T-Nederland

Het duurde zeker anderhalf jaar aan de testo voordat mensen niet meer twijfelde. Ik leef sindsdien 'stealth' tegenover veel vrienden, schoonfamilie, werk etc. Toevallig ben ik een week terug op 2 achtereenvolgende dagen een keer mevrouw/zij genoemd. Dan vraag ik me toch af, hoe dan. Inhammen van jewelste, 2 weken niet geschoren, borsthaar dat overgaat richting nek/gezicht, geen tieten, geen verwijfde kleding, lagere stem dan m'n man heeft... Er is na al die tijd testo echt weinig vrouwelijks meer aan. Tegenwoordig doet het me dan ook meer dan vroeger. Toen kon ik nog denken 'balen, maar zo zie ik er ook nog uit'. Maar nu...Wat voor maf soort vrouw zien ze dan?!

Ik ben al jaren niet meer misgendered door onbekenden, maar heb wel de angst dat als ik me scheer, het wel weer gaat gebeuren. En daar heb ik niet zoveel zin in.

Maar...wat ik me afvraag. Het klinkt erg raar dat jij, met de kenmerken die je noemt, alsnog misgendered wordt. Dus mijn vraag: Worden mannen (cis) ook wel eens misgendered? Niet iedereen is 2 meter met brede schouders, dus kan me voorstellen dat een cisman met lang haar die niet al te lang is ook wel eens misgendered wordt?

Mr.X schreef: ↑03 feb 2019, 16:26 Ik ben al jaren niet meer misgendered door onbekenden, maar heb wel de angst dat als ik me scheer, het wel weer gaat gebeuren. En daar heb ik niet zoveel zin in.

Maar...wat ik me afvraag. Het klinkt erg raar dat jij, met de kenmerken die je noemt, alsnog misgendered wordt. Dus mijn vraag: Worden mannen (cis) ook wel eens misgendered? Niet iedereen is 2 meter met brede schouders, dus kan me voorstellen dat een cisman met lang haar die niet al te lang is ook wel eens misgendered wordt?

Mijn man had vroeger lang haar, is rond de 1.85 en hij werd destijds nog wel eens mevrouw genoemd. Hij heeft lang in een winkel gewerkt en zegt zelf dat hij destijds ook weinig oplette op gezicht/kleding, maar meer op lengte en haar. 9 van de 10 keer is iemand van 1.64 geen man, ook niet met een kort kapsel/mannen kleren etc. Hij heeft het zelf daardoor het regelmatig mis gehad in potentiële klanten aanspreken.
Maar of het in mijn geval nou echt een foute inschatting is, I don't know.

Baard laten staan is waar ik ook aan zit te denken. Maar dat doe ik dan voor pakweg 2 a 3x 'mevrouw' horen in 2 jaar.

Sommige cis mannen van 2 meter met baard worden ook wel eens misgenderd.

Ik ben weliswaar geen 2 meter maar ben vorig jaar ook nog eens misgenderd op straat met baard (vermoed ik, ambigu taalgebruik dat aan deze kant van het land niet voor mannen wordt gebruikt maar elders wel). Dus nee, baard laten staan is ook geen oplossing die altijd werkt.

IMO is er een moment waarop het echt niet meer "persoonlijk" is. Misschien heb ik makkelijk praten, maar ik vind het alleen nog maar humor als mensen zo overduidelijk niet nadenken. Voor iedere willekeurige omstander is duidelijk dat ik man ben. Dit maakt de "misgenderaar" het punt van awkwardness, en niet mij (als iemand het uberhaupt al opmerkt). Zo ook bijv. als mijn oma mij eens misgenderd in het openbaar. Sowieso dat ze dement lijkt

Zo ga ik er over het algemeen ook mee om, neem het ook niet persoonlijk. Maar toen het 2 dagen achterelkaar gebeurde sloeg de twijfel toch even toe!

Net nog via e-mail. Reactie op een sollicitatie waarin ik toch mijn vrouwennaam in mijn CV + foto en in de mail zelf had staan.
Zoals : Marica van der XXXXXX - WXXXXXXXXX

Ze toch maar even fijntjes er op gewezen dat begrijpend lezen niet voor iedereen is weggelegd.

Aan de telefoon word ik nog 2-3 van de 10 keer misgendered.
En als het dan gebeurt, dat die ander "meneer" zegt, antwoord ik heel sec en casual met "mevrouw", en dat gaat soms een paar keer heen en weer, tot die ander "oh sorry, excuus" zegt en we verder gaan met het gesprek.

In persoon ben ik, ondanks dat ik mezelf nog niet passing voel (maar kennelijk toch passable ben) vanaf dat ik in Feb 2017 vanuit het niets full time ben gegaan, slechts 2 keer misgendered (wél met een botte opmerking erbij), waarvan de laatste keer alweer Aug 2017 was.
Ik weet niet wat het is waarom ik niet misgendered word, maar ik omarm het, en maak mezelf wijs dat het komt omdat ik met een positieve blik en spirit in de wereld sta.

LauraHeleneN schreef: ↑07 feb 2019, 20:11 Ik weet niet wat het is waarom ik niet misgendered word, maar ik omarm het, en maak mezelf wijs dat het komt omdat ik met een positieve blik en spirit in de wereld sta.

Ik denk dat dit ook heel veel helpt, ik heb er zelf ook weinig last van. Maar ik ben dan zelf weliswaar niet zo groot, heb kleine voeten, ben (zoals de endocrinologen mij tot nog toe allemaal hebben genoemd) "petite" en vooral in mijn gezicht erg vrouwelijk, zo het schijnt.
De meeste momenten waarop het gebeurd zijn meer indirect, omdat mensen mij verwarren met mijn identieke tweelingbroer.

He, net te laat met het bewerken van mijn laatste bericht.

De keer dat ik op een dag door twee verschillende mensen door de een voor een vrouw werd aangezien én door de ander voor een jongen met maar 25 meter tussen beide locaties, was misschien wel de meest bizarre.
Ik was die dag nogal misselijk van de hormonen en stond bij de kassa dat ik een boer niet kon onderdrukken.
Een bejaarde vrouw achter mij vroeg of het wel goed ging waarop ik, naar mijn mening niet met de meest vrouwelijke stem zei ik dat ik alleen maar heel erg misselijk was.

Heel bemoederend ging het toen van "Och kind is het de tijd van de maand? Kamillethee moet je drinken, dat helpt er goed tegen."

Ongeveer 25 meter verder kom ik een meisje van mijn turngroep tegen dat, vermoedelijk door de aanwezigheid van haar moeder wat onwennig gedag zei door "Hoi Iris" te zeggen.
Haar moeder reageerde vrijwel direct van "Waarom noemde je die jongen nou Iris?"
Het meisje in kwestie reageerde gevat met zoiets als "Nee, mam, zij is transgender!!" waarop moeders verzuchtte dat "ook echt iedereen dat tegenwoordig is he...", iets waar haar dochter als door een wesp gestoken op reageerde met "Echt niet!! Zij is de enige bij ons!!"

Maar waar het verschil nou in zat dat ik op de ene plek voor een vrouw werd aangezien en op de andere voor een jongen, ik heb echt geen idee.

Irisaperture schreef: ↑09 feb 2019, 23:32 Haar moeder reageerde vrijwel direct van "Waarom noemde je die jongen nou Iris?"
Het meisje in kwestie reageerde gevat met zoiets als "Nee, mam, zij is transgender!!" waarop moeders verzuchtte dat "ook echt iedereen dat tegenwoordig is he...", iets waar haar dochter als door een wesp gestoken op reageerde met "Echt niet!! Zij is de enige bij ons!!"

Zo jammer dat de moeder dat denkt en zegt, maar alle lof voor de dochter. Dat geeft hoop voor de toekomst.

Bijzonder. Hadden die moeder en die dochter niet door dat je nog op twee meter afstand stond dat je het hele gesprek kon volgen?