MtF en FtM werk

[Mr.X]

Okay, ik gooi het er maar meteen uit: Wat mij opvalt is dat vele MtF's toch nog stereotype mannelijk werk hebben. Denk aan werk in de bouw, electrotechniek etc. Niks mis mee, uiteraard, maar het heeft mij wel aan het denken gezet. Het lijkt dat dit voor FtM's wat genuanceerder is.

Mijn eerste vraag is, wat wou je vroeger als kind worden? Mijn tweede vraag is, werd het geacepteerd dat je dat beroep zou willen doen als (toen nog) jongen of meisje zijnde? En mijn derde vraag is, heb je het gevoel dat je de baan die je nu hebt, ook zou hebben gekozen als je geboren was als het gewenste geslacht?

Ik probeer te snappen waarom MtF's toch nog best mannelijk werk doen. Is het een resultaat van jarenlang mannelijke opvoeding? Zo ja, waarom blijven dan vele MtF's het werk doen dat ze eigenlijk met de paplepel is ingegeven, en dat dus eigenlijk niet past? Of houden ze hun baan aan omdat veranderen naar iets compleet anders na vele jaren toch wel moeilijk is? Of! Is het toch iets wat zelf gekozen is, en hebben MtF vrouwen door een of andere reden toch een voorkeur voor wat meer mannelijker banen? Zo ja, is er iemand die dit zou kunnen verklaren, losstaande van opvoeding? En waarom zou dit dan toch ook weer anders zijn voor FtM? Je zou verwachten dat, als het iets qua opvoeding is, vele FtM's met typische vrouwen banen zitten, zoals verpleging en kinderopvang. Maar dit lijkt niet echt het geval.

Please discuss!

[Vera]

Erg leuk en interessant onderwerp snij je hier aan.
Voor mijzelf denk ik dat als ik als meisje geboren zou zijn, ik inderdaad wel een ander beroep zou hebben. Ik denk dat dit toch komt door een soort dwang van jongs af aan om geen meisjes dingen maar jongens dingen te doen. Dit was bij mij overigens eerder sociale druk dan echt dwang van ouders dan wel leerkrachten.
Ik ben nu theatertechnicus, maar heb wel eens nagedacht over een carrière switch... nog niks ondernomen omdat de transitie al ff genoeg chaos op mijn pad brengt.

Maar ik denk dus dat het vooral schuilt in dat stukje sociale acceptatie. Meisjes die zich wat jongensachtiger gedragen wordt meestal gewoon gedoogd, maar jongens die meisjesachtig doen zijn al snel het mikpunt van menig pestkop.
Denk dus dat veel MtF's voor een mannelijk beroep kiezen uit een soort camouflage gedrag (overcompenseren).
Bij de FtM's is daar minder aanleiding toe...
Ik denk dat het daar in zit

[Anon20210626]

Ten eerste ik vraag mij af hoeveel mensen in transitie een baan hebben ......

Nee ik heb niet de droombaan maar ik ben er ruim 20 jaar geleden ingerold en het blijven doen .

Mannen en vrouwenwerk tsja, hoeveel mensen krijgen hun droombaan ? ik denk niet veel .

De opvoeding was vrij neutraal dus daar ligt het niet aan Maar goed, ik heb voordat ik in de bouw terecht kwam van alles gedaan maar een flinke tijd heb ik gewerkt in de partycatering . Dat is een hele gemengde omgeving .

Ik werk dus in een 'mannenwereld ' en daar ben ik altijd al een buitenbeentje in geweest . Ik viel altijd al op door gedrag , houding alles . Ik heb mij altijd verbaasd om het kwijlen en hijgen als er een vrouw in beeld kwam .
Of ik dit blijf doen ? voorlopig wel .

[Benjamin]

1. Ik wilde dierenarts worden, in het bijzonder rundveedierenarts ("veearts"). Of ik wilde bij de bereden politie (te paard).
2. Ja, dat zou geen enkel probleem zijn geweest. Veearts is weliswaar een beetje een mannenberoep, bv. omdat het fysiek nogal zwaar is, maar ik kreeg er geen commentaar op ofzo. Idem voor bereden politie, ook nogal butch (denk ME charges te paard enz, daar had ik echt zin in!). Ik voelde ik me er wel heel ongemakkelijk bij dat andere meisjes in mijn klas meestal kraamverzorgerster of kapster of zoiets wilden worden. Ik vond het zo soft, en zo weinig ambitieus. Ik ben overigens nooit veearts geworden of bij de dienst levende have terecht gekomen. Voor veearts heb ik veel te keiharde ADHD; dan heb je ineens een hond met vijf poten ofzo, superleuk. En wiskunde was altijd een probleem voor me. Voor bereden politie kan ik a) niet goed genoeg rijden en 3) ik was vrij snel vergeten dat ik dat wilde en ging wat anders doen want dat doe ik altijd. Wat was de vraag ook alweer?
3. Ik denk dat mijn leven niet anders was gelopen als ik met een piemeltje in plaats van een vajayjay geboren was.

Wat mij trouwens opvalt is dat beide groepen een beetje in het nerdspectrum zitten. Veel exact/techniek/ICT/uitpluizen/gamerds etc. Hoewel ook een flinke groep creatieve mensen, en dat is weer soft.

[Irene_de_Vreede]

Het is natuurlijk een hypothetische vraag. Ik heb werkelijk geen idee hoe mijn leven was verlopen als ik "normaal" geboren en opgegroeid was. Ongetwijfeld anders, maar het werk wat ik nu doe en eigenlijk mijn hele leven heb gedaan is niet iets typisch mannelijks of typisch vrouwelijks, dus dat zou ik ook als vrouw gewoon gedaan kunnen hebben.

[Emma]

http://www.4synergy.nl/onze-mensen.html

Ik heb nog steeds mijn IT werk, als zelfstandige. Gewoon, omdat ik daar vrij goed in ben. Als zelfstandige is het wel lastiger om naar een andere functie over te stappen, omdat alles om ervaring draait. Ik kan dus wel zeggen dat ik een goede teamleider ben (ben ik ook) maar ik kan geen ervaring opvoeren. Had ik voor een baas gewerkt was dat anders geweest, en had ik nu waarschijnlijk iets minder technisch wek gehad.

Aan de andere kant was IT werk tot ergens in de jaren ‘60 eigenlijk meer een vrouwenbaan. In de jaren ‘70 sloeg dat om,toen er opeens veel geld te verdienen viel...

Ik zie geen reden om een heel erg grote carriereswitch te gaan maken. De schoorsteen rookt redelijk met wat ik doe. Het is eigenlijk best leuk werk, ik ben er goed genoeg in, en ik kan er de hypotheek mee betalen.

Mijn dochter wil graag veearts worden, zegt ze. Maar ze heeft ook een zwak voor technische dingen. Laatst reden we langs Delft, en ze vertelde toen ze “TU Delft” op borden en gebouwen zag staan over een uitstapje dat ze gemaakt had naar het Science Center van de TU. Ik heb haar ogen lang niet zo zien schitteren en stralen als toen. Als ze echt veearts wil worden hou ik haar zeker niet tegen, maar ik weet zeker dat zij, in tegenstelling tot mij, heel goed terecht zou komen daar.

Ik heb het niet zo op stereotypen. Die hebben me mijn leven lang al achtervolgd, en ik ben niet de enige. Mijn dochter bewijst regelmatig dat ze ook gewoon niet kloppen. Of ze nu veearts wordt of werktuigbouwkundige of elektrotechnisch ingenieur.

[Emma]

Overigens, ik ken zeker FtM’s die gewoon in de verpleging werken. Er is wel verschil: mijn ervaring is dat ik als vrouw in een mannenwereld vrij hoffelijk, bijna met ontzag behandeld wordt. Op de meeste IT afdelingen gaat het bij de koffieautomaat niet over voetbal maar over Start Trek en welke andere series binnenkort op Netflix te zien zijn. Wel over auto’s, maar als ik zeg dat ik blij ben dat ik een auto heb die het gewoon doet is dat prima.
Een FtM die ik sprak die in de verpleging werkte was juist helemaal klaar met de standaard smalltalk daar, waarschijnlijk kun je de situatie gewoon niet zo makkelijk inverteren en projecteren.

En ja, dar nerdgedrag, als je niet jezelf kunt laten zien is het een natuurlijke reactie om je terug te trekken, minder te laten zien. Dat gaat erg makkelijk met een scherm en een toetsenbord. Vandaar dat ik nog steeds mijn vraagtekens heb bij de veronderstelde relatie tussen GD en ASS. Maar laten we die discussie niet nu opnieuw gaan voeren hier.

[Jer158]

Als kind leek schrijver (NIET: schrijfster) me wel wat. Een ander idee was duikinstructeur, maar dat ging met name om de bijbehorende lifestyle. Overigens is schrijver nog steeds iets wat ik wel nastreef, en waar ik ook aan werk.

Mijn hoofdstudie en -functie nu zijn iets in de IT/wiskunde, met doorgaans 90% mannen. Ik ben er goed in. En het was niet zo dodelijk saai als andere opleidingen die ik ook (deels) gedaan heb, dus ik ben tot nu toe hierin blijven hangen.

[Anon20190122]

Als je als mis gezeten hebt in je opleidingen kom je vrij lastig in wat anders terecht.

Ik weet niet hoe het met de rest hier zit maar ik heb een opleiding door m'n strot geduwd gekregen wat ik maar moest gaan doen tegen wil en dank.

[Anon20190712]

Als kind wilde ik fysiotherapeut worden...niet gelukt. Heb een social work opleiding gedaan (veel vrouwelijke medestudenten) en daarna in de dubbel-diagnose verslavingszorg gewerkt (geen vrouwelijke collega’s). Ik heb pre-transitie een tijdje stage gelopen in de begeleiding van kinderen met een ontwikkelingsstoornis, dat voelde niet bepaald als een man-vriendelijke omgeving. De paar mannen die er rondliepen hadden al snel een andere baan. Alsof ze niet helemaal werden vertrouwd met kinderen, niet door de ouders en niet door de collega’s.