Nieuwe chat! Zie dit topic.

Advies nodig.

Pas ik nou in een hokje of niet?
Gebruikersavatar
Twixix
Berichten: 2
Lid geworden op: 15 mei 2018, 23:25
Gender: Trans FtM

Advies nodig.

Bericht door Twixix »

Hoi,

*Even voor de duidelijkheid, ik ben nu een meisje, vermoedelijk FTM.*

Sinds een paar dagen kan ik aan niks anders meer denken, droom er over en gaat niet uit mijn hoofd... Transgender. Ik heb me altijd al anders gevoeld dan anderen, niet zozeer in geslacht of iets, ben alleen maar bezig met make-up, haar, nagels en uiterlijk, echter ben ik tot de conclusie gekomen dat ik dit niet voor mijn lol doe, maar omdat ik zoek naar iets wat me goed doet voelen, ik wil er altijd perfect uitzien! Maar ben altijd onzeker en somber. Make-up doe ik dus voornamelijk omdat ik mezelf anders lelijk vind. Ik heb er wel eens over nagedacht, of ik misschien liever een jongen zou zijn, spookte altijd ergens in mijn hoofd rond, maar was nooit zo aanwezig als dat het nu is. Ik ben naar de buitenwereld een echt meisje-meisje, wimpers, jurkjes, heb overdreven veel make-up. Vaak zie je bij transgender dat ze altijd al best jongensachtig zijn geweest, en dit is dan ook de reden dat ik heel erg twijfel en me zorgen maak :(... Ik heb gewoon heel sterk het gevoel dat ik een jongen wil zijn, dat de reden van mijn obsessie voor mijn uiterlijk, depressie en paniekstoornis te maken hebben met het feit dat ik liever een jongen ben? Ik heb me altijd al op een ander 'level' gevoeld, word niet verliefd, en denk totaal niet als een meisje + het idee dat ik een jongen zou zijn geeft me een goed gevoel. Naast de twijfel, heb ik heel veel zorgen, ik ben heel gesloten en vind het echt niet fijn om gevoelens of gedachten te delen met wie dan ook, ook wil ik niet dat de mensen die ik nu ken, te weten komen over dit gevoel, en stel ik zou transgender zijn, de oude ik ook kennen, lijkt me ongelofelijk ongemakkelijk, zeker omdat ik dan van echt meisje naar ineens een jongen zou gaan. Misschien dat ik me ook een beetje schaam, en het zelf heel ongemakkelijk vind tegen over iedereen! Als ik helemaal niemand zou kennen, geen familie/vrienden oid zou hebben en ik had de keuze een meisje blijven of een jongen worden, zou ik het tweede kiezen. Het is niet dat ik bang ben voor onbegrip! Ik heb de meest makkelijke, begripvolle ouders die je kan wensen, en accepteren alles! Mijn zus heeft een periode gehad dat ze ook dacht transgender te zijn, en is zelfs met mijn moeder samen naar artsen en specialisten gegaan, maar heeft het uiteindelijk toch niet gedaan. Alleen het feit is dus dat zij altijd al wat mannelijker is geweest. Ik ben echt het meisje van de familie en niemand zou het verwachten, dit maakt het voor mij ook zo raar, ik vind het gewoon naar en ongemakkelijk om alles wat ook maar iers met gevoel te maken heeft, te delen of te vertellen of überhaupt te laten zien! En bij een transitie doe je juist dat allemaal! Ik weet het echt niet meer, ik weet niet wat ik ben en wat ik doen moet, ik kan en wil met niemand hier over praten, ik kan niet iedereen die ik nu ken opeens niet meer zien, wil zo graag helemaal overnieuw beginnen, maar dat kan niet. Vroeger als klein kind was ik wel altijd jongensachtig, speelde met autotjes, en verkleedde me vaak als een mannelijk figuur in plaats van een prinses oid, naarmate ik ouder werd veranderde dat compleet, maar ik denk meer door de drang naar perfectie, de drang naar mezelf goed voelen in mijn eigen lichaam, en tot op heden, niet gelukt... Ik heb iets van advies nodig, want weet het zelf niet meer... :shifty:
Gebruikersavatar
Simon
Berichten: 579
Lid geworden op: 04 jan 2018, 19:59
Gender: Genderqueer
Locatie: Twente

Re: Advies nodig.

Bericht door Simon »

Hoi Twixix,

Ik herken mezelf wel in je verhaal. Een echt typisch meisje ben ik nooit geweest, maar ik ben wel dol op make-up en ik ken ook het gevoel dat je heel sterk een jongen wilt zijn, dat je je dan beter zou voelen dan wanneer je een meisje was.

Een belangrijke stap in mijn traject op zoek naar mezelf was mijn eerste herenshirt (maat XS van de H&M, daar pas ik met mijn 1.62 meter perfect in, dus je kunt daar vast wel een maat vinden die goed zit). Ik stond in de paskamer met dat shirt aan en ik voelde me zo immens gelukkig, want mijn heupen en taille werden verborgen onder dat shirt en ik zag eruit als een jongen. Inmiddels loop ik rond met alleen nog maar herenshirts omdat dat toen zo'n succes was, maar het was ook gewoon een hele belangrijke stap voor mezelf, want ik wist vanaf dat moment hoe gelukkig ik werd toen ik in de spiegel een jongen zag staan.

Ander ding - wat ik zelf ook nog wil proberen, maar waarvan ik hier op het forum hele goede ervaringen heb gehoord - is het boek You and Your Gender Identity (van Dara Hoffman).
https://www.bol.com/nl/p/you-and-your-g ... oductTitle
Dit is een stap-voor-stap werkboek waarin je diep ingaat op je gender, met als doel om jezelf te ontdekken. Misschien dat dat een optie is. De paperback is 14 euro, dus dat is iets wat je ook nog een keer kunt doen in de vertrouwdheid van je eigen huis, en zonder meteen blut te zijn.

Wees vooral niet bang om op zoek te gaan naar wie je bent! Ik leid vanuit je verhaal uit dat je ongeveer mijn leeftijd bent, en geloof me: sommige tieners / jongvolwassenen verven hun haar, anderen nemen een piercing, anderen dragen het liefst jongenskleren; er is niemand die het recht heeft om je belachelijk te maken omdat je experimenteert. You do you!
Groetjes,

Simon
Anon20190712
Berichten: 959
Lid geworden op: 19 dec 2012, 19:56
Gender: Man

Re: Advies nodig.

Bericht door Anon20190712 »

Hoi!

Ik herken wel eea in je verhaal, heb als tiener en begin twintiger erg gecompenseerd voor het niet-man zijn. Ik acteerde het vrouw zijn als de beste. Mooie make-up en jurkjes, vrouwelijk loopje aangeleerd, maar ik voelde me constant als een dragqueen. Daar kwam bij dat ik me niet mannelijk wilde kleden zolang mensen me als vrouw zagen, want dan dachten ze dat ik lesbisch was. Een vrouw die op vrouwen valt is iets wat nog verder van me af stond dan wat ik werkelijk ben (een man die op mannen valt). Dus zeker niet elke ftm heeft er altijd jongensachtig uitgezien.
Misschien zullen mensen helemaal niet zo verbaasd zijn als je nu denkt, ik was zelf juist degene die werd verbaasd door het begrip en hoeveel mensen het, ondanks mijn vrouwelijke facade, hadden zien aankomen.
Gebruikersavatar
Vincent
Berichten: 121
Lid geworden op: 12 sep 2017, 20:23
Gender: Man

Re: Advies nodig.

Bericht door Vincent »

Hoi,

Er zijn dingen die ik heel erg herken! Dacht ook dat niemand het aan zou zien komen. (Dat klopte trouwens ook wel. Een aantal mensen in m'n omgeving weet het nu.) Maar de mensen die ik het verteld heb, reageerden erg lief en goed. Ik heb er trouwens jaren over gedaan voordat ik het iemand vertelde.

Ik vind het moeilijk om tips te geven. Ik zit zelf nog met enorm veel vragen en onzekerheden. Ik zelf heb er zoveel mogelijk over proberen te lezen en te bekijken. Dat leverde aan de ene kant nog veel meer vragen op, maar aan de andere kant ook zeker antwoorden. Ik denk dat het vooral belangrijk is om de tijd te nemen. Er zijn dingen die ik nu veel beter begrijp dan in het begin, juist door er zoveel over te lezen/bekijken en de tijd te nemen. Maar goed, dat was mijn persoonlijke ervaring, natuurlijk. Iedereen doet het op zijn of naar eigen manier. Ik hoop vooral voor je dat je de antwoorden vindt die je zoekt en dat je dat op je eigen manier en in je eigen tempo kunt doen.
Gebruikersavatar
Mr.X
Berichten: 936
Lid geworden op: 17 jun 2013, 15:08
Gender: Trans FtM

Re: Advies nodig.

Bericht door Mr.X »

Dat je lang een 'meisje-meisje' bent geweest zegt niet zo heel veel. Ik hoor wel vaker dat FtM's de extreem vrouwelijke kant op gaan om te proberen zich thuis te gaan voelen in hun vrouwelijke lichaam. Of er op die manier toch het beste van proberen te maken. Soort van roeien met de spanen die je hebt, en dan worden er dus ook spanen uit de kast gehaald om het zo goed mogelijk te maken. Eigenlijk is het dan nog een grote poppenkast, en kun je best transgender zijn.

Ik stel je een vraag. Hij komt voort uit iets wat het meest naar voren komt in je bericht: ik voel me ongemakkelijk bij het idee dat ik van 'meisje-meisje' naar jongen ga.

Als je totaal niet denkt aan hoe de mensen die je kent zouden reageren (of die mensen zouden totaal niet meenemen hoe je er nu uit ziet en gedraagd in hun reactie), hoe zou je dan tegen een coming out, en misschien het zoeken van hulp, staan?

Want als echt het enige wat jou op dit moment tegenhoud hun reacties en gedachten zijn, dan zou ik toch even heel goed nadenken over hoe belangrijk dat nou daadwerkelijk is. Jij moet wel met jezelf de rest van je leven kunnen leven, zij niet.
Gebruikersavatar
Goose
Berichten: 319
Lid geworden op: 31 dec 2017, 20:25
Gender: Genderqueer

Re: Advies nodig.

Bericht door Goose »

Ik heb me nooit echt vrouwelijk gevoeld, maar ook ik heb een periode gehad waarin ik veel jurken en rokken droeg. Net als dat ik meerdere pogingen heb gedaan om mijn haar te laten groeien, maar het toch twee keer weer rigoureus kort heb laten knippen. Dus wat Mr.X zegt over "proberen je thuis te gaan voelen in je vrouwelijke lichaam" komt mij ook niet onbekend voor.

Ik zou zeggen, doe wat goed voelt, en begin vooral klein. Je hoeft niet meteen heel je uiterlijk en gedrag om te gooien en het iedereen te vertellen. Probeer dingen uit, praat er met een aantal mensen over, of zoek een therapeut die je kan helpen.

Het boek "You and your gender identity" dat eerder genoemd is, is voor mij een goed hulpmiddel om er langzaam wat meer zicht in te krijgen zonder het meteen met iedereen over mijn twijfels te hoeven hebben. Daarnaast ben ik langzaam steeds meer mannelijke kleding gaan dragen. Zo droeg ik al maanden voordat de twijfels over mijn gender naar voren kwamen geen rokken meer. Ook ben ik nu buiten werktijd met een binder aan het experimenteren.
Daan
Gebruikersavatar
janine2363
Berichten: 1035
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: Advies nodig.

Bericht door janine2363 »

Twixix schreef: 16 mei 2018, 10:42 Ik heb gewoon heel sterk het gevoel dat ik een jongen wil zijn
Te ingewikkeld, probeer eens: Ik voel me goed als ik mij kleed/ gedraag als jongen. Je bent wie je bent misschien heb je behoefte aan wat mannelijke expressie
Twixix schreef: 16 mei 2018, 10:42 De drang naar mezelf goed voelen in mijn eigen lichaam,
Ook te ingewikkeld. Wat voelt goed of niet goed aan je lichaam, wat gaat er moeilijk voelt onprettig of juist fijn. Ervaar je dysforie ?

Om mij als voorbeeld te nemen. Ik had echt niet van "Hey <klik> ik ben transgender", toen ik begon te experimenteren met expressie (kleding) merkte ik gewoon dat ik mij beter in mijn vel voelde heel suubtiel niks groot en duidelijk, maar wel een goed gevoel wat ik eerder niet had.

Ook mijn dysforie was niet in een keer duidelijk. Ik had vroeger geen probleem met mij lichaam op zich, kon er alleen niks mee was niet fijn. Was asexueel geworden. Door experiment kwam ik er achter wat wel fijn was. Eigenlijk alles, als ik als vrouw gezien werd en dat zo ervaarde.

En zo vielen de stukjes langzaam op hun plek.
Gebruikersavatar
Frank
Berichten: 105
Lid geworden op: 20 okt 2016, 20:12
Gender: Man
Locatie: Dongen

Re: Advies nodig.

Bericht door Frank »

Van make-up en jurkjes ken ik zelf ook veel. Ik ben nu 6 maanden aan de testosteron, maar van te voren had ik een verzameling tassen, parfum en schoenen om u tegen te zeggen, zat ik low-key in de meidelijkste fashion wereld, keek ik constant make-up/nagellak filmpjes en deed er zelf ook het een en ander aan. Er zijn zat trans mannen die niet de 'mannelijkste vrouwen' op aarde waren voordat ze zelf wisten transgender te zijn, en het is zeker moeilijk om zeker te weten of je dan ongelukkig bent vanwege transgender zijn en te proberen te overcompenseren, of dat het vanuit iets anders komt.

Als het iets helpt, bij mij was er constant de drang van 'het moet meer zijn'. Ik hield niet van hakken, maar droeg ze regelmatig. Ik hield niet van eyeliner opdoen, maar deed het bijna obsessief. Als ik make-up op had, merkte ik er zelf de rest van de dag niks van en het opdoen vond ik ook drie keer niks aan. Ik denk dat het bij mij enkel om het 'doen alsof' gedeelte ging.

Er zijn natuurlijk ook gewoon trans mannen (net als cis mannen) die gewoon van make-up, mode, hakken en dergelijk houden! Niks mis mee. Uiteindelijk zijn het gewoon dingen die door de maatschappij beplakt zijn als 'vrouwelijk', en vrouwelijke mannen bestaan zeker.

Dus het kan zeker dat je transgender bent. Je hobbies en interesses veranderen daar weinig aan (als 'spelen met 'meisjes' dingen' bepaalt dat iemand een meisje is, heb ik nog het een en ander te zeggen tegen een aantal jongens waar ik mee opgroeide, lol).

Wat zelfontdekking betreft ben ik niet de beste in het uitleggen, maar ik wilde in ieder geval wel aangeven dat het niet 'onmogelijk' is om een trans man te zijn terwijl je als 'meisjes meisje' beplakt kan worden.
Citizen Erased
Berichten: 405
Lid geworden op: 07 mar 2016, 14:19
Gender: Man

Re: Advies nodig.

Bericht door Citizen Erased »

'K zou proberen eerst alles op een rij te krijgen. Je schrijft
Ik heb me altijd al anders gevoeld dan anderen, niet zozeer in geslacht of iets, ben alleen maar bezig met make-up, haar, nagels en uiterlijk, echter ben ik tot de conclusie gekomen dat ik dit niet voor mijn lol doe, maar omdat ik zoek naar iets wat me goed doet voelen, ik wil er altijd perfect uitzien! Maar ben altijd onzeker en somber. Make-up doe ik dus voornamelijk omdat ik mezelf anders lelijk vind.
In de puberteit (en soms ook ver daarna) is dit zeker voor meisjes nogal gangbaar.
Misschien ben je inderdaad transgender, maar het kan evenzeer zo zijn dat je een transitie als uitweg ziet voor problematiek die in de kern niets met je gender of sekse te maken heeft. Hoe kom je daar achter? Hoogstwaarschijnlijk niet door er obsessief mee bezig te blijven en gelijk naar een genderkliniek te rennen.. zeker niet wanneer je zelf aangeeft gesloten te zijn en niet graag over je gevoel te praten; de kans dat je jezelf dan al 1000% overtuigd hebt voordat je op een hulpverlener afstapt zonder een alternatief te overwegen is dan levensgroot.
Je kunt experimenteren met het dragen van jongenskleding. Probeer open naar jezelf te kijken en pin je niet per see vast op het transgender-verhaal.
Zoek hulp voor je depressie en paniekstoornis, dat is met of zonder genderdysforie namelijk niet gezond voor je en kan ook heel veel invloed uit oefenen op het feit dat je dit nu (relatief plots) ervaart.

Op een forum als deze zul je voornamelijk mensen treffen die zich herkennen in je verhaal (logisch) en hoe fijn die bevestiging misschien ook is: een transitie is geen klein akkefietje. Wat mij betreft zeker niet het eerste redmiddel. Neem de tijd.
Gebruikersavatar
Emma
Beheerder
Berichten: 8004
Lid geworden op: 13 aug 2013, 01:43
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: Zij/haar
Locatie: Etten-Leur

Re: Advies nodig.

Bericht door Emma »

Wat hij zegt ⤴️. Een genderkliniek gaat je niet vertellen wat je voelt, dat kun je alleen zelf. Als je twijfelt, is de meest voor de hand liggende oplossing om te experimenteren. Depressies kunnen voortkomen uit genderproblemen, een angststoornis kun je echt beter maar meteen aanpakken. Maar ga je de anststoornis verminderen of erger maken met expirementeren? Geen idee. Zoek daar hulp bij...
Nothing you can do, but you can learn how to be you in time.
It's easy

สวัสดีค่ะ

Emma: I am me

@[email protected]