sociale transitie

Pas ik nou in een hokje of niet?
Phlox
Berichten: 115
Lid geworden op: 11 jun 2018, 02:33
Gender: Trans MtF
Locatie: Flevoland
Contacteer:

Re: sociale transitie

Bericht door Phlox »

Ik denk helemaal niets, ik vind het vooral interessant hoe jij je gevoelens in deze zin rationaliseert.

"IK leef al 100% als vrouw maar toch is het niet helemaal wat ik voel en ervaar. Dat zit tussen mijn oren, en wil gewoon vrouw zijn. Maar als ik in de spiegel kijk, dan is dat nog lang niet het geval, en dat stemt mij verdrietig"
janine2363
Berichten: 1034
Lid geworden op: 30 jul 2016, 18:21
Gender: Vrouw
Locatie: Hasselt

Re: sociale transitie

Bericht door janine2363 »

Phlox schreef: 20 jul 2018, 17:29 Ik denk helemaal niets, ik vind het vooral interessant hoe jij je gevoelens in deze zin rationaliseert.

"IK leef al 100% als vrouw maar toch is het niet helemaal wat ik voel en ervaar. Dat zit tussen mijn oren, en wil gewoon vrouw zijn. Maar als ik in de spiegel kijk, dan is dat nog lang niet het geval, en dat stemt mij verdrietig"
Ik denk niet dat het rationaliseren, is eerder de ervaring en verandering proberen te verwoorden, maar ook een deel accepteren, want de essentie kan niet zijn binair man of vrouw, maar het vinden van ik-ben-ik

Voor mij is dat nu essentieel want ik ben aan het aftellen naar mijn derde transitie. En dat is geen groot gejuich van "Yes, ik krijg een kut dus ben ik nog echter vrouw", het is het zoeken naar het ik-ben-ik gevoel en voelen of die chirurgie daar echt een plaats in heeft, want het is niet essentieel om vrouw te zijn (als wel, dan zou je als trans nimmer nooit niet vrouw kunnen zijn)

Hormonen en met name een goede dosering (voor mijn welbevinden een flink stuk hoger dan Nederland- België protocol) helpt daar echt in, mits je het jezelf toestaat, er gaan veel innerlijke deuren open en ik verander van dag tot dag en mijn dysforie wordt minder van dag tot dag. Als ik mijn chirurgie ga hebben in rust zonder dysforie dan zal het goed zijn, mij completeren, zonder moeten, zonder frustratie. Want die vrouw die was ik altijd al, ik moet enkel de binding met haar vinden en versterken. Maar hoe leg ik dit uit in simpele woorden ?

Enfin terug naar wat Marica (denk ik) probeert te zeggen, zijn de gevoelens en verwoordingen van die zoektocht. Ik heb ze ook al wel eens uitgesproken en de dysforische dip gehad van "het gaat niet lukken" of "ik kan nooit ... -zo- worden". Ach daar ben ik overheen gekomen. Ik ben blij en nog 85 dagen en ik zal nog wat blijer zijn.
Plaats reactie