Niet passabel... Hoe ga ik hier mee om?

[Nate_0]

Hey.

Ok, dus... Ik ben nog niet echt "out" tegenover de meeste mensen in situaties waar ik ze niet goed ken, en niet bij mijn familie. Nu ben ik er op ingesteld misgendered te worden door mijn familie en dat is oké.

Maar in de therapie die ik volg kreeg ik vorige week te horen dat ik vrijwilligerwerk zou kunnen doen bij een vrouwencentrum, dat dus door en voor vrouwen is. Dat deed best een beetje pijn... Vervolgens deze week in het gesprek gaf ik aan dat dat me geen goed idee lijkt vanwege mijn GD, en gaf mijn therapeut aan dat ik nog als vrouw leef en me nog moet gaan gedragen als man eerst etc. dus dat het prima zou kunnen. Ik heb hem daarop uitgelegd hoe GD werkt, en waarom het dan nog stééds niet goed zou voelen, maar ik vind het wel naar dat zo'n uitleg nodig is. Ik voel me man, en dan is het super naar om te horen dat ik dus voor hem nog geen man ben tot ik in transitie ga.

Daarnaast noemde een andere persoon in die therapie me "een mooi meisje" en zei ze dat het zo'n zonde is dat ik niet 'aan het bloeien' ben.

En... dan vind ik het toch best lastig als mensen me keer op keer ongevraagd op mijn geboortegeslacht gaan wijzen? En daarnaast dan nog de benadrukking dat ik een mooi meisje zou zijn (dat is niet de eerste keer dat dit gezegd is--zelfs eens door iemand "oké, ik weet niet hoe je er uit gaat zien als je in transitie gaat maar ik vind je in ieder geval een mooi meisje") en ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om kan gaan, naast natuurlijk het uit de kast komen... maar daar voel ik me op dit moment gewoon nog niet sterk genoeg voor.

Hoe gaan/gingen jullie hier pre-transitie en niet-passabel zijnde mee om? Ik heb dan wel kort haar maar ik heb een vrouwelijke stem, vrouwelijke curves die nauwelijks te verhullen zijn met wat voor broek/shirt dan ook (mijn borsten wel, ja, maar mijn taille is heel smal en mijn heupen in verhouding heel breed en het is allemaal zo vreselijk vreselijk vrouwelijk zelfs zonder borsten) en ook aan mijn gezicht is weinig te doen zonder testo...

[Venusss]

"Go with the flow." Net zoals jij beginnen meeste FtM transgenders met een kort vrouwelijk kapsel. Je gaat ook andere kleding dragen en ondertussen denk je na over een stoerdere roepnaam die bij jouw image past. Aan je heupen kan je op dit moment helaas niets doen. Wellicht zou wel een mannelijke shaper/corset kunnen gebruiken je vrouwelijke taille wat verbergen. Zodra je eenmaal met de juiste mensen omgaat waar jij je goed en ook prettig bij voelt, dan ga je vanzelf praten als die mensen. Vanaf daar kan je verder gaan. Vergeet ook niet dat er zoiets bestaat als middelseks, midden-geslacht, trans-anders. Als de tijd komt dan merk je het vanzelf.

[Nate_0]

Ik draag al mannenkleding die mijn figuur zo 'mannelijk mogelijk' maakt, maar dat werkt maar tot op zekere hoogte. Een shaper heb ik geen zin in, ik draag al een binder

En ik weet dat er andere vormen van transgenderisme bestaan, maar ik wil als man gezien worden, niet als nonbinary oid...

[Anon20190712]

Fuck, dat stadium...vooral pre-t en helemaal wanneer je niet uit de kast bent, hoe hard je ook je best doet met binders etc, zullen mensen het zien als 'een meisje dat stappen onderneemt om...'. Zelfs als je eenmaal uit de kast bent, of de begin periode van testo, komt dit nog voor. Schrale troost is dat dat later dus heel fijn is, wanneer je wel passabel bent, dan geeft dat 'genderen' bevestiging van je man zijn. Maar mensen kunnen nu gewoon niet bevatten dat wanneer zij jou vrouwelijkheid bevestigen dat als een keiharde klap aan komt. Hoe er mee om te gaan? Man, geen idee, het is de aard van de GD dat je dat niet zomaar los kan laten. Misgendered worden blijft ook altijd lastig. Kreeg laast ineens na een jaar of wat 'mevrouw' te horen. Krijgt m'n vriend ook wel eens, hij denkt dan 'zal wel' maar als het mij gebeurd dan zit ik erover in.
Ik hoop voor je dat je er snel aan toe bent uit de kast te komen, of misschien een therapie vindt waar meer kennis over het onderwerp is? Heel veel sterkte in elk geval!

[Nate_0]

zullen mensen het zien als 'een meisje dat stappen onderneemt om...'.

Dat dus. En daar word ik zo moe van. Als het rando's op straat zijn, prima. Maar mensen die ik een soort-van ken, mensen waarvan ik wil dat ze me zien als man...

En mijn therapeut die dus mij nu nog als meisje ziet en shit zegt als "ja maar jou vader... mannen gaan daar anders mee om dan vrouwen" en dan kijkt ie naar mij en just. Nee. Nee nee nee nee! (Plus alle stress die ik ervaar nadat hij zei dat ik me moet leren gaan gedragen als man, like. What the fuck you mean, I just wanna be myself.)

Jammer dat het toch echt wel ver into 2019 wordt voordat ik aan de testo kan. Ik zie het vandaag ff niet meer zo zitten, het duurt gewoon zo fucking lang. Het liefst zou ik toch echt gewoon morgen beginnen.

[Alice]

Natuurlijk is het een zeer onprofessioneel argument ‘dat u leeft nog als vrouw, u bent nog niet in transitie gegaan’ dan bent u vrouw voor mij. Je hebt hem duidelijk aangegeven hoe je over je genderidentiteit denkt en voelt en je reden waarom je, nog, niet in transitie bent.
Dat hij (om persoonlijke?) reden dit niet wil accepteren en jou juist specifiek geschikt acht om bij een vrouwencentrum te werken.
Wat een therapeut wat een uilenbal.

Echte richtlijnen om met zulke ervaringen om te gaan heb ik niet, die stekeligheden komen op verschillende wijze voor en inderdaad je wordt er moe van.

In dit geval zou ik in niet te beleefde, zeer grove, bewoordingen zeggen hoe ik over dat idee dacht van hem (niet over hem als persoon!).

[Anon20190712]

Die therapeut....aaaaargh. Ja, oké, sommige dingen gaan mannen anders mee om dan vrouwen, en wat zijn daarvan the main factors? Juist, hormonen én dat mensen jou serieus nemen als man. Een beetje toneelspelen om je als man te gedragen helpt geen hol. Die mensen in je omgeving, inc therapeut, hebben de klok horen luiden maar weten niet waar de klepel hangt. En altijd maar rustig uitleg geven, leraartje spelen, is doodvermoeiend. Is er geen manier toch sneller de diagnostiek in te gaan, via de VU ofzo? 2019 is nog ver weg, maar je red het wel! Dit soort rot dagen horen erbij

[Nate_0]

VU is nogal ver weg en ik zit een beetje met mijn energieniveau (wandelen, ook kortere afstanden, is doodvermoeiend sinds ik mijn voet heb verbrijzeld)... Ben dus bang dat ik een dagje VU gewoon niet trek. Wat ik wél zou kunnen doen is bij De Vaart informeren naar hun traject, aangezien Assen al een stuk dichterbij is dan Amsterdam (ik woon in Groningen).

Maar goed. Ik heb aan mijn therapeut uitgelegd wáárom ik niet bij het vrouwencentrum wil werken, maar ben niet begonnen aan het uitleggen dat ik me een man voel en net als wat Lucas zegt--toneelspelen als man gaat 'm gewoon niet worden. Hoe de fuck wil hij dat ik dat überhaupt ga doen? Niet meer met mijn benen over elkaar zitten? In vol legertenue komen? IDK.

Die therapeut ga ik btw snel weer vaarwel zeggen, hij is tijdelijk, maar mijn proces loopt een beetje raar/naar sinds ik uit de kast ben gekomen bij mijn psychiater (iemand anders is dat, dus) enzo... PPPFFFTTTT.

[Alice]

Aan je stem zou je wel wat kunnen doen. Gewoon beginnen met logopedie. Niet alleen leer je om je stem dieper te laten klinken maar vooral ook om op een manlijke wijze te spreken.
Voor een verwijs komt geen VU of therapeut aan te pas, je huisarts kan die geven.

Vrouw, 'alsjeblieft wil jij dit doen voor mij?'
Man, "ga dat doen"

[Venusss]

Ik denk dat door uitdroging mijn stembanden wat strakker zijn geworden waardoor ik vrij hoge stem kreeg. Sinds ik meer (water) ben gaan drinken heb ik gemerkt dat mijn stembanden iets zuiverder worden waardoor ik een zwaardere stem kreeg. Niet dat ik daar erg blij mee was. Hydratatie is zowieso erg belangrijk voor je gehele lichaam. Er valt ook veel te halen met logopedie. Spreek vanuit je buik en niet met je hals als transman.