Uit het 2021 programma van BIJ1.
Bron: https://www.bij1.org/programma
-
Pagina 35:
ZORG VOOR IEDEREEN
9 De zorg voor trans personen wordt gezien als reguliere zorg en opgeno- men in het basis- curriculum van me- dische opleidingen. Bovendien wordt het aanbod van transzorg vergroot om wachtlijsten te verkorten: expertise wordt gedeeld tussen de vijf grootste ziekenhuizen. Alle behandelingen en operaties worden vergoed. Trans personen hoeven daarnaast geen diagnose meer te hebben om zorg te krijgen. En huisartsen kunnen hor- moonbehandelingen voorschrijven.
-
Pagina 61:
GESLACHTSONTWIKKELING EN GENDER (NIET-STANDAARD)
1 Er komt wetgeving om een einde te maken aan medisch ingrijpen bij (niet-levensbedreigende) geslach- telijke ontwikkeling van intersekse kinderen die niet standaard is. De zorgvrager krijgt recht op advies en ondersteuning van ervaringsdeskun- digen bij vragen rond geslachtsvariatie.
2 Een genderwijziging mag zonder beoordeling en zo vaak als nodig.
3 Uiteindelijk wordt de genderregis- tratie afgeschaft in de BRP (Basis Registratie Personen) en tot die tijd wordt het invullen van ‘X’ (onbekend, irrelevant) een mogelijkheid op iden- titeitsdocumenten en reispapieren.
4 Non-binaire mensen mogen hun voornaam kosteloos wijzigen in de gemeentelijke basisadministratie.
-
Pagina 81:
KORTE TERMIJN: BETERE OPVANG EN PROCEDURES
In AZC’s komt meer aandacht voor LHBTQI+ personen en in het bijzon- der trans personen. Zij moeten toe- gang hebben tot zorg in een veilige omgeving.
-
Pagina 140:
ZORG VOOR TRANS PERSONEN
BIJ1 is tegen het fenomeen van ‘gatekeeping’ van transgenderzorg. De weg naar hormonen en operaties is momenteel lang en omslachtig. Artsen bepalen welke operaties gedaan zullen worden, en hoe lichamen en geslachtsdelen eruit moeten zien. BIJ1 gelooft in het recht op zelfbeschikking van transgender personen. Zij hebben recht op heldere en uitgebreide informatie van artsen, en moeten vervolgens het recht krijgen om zelf keuzes te kunnen maken.
Ook moet de psychologische beoordeling van trans personen stoppen. Nu is er een diagnose van ‘genderdysforie’ nodig. Daar is BIJ1 tegen: trans personen verdienen de vrijheid om zelf te bepalen of zij transgender zijn. Als zij daar hulp bij nodig hebben, moet er uiteraard psychologische ondersteuning beschikbaar zijn, maar dat zou meer een informatieve dan een diagnostische functie moeten hebben. Als transgender personen een hormoonbehandeling willen, moet het mogelijk zijn deze te krijgen via de huisarts of (in ingewikkelde casussen) via de endocrinoloog. Dit zou niet meer via een psycholoog geregeld moeten worden.
Ditzelfde geldt voor operaties: een chirurg zou (in samenspraak met de huisarts) die beslissing moeten maken, zonder tussenkomst van een psycholoog. Door middel van deze veranderingen zal de weg naar gepaste zorg sneller en gemakkelijker zijn.
Transgenderzorg moet op deze manier net als andere vormen van zorg worden gegeven: zonder tussenkomst van een psychologische beoordeling. Ook moet de transgenderzorg worden uitgebreid zodat er een einde komt aan de maanden- of soms zelfs jarenlange wachtlijsten.