Wat zou jij doen?

[Mr.X]

We hebben het er wel eens vaker over gehad in een andere topic, maar ik vind dat het op zich zelf ook wel een topic verdient. Vooral ook omdat met de gedachte spelen erg leuk en informatief kan zijn.

Dus, wat zou jij doen als er een keus was geweest om tevreden te worden met het geboorte geslacht? Stel dat er een pil of iets anders dat gemakkelijk te nemen is, dat ervoor zou zorgen dat je transgender gevoelens als sneeuw voor de zon zouden verdwijnen, en je dus blij bent om man (als mtf) of vrouw (als ftm) te zijn? Zou je voor die optie kiezen?

Om het nog wat ingewikkelder te maken, vermoed ik wel dat waar je nu staat in je transitie uit maakt bij je keuze. Want velen van ons die al jaren bezig zijn, al operaties hebben gehad en leven in het niet geboorte geslacht, zouden niet zomaar zo'n pil oid nemen, lijkt me. Dus zou je keuze uitmaken als je nog niet begonnen was met hormonen en operaties?

/debate!

[Anon20190501]

Ik zou toch voor de red pill kiezen. Ik ben nu eenmaal trans, dat is een significant deel van mijn identiteit. Dat weg toveren betekent meteen dat ik dat deel van mijn identiteit opgeef, verloochen.

Het zou mijn leven wel een stuk simpeler maken. Maar wellicht raak ik dan aan de drank of zo

[Alice]

Om het nog wat ingewikkelder te maken, vermoed ik wel dat waar je nu staat in je transitie uit maakt bij je keuze.

Maakt natuurlijk veel uit, met de kennis van nu een beslissing nemen in het verleden.

Nu zwerft dat pilletje al vele jaren op het transgendernetwerk rond. Ik geloof dat ik ook in het begin van mijn transitie wel gedacht heb om dit pilletje in te nemen. Zou mij toch een hoop gezeur bespaard gebleven zijn. Maar het pilletje is nog steeds niet verkrijgbaar dus gewoon verder gaan met waar je gebleven bent.

[Dieuwertje]

In het verleden op het moment da ik er achter kwam wat er met mij aan de hand was en mijzelf gestoord vond was het geen moeilijke vraag geweest. Dan zou ik die pil genomen hebben. Nu heb ik er vrede mee en zou ik eigenlijk niet meer terug willen. Het gevoel van gestoord voelen is dan ook volkomen verdwenen.

Aanvulling: Bij het begin van de transitie was er eigenlijk een heel groot verlangen om te gaan beleven hoe het zou zijn wat ik altijd al had willen zijn. Dus die pil zou zeker niet genomen zijn.

[Sara]

Iedere opmerking die ik hier maak moet ik waarschijnlijk inpakken met de mededeling dat ik wat meer 'fluïde' ben in mijn identiteit en presentatie en dat ik geenszins 'in transitie' ben. Ik ervaar mijn situatie niet als vervelend, alleen zijn bepaalde dingen die soms uit die situatie voortvloeien wat minder leuk.

Mijn identiteit is onderdeel van mijn eigenheid. Zo'n 'magische pil' zou mij een wezenlijk ander mens maken. Ik weet niet of ik dat met de kennis van nu zou willen.

[Anon20180311]

Hoi Mr.X,

Indien dat " pilletje" zo'n 35j + geleden had bestaan, voor dat pilletje. Waarom, jezelf kunnen zijn en gelukkig voelen in je geboorte geslacht, is het mooiste geschenk op aarde. Ookal is dat voor de doorsee cis-mens zo van zelfsprekend. Maar het was er niet ( Nog steeds niet), zelfs GD kende men toen nog niet. Laat staan de nodige, eventuele operatieve ingrepen.

Een pilletje nemen voor de rest van je dagen en je gelukkig voelen in je geboorte geslacht. Neem, ik persoonlijk toch voor : De vele operatieve nood ingrepen en het levenslang hormonen gebruik. Ondanks al die mogelijkheden, ben je, en blijf je een trans-persoon. Ik zal dus nooit weten, hoe het voelt om een cis- man of -vrouw te zijn.

Grtz Nick ( Ben wel, een zeer operatief tevreden trans-man).

[Alice]

ben je, en blijf je een trans-persoon. Ik zal dus nooit weten, hoe het voelt om een cis- man of -vrouw te zijn.

Héél juist gezien!!!
Door het pilletje in te nemen en gewoon te kunnen leven en voelen in je oorspronkelijke geboorte geslacht is niet je identiteit kwijt raken, het is je identiteit.

[Eva]

Ik volg momenteel een milde psychotherapie. Al snel is boven water gekomen dat genderdysforie al vroeg in mijn leven een rol heeft gespeeld. De daardoor ontstane schade is helaas niet meer helemaal weg te werken. Als ik bijvoorbeeld al rond mijn achttiende die pil zou hebben genomen zou dat de al ontstane schade niet hebben verholpen. Het zou de dysforie wellicht zelfs hebben versterkt, want de traumatiserende elementen uit mijn jongste leven zouden niet meer te verklaren zijn geweest.

[Irene_de_Vreede]

Ik heb deze vraag 10 jaar geleden beantwoord, met nee, ik zou die pil niet nemen, want dan ben ik niet meer mezelf, maar nu ik wat verder in mijn transitie ben gekomen weet ik het niet meer zo zeker. Het leven was met zo'n pil een stuk gemakkelijker geweest.

[Anon20180311]

Ik volg momenteel een milde psychotherapie. Al snel is boven water gekomen dat genderdysforie al vroeg in mijn leven een rol heeft gespeeld. De daardoor ontstane schade is helaas niet meer helemaal weg te werken. Als ik bijvoorbeeld al rond mijn achttiende die pil zou hebben genomen zou dat de al ontstane schade niet hebben verholpen. Het zou de dysforie wellicht zelfs hebben versterkt, want de traumatiserende elementen uit mijn jongste leven zouden niet meer te verklaren zijn geweest.

Hoi Eva,

Ik was amper zeven jaar. Maar, dan nog. Nam, trouwens al pillen om iets anders. Veel mensen krijgen vaak, op latere leeftijd een bepaalde diagnose ( Door, een jeugd trauma ) en kennen meestal, toch nog veel baat bij de nodige medicatie ( Mezelf inclusief).

Grtz Nick