Opweg

[Irene_de_Vreede]

Mooi verwoord Jannet.

[Anne V]

Mooi voor je.
En laat? Ik ben net 62 en sta nu aan het begin.
Nog genoeg jaren om ervan te genieten.

[Jannet V]

Dank je wel Irene en Anne, nog volop tijd om te genieten. En dat is wat we doen.

[Jannet V]

Regelmatig kom ik nog even langs op dit forum maar meer en meer raak ik vervreemd van de nieuwe generatie die de draadjes veroveren. In vijf jaar tijd is er veel veranderd en wat mij vooral opvalt is dat er echte eisen zijn gekomen. Was ik een paar jaar geleden nog heel erg tevreden met alles wat mij geboden werd, nu moet het gewoon allemaal maar mogelijk zijn. In mijn ogen mogen we zo verschrikkelijk dankbaar zijn voor dat wat hier in Nederland allemaal mogelijk is want we zijn echt bevoorrecht. Daar mag je het mee eens zijn en ook mee oneens maar als 40 jaar geleden de mogelijkheden en de acceptatie maar de helft van nu waren geweest had ik m'n handen heel stevig dicht geknepen.

[J1nny]

Yup, mooi gezegd

[Emma]

Oh ja, we zijn bevoorrecht ten opzichte van vroeger, ten opzichte van het buitenland. Maar we zijn er nog niet, het zou fijn zijn om hetzelfde behandeld te mogen worden in de zorg als iemand met een gebroken been, niet als iemand die blij moet zijn dat-ie veel slechter af had kunnen zijn.

[Anon20230219]

Hoi Jannet,
Ik lees elke een paar stukken uit je Opweg en moet zeggen dat het mij zeker helpt en steunt als newbie zeg maar..

Wil wel graag weten welke persoon jou van het roken heeft afgeholpen want heb het er onwijs moeilijk mee om zelf te stoppen.

Zeker wat je in je laatste stukje schrijft is helemaal de waarheid en we zouden inderdaad dankbaar moeten zijn voor wat we aan zorg krijgen aangeboden.
Dat lijkt wel een soort van standaard maar in heel veel landen is dat totaal niet zo goed geregeld als dat we het hier hebben..

Liefs:Lisa

[Jannet V]

Emma, ik snap precies wat je bedoeld. Dat gebroken been is een heel leuk voorbeeld wat ik zelf al jaren gebruik als vergelijkend argument bij het uitleggen aan anderen hoe auto immuunziektes worden benaderd door de medische wetenschap. Een gebroken been is een trauma van buitenaf en dus door iedereen te snappen, een trauma van binnenuit is daarentegen moeilijk te begrijpen, zelfs door medici die niet lijden aan dat trauma.

[Jannet V]

Lieve Lisa,
Stoppen met roken is echt niet gemakkelijk. Ik had het geluk dat iemand op het juiste moment de juiste woorden sprak. Mijn endocrinoloog, destijds de drijvende kracht achter het Genderteam in Groningen, wist me op hele subtiele wijze te vertellen dat een rokende transgender de operatie wel vergeten kon. Dat was voldoende, ik wilde de operatie zo graag, dat ik er alles voor over had.
Als het niet in je eentje lukt, zoek dan hulp! Als je een operatie wilt is het zo verschrikkelijk belangrijk dat je niet rookt want wondgenezing is zo belangrijk om complicaties te voorkomen. En als je rookt wordt de genezing echt heel ernstig vertraagd, waardoor complicaties bijna vanzelfsprekend zijn.
Ik heb vooral mezelf van het roken afgeholpen, ik moest en ik zou die operatie, ten koste van alles dus ook het roken.
Sterkte, al ben ik er van overtuigd dat het gaat lukken.
Liefs Jannet

[Anon20230219]

Ja ik ga binnenkort weer een stop poging wagen want heb al paar keer toch wel een goede waarschuwing gehad lichamelijk.
Gelukkig was er niks aan de hand maar toch je schrikt dan toch wel als het je overkomt.
Maar als je een mooi doel hebt dan scheelt het al een heel stuk om te stoppen maar nogmaals ontzettend knap hoor.
Heb inderdaad al eerder moeten stoppen toen men mijn gezicht opnieuw ging opereren omdat anders de huid niet goed zou hechten.
Dus weet dat roken nogal schadelijk is voor wond genezing.
Ik ga het boek van Allen Carr nogmaals eens lezen want dat werkt op zich heel goed.
Maar weer gaan roken vanwege veel stress

Liefs;Lisa