Nieuwe chat! Zie dit topic.

Is dit herkenbaar? en advies gevraagd

Pas ik nou in een hokje of niet?
zuidwest
Berichten: 108
Lid geworden op: 05 jun 2019, 22:19
Gender: Trans MtF

Is dit herkenbaar? en advies gevraagd

Bericht door zuidwest »

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier sinds deze week en zit met een aantal vragen.

Ik worstel al meer dan 30 jaar met de vraag of mijn genderidentiteit en genderrol wel overeenkomt met mijn biologisch geslacht. Vermoedelijk niet en ben ik eerder transgender MtF. Ik heb dat altijd voor mezelf gehouden maar kleed me binnenshuis wel geregeld als vrouw. Tijdens de puberteit heb ik veel last gehad van angsten. Dat is toen behandeld met antidepressiva en zodoende heb ik mijn studies kunnen voltooien (zonder ooit te spreken over mijn transgender gevoelens).

De laatste jaren ben ik echter steeds gestresster geworden en dat komt zeker door mijn stressvol werk. Het gevolg is een burn-out. Ik ben daar redelijk van aan het herstellen. De transgender gevoelens zijn echter gebleven. Ik loop bij een psychologe maar heb nog niet hierover gesproken.

Afgelopen weken zijn de transgender gevoelens opnieuw heel sterk geworden. Ik ben deze week bij een arts geweest die mijn huisarts tijdelijk verving. Plotseling zij hij "weet je intussen waardoor je burn out is ontstaan; dat is nogal belangrijk om echt te herstellen. Volkomen terechte opmerking natuurlijk en zodoende is bij mij ook opgekomen dat het wellicht belangrijk is dat ik mijn gevoelens ga bespreken met huisarts en psychologe.

Ik heb deze week dan ook voor mezelf besloten dat ik deze gevoelens met de psychologe ga delen. Echter de pyschologe spreek ik pas over 3 weken. Het vreemde is dat ik nu ik het besluit heb genomen om mijn gevoelens te delen super gestresst ben. Het voelt goed dat ik het ga doen, maar sindsdien kan ik nergens anders meer aan denken; kom bijvoorbeeld niet in slaap en mijn bloeddruk en hartslag is verhoogd.

Mijn vraag aan jullie is dit herkenbaar? En is het gelet op de bloeddruk niet beter dat ik zo snel mogelijk de huisarts spreek en haar ook deelgenoot maak van mijn gevoelens? Bij de huisarts denk ik dat ik dinsdag of woensdag al terecht kan, terwijl ik niet vroeger bij de psychologe terecht kan dan pas over 3 weken.

Kan het zijn dat ik lichamelijk (hoge bloeddruk en verhoogde hartslag) zo reageer omdat ik nu echt iets ga doen met mijn gevoelens en eindelijk mijn coming-out bij de medische professionals ga maken? Waar het allemaal toe gaat leiden weet ik niet.

Groetjes,
Minke
Gebruikersavatar
Eva
Beheerder
Berichten: 6805
Lid geworden op: 25 mar 2012, 11:00
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Etten-Leur

Re: Is dit herkenbaar? en advies gevraagd

Bericht door Eva »

Laat me het simpel houden, Ja, Ja en Ja.

Knap dat je het zo goed hebt weten te verbergen, maar het helpt niet echt mee aan je gezondheid. Gewoon woensdag open kaart spelen, Minke :)
All great truths begin as blasphemies. (George Bernard Shaw)
JustMe
Berichten: 205
Lid geworden op: 19 aug 2016, 09:57
Gender: Trans MtF

Re: Is dit herkenbaar? en advies gevraagd

Bericht door JustMe »

Heel herkenbaar.

Zo lang in de kast leven heeft heel veel gevolgen voor je weizijn, maar toch is het enorm lastig en eng om daar uit te stappen. Misschien juist wel omdat je al zo lang op die manier leeft.

Het is echter vooral de aanloop die moeilijk is. De huisarts en psycholoog zijn veilige plekken om dit soort zaken te vertellen. Je zal merken dat de arts of psycholoog hier wel mee om kan gaan en ze zullen het verder ook niet delen met anderen (Kan wel in bepaalde gevallen, maar alleen met jouw toestemming).

Of je verhoogde bloeddruk alleen hier mee te maken heeft weet ik niet. Maar ik werd indertijd ook enorm gestressed van het idee dat ik het de huisarts ging vertellen. Je kan je verhoogde bloeddruk eventueel als als aanknopingspunt gebruiken. Je vermoedt dat het komt omdat je iets kwijt wilt...enz.

Als je doel is om door verwezen te worden naar een gender team dan moet je huisarts het uiteindelijk ook wel weten, maar je psychologe kan je daar waarschijnlijk ook wel bij helpen als je er voor kiest om het haar te vertellen.

De tweede keer is al een stuk makkelijker overigens.

Nog even een tip voor later misschien:
Transvisie heeft 1 keer in de maand een samenkomst waar je over dit soort zaken kunt praten. Dit lijkt wellicht ook wel eng, maar je wordt echt heel goed opgevangen als nieuweling en het is een fijne plek waar je vrij over je gevoelens kan praten.

https://www.transvisie.nl/lotgenotencontact/
Gebruikersavatar
Irene_de_Vreede
Moderator
Berichten: 3639
Lid geworden op: 23 mei 2012, 22:26
Gender: Transgender
Voornaamwoorden: Zij/haar
Locatie: Breda

Re: Is dit herkenbaar? en advies gevraagd

Bericht door Irene_de_Vreede »

Echt herkenbaar is dit niet voor me. Ik kan alleen adviseren tegenover je psych zo eerlijk mogelijk te zijn ( en natuurlijk ook tegenover jezelf)
Irene
Gebruikersavatar
Marica
Berichten: 2917
Lid geworden op: 31 mei 2018, 15:57
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Woubrugge

Re: Is dit herkenbaar? en advies gevraagd

Bericht door Marica »

Mijn coming out tegenover mijn huisarts was een bevrijding te noemen. Alle spanningen en stress kwamen eruit. Ja, je moet een keer uit die kast Minke.
Juist die stap is de grootste die je misschien zal nemen.
ImageJeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal :)
Gebruikersavatar
Marica
Berichten: 2917
Lid geworden op: 31 mei 2018, 15:57
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Woubrugge

Re: Is dit herkenbaar? en advies gevraagd

Bericht door Marica »

Om er aan toe te voegen.

Ergens in 2017 begon ik als man met het dragen van rokken in het openbaar. Waarom is nog steeds iets waar ik geen antwoord op weet.
Onderbuik, Het zat er altijd al in, toeval.
ImageJeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal :)
zuidwest
Berichten: 108
Lid geworden op: 05 jun 2019, 22:19
Gender: Trans MtF

Re: Is dit herkenbaar? en advies gevraagd

Bericht door zuidwest »

Hartstikke bedankt voor de reacties allemaal. Ik kan er heel veel mee.

Ik heb net een flink stuk op de racefiets gereden en dat heeft deugd gedaan. Bloeddruk en stress zijn iets verminderd. Wel de hele tijd in mijn hoofd aan het malen hoe ik het aankomende week ga vertellen aan mijn huisarts en hopelijk kan ik ook wat vroeger bij de psycho terecht.
Gebruikersavatar
Marica
Berichten: 2917
Lid geworden op: 31 mei 2018, 15:57
Gender: Vrouw
Voornaamwoorden: zij/haar
Locatie: Woubrugge

Re: Is dit herkenbaar? en advies gevraagd

Bericht door Marica »

zuidwest schreef: 08 jun 2019, 18:07 Hartstikke bedankt voor de reacties allemaal. Ik kan er heel veel mee.

Ik heb net een flink stuk op de racefiets gereden en dat heeft deugd gedaan. Bloeddruk en stress zijn iets verminderd. Wel de hele tijd in mijn hoofd aan het malen hoe ik het aankomende week ga vertellen aan mijn huisarts en hopelijk kan ik ook wat vroeger bij de psycho terecht.
En nu zijn we natuurlijk hartstikke nieuwsgierig hoe dat gesprek is verlopen . :mrgreen:
ImageJeg er Marica, jeg er en Lastebilsjåfør og Norge gal :)
zuidwest
Berichten: 108
Lid geworden op: 05 jun 2019, 22:19
Gender: Trans MtF

Re: Is dit herkenbaar? en advies gevraagd

Bericht door zuidwest »

Afgelopen donderdag ben ik bij de huisarts geweest. Natuurlijk was ik behoorlijk zenuwachtig. Ik ben gaan zitten en vertelde hoe ik mij voelde n.a.v. mijn herstel burn-out. Ik heb toen verteld dat er nog iets was wat misschien met mijn burn-out te maken zou hebben. En zo heb ik verteld dat ik erg worstel met mijn genderidentiteit en genderrol. De huisarts reageerde heel normaal. We hebben een half uur gepraat over vrouwelijke gevoelens en gevoelens voor mannen en vrouwen. Als ik dat zou willen zou ze me willen doorsturen naar het VUmc, maar wellicht was het verstandig om eerst gesprekken met mijn psychologe te hebben over deze gevoelens. De huisarts adviseerde mij om over een paar weken terug een afspraak bij haar te maken.

Ik heb dus mijn eerste coming out gehad en die ging wonderbaarlijk goed (achteraf lijkt het wel een film de half uur bij de huisarts). De bloeddruk is nu weer normaal. Het lijkt er dus op dat mijn lichaam met spanning en verhoogde bloeddruk reageert op het opkroppen van mijn vrouwelijke gevoelens.
Ook nu voel ik nog regelmatig spanning in mijn lichaam. Als ik dan dameskleding aantrekt zakt die spanning weer. Als beloning voor mijn coming-out heb ik mij op een leuke jurk, een leuke broek en een paar blousjes getrakteerd.

Over een paar weken heb ik een gesprek met mijn psychologe en ga ik haar ook over mijn vrouwelijke gevoelens vertellen. Ik denk dat mijn welzijn er echt mee gebaat is om dit niet langer geheim te houden.

In huis kleed ik mij nu als vrouw. Dat voelt goed. Soms heb ik echter twijfels. Zijn deze gevoelens wel echt? Moet ik het doorzetten? Wil ik echt verder door het leven als vrouw? Of toch als man?

Ik denk dat de vrouwelijke gevoelens echt zijn. Ze komen de afgelopen 30 jaar eigenlijk dagelijks voorbij (Ok, ik heb ook dagen dat het niet voorbij komt, maar dat zijn er weinig). Als ik een vrouw van mijn leeftijd zie dan denk ik heel vaak zo zou ik ook willen zijn. Geen meisje-meisje maar gewoon een sportieve zelfstandige vrouw die haar leven leidt, een brede interesse heeft, van het leven geniet, gepaste aandacht aan haar uiterlijk geeft en natuurlijk ook haar vrouwelijke kant toont door gepaste vrouwelijke kleding te dragen.

Moet ik het doorzetten? Ik moet er in ieder geval over praten met mensen, want alleen kom ik er niet uit en de gevoelsn opkroppen is slecht voor mijn gezondheid.

Wil ik echt verder als vrouw door het leven? Laat ik het zo zeggen, als ik als vrouw geboren zou zijn of in 1 ogenblik lichamelijk zou kunnen veranderen in een vrouw zou ik dat prima kunnen accepteren. Helaas is dat niet het geval of kan het niet. Het zal eventueel een traject zijn waarbij mijn lichaam langzaam zal vervrouwelijken. Omdat ik nogal een twijfelkont bent zal ik op ieder punt twijfelen? Krijg ik er geen spijt van? Natuurlijk heb ik ook wel eens aan SRS gedacht. Als ik er spijt van zou hebben hoe zou ik dan reageren? Ik ben 40 dus halverwege het leven; ik heb ook 40 jaar met een geslacht rondgelopen dat ik accepteer maar niet echt bij mij vind passen.

Wil ik verder als man? Nu ik het neerschrijf voelt het al vreemd. Ik voel me niet echt man. Als ik opschrijf "ik ben man" voelt dat vereemd. Als ik opschrijf ik ben vrouw voelt dat natuurlijker. Wil ik verder als man? Wil ik een gezin met een vrouw en eventueel kinderen? Ik ben bang dat mijn vrouwelijke gevoelens hoe dan ook zullen terugkeren. Hoe ga ik daar dan mee om? Is het dan nu niet beter om als vrouw verder door het leven te gaan?

Ik hoop dat een en ander de komende tijd duidelijk(er) voor me wordt.
Gebruikersavatar
Nate_0
Berichten: 2923
Lid geworden op: 04 aug 2016, 20:16
Gender: Man

Re: Is dit herkenbaar? en advies gevraagd

Bericht door Nate_0 »

Ik vind het behoorlijk herkenbaar, zeker terug gaande naar het begin van mijn transitie. Het is complex, en het is een eng proces, want je verandert toch een hoop aan je sociale perceptie.

Maar wat het vooral is, is dat "doorzetten" zeker op dit moment nog helemaal niet tot permanente keuzes leidt/hoeft te leiden. Het is een proces van ontdekken waar jij je het meest prettig bij voelt, en dat doe je door experimenteren (met kleding, met nadenken over je toekomst, hoe je jezelf nu ziet en hoe je jezelf over 5 of 10 of 20 jaar vanaf nu ziet, etc.). Ik zou trouwens wel adviseren om je gewoon aan te melden voor een wachtlijst (of dat bij het VU is of elders) zeker wanneer die behoorlijk lang is. Het komt regelmatig voor dat dysforie erger wordt op het moment dat je er meer mee bezig bent en minder gaat twijfelen over wat de goede keuze is. En zo'n aanmelding verplicht je alsnog nergens toe. Ik hoop dat dat helpt :)
meerdere zakken met zaagsel