Een collega van de afdeling personeelszaken stuurde zonder mijn toestemming mijn emailadres mét daarbij de informatie dat ik transgender ben door aan een student van de universiteit in Tilburg, die mij vervolgens (voor mij totaal uit het niets) een uitnodiging voor deelname aan een onderzoek voor trans-inclusiviteit en acceptatie op de Nederlandse werkvloer stuurde.
Via de vraag aan de student kwam ik dus aan de naam van de collega bij personeelszaken die dat had gedaan en die vroeg ik (omdat mijn geheugen me door de hormonen wel eens in de steek laat omdat mijn tijdwaarneming wat raar is geworden ) of ik ooit toestemming had gegeven en mij dat misschien niet meer kon herinneren.
Van die mevrouw kreeg ik ietwat halfbakken excuses terug in de vorm van "Dat de deelname aan het onderzoek vrijwillig is en er daardoor niet zoveel kwaad in zag. Excuses!"
Hoewel ik ongelooflijk benieuwd ben naar de resultaten van het onderzoek en dus mee zal werken, heb ik haar geprobeerd uit te leggen dat de manier waarop ik hier voor uitgenodigd ben bij mij principiële bezwaren oproept en heb een praktijkvoorbeeld genoemd.
Wat ik verder nog dacht, maar niet zo tegen de mevrouw in kwestie gezegd heb waren 3 dingen: 1. In je opleiding/cursus tot hoofd personeelszaken zou je moeten weten dat zoiets gewoon echt niet kan en hoort, of een onderzoek nou vrijwillig is of niet, 2. Met de nieuwe AVR ligt dit denk ik onwijs gevoelig, en dan toch echt nummer 3. Waar zat je gezond fucking verstand toen je dacht dat dit wel een goed idee was?In de situatie in het voorbeeld noemde ik de aanwezigheid van een medewerkster die al 8 jaar in dienst zou zijn geweest, en op een punt in haar leven is aanbeland dat na hard werken aan haar transitie wat haar betreft het woordje vrouw volstaat, in plaats van transvrouw en ze ook geen verdere vragen oproept.
Voor die persoon in kwestie is de geschiedenis van het leven als jongen of man een buitengewoon pijnlijk deel van haar levensloop waar ze liever niet aan herinnert wordt.
Nieuwe medewerkers die haar geschiedenis niet kennen weten daarnaast niet beter dan dat zij een vrouw is en zo kan zij ongestoord haar werkzaamheden uitvoeren zonder verdere vragen die ze in het verleden vast wel vaker heeft moeten beantwoorden.
Met het krijgen van een dergelijke uitnodiging kan dat pijnlijke verleden opgerakeld worden, iets waar iemand soms aardig van in de war kan raken, want sommige mensen sluiten dat deel van hun leven af om er nooit meer naar om te kijken.
Dat is de situatie die er ontstaat als zoiets ongevraagd verstuurd wordt, maar denk nu eens aan de situatie als de email per ongeluk op de verkeerde plek ín het bedrijf terecht komt en je daardoor voor een tweede keer, min of meer omgekeerd uit de kast gedwongen wordt.
Ik denk erover om dit toch nog op te nemen met de vertrouwenspersoon (al is het maar omdat ik op mijn email waarin ik het uitlegde 0 reactie kreeg), want het zit me niet lekker en ik ben bang dat ik als ik het zou willen bespreken met de vrouw in kwestie ik op een gegeven moment ontplof.
Verder wil ik voorkomen dat zoiets ooit in de toekomst gebeurd met iemand waarbij vanaf indiensttreding het transgender zijn niet ter sprake is gekomen en het verder ook niet merkbaar is en iemand, door gesprekken of wat dan ook zo'n zelfde truc uithaalt.