Re: Hoe hebben jullie een nieuwe naam gekozen?
Geplaatst: 08 jan 2019, 11:09
Wat dacht je van Jazz, lijkt me redelijk neutraal. Cijfers uit 2014, 234 mannen/jongens en 209 vrouwen/meisjes met die naam.
Dankjewel voor je lieve reactie! Ik ben inderdaad wel erg bezig met wat anderen van mij vinden. Ik wil vooral niemens teleurstellen, zeker niet de mensen die dichtbij mij staan. Met mijn moeder heb ik het wel eens gehad over mijn gendertwijfels, met mijn vader niet echt (maar hij heeft wel wat gehoord van mijn moeder en zag ook wel dat ik me tegenwoordig meer androgyne kleed). Ik heb gisteravond een redelijk goed (openhartig) gesprek gehad met mijn ouders en heb de kwestie rondom mijn naam inderdaad ongeveer zo verwoord als jij adviseerde. Mijn ouders weigeren echter om mij nu al, in deze fase, een andere naam te geven. Als ik dit na verloop van tijd nog steeds wil en in het traject bij Stepwork zit (sta op de wachtlijst), dan willen ze er wel over denken. Ik heb het gevoel dat ik deze genderzoektocht ben aangegaan omdat ik niet gelukkig ben met mijzelf en vooral mijn lijf, maar mijn ouders en beste vrienden staan niet te juichen om een andere naam of een transitietraject en dat houdt me wel een beetje tegen. Ik snap hun bezwaren wel (die komen deels doordat ze niet heel bekend zijn met transgender en non-binair zijn en deels omdat ze mij al wat langer kennen) en ik ben blij dat we er goed over konden praten, maar ergens had ik natuurlijk op ietsje meer steun gehoopt. Ik heb gelukkig goed contact met mijn ouders. Misschien hebben zij ook wat emer tijd nodig om aan het idee te wennen.AJpoekie schreef: ↑07 jan 2019, 23:42Nog even bovenop de adviezen die anderen al hebben gegeven.Jas schreef: ↑07 jan 2019, 16:31 Ik zit al een tijdje na te denken of ik een nieuwe naam wil en zo ja, welke het wordt. Mijn huidige naam (Jasmijn) vind ik erg mooi, maar ook erg vrouwelijk. Ik zou wel willen experimenteren met een andere naam, eentje die meer neutraal/mannelijk is, in de hoop dat ik dan iets minder last heb van dysforie en misschien wat minder 'ge-mevrouwd' word. Als ik hierover begin tegen mijn vriend en mijn beste vriendin, voel ik echter duidelijk een weerstand. Ze zijn bang mij kwijt te raken, wat ik ergens wel snap, maar ik wil juist meer mijzelf worden! Ik weet alleen nog niet precies wie dat is en ik ben ook bang voor de reactie van mijn ouders. Zij hebben mij tenslotte mijn huidige naam gegeven. Ik zat te denken een voornaam te kiezen die lijkt op mijn huidige naam en dan mijn omgeving hier langzaam aan te laten wennen. Maar ik kan niet echt een goede naam met een J vinden die ik bij mezelf vind passen. Het is algauw weer of vrouwelijk, of mannelijk, en ik wil het liefst een naam die wat neutraler is. Ik heb afgelopen weekend een lijstje aangelegd met namen die me wel aanspraken en nu heb ik toch een naam waar ik wel een ja-gevoel bij krijg! Niek. Maar hij is wel totaal anders dan mijn huidige naam en past ook niet zo bij de namen van mijn broers en zus (die allemaal met een J beginnen). Niek is ook wel duidelijk een jongensnaam, toch? Maar misschien moet ik het wat loslaten en mijn gevoel volgen hierin. Als deze naam goed voelt, past 'ie misschien wel bij me.
Ik wil tegen je zeggen dat je je vooral niet druk moet maken om of het wel of niet past bij de namen van je broers en zus!
Het gaat erom dat de naam bij jij past, bij wie jij bent en dat jij je er prettig mee voelt Niet wat de rest ervan vindt (het klinkt heel erg alsof je anderen tevreden wil houden, met name je ouders). Uiteindelijk leert iedereen er wel mee leven, als jij er maar achter staat.
Succes met je zoektocht!
Eventueel kan je een serieus gesprek aangaan met ze van: goh ik vind dat jullie een hele mooi naam voor me hebben gekozen. Nu ben ik bezig met een naam zoeken die beter mijn identiteit past en dat vind ik nogal lastig, omdat ik bang ben dat jullie dan denken dat ik Jasmijn geen mooie naam vind. Maar dat is niet zo. Ik ben enkel op zoek naar een naam die mijn identiteit beter weergeeft.
Ze zullen dan vast en zeker heel blij zijn dat je dit zo eerlijk tegen ze zegt en ze erbij betrekt (het is maar een voorbeeld hoor, je hoeft er niks mee te doen). Het is tevens een goede manier om jouw angst voor hun reactie te toetsen.
Kan, maar ik heb een hekel aan jazzmuziek
Pin je uiteindelijk ook niet teveel vast op die J. Ik heb mijn voorletter ook behouden, maar als je niets kan vinden wat goed voelt kan je ook gaan kijken naar een naam met een andere voorletter. Is wel wat meer gedoe met nieuwe pasjes enzo uiteindelijk. Maar je moet er de rest van je leven mee doen (als je je naam officieel laat aanpassen) en dan moet ie wel goed voelen.
You're welcome!Jas schreef: ↑07 jan 2019, 16:31 Dankjewel voor je lieve reactie! Ik ben inderdaad wel erg bezig met wat anderen van mij vinden. Ik wil vooral niemens teleurstellen, zeker niet de mensen die dichtbij mij staan. Met mijn moeder heb ik het wel eens gehad over mijn gendertwijfels, met mijn vader niet echt (maar hij heeft wel wat gehoord van mijn moeder en zag ook wel dat ik me tegenwoordig meer androgyne kleed). Ik heb gisteravond een redelijk goed (openhartig) gesprek gehad met mijn ouders en heb de kwestie rondom mijn naam inderdaad ongeveer zo verwoord als jij adviseerde. Mijn ouders weigeren echter om mij nu al, in deze fase, een andere naam te geven. Als ik dit na verloop van tijd nog steeds wil en in het traject bij Stepwork zit (sta op de wachtlijst), dan willen ze er wel over denken. Ik heb het gevoel dat ik deze genderzoektocht ben aangegaan omdat ik niet gelukkig ben met mijzelf en vooral mijn lijf, maar mijn ouders en beste vrienden staan niet te juichen om een andere naam of een transitietraject en dat houdt me wel een beetje tegen. Ik snap hun bezwaren wel (die komen deels doordat ze niet heel bekend zijn met transgender en non-binair zijn en deels omdat ze mij al wat langer kennen) en ik ben blij dat we er goed over konden praten, maar ergens had ik natuurlijk op ietsje meer steun gehoopt. Ik heb gelukkig goed contact met mijn ouders. Misschien hebben zij ook wat emer tijd nodig om aan het idee te wennen.
Wat een mooie manier van vertellen lijkt me dit. Zelf heb ik het er nog niet met mijn ouders over gehad, hoewel ze natuurlijk ook wel door hebben dat ik tegenwoordig wel heel veel mannenkleding draag. Dit bovenstaande ga ik zeker in gedachten houden wanneer ik er eindelijk met mijn ouders over durf te praten.AJpoekie schreef:Eventueel kan je een serieus gesprek aangaan met ze van: goh ik vind dat jullie een hele mooi naam voor me hebben gekozen. Nu ben ik bezig met een naam zoeken die beter mijn identiteit past en dat vind ik nogal lastig, omdat ik bang ben dat jullie dan denken dat ik Jasmijn geen mooie naam vind. Maar dat is niet zo. Ik ben enkel op zoek naar een naam die mijn identiteit beter weergeeft.
Ze zullen dan vast en zeker heel blij zijn dat je dit zo eerlijk tegen ze zegt en ze erbij betrekt (het is maar een voorbeeld hoor, je hoeft er niks mee te doen). Het is tevens een goede manier om jouw angst voor hun reactie te toetsen.
Thanks Goose! Ik waardeer je support