Wolfy_girl schreef: ↑03 jan 2019, 01:40
tanisha schreef: ↑02 jan 2019, 20:01
Geloof me maar dat er niet voor niks zo over het VU geklaagd wordt!
Omdat ze de grootste aanbieder van transgenderzorg zijn in Nederland?
Ik ben bekend met de klachten en ik moet er nog een vinden die ik daadwerkelijk oprecht vind. Tot nu toe staan de ervaringen allemaal haaks op die van mij, en ik ben al een aantal jaar bezig. Ja, de wachtlijst is lang maar dat krijg je omdat zij voor kort nog de enige zorgaanbieder waren op dit gebied.
Enerzijds snap ik dat mensen willen dat de hormoondosissen van het VU individueel afgestemd worden op de patient.
Wat ik anderzijds vaak lees is dat veel mensen de aangeboden dosis nooit hoog genoeg vinden en maar gaan zeuren om hogere dosissen oestradiol omdat ze lezen dat Amerikaanse meiden hogere dosissen gebruiken en ik heb zelfs al eens zien voorbij komen dat velen denken dat Amerikaanse meiden er door die hogere dosis zo snel vrouwelijk uitzien, terwijl dat meer met cosmetische aanpassingen te maken heeft.
Ik vind de aangeboden 4 mg Progynova en 50 mg Androcur die de genderteams standaard aanbieden hoog.
Androcur werkt bij een dosis van een kwarttabletje nog zeer effectief. 12,5 mg is een effectieve dosis Androcur voor het overgrote deel van de pre-ops om de T fatsoenlijk te onderdrukken. Progynova vind ik 4 mg al een behoorlijk hoge dosis. Op 1 a 2 mg kan je ook goede resultaten bereiken met voldoende geduld.
Pleisters vind ik 50 microgram een goede dosis om te starten. 100 is al behoorlijk hoog.
En toch lees ik vaak dat veel mensen altijd klagen omdat ze het nooit hoog genoeg vinden wat hun wordt aangeboden.
Of mensen die liever 100 mg Androcur willen dan 50 omdat ze denken dat hoe minder testosteron, hoe beter opgaat, terwijl je van alles net genoeg nodig hebt.
Helemaal geen testosteron wordt je moe en depri van.
Je hebt een beetje nodig.
Oestradiol waarden is 200 pmol/L al een normale waarde voor een vrouw.
In de VS mikken ze op 600 a 800 pmol/L. Dat zijn waarden die hormoonafhankelijke kankers en bloedklonters kunnen gaan stimuleren.
Ik kreeg destijds op HRT op het einde een pleister van 25 microgram van het merk Estradot. Ik kreeg 50 mg Androcur dewelke ik later mocht verlagen naar 25 mg.
En ik had hele goede resultaten en ik ken nog zat transvrouwen die gestart zijn met een pleister van 50 microgram en daar goede bloedwaarden op hadden.
Soms is een anti-androgeen zelfs niet nodig.
Ik start binnen enkele dagen terug op HRT en als partiële androgeenblokker gebruik ik Finasteride 5 mg.
Daar is mijn huid al zeer zacht van en mijn wangen al mooi vol en mijn jukbeenderen mooi uitkomend.
Mijn T-waarden waren 3.5 nmol/L en mijn E-waarden 133 pmol/L. Met 1 pompje Estrogel en 1 tablet Finasteride per dag zullen mijn waarden dus naar alle waarschijnlijkheid binnen het gewenste bereik liggen.
Ik vind de zorg in Nederland en België eigenlijk wel goed.
De belangrijkste factor bij een HRT behandeling zijn je genen en er meer oestrogeen of meer blokker tegenaan werpen verhoogt op een gegeven moment enkel de bijwerkingen en niet de gewenste effecten.
Wat ik hier in België en Nederland wel mis is het aanpassen van de dosis op de patient.
1 uniforme dosage voor iedereen kan niet.
Sommigen hebben genoeg aan een tabletje van 1 mg Progynova, terwijl bij anderen die 4 mg wel nodig zal zijn.
Maar wat ik toch vaak lees en betreur is die “ meer is beter filosofie “ . Dat is afkomstig van de Verenigde Staten waar transen denken een snoepwinkel binnen te stappen als het op HRT aankomt en dosissen van 400 mg Spironolactone en tot 8 mg Estradiol voorgeschreven krijgen. Dat is echt te veel van het goede. Zo kan je in no time op de wachtlijst voor een nieuwe lever of nieuwe nieren. De voorzichtige aanpak wat hormonen betreft van behandelaars in België en Nederland vind ik eigenlijk prijzenswaardig.
Als iedereen gaat zeuren om overdreven hoge dosissen dan werkt iedere trans voor je het weet een doosje Progynova op 2 weken tijd weg.
Een te hoge oestrogeenwaarde met daarna een val in oestrogeenwaarden, kan een zelfde effect geven als een postnatale depressie bij cis vrouwen.
Zo slecht zijn de VU en het UZGent dan nog niet.
Ja, ik blijf wrokkig dat ze mij mijn HRT hier in België destijds hebben afgenomen toen mijn genetisch risico te veel omhoog ging, maar ik heb er wel alle begrip voor.
Ook wat de SRS betreft hebben we het hier in België en Nederland zo slecht nog niet. Meerdere malen de resultaten voor mezelf gezien en het zag er behoorlijk naturel uit. Misschien geen designer poes, maar ook geen drama of horror.
Overal gaat er wel eens wat mis.
De lange wachttijden hebben vooral met de tekorten aan budget te maken die voorzien zijn. Dat en de explosieve verandering van de samenleving wat betreft het uiten van de eigen beleefde identiteit.
Geen bedoeling om dit topicje te hijacken maar wilde dit wel eventjes kwijt.
Groetjes,
Kato
Ik schrijf niet meer mee en lees niet meer mee op dit forum.