Verschil in behandeling door plastische chirutgen

[AnnaNannette]

Ik heb in de loop van de jaren heel wat verschillende plastische chirurgen bij het VU aan mijn bed (en in OK) gehad.
Ik augustus 2015 constateerde ik een bobbelig mijn linkerborst. Verwezen door huisarts naar mamma-poli. Daar werd geconstateerd dat rechter implantaat waarschijnlijk lek was en rechts waarschijnlijk ook iets niet goed was
. Doorverwezen naar VU. Bij Dr Bouman gekomen in oktober 2015. Vanaf dat moment is aan linkerborst geen aandacht meer geschonken tot het te last was. In het VU opnieuw echo gemaakt. Rechts was duidelijk lek, maar links klopte er ook iets niet, wat was niet duidelijk. Terug bij Dr Bouman was het dat enige oplossing was beide implantaten eruit want nieuw implantaat zou niet vergoed worden. In 1e instantie mee ingestemd. Maar later toch op terug gekomen. In een gesprek met Luk Gijs dit ter tafel gebracht, ook dat er 10 jaar garantie om implantaat zat (ze waren beide in 2012 vervangen vanwege PIP verhaal). Uiteindelijk in april 2016 door Dr Botman implantaat wissel rechts. Ik mocht de dag na operatie naar huis, maar mocht ook nog langer blijven omdat ik al zoveel had meegemaakt.
In mei begon linkerborst op te zwellen, weer echo(met spoed), waarschijnlijk lek was de conclusie, weer doorverwezen naar VU. Bij assistent gesprek gekregen , die eist er niet goed raad mee. Dr Bouman had op de poli moeten zijn maar was nergens te vinden. Toen is prof. Winters er bij gehaald. Die vermoede ALCL, wilde punctie en zsm operatie. Bij punctie geen ALCL geconstateerd, maar borst bleef verder opzetten. Na telefonisch consult enkele weken later meteen operatiedatum de week erna gekregen. Geopereerd door Dr Bouman deze keer. De dag na ok moest ik naar huis terwijl ik nog pijn had en me ziek voelde. Dat was vrijdags. Uiteindelijk maandag verplicht naar huis gestuurd. Dit terwijl partner en jongste zoon bij verpleging aangegeven hadden dat ik regelmatig ijlde, en niet wist waar ik het over had. Thuisgekomen ging het steeds slechter met mij. Een week na ontslag ben ik met spoed opgenomen in Franciscus Gasthuis in Rotterdam met een septische shock, bloeddruk 70/30. 2 dagen IC en 2 weken in ziekenhuis gelegen. In september kreeg ik onverwacht een telefoontje van het VU dat er in kapsel iets was aangetroffen en dat ik naar de hematoloog moest. Heel onduidelijk wat het was. Hematoloog vertelde dat er ALCL geconstateerd was, een zeldzame variant van non-hodgkin lymfoon, specifiek voortkomend bij de borst, gelukkig geen uitzaaiingen . Wat ik Dr Bouman kwalijk neem is dat ik ziek naar huis ben gestuurd en dat er helemaal geen controle afspraken zijn geweest, en dat er tussen operatie en constatering ALCL 3 maanden lag. Normaal bij verdenking kanker wordt weefsel zsm onderzocht. Ik vind dat Dr Bouman een goede chirurg is, maar heel weinig empathie met met mij heeft gehad, gezien ook verschil in benadering door hem en Dr Botman.
Er is nav klacht nu een conclusie getrokken dat behandelend psycholoog betrokken moet worden bij plastische chirurgie.
Vanwege de kanker mag er geen implantaat meer in links, nu 11 september afspraak met Dr Smit voor kijken vergroten linkerborst met lichaamseigen weefsel.

[Anon20180311]

Hoi AnnaNannette,

Je verhaal is voor mij persoonlijk, zeer herkenbaar. Ik kende, bolletjes of knobbeltjes in de linker en rechter borst, voor mijn mastectomie ( Ben trans-man).

Maar, moest me nergens zorgen om maken. Daar ik, GD kende en koos voor de volledige borstverwijdering. En zogezecht, zogedaan. Gevolg, zeer zware complicaties ( Necrose weefsel aan de beide zijden, verlies van de beide tepels met omliggende weefsel ). Veel herstel operaties, medicatie, correcties, dubbele tepelreconstructie, lipofilling beide zijden x2, dubbel tepel tatoeage x2, enz,......). Werd eveneens, ziek ( koorts) en met nog veel wondvocht verlies ( In de afvoer buisjes, pullen ) naar huis gestuurd. En ja, al even snel lag ik opnieuw op zijn tafel en niet 1X. Maar deze keer voor meerdere keren over een x-aantal jaren ( En niet alleen, bij hem trouwens) .

Gelukkig werd ik wel, bijzonder goed opgevangen door: Het volledige Gender-team, inclusief de psychiater. Achteraf, bleek ook nog eens, dat ik eigenlijk de grote operatie had moeten kennen ( had joekels) i.p.v. de toen toegepaste keyhole methode ( Zonder littekens). Nu, los van het feit dat ik toen nog een roker was ( Immers, toen geen probleem). Liep alles fout, wat kon fout lopen. Gelukkig, kwam het na vele jaren ellende, toch weer goed. Maar persoonlijk, had ik het toch veel liever, anders gehad.

Veel sterkte Grtz Nick