Nieuwe chat! Zie dit topic.

Praten met kinderen

"Transgerelateerde" issues in werk, studie, uitgaan, en zo voort
Gebruikersavatar
Sam_Argos
Berichten: 31
Lid geworden op: 20 feb 2019, 14:24
Gender: Trans MtF
Locatie: Enschede

Praten met kinderen

Bericht door Sam_Argos »

HeyHey,

Ik ben aan het begin van mijn traject (heb mij net aangemeld en sta op- de wachtlijst bij stepwork) tot verandering, dus zie er op geen enkele manier nog uit als vrouw, maar dat gaat veranderen ^_^. Hiernaast werk ik als pedagogisch medewerker in de buitenschoolse opvang een aantal dagen in de week. Mijn collega's en leidinggevende weten van mij dat ik trans ben, en accepteren het (mijn nieuwe leidinggevende lijkt er meer moeite mee te hebben maar dat is een onderwerp voor een andere keer). De kinderen op mijn werk en hun ouders weten het niet, en we hebben bewust besloten hen er ook nog niet mee kennis te laten maken. Zoals je kunt voorzetllen is dit een beetje een mijnenveld om doorheen te wandelen als je ook nog tegelijkertijd bezig bent zelf te verkennen wat lekker voelt en wat niet. Zo ook afgelopen dinsdag. En dit verhaal wil ik graag met jullie delen:

Ik had die dag overwerkgeld van vorig jaar gestort gekregen, een mooi bedrag, die ik later wss moet terugbetalen aan de wajong. Desalniettemin heb ik besloten een klein bedrag te steken in nieuwe kleren. (ik moet toch langzamerhand wel echt wat mooie vrouwenkleren in de kast hebben die ik kan dragen als ik niet moet werken) Missie geslaagd! Ik kom thuis en probeer meteen mijn nieuwe broek (een spijkerbroek uit het vrouwenschap) aan, en doe er voor de lol een paar leuke roze sokken bij aan. Dan gaat de wekker opo mijn mobiel. Ik ben bijna te laat om op mijn werk te komen. Ik vlieg de deur uit en vergeet, je raad het al, de broek en sokken te verwisselen met wat meet neutrale kleren. Mijn collega's valt het niet op. De kinderen wel.

Bij het ophalen van het 1e kind uit de klas, verstopt het meisje onder de tafel voor me (doet ze altijd, tis een gewoonte geworden), terwijl ik haar vraag mee te komen maakt ze opeens de opmerking: "Jij draagt roze sokken, jij bent een meisje" Ik denk "je moest eens weten, maar ik mag niets zeggen" en geniet stilletjes van het compliment. In plaats daarvan zeg ik tegen haar dat ook jongens roze mogen dragen, en daar is ze het mee eens. Op de weg terug naar de BSO vallen de sokken en de strakkere broek meer kinderen op en beginnen opmerkingen te maken. Tis een rare mix van blij zijn met de opmerkingen, weten dat ze plagerijen van de kinderen zitten, en dus toch ze aanspreken op de opmerkingen en ze stilletjes sturen in het accepteren van elkaar kleerkeuze.

Aangekomen op de BSO, vertel ik alle kinderen dat ik de broek en sokken aan had omdat ze een hint zijn voor een verhaal die ik ze ga vertellen (ik sta bekend op de bso als de verhalenverteller, dus ik kreeg een idee om iets productiefs te doen met een stomme vergissing van me) Ik verzamel de kinderen die er over willen horen en vertel ze het verhaal, ondertussen lopen de andere kinderen die gewoon willen spelen heen en weer achter me, en doen hun eigen ding. Ik vraag de kinderen diverse vragen over kleuren, broeken en rokken, en of die alleen bij jongens of meisjes passen. Vertel ze vervolgens een verhaaltje die ik hoorde over dat vrouwen de broek hadden uitgevonden, en dus de eerste dragers ervan waren terwijl de mannen nog in rokken aan het jagen waren. En kom uiteindelijk terecht bij Thijn, de jongen die terminaal ziek was maar toch zijn nagels en die van anderen verfde voor het goede doel van het glazen huis (3fm serious request). Aan het einde van het verhaal wordt ik op mijn schouders getikt.

Het was een kind (geboren als meisje, maar erg jongensachtig in haar gedrag. Ik wil verder niet iets veronderstellen, dus refereer dus naar haar wel als een meisje), en ze was 1 eerste instantie niet bij het verhaal gaan zitten, omdat ze wou voetballen. Maar toen ze voorbij liep bleef ze wel staan. Ze vertelde me dat de kleren die ze aanhad allemaal uit de jongenskant kwamen van de winkel, en dat ze die droeg omdat ze gewoon lekker zaten. Ik heb gezegd dat het belangrijkste is dat je kleren je lekker zitten, en dat de rest allemaal bijzaak is. Alle kinderen waren het er mee eens.

TL;DR: Ik heb een erg leuk gesprek met kinderen gehad over kleren en je identiteit, door per ongeluk vrouwenkleren te dragen naar mijn werk.
Relax, these things take time
Gebruikersavatar
Wolfy_girl
Berichten: 361
Lid geworden op: 10 sep 2018, 17:54
Gender: Trans MtF
Locatie: Twente

Re: Praten met kinderen

Bericht door Wolfy_girl »

Dat klinkt super positief eigenlijk. Ik vind het altijd wel grappig hoeveel mensen vaak zo'n verwrongen beeld hebben van kinderen als etterbakken, en hoewel die er ook wel zijn is mijn ervaring juist dat kinderen over het algemeen meer begrip hebben als je de tijd neemt om ze iets uit te leggen. Ze kunnen iets misschien wel "raar" vinden, maar in mijn optiek zijn het eigenlijk alleen volwassenen die er echt mee aan de loop gaan en vast komen te zitten in hun eigen "ideologie", zeg maar.
Irisaperture
Berichten: 120
Lid geworden op: 17 okt 2018, 19:22
Gender: Trans MtF

Re: Praten met kinderen

Bericht door Irisaperture »

De allermooiste reactie (ook al was de aanleiding echt om ziedend van te worden) kreeg ik toen ik een paar jongetjes uit elkaar haalde die ruzie met elkaar hadden.
(De jongen die op mij overkwam als de pestkop deelde een op een gegeven moment met een hockeyschaats aan een ander een trap in z'n rug uit stuurde beide kampen een andere kant op.)

Het had gesneeuwd dus ik was foto's aan het maken in de omgeving dat ik de 3 jongetjes die gepest werden door het jongetje met de schaats op een gegeven moment tegenkwam en ze nieuwsgierig begonnen van "Mogen wij u nou wat vragen?" en dat ik aangaf dat dat in orde was ging het van "Bent u nou een jongetje of een meisje?" en ik het uitlegde als "Tja, ik ben geboren als jongen maar voel me meer een meisje".
Onmiddellijk ging een van de drie opgewonden van "Oh, dat is net zoals Lindsey* bij ons in de klas ook heeft!!!"

*Schuilnaam

Dit was overigens wel iets dat ruim voor de hormonen gebeurde in een tijd dat ik situaties zoals die het liefst vermeed, maar door mijn eigen pestverleden er absoluut niet meer tegen kan als ik het iemand zie doen en dus wel in moest grijpen (los van het levensgevaarlijke gedoe om met een schaats iemand te trappen).
Een van de flauwste grappen die er mogelijk is in omroepland: "Iris...MINDER IRIS!!"