vandaag 2 jaar geleden

"Transgerelateerde" issues in werk, studie, uitgaan, en zo voort
Plaats reactie
Anon20200101
Berichten: 1108
Lid geworden op: 23 jan 2019, 10:52
Gender: ———

vandaag 2 jaar geleden

Bericht door Anon20200101 »

Facebook vertelde me vandaag dat het alweer twee jaar geleden is dat dit gebeurde:
While there are so many 'first' and 'important' days in my coming out, my transition, and the road that have taken since, but this particular day, April 9th, has definitely become one of the more impactful and meaningful to me.

While I sat there, silently crying one single tear in the men's toilet after having brought my son back to his mother, and getting dressed in women's clothes she had just given to me...
All the while, dreading to return to my suddenly-empty and void-of-love home.

It was then, exactly a year ago to the day, that I felt "ο φοίνικας αναγεννάται απο τις στάχτες του" ("phoenix is reborn from its ashes" in all my body and soul.
All of its crushing decay, pain and hurt. All of its majestic rebirth.

That was when I decided Laura Helene was going to be my name, and that if I were forced to travel this road on my own, I was going to do so with confidence, positivity, and love. I then stepped out of the men's room, to never return there anymore.

When I came home that evening, I didn't go to bed, but removed all of my old identity's, and my ex's, things out of the bedroom, to only leave Laura's belongings in there, and I didn't sleep until that was done.
Emma
Beheerder
Berichten: 8004
Lid geworden op: 13 aug 2013, 01:43
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: Zij/haar
Locatie: Etten-Leur
Contacteer:

Re: vandaag 2 jaar geleden

Bericht door Emma »

Ik ken het gevoel van het lege huis... in mijn geval was mijn ex al vertrokken voor mijn definiteieve coming out en hoefde ik (en hoef ik) niet op enige compassie van die kant te verwachten. Maar kinderen wegbrengen en dan terugkeren naar een huis dat geen thuis meer is en vol herinneringen aan een leven dat er niet meer is en er eigenlijk ook nooit was... Sowieso terugkeren naar dat huis. In november 2012 stond ik in Amsterdam op de Dam, gewoon omdat ik geen zin had om van mijn werk in Amstelveen de trein vanaf Schiphol naar huis, naar het zuiden te nemen. In plaats daarvan stapte ik gedachtenloos op de sneltram de stad in. De Bijenkorf had net de kerstverlichting ontstoken en ik heb een tijdje doelloos rondgezworven door de stad en door Bijenkorf, langs de cosmetica, maar destijds durfde ik nog niet zomaar ergens op af te stappen. Ik heb mezelf toch maar gedwongen in ieder geval de laatste trein naar huis te nemen. Zo niet thuis in mijn eigen huis als die avond heb ik me gelukkig nooit meer gevoeld.

Er zijn hier in huis nog steeds dingen die uit die tijd stammen. Sommige van die dingen hebben een makeover gekregen, soms ben ik ze gewoon vergeten weg te doen en dan helpt Eva een handje.
Nothing you can do, but you can learn how to be you in time.
It's easy

สวัสดีค่ะ

Emma: I am me

@[email protected]
Anon20200101
Berichten: 1108
Lid geworden op: 23 jan 2019, 10:52
Gender: ———

Re: vandaag 2 jaar geleden

Bericht door Anon20200101 »

Die hele week vooragaande aan die gebeurtenis was een nogal vreemde tijd.

Op vrijdagavond vertelde m'n vriendin me dat ze terug naar huis (UK) zou gaan, als reactie op het ontwijken van mijn hand toen ik haar liefdevol wilde omarmen en strelen omdat ik zag dat ze het ergens moeilijk had.
Zaterdag en zondag moest ik de hele dag buiten de deur werken, en was onze tijd samen thuis "nogal ongemakkelijk", zij ontweek mij volledig, en sloot zich op in de logeerkamer slash maker van m'n zoon als hij ons bezocht.

Op dinsdag vroeg ik haar "maar wanneer ga je dan weg?" Ze had eerder gezegd pas een week later weg te gaan (als haar moeder weer naar UK zou terugkeren), maar ik voelde nattigheid, dat ze eerder dan gezegd zou gaan, en dan was er nog de vraag wat er met onze huisdieren gedaan zou worden.

Die woensdag vloog ik naar Duitsland om mijn zoon op te halen voor een lang weekend bij ons thuis, en mijn vriendin en haar moeder zouden er ook zijn.
In Duitsland - terwijl ik toen al 2 maanden lang RLE deed, maar op haar verzoek mij zo androgyne mogelijk kleedde om onze zoon niet van slag te brengen - kreeg ik complimentenvan haar over hoe leuk ik er uitzag, en dat de kleding die ik droeg mooi was. En of ik misschien kleding wilde die zij niet meer paste. ik was met stomheid geslagen.

Kom ik terug van de luchthaven, en zijn zowel mijn vriendin als haar moeder weg, en ook de huisdieren, en een groot deel van haar bezittingen.

Dat was een heel bizarre gewaarwording, alsof ik beroofd was, en dat "ons" gestolen was.

De komende 3 dagen geprobeerd me sterk te houden, en zoveel mogelijk leuke dingen met m'n zoon te doen buitenshuis.

Die zondag, op de luchthaven, zien we elkaar bij de Mac, waar we standaard afspreken en bijpraten over zaken terwijl hij blij is met "papa en mama bij elkaar" en natuurlijk z'n happy meal.
Zij had een grote tas met kleding voor mij meegenomen die ik daar ter plekke maar moest bekijken "of het wat was voor m'n vriendin", en hij dus niets in de gaten zou hebben terwijl ik dan kon zeggen "ja, dat zou ze zeker wel passen en leuk vinden".
Na het moeilijke afscheid, want nu moest ik alleen naar huis terug, ben ik dat mannentoilet ingelopen, en de rest van het verhaal stond hierboven in het Engels.

Zo moeilijk, zo zwaar, maar ook zo krachtig, en vol energie en liefde.

Er past nog een epiloog bij dit verhaal.

Om niet weer dat "ik ben beroofd, of verkracht" gevoel te heoven voelen, heb ik haar de toegang tot mijn (niet meer ons) huis geweigerd.
Heel typisch, meldde ze me dat ze de rest van haar spullen kon komen ophalen, en dat dat 'toevallig zo uitkwam" dat dit was in de week dat we samen naar Noorwegen gegaan zouden zijn.
Ik kon instemmen met "een vriendin doet de deur voor je open, en dan kan je je spullen die ik klaar heb gezet ophalen", maar zij wilde een week in het huis, en dat als uitvalsbasis gebruiken om haar NL vrienden te zien. En dat heb ik niet toegestaan.
Plaats reactie