's weten al dat ik in transitie ga maar... wanneer ga ik van ze vragen dat ze m'n nieuwe naam en hij/hem gaan gebruiken? Ik had het er met mijn werkgever over dat ik wel wou dat ik bij Robin ging maar hij keek daar toch wel tegen op omdat hij bang is dat hij zich verspreekt ofzo. Dus heb nog niet aan de rest gevraagd om dat te gaan doen. Mijn werkgever weet het al sinds oktober, de andere werknemers sinds december.

Mijn therapeut zegt trouwens gewoon er voor gaan. Er is niet echt een boekje voor hoe je het aanpakt xD. Ik denk dat ik mijn intake even afwacht en daarna ga vragen of ze me bij m'n nieuwe naam willen proberen te gaan noemen.

Wel erg mooi van die vacature aanpassing!

[Dieuwertje]

Hoi Ender,
Je werkgever is bang dat hij je verkeerd zal aanspreken. Dat is best wel een beetje begrijpelijk. Maar wat het in ieder geval niet is, is een afwijzing. Dan hangt het er een beetje van af hoe jij daar in staat. Voor mijzelf (ik kan niet voor jou spreken) heb ik zo iets van voorlopig begrijp ik best dat mensen zich vergissen en mijn oude naam gebruiken (en in mijn geval hij). Meestal corrigeer ik dat met een grijns. Als het langer fout gaat wat serieuzer. Ik heb tot nu toe nog niemand tegengekomen die dat heel belerend vond. Misschien heb ik wel geluk daarmee, toch zou ik je dezelfde weg als je therapeut adviseren. Eens moet je in het diepe springen.
(maar eigenlijk is het draadje van J.J., Sorry J.J.)

[Nate_0]

Je zou in ieder geval kunnen beginnen met het helder krijgen van wat er gaat veranderen: kleding, haar/make up, je naam, hormonen, etc.

Daarna zou je kunnen kijken naar wat jij persoonlijk belangrijk vind maar ook naar wat het meest natuurlijk zou voelen/het meest zou passen. Zo ben ik begonnen met andere kleding, en komt de naam later. Dat kan natuurlijk voor iemand anders weer totaal anders zijn. En als je het in stapjes doet kun je ook weer peilen hoe je werkomgeving en de leerlingen er op reageren.

En omdat ik je school niet ken een aantal hersenspinsels/ideeën: Misschien zou je wel een soort van project kunnen organiseren. Een minidebat 'wat maakt je man/vrouw' op correct nivea of misschien een soort kleine voorlichting over wat er gaat veranderen de komende tijd (gegeven door jou of door de mentor van de klassen die geen les van jou hebben). Dan is er in ieder geval een plaats waar meer concrete vragen gesteld kunnen worden, en misschien is het goed als er een persoon naast jou is waar men naar toe kan, gewoon, omdat dat veiliger is voor de vragensteller (en jouzelf).

[Ender]

hoi Dieuwertje,
Bedankt voor je advies. Ik ga echt niet moeilijk doen als ze me per ongeluk bij mn oude naam/zij aanspreken, in fact daar ga ik zelfs van uit. Heb dat ook meerdere malen m'n werkgever uitgelegd maar hij blijft het maar moeilijk vinden. Ik stel het eigenlijk uit voor hem. Mja ik doe dit natuurlijk niet voor hem.. je hebt gelijk, eens moet je springen.
Wellicht loopt JJ tegen die tijd ook tegen deze dingen aan, dan heeft zij hier nog wat aan

Back to you, JJ

[EmmaJJ]

dank allen. Onze intern begeleider heeft begeleiding aangevraagd bij TNN; transgender netwerk Nederland

Ander idee is het benutten van een meer-scholen project. Er komt een toneelstuk over sexualiteit, relatiesm identiteit en alles wat daar mee samen hangt. Als voorlichting. Dat is natuurlijk een mooie aanhaker.

Mijn eerste stap is dat ik jurken aan wil en rokken en leggings. Dat is voor mij nu belangrijk om me vrouw te voelen. Die naam komt wel een keer. Ik heb ontdekt dat ik blij wordt van : "ze" EN "haar" maar dat ik niet ongelukkig wordt van hij en hem