"Travestieten" en travestieten, waar zijn jullie?

Pas ik nou in een hokje of niet?
Benjamin
Berichten: 1665
Lid geworden op: 28 nov 2017, 15:56
Gender: Non-binair
Locatie: O, o Den Haag

"Travestieten" en travestieten, waar zijn jullie?

Bericht door Benjamin »

Zomaar eens een hengel uitgooien. Ik ben me er meer en meer van bewust dat ik weliswaar een androgyn persoon ben met vrouwelijke hardware - waar ik dol op ben. Met een hekel aan het woordje 'butch' want ik ben een mietje en een geek en een softie/jankerd enz. en voel me totaal niet thuis bij dat stoere woord. Maar ik ben ook een "vrouwelijke" "travestiet". Vrouwelijk tussen aanhalingstekens omdat ik niet super-femme ben, travestiet omdat ik daar een carnavalsgevoel bij krijg en de kriebels en jeuk. Ik vind travestiet niet de lading dekken, maar bij gebrek aan beter, vooruit: "travestiet".

Ik heb via dit forum nu contact met twee mensen die volgens mij pakweg in hetzelfde hokje horen - "travestiet". Echter beiden in het dagelijks leven uitgerust met jongetjeshardware en dito identiteit. Niks mis mee natuurlijk, superwaardevol contact, en die zijn ook van harte welkom om te reageren. Maar waar zijn de vrouwen? Google leert mij dat er weinig vrouwen zijn met deze liefhebberij, om diverse redenen denk ik.

Mijn vraag is dus tweeledig:
1. Travestieten met een zonder " " in het algemeen: laat van je horen? Wat is je verhaal? Waar loop je tegenaan?
2. Vrouwelijke travestieten met en zonder " " of twijfelend: laat EXTRA van je horen, enz. enz.
Groetjes,

Ben

- Wil genderprettig leren te zijn. -
Hrafn
Berichten: 1158
Lid geworden op: 18 jul 2017, 17:10
Gender: Non-binair
Locatie: Twente

Re: "Travestieten" en travestieten, waar zijn jullie?

Bericht door Hrafn »

Ik val niet direct in de door jou benoemde categorie omdat ik gedeeltelijk in transitie wil; wel hormonen en borstoperatie maar wil de rest van mijn vrouwelijkheid behouden. In de jarenlange worsteling blijkt toch dat stuk man nu erkenning te willen.

Maar ik ben man en vrouw tegelijk, niet fluid zoals ik eerst dacht. En ik merk dat de vrouw in mij vraagt om aandacht, ze is bang dat ze verdwijnt. Ik ben nu erg op zoek naar hoe ik zowel de man als de vrouw in mij evenveel kan bieden. Ik zit in de knoop. Ik zoek naar een manier om me met kleding uit te kunnen drukken, iets waar we ons allebei goed bij voelen.

Ook denk ik dat ik voor mijn tweede initiaal voor een vrouwelijke naam kies.

Travestiet dus gedeeltelijk maar dan twee kanten op, eigenlijk.
Sara
Berichten: 389
Lid geworden op: 16 okt 2014, 21:11
Gender: Non-binair
Locatie: Zevenaar
Contacteer:

Re: "Travestieten" en travestieten, waar zijn jullie?

Bericht door Sara »

Hier denk ik een van de twee met " " 😁 Zeker niet mijn favoriete woord of de vlag waar ik onder vaar, maar goed.

Een van die dingen waar ik tegenaanloop, is eigenlijk die mannelijke identiteit. Ik ben er niet van overtuigd dat ik een mannelijke identiteit heb, evengoed als dat ik er niet van overtuigd ben dat ik een vrouwelijke identiteit zou moeten hebben. Dat staat me praktisch overigens nauwelijks in de weg, maar het maakt dit soort discussies vaak een beetje wollig.

Waar ik ook tegenaanloop, is het beperkte aantal 'lotgeloten' (zwaar woord) dat ik ken die een beetje in hetzelfde schuitje zitten. Soms is het fijn om iemand te hebben die je helemaal begrijpt. Het worden er gelukkig wel steeds meer, maar we vissen hier op het forum in ieder geval in een hele kleine poel.
Isabelle
Berichten: 525
Lid geworden op: 19 jun 2016, 02:38
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: Zij/Haar
Locatie: Amsterdam

Re: "Travestieten" en travestieten, waar zijn jullie?

Bericht door Isabelle »

Sara schreef: 11 feb 2018, 22:26
Een van die dingen waar ik tegenaanloop, is eigenlijk die mannelijke identiteit. Ik ben er niet van overtuigd dat ik een mannelijke identiteit heb, evengoed als dat ik er niet van overtuigd ben dat ik een vrouwelijke identiteit zou moeten hebben. Dat staat me praktisch overigens nauwelijks in de weg, maar het maakt dit soort discussies vaak een beetje wollig.
Geen zorgen sara, wat je zoekt qua identiteit bestaat niet ;) Je bent gewoon jezelf. Veel mensen spelden zichzelf iets als vrouw/ man identiteit op. Dit is niets anders dan jezelf benoemen, net als dat wanneer je in de VVD zit, je een VVD bent. Gedeelde symbolen en activiteiten, maar geen gedeeld bewustzijn of iets. Mensen willen dat altijd graag denken. Je ziet het in gesprekken over Nederlandse identiteit, proberen mensen het zelfde om een soort groepsgevoel de wereld in the werken, maar komen er achter dat Nederland veel te divers is . Mensen vullen het vooral zelf op hun eigen manier in.
Sara
Berichten: 389
Lid geworden op: 16 okt 2014, 21:11
Gender: Non-binair
Locatie: Zevenaar
Contacteer:

Re: "Travestieten" en travestieten, waar zijn jullie?

Bericht door Sara »

Wat maakt jou er dan van overtuigd dat je vrouw bent/als vrouw moet presenteren/als vrouw gezien wil worden o.i.d.?
Isabelle
Berichten: 525
Lid geworden op: 19 jun 2016, 02:38
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: Zij/Haar
Locatie: Amsterdam

Re: "Travestieten" en travestieten, waar zijn jullie?

Bericht door Isabelle »

Sara schreef: 16 feb 2018, 08:36 Wat maakt jou er dan van overtuigd dat je vrouw bent/als vrouw moet presenteren/als vrouw gezien wil worden o.i.d.?
Dat ik vrouw ben : Gender dysforie (vooral lichaam) . Als ik de twijfel van toen meereken : het feit dat de effecten van hormonen enzovoort me zoveel rust gaven

Het als vrouw gezien worden/ presenteren is weer heel lastig. Ik denk een gevoel van bij horen (normativiteit) en een gevoel van mezelf mooi vinden (bepaalde culturele context van mooi zijn die speelt)
Er zijn natuurlijk travestieten die genot halen uit het presenteren als vrouw (vrouwelijk presenteren) maar zich nog wel man voelen. Ook presenteren niet alle mannen en vrouwen zich typisch naar verwachting van man/vrouw.

Als we heel filosofisch gaan denk ik dat het weten dat je vrouw bent een lastige opgave is om te ontleden. Kan je door ongemak over je mannelijke lichaam zeggen dat je eigenlijk vrouw bent ? Tis een best rare sprong. Men kan er tussenin zijn, niets of er kan iets anders zijn ? Uiteindelijk is het uitleggen in termen van man en vrouw over je lichaam zoiezo vaag, uiteindelijk zijn we mensen die complexe differentiatie in het lichaam proberen te beschrijven.
Het pure onbetwiste is natuurlijk of je je door bepaalde hormonen beter gaat voelen of niet bij GD. De categorie voor een persoon met een bepaalde hormoonhuishouding en bijbehorende uiterlijke kenmerken die ontwikkelen is doorgaans vrouw (de categorisering vrouw in zowel gender als geslacht kunnen we eindeloos discussie over hebben welke deze categorie maakt tot wat het is though). Hoewel ik zelf te twijfelachtig was zo snel iets vast te pakken als 'vrouw' zonder de hormonen te ervaren, is de wil voor verandering en de ervaring van GD vaak een trigger voor dat iemand zich als vrouw of man of non binair identificeerd.
Ik neem de term vrouw aan omdat deze past in de context van hoe ik gezien wordt en wil worden in de maatschappij. Ik had mezelf echter ook non binary kunnen noemen omdat ik denk dat iedereen uiteindelijk zonder culturele context non binair is. Ik voel me geen man of vrouw(wat mannen en vrouwen voelen is vrij divers dus een categorie voelen is vrij raar in mijn idee. We zijn mensen met een lichaam.
Identificatie is keus, wat je voelt over je lichaam en wat er van je verwacht wordt niet . De vraag blijft natuurlijk of er een soort onderhuids gevoel is(spiegel neuronen maybe) dat zegt dat het lichaam van een vrouw dat je ziet juist is en dus ook culturele aspecten rond het lichaam eigen maakt in die context, maar dit lijkt te verschillen bij verschillende personen en een far fetch.
Al met al is onze taal wereld gemaakt. Wat een vrouw is verschillen mensen nog steeds over in de context van intersex en transgenders. Voor GD lijkt er binnen de neurologie een goede verklaring te zijn met een raamwerk waar ik wel in geloof. Voor intersex is er ook een goed raamwerk waar ik in geloof. Beiden fenomenen laten mij iedergeval nadenken over hoe eigenlijk dingen zoals gender en sex meer categorien zijn dan daadwerkelijke feiten. Chromosonen zijn niet alles, hormonen niet alles, geslachtdelen en organen niet alles, wat je denkt niet alles. We benoemen dingen, maar of onze benoeming alles omvat is maar de vraag.

Als mensen zeggen te zoeken naar een identiteit, vraag ik me altijd af waar men naar zoekt. Een gevoel van behoren ?, Een gevoel van gemak ?, Een categorie ? , of misschien een simpel antwoord op een complexe vraag waarvan ze zelf(zoals ik) denken dat het als je heel diep nadenkt bij hen zelf niet echt bestaat ? Pak je het vast bestaat het, maar wat je dan precies vastpakt blijft vaag.
Een socioloog zij ooit iets als: If men define situations as real, they are real in their consequences.
Een quote die mij altijd bij blijft.

Ik heb gewoon geaccepteerd dat ik, ik ben. Het culturele spel dat we spelen ga ik in mee op de manier wat me lekker lijkt, maar neem het altijd half serieus. Ik zeg dat ik vrouw ben. Ik zou zelfs kunnen zeggen dat ik weet dat ik vrouw ben. Het maakt zolang ik de maatschappelijke orde niks aan doe, niet uit. Weten anderen dat het niet zo is ? Ik denk het niet, ze weten alleen misschien dat hun idee bij wat ik zeg afwijkt van hun eigen idee over wat ik zeg.
Mijn doel is dat mensen gelukkig zijn, men mag alles doen om dit te bereiken(zonder te veel schade aan andere aub) De gevoelens van mensen zijn echt, maar geen weerspiegeling van objectieve nominale realiteit, eerder onze sociale gedeelde fenomenale realiteit.
Binnen deze sociale realiteit is er ruimte voor iedereen, het doet me pijn dat mensen het lastig wordt gemaakt gelukkig te zijn door vage claims van objectiviteit (zeker op gebied van identiteit en expressie). Ik ben blij dat er nu onderzoekers lekker veel kritiek hebben op geslacht als categorie zodat we dat heilige huisje ook lekker kunnen afbreken naast binaire genders. Tot die tijd : Iedereen mag lekker zijn wij ze willen, zonder verwachting een hokje te passen of een idee te hebben dat ze uberhaupt een hokje moeten passen.
Anon20190501
Berichten: 2212
Lid geworden op: 10 feb 2016, 22:37
Gender: Trans MtF

Re: "Travestieten" en travestieten, waar zijn jullie?

Bericht door Anon20190501 »

@Isabelle: Toppost! Dank je wel!
(Denksport op een luie zondagochtend ;-) )
"Indeed, organizing atheists has been compared to herding cats, because they tend to think independently and will not conform to authority." (Richard Dawkins, The God Delusion)
Benjamin
Berichten: 1665
Lid geworden op: 28 nov 2017, 15:56
Gender: Non-binair
Locatie: O, o Den Haag

Re: "Travestieten" en travestieten, waar zijn jullie?

Bericht door Benjamin »

Hrafn schreef: 09 feb 2018, 13:55 Ik val niet direct in de door jou benoemde categorie omdat ik gedeeltelijk in transitie wil; wel hormonen en borstoperatie maar wil de rest van mijn vrouwelijkheid behouden. In de jarenlange worsteling blijkt toch dat stuk man nu erkenning te willen.

Maar ik ben man en vrouw tegelijk, niet fluid zoals ik eerst dacht. En ik merk dat de vrouw in mij vraagt om aandacht, ze is bang dat ze verdwijnt. Ik ben nu erg op zoek naar hoe ik zowel de man als de vrouw in mij evenveel kan bieden. Ik zit in de knoop. Ik zoek naar een manier om me met kleding uit te kunnen drukken, iets waar we ons allebei goed bij voelen.

Ook denk ik dat ik voor mijn tweede initiaal voor een vrouwelijke naam kies.

Travestiet dus gedeeltelijk maar dan twee kanten op, eigenlijk.
Ik zit eigenlijk vol vragen hierover. Hoe is bij jou die ontwikkeling gegaan van cis-vrouw (dacht je, misschien? of niet?) naar fluid naar nu het man en vrouw tegelijk voelen en in de knoop zitten?

Ik heb mezelf nooit fluid gevoeld. Mijn man-zijn en vrouw-zijn, zijn gelukkig redelijk constant. Wel zijn ze vaak met elkaar in gevecht en dat is misschien wat jij bedoelt met in de knoop zitten. Ik wil rust in de (mijn) tent, haha. Het is ook niet 50/50, ik ben meer vrouw dan man. Dat geeft een zeker comfort en dat maakt ook dat het zoeken naar incidentele uiting als man, de man in mij tevreden stelt. En uiting is meer dan alleen het zichtbare.

Ik merk het bijvoorbeeld wanneer ik in de het ov ben of een andere plaats waar veel mensen zijn. Als ik dan een mooie vrouw (of soms man) zie, voel ik de man in mezelf. Het jagertje. Daar hoef ik dan niks mee te doen maar dan weet ik dat hij er is en ik zeg even hallo en dat het goed is om deze passie te voelen. Waarvan zo ongeveer ieder meisje heeft geleerd dat zoiets sletterig en niet juist is. Ik noem het soms mijn onzichtbare erectie.

Een tijdje terug las ik het boek Runa van Vera Buck, tot mijn afgrijzen betiteld als ¨vrouwentriller¨, wat ik niet begrijp. Echt een aanrader overigens. Stukje van de uitgever:
Parijs 1884. Op de neurologische afdeling van de enorme Salpêtrière-kliniek voert dokter Charcot experimenten uit op hysterische patiënten. Van overal in Europa reizen mensen naar zijn macabere voorstellingen, waar de zenuwarts als een soort tovenaar zijn vrouwelijke patiënten laat dansen. Maar dan wordt op een dag Runa bij de kliniek afgeleverd: een jong meisje dat niet vatbaar lijkt voor alle bekende behandelmethodes. De artsen dompelen haar in ijsbaden of binden haar dagenlang vast op bed, maar niets lijkt het diep verwarde meisje te kunnen helpen. Jori Hell, een Zwitserse student geneeskunde, ruikt een mogelijkheid om te promoveren en stelt iets voor aan dr. Charcot wat tot dat moment als ondenkbaar gold. Als eerste arts wil hij de waanzin rechtstreeks uit de hersenen van een patiënte snijden, met alle risico’s van dien.
Om de haverklap kwam hierin aan de orde dat het voelen en uiten van seksueel gedrag, van drift, van lust, werd gezien als iets abnormaals. Daar werden vrouwen voor onder zwaar regime gezet, geïsoleerd zodat ze medepatiënten niet konden betasten, kregen speciale handschoenen aangemeten zodat masturberen niet kon, enz. Vrouwen horen afwachtende wezens te zijn. Ook nu nog! Terwijl het voor mannen, tja, laten we wel wezen? Ook nu nog bijna een moetje is. Wie in ´s hemelsnaam heeft dat bedacht, dat: vrouw = prooi en man = jager?
Groetjes,

Ben

- Wil genderprettig leren te zijn. -
Sara
Berichten: 389
Lid geworden op: 16 okt 2014, 21:11
Gender: Non-binair
Locatie: Zevenaar
Contacteer:

Re: "Travestieten" en travestieten, waar zijn jullie?

Bericht door Sara »

Isabelle schreef: 18 feb 2018, 04:23
Spoiler:
Dat ik vrouw ben : Gender dysforie (vooral lichaam) . Als ik de twijfel van toen meereken : het feit dat de effecten van hormonen enzovoort me zoveel rust gaven

Het als vrouw gezien worden/ presenteren is weer heel lastig. Ik denk een gevoel van bij horen (normativiteit) en een gevoel van mezelf mooi vinden (bepaalde culturele context van mooi zijn die speelt)
Er zijn natuurlijk travestieten die genot halen uit het presenteren als vrouw (vrouwelijk presenteren) maar zich nog wel man voelen. Ook presenteren niet alle mannen en vrouwen zich typisch naar verwachting van man/vrouw.

Als we heel filosofisch gaan denk ik dat het weten dat je vrouw bent een lastige opgave is om te ontleden. Kan je door ongemak over je mannelijke lichaam zeggen dat je eigenlijk vrouw bent ? Tis een best rare sprong. Men kan er tussenin zijn, niets of er kan iets anders zijn ? Uiteindelijk is het uitleggen in termen van man en vrouw over je lichaam zoiezo vaag, uiteindelijk zijn we mensen die complexe differentiatie in het lichaam proberen te beschrijven.
Het pure onbetwiste is natuurlijk of je je door bepaalde hormonen beter gaat voelen of niet bij GD. De categorie voor een persoon met een bepaalde hormoonhuishouding en bijbehorende uiterlijke kenmerken die ontwikkelen is doorgaans vrouw (de categorisering vrouw in zowel gender als geslacht kunnen we eindeloos discussie over hebben welke deze categorie maakt tot wat het is though). Hoewel ik zelf te twijfelachtig was zo snel iets vast te pakken als 'vrouw' zonder de hormonen te ervaren, is de wil voor verandering en de ervaring van GD vaak een trigger voor dat iemand zich als vrouw of man of non binair identificeerd.
Ik neem de term vrouw aan omdat deze past in de context van hoe ik gezien wordt en wil worden in de maatschappij. Ik had mezelf echter ook non binary kunnen noemen omdat ik denk dat iedereen uiteindelijk zonder culturele context non binair is. Ik voel me geen man of vrouw(wat mannen en vrouwen voelen is vrij divers dus een categorie voelen is vrij raar in mijn idee. We zijn mensen met een lichaam.
Identificatie is keus, wat je voelt over je lichaam en wat er van je verwacht wordt niet . De vraag blijft natuurlijk of er een soort onderhuids gevoel is(spiegel neuronen maybe) dat zegt dat het lichaam van een vrouw dat je ziet juist is en dus ook culturele aspecten rond het lichaam eigen maakt in die context, maar dit lijkt te verschillen bij verschillende personen en een far fetch.
Al met al is onze taal wereld gemaakt. Wat een vrouw is verschillen mensen nog steeds over in de context van intersex en transgenders. Voor GD lijkt er binnen de neurologie een goede verklaring te zijn met een raamwerk waar ik wel in geloof. Voor intersex is er ook een goed raamwerk waar ik in geloof. Beiden fenomenen laten mij iedergeval nadenken over hoe eigenlijk dingen zoals gender en sex meer categorien zijn dan daadwerkelijke feiten. Chromosonen zijn niet alles, hormonen niet alles, geslachtdelen en organen niet alles, wat je denkt niet alles. We benoemen dingen, maar of onze benoeming alles omvat is maar de vraag.

Als mensen zeggen te zoeken naar een identiteit, vraag ik me altijd af waar men naar zoekt. Een gevoel van behoren ?, Een gevoel van gemak ?, Een categorie ? , of misschien een simpel antwoord op een complexe vraag waarvan ze zelf(zoals ik) denken dat het als je heel diep nadenkt bij hen zelf niet echt bestaat ? Pak je het vast bestaat het, maar wat je dan precies vastpakt blijft vaag.
Een socioloog zij ooit iets als: If men define situations as real, they are real in their consequences.
Een quote die mij altijd bij blijft.

Ik heb gewoon geaccepteerd dat ik, ik ben. Het culturele spel dat we spelen ga ik in mee op de manier wat me lekker lijkt, maar neem het altijd half serieus. Ik zeg dat ik vrouw ben. Ik zou zelfs kunnen zeggen dat ik weet dat ik vrouw ben. Het maakt zolang ik de maatschappelijke orde niks aan doe, niet uit. Weten anderen dat het niet zo is ? Ik denk het niet, ze weten alleen misschien dat hun idee bij wat ik zeg afwijkt van hun eigen idee over wat ik zeg.
Mijn doel is dat mensen gelukkig zijn, men mag alles doen om dit te bereiken(zonder te veel schade aan andere aub) De gevoelens van mensen zijn echt, maar geen weerspiegeling van objectieve nominale realiteit, eerder onze sociale gedeelde fenomenale realiteit.
Binnen deze sociale realiteit is er ruimte voor iedereen, het doet me pijn dat mensen het lastig wordt gemaakt gelukkig te zijn door vage claims van objectiviteit (zeker op gebied van identiteit en expressie). Ik ben blij dat er nu onderzoekers lekker veel kritiek hebben op geslacht als categorie zodat we dat heilige huisje ook lekker kunnen afbreken naast binaire genders. Tot die tijd : Iedereen mag lekker zijn wij ze willen, zonder verwachting een hokje te passen of een idee te hebben dat ze uberhaupt een hokje moeten passen.
Hoi Isabelle, interessante post! Om nog heel even terug te komen op je eerste bericht: ik denk dat zeggen dat genderidentiteit niet 'bestaat' omdat bepaalde politieke/culturele identiteiten ook niet 'echt' zijn een redelijke equivocatie is. Je zal in mijn ogen toch eerst moeten aantonen dat identiteit in deze twee gevallen op dezelfde manier wordt gebruikt. De politieke partij waarop je stemt of de landsgrenzen waarbinnen je geboren wordt hebben misschien geen biologische basis (al zou ik dat voor politieke overtuigingen niet eens uitsluiten), maar voor gender/geslacht kun je dat volgens mij niet zonder meer zeggen.

Dat je vrouw bent omdat je gender dysforie hebt lijkt mij het omdraaien van oorzaak en gevolg. Het 'vrouw zijn' (of de manier waarop je dat als persoon ervaart/beleeft, al dan niet lichamelijk) is letterlijk onderdeel van de diagnose.

Overigens denk ik op basis van jouw post dat wij redelijk hetzelfde denken over onze eigen 'gender', maar dat we al dan niet door andere omstandigheden voor een andere praktische uitwerking kiezen.
Goose
Berichten: 319
Lid geworden op: 31 dec 2017, 20:25
Gender: Genderqueer

Re: "Travestieten" en travestieten, waar zijn jullie?

Bericht door Goose »

Ik vind dit een super interessant onderwerp. Is gender een cultureel iets? Misschien wel. Ik weet in ieder geval dat ik geen idee heb wat vrouw zijn is, en dat ik me daar eigenlijk ook niet mee identificeer. Maar ben ik dan een man? Dat durf ik ook weer niet te zeggen... ik zit sowieso nog helemaal in de beginfase van het uitzoeken van deze gevoelens, dus misschien verandert dit nog wel.
Daan
Plaats reactie