Wanneer iedereen om je heen al wel 'echt' leeft...

"Transgerelateerde" issues in werk, studie, uitgaan, en zo voort
Plaats reactie
isditisaac
Berichten: 3
Lid geworden op: 05 mei 2019, 12:25
Gender: Trans FtM

Wanneer iedereen om je heen al wel 'echt' leeft...

Bericht door isditisaac »

Ik denk dat ik dit even van me af moet schrijven, maar daarnaast weet ik ook echt niet wat ik er op dit moment mee aan moet, dus misschien heeft iemand raad..?

Het zit dus zo: sinds een paar weken studeer ik en woon ik op kamers. Ik had er zin in, maar omdat ik ook een ongelovelijk sociaal ongemakkelijke introvert kan zijn, was ik toch ook wel een beetje bang. Ik had verwacht dat ik moeite zou hebben met mensen aanspreken en contacten leggen en zo, maar niet dat ik overrompelt zou worden met het gevoelens van complete verlorenheid en bovenal heel veel jaloezie.
Ik heb al veel langer ontzettend het gevoel te moeten wachten voordat mijn leven echt begint. Ik zit sinds een maand of 2 gelukkig in mijn diagnostische fase, maar alles duurt lang en ik heb het gevoel dat de klok tikt. En als ik dan op een feest sta met al mijn nieuwe studiegenoten en zie hoe zij wel gezien worden als zichzelf en baarden en lage stemmen hebben en met elkaar mee naar huis gaan en weet ik het allemaal wat, dan voel ik me zo'n buitenstaander.
Ik wil me niet zo voelen, echt niet, maar het wordt steeds zwaarder om zo klem te zitten tussen het leven wat er is en het leven wat er eigenlijk toch nog helemaal niet is (sorry dit is wss echt heel onduidelijk, er is wss een rede dat ik filosofie ben gaan studeren... :? )

Ik weet niet echt wat ik precies wil bereiken met het delen van al dit op het forum, maar ik ben er gewoon klaar mee me zo alleen en onbegrepen te voelen in de buurt van iedereen die in mijn ogen wel "gewoon" is (sorry dat zijn mijn eigen interne issues, please neem het niet serieus, probeer ik ook niet te doen).

Nou ja, dat dus. :roll:
Bedankt voor het 'luisteren' in ieder geval :)
KeepzD
Berichten: 1304
Lid geworden op: 05 mei 2015, 21:45
Gender: Trans FtM
Voornaamwoorden: Hij/hem
Locatie: Ede, GLD

Re: Wanneer iedereen om je heen al wel 'echt' leeft...

Bericht door KeepzD »

Goed dat je dit deelt, ik kan je vertellen dat je niet alleen staat in dat gevoel!

Ik weet niet of je wel eens contact hebt gehad met andere transgenders, die aan het begin van hun traject staan?
Ik merk zelf dat ik daar heel veel steun van heb, en dat dat echt helpt om mezelf wel als "vol" te zien. Ook heb ik met hun het gevoel dat er meer mogelijk is, me beter te voelen dan ik me soms in bijzijn van cis mensen voel. Ik hoop (en verwacht) dat dit over de jaren wel veranderd, als de testo aan zal gaan slaan en lichamelijke veranderingen teweeg gaat brengen, maar nu hebben "we" gewoon nog even een flinke achterstand..
Forever myself
Hielke
Berichten: 545
Lid geworden op: 10 mar 2019, 17:47
Gender: Genderqueer
Locatie: Gelderland

Re: Wanneer iedereen om je heen al wel 'echt' leeft...

Bericht door Hielke »

Ik hoor je, Isaac!

Ik heb me ook het overgrote deel van mijn leven alleen en onbegrepen gevoeld (en nu nog soms, maar gelukkig veel minder vaak).

De 'grap' is echter dat heel veel mensen dat schijnen te hebben (serieus!). Ook diegenen waarvan wij denken dat ze goed in hun vel zitten (in meerdere betekenissen van het woord...), (sociaal) succesvol zijn enz enz.
'Alleen' zijn we dus zeker niet hierin (zoals Dennis ook al zei).

Gek genoeg voel ik mij vooral veel minder alleen (of eigenlijk: eenzaam) sinds ik eindelijk werk heb gevonden dat echt bij mij past. De oplossing voor eenzaamheid zit dus blijkbaar niet altijd sociale contacten. Tenminste, voor mij blijkbaar niet.

'Onbegrepen' is een lastigere... Er zijn maar heeeeel weinig mensen waarvan ik het gevoel heb dat ze me voldoende begrijpen...
Blijkt echter dat heeeeel weinig toch nèt genoeg is...voor mij in ieder geval.
Ik blijf natuurlijk wel zoeken naar nog 1 of 2 van die pareltjes (al was het alleen maar als een soort van 'back-up' ;) ) En ondertussen hoop ik dat ik goed zorg voor de pareltjes die ik al gevonden heb. Opdat ze zo lang mogelijk mee mogen gaan.

Tot slot: filosofie studeren? Ben je nou helemaal gek geworden?
Nee, even serieus, ik vond het een heel zware studie (Milieufilosofie aan de UvA).
Al je evt zekerheden worden onder je weg geslagen.
Je moet ALLE, ik herhaal ALLE, motivatie uit jezelf zien te halen (gezien de weinige contacturen en het niet altijd even duidelijke nut van wat je studeert).
Maar vooral...KANT LEZEN! IN HET DUITS!... Pure waanzin...
Het is dat het al de 4e studie was waaraan ik was begonnen en dat ik absoluut niet ongeschoold de arbeidsmarkt op wilde...Ik heb 'm dus afgemaakt maar het waren tropenjaren...
Maar goed, misschien heb jij meer talent voor die studie dan ik. Mocht 'ie echter tegen vallen, bedenk dan: het ligt niet aan jou. Die studie is gewoon niet te doen! ;)
Sep 2019 Start Testosteron
Juni 2020 Mastectomie
Juni 2022 Colpectomie, Hysterectomie, Ovariectomie
AJpoekie
Berichten: 480
Lid geworden op: 25 mar 2018, 20:54
Gender: Trans FtM

Re: Wanneer iedereen om je heen al wel 'echt' leeft...

Bericht door AJpoekie »

Ik heb even half jaar tussenjaar, maar op school (uni) voelde ik mij ook altijd wat jaloers op de andere mannen.
Dan had ik er moeite mee dat ik nog niet had wat zij al hadden en had ik het gevoel dat ik nergens bij hoorde.
MAAR ik heb hier een keer lang met mijn psych over gepraat.
En toen is er een kwartje gaan vallen: ik heb mijn aandacht gefocust op mannen die hadden wat ook wilde: lage stem, toffe baard, van die hele zichtbare aderen op hun armen, gewoon geen heupen, etc.
Maar daardoor ben ik in een confirmation bias terecht gekomen, alleen mannen die er op die manier uit zagen, sloeg ik op in mijn geheugen leek wel.
Ik ben toen weer heel bewust om me heen gaan kijken van: oh, maar kijk die jongen heeft eigenlijk ook geen baard, en die andere heeft ook een vrije hoge stem, etc.
Dat hielp enorm.

Natuurlijk blijft het ook nog een tijdje schuren, tot je aan de testo kan beginnen, maar het zou wel fijn zijn als je nu een manier kan vinden om ermee te dealen.
-Julian-

I don't want to be anything
Other than what I've been trying to be lately
[..]
I'm tired of looking around rooms wondering what I gotta do
Or who I'm supposed to be
I don't want to be anything other than me
Irisaperture
Berichten: 120
Lid geworden op: 17 okt 2018, 19:22
Gender: Trans MtF

Re: Wanneer iedereen om je heen al wel 'echt' leeft...

Bericht door Irisaperture »

Dit ken ik ook, om mij heen worden nu allemaal mensen (en soms zijn dat oud-klasgenoten) zwanger, gaan trouwen en zie ik op foto's van feestjes voorbij komen terwijl ik zelf op feestjes al heel snel tot het behang ga behoren omdat ik weinig aansluiting vind bij anderen (ook wel vanwege het transgender zijn en het gevoel hebben bij niemand te horen, niet bij de mannen en niet bij de vrouwen, maar ook gewoon merken dat ik weinig op heb met de korte bullshit gesprekjes over Jan z'n nieuwe Volvo die recht baan kan houden door naar de strepen op de weg te kijken).
Het is een rare mix, want ik ben op zich ook bij vlagen ongelooflijk tevreden als ik op mijzelf ben en mijn eigen dingen kan doen.

Inmiddels heb ik van mijn psychologe ook wel begrepen dat er mensen kunnen zijn die door de genderdysforische gevoelens het gevoel hebben dat ze het volwassen zijn moeten leren op een veel latere leeftijd dan de meeste andere mensen dat doen, simpelweg omdat ze veel tijd kwijt waren met proberen te begrijpen waarom ze het niet begrijpen in plaats van opgroeien.
Een van de flauwste grappen die er mogelijk is in omroepland: "Iris...MINDER IRIS!!"
Mr.X
Berichten: 936
Lid geworden op: 17 jun 2013, 15:08
Gender: Trans FtM

Re: Wanneer iedereen om je heen al wel 'echt' leeft...

Bericht door Mr.X »

Erg herkenbaar.
Zowel tijdens mijn studie, als nu, nu ik aan het werk ben. Helaas helpt transitie dan wel, maar verwacht niet dat als je eenmaal het hele traject hebt doorlopen (waar je eindpunt dan ook moge zijn) je problemen qua achterstand ook voorbij zijn.

Ik merk nu, zo'n 6 jaar aan de testo en de operaties gehad hebbende, dat ik nog een achterstand heb. Ligt ook aan mezelf, natuurlijk. Maar zoals al genoemd door Irisaperture, merk ik dat ik veel tijd heb verloren door niet normaal op te kunnen groeien en volwassen te worden. En de kans om die groei alsnog te kunnen doen is nu veel kleiner. Als kind groei je namelijk op met anderen die hetzelfde meemaken. Daar leer je van. Maar nu als volwassene die groei te moeten meemaken zul je alleen moeten doen (of, zoals Dennis ook zegt, een groepje vinden die ook nog moet groeien).

Ik merk dat ik mezelf nog veel jonger voel dan ik ben. Mijn mentale leeftijd zal begin 20 zijn. Als ik dan zie dat mijn collegas allemaal al getrouwd zijn en kinderen hebben heb ik echt een realisatie momentje van 'oh ja, dat hoort bij deze leeftijd'. Echt bizar.

Alleen zijn en nog jong van geest heeft ook voordelen, trouwens. Ik ben nergens aan gebonden en dus erg flexibel met reizen, werk etc. Als ik zie hoe mijn collegas dan geshackeld zijn aan hun kids....tjah, dan is dit leven zo erg nog niet :P (een partner zou trouwens wel leuk zijn)
Simão
Berichten: 865
Lid geworden op: 07 aug 2013, 09:26
Gender: Transgender
Locatie: Alentejo, Portugal
Contacteer:

Re: Wanneer iedereen om je heen al wel 'echt' leeft...

Bericht door Simão »

Je uiterlijk heeft weinig met je echte leven te maken, het gaat veel meer om wat je DOET. Je kunt met dit lichaam precies wat je ook straks met je nieuwe lichaam kunt...
Het enige verschil is de perceptie van vreemden, maar die moeten je leren kennen of je nu in het ene of andere lichaam zit, jij bent jij. En die leren ze kennen.
Ga niet moedeloos ziten wachten op "het moment", maar doe gewoon dingen die je leuk vind, ga wat nieuws leren (altijd goed voor nieuwe energie, ideeën en kennissen).

Ik ben nooit in transitie gegaan, maar heb me nooit buitengesloten gevoeld bij mannen of vrouwen. Het enige dat onhandig kan zijn is relaties, maar ook daar kun je buiten en er zijn ook mensen die je gewoon zien voor wie je bent en niet zozeer bezig zijn met geslachtsdelen enzo.
"We vinden steun bij de mensen die het met ons eens zijn, en groei bij de mensen die het met ons oneens zijn" Frank A.Clark
Nate_0
Berichten: 2923
Lid geworden op: 04 aug 2016, 20:16
Gender: Man

Re: Wanneer iedereen om je heen al wel 'echt' leeft...

Bericht door Nate_0 »

Persoonlijk heb ik niet het idee dat die fase ooit echt "over" is. Misschien wanneer mijn lichaam precies hetzelfde is als dat van een cis-man? Maar uiteindelijk zijn er altijd dingen die niet "passen", die "anders" voelen/zijn, en voor mij is dat iets wat ik opzij moet zetten om "echt" te gaan leven. Uiteindelijk voelen de meeste mensen zich wel eens zo (óók die cismannen/vrouwen die er helemaal bij lijken te horen). Voor iemand die trans is, zijn die zorgen wellicht uitvergroot of we focussen op iets anders, maar wég wég? Nee, dat gaat niet gebeuren, helaasch.
meerdere zakken met zaagsel
Plaats reactie