debat op 2

[Anon20180501]

Dus homoseksuele mannen hebben in bepaalde opzichten geen mannelijke hersenstructuur?

Ik ken veel vrouwelijke homoseksuelen die zich echt wel helemaal man voelen maar wel erkennen dat ze in bepaalde opzichten vrouwelijk zijn en dat ook van zichzelf hebben geaccepteerd. Het is helemaal niet zo'n gekke gedachte te denken dat mannelijkheid en vrouwelijkheid aangeboren eigenschappen zijn toch? Het is wat ouderwets te denken dat deze slechts maatschappelijk bepaald zijn. Het klopt bovendien niet met wat je om je heen ziet. Veel homoseksuele mannen ontwikkelen zich vanaf de kindertijd al in vrouwelijke richting... zelfs dusdanig dat zij soms denken een meisje te zijn en dan tegen de pubertijd erachter komen dat ze toch gewoon mannen zijn.

Ik dacht dat je het over fysieke verschillen in de hersenstructuur had, net zoals de hypofyse van transgenders fysiek verschilt met die van niet genderdysfore mannen. (in mijn geval)
Verder ben ik het met je eens dat een afwijkende seksuele geaardheid aangeboren is. Het kan even duren voordat je erachter komt welke geaardheid en die kan soms ook nog veranderen in de loop van je leven. Geldt overigens ook voor transgenders, je seksuele geaardheid kan evolueren tijdens het traject en ook nog in de jaren daarna.

Liefs, Daniela

[Fay]

Joyy,

"Je hebt er niets aan in sneltrein vaart alles 'achter de rug' te hebben en dan achteraf nog een hele hoop te moeten gaan opruimen omdat je daar overheen gestapt bent".

Snel gaat het toch niet, vanaf de intake, er gaat toch enige tijd weer overheen eer je aan de operatie toe bent.

Wat ik zelf van mening ben toebedeeld, is dat in alle fasen van het langzaam naar een volledige 24/7 leven in het gewenste geslacht, is dat je bij elke stap je weer die stand in jou transitie een plek geeft, je camp weer opslaat als het ware, waarmee je alleen nog meer geschiedenis op bouwt om later te verwerken / achter je te laten. Ik denk dan dat hoe eerder je gaat leven 24/7 in het door jou gewenste geslacht, hoe eerder je DAAR aan werkt, DAT opbouwt, zonder nog langer aan je verleden te werken. Dat je niet meteen je ideaal hebt bereikt bij aanvang 24/7 hindert niets. Maar zolang je daar niet voltijds aan werkt zal dat alleen een ver van mijn bed show blijven. Besteed zo min mogelijk tijd en energie aan iets wat je toch zo weer zal afbreken, achter je laten.

Maar ieder is vrij te doen wat die zelf dankt voor haar // hem het meest haalbare is.

gwendolyn

Snel gaat het in mijn geval momenteel wel omdat ik zoals het er naar uitziet in februari ga beginnen met androcur en in die periode 'om' zal gaan

Ik ken ook transen die in 1 1/2 jaar alles 'achter de rug' hebben, Thailand, mag ieder voor zichzelf uitmaken maar mij lijkt het niet verstandig

Verder kun je uiteraard nooit alles uit je verleden opruimen voordat je transitie ingaat, hoeft ook niet, wel vond ik het noodzaak enkele zaken eens onder de loep te nemen, omdat ik er los van GD niet omheen kon,er moest nog een hoop verwerkt worden, dat heeft me enorm goed gedaan, met het groeiende besef dat daardoor meer ruimte in mijn hoofd kwam, en ik ook een veel helder beeld begon te krijgen mbt wat er met me aan de hand was op Gendervlak

Ik neme je ervaring/visie ter harte iig en ik deel je mening dat het iig goed is niet te lang te wachten en te besluiten om te gaan, echter wel als de tijd ervoor rijp is, je er klaar voor bent, en dat weet je als je je gevoel volgt

Joyy

[Gwendolyn]

mevrouwgriezel schrijft;

Hersenonderzoek heeft ook al aangetoond dat transen die op vrouwen vallen in bepaalde opzichten geen vrouwelijke hersenstructuur hebben, dat is erg belangrijke informatie en ik ben ervan overtuigd dat het laatste woord hier nog niet over is gezegd in de wetenschap.

Dus homoseksuele mannen hebben in bepaalde opzichten geen mannelijke hersenstructuur? Met andere woorden, de hypofyse van transgenders wijkt af van hun geslachtsgenoten maar daarnaast wijkt hun hersenstructuur onderling ook weer af door hun seksuele geaardheid? Ik zal niet zeggen dat het niet klopt maar ik ben er wel benieuwd naar of dat inderdaad zo is. Niet dat deze wetenschap ooit enige invloed zal hebben op mijn keuzes, die laat ik van mijn gevoelens afhangen.

Liefs, Daniela

Ik zeg hierop, er staan twee personen langs de weg, naar een Ferrari te kijken, de ene zegt, die gaat snel, dat moet wel, waarbij de ander zegt, nee DIE gaat helemaal niet snel, want de bestuurder gaat nooit harder rijden dan 100 km/uur! Het is uiteindelijk de combinatie van voertuig en bestuurder die het functioneren van het geheel bepaalt

Daarmee wil ik zeggen, dat ongeacht hoe wij er fysiek in elkaar zitten, het is de geest die bepaalt wat er uit komt. Of je mannelijk / vrouwelijk, hetero, homo, lesbisch, Bi, of wat het zij, bent.

Dat blijkt al uit de aanname bij geboorte, bij het zien van fysieke kenmerken, dat de persoon of een mannelijk of een vrouwelijk persoon zou zijn. Wij weten maar al te goed dat dat niet altijd klopt. Al suggereert de fysiek dat wel. De energie van het leven, die ieder levende mens heeft is ondoorgrondelijk. Al zullen er wel met zo veel mensen op de wereld velen overeenkomsten hebben. Je kunt dan allerlei onderzoeken doen, daar mee zal je alleen overeenkomsten kunnen aantonen, doch de waarheid achter het functioneren van het menselijk brein, van de energie die daar weer in zit, zal eeuwig een geheim blijven. Het menselijk geest zal immer ondoorgrondelijk blijven, en dat moet ook zo blijven.


Mijn gedachte daar over.
Gwendolyn

[J1nny]

Ik ben jaren uitgescholden voor hetero, het blijkt dat ik lesbienne ben.

[Gwendolyn]

Quote: "Ik ken ook transen die in 1 1/2 jaar alles 'achter de rug' hebben, Thailand, mag ieder voor zichzelf uitmaken maar mij lijkt het niet verstandig"

Die hebben niet alles achter de rug, louter de operatie, SRS en misschien nog een bvg. Daar eindigt ook hun transitie niet. Zij kunnen echter dan, of dan al, de volledige aandacht besteden voor zo ver, aan het zijn, en niet meer hoeven hun energie nog hoeven te delen met vraagstukken over de SRS of een bvg indien die ook gedaan is. Je kan je pas op je "nieuwe lijf" instellen, het een deel van je laten uitmaken, als het fysiek verwezenlijkt is. Dat zal nooit kunnen zolang dat wel de bedoeling is, maar nog niet is geschied.

Eerst een woning bouwen, dan inrichten. Niet eindeloos over de inrichting zeuren / bekommeren. Eerst een basis hebben om verder op te kunnen bouwen. Met die basis bedoel ik het traject in gaan, de nodige operatie / s ondergaan, om daar weer verder op te bouwen, en ondertussen aan je eigen identiteit werken zodra je in het traject stapt, of het liefst al eerder. Werken aan je identiteit gebeurt door iedere mens, levens lang. Ik denk dat wij het doen vanaf het moment dat je afscheid neemt van het verleden, en aan je persoonlijke traject, aangevuld met steun van "het traject", om aan je werkelijke IK te werken. Dat is ook een levens werk, maar met dien verstand dat je eindelijk alsmaar meer jezelf wordt en nimmer meer ten koste van je ware ik blijf voortborduren op een verleden die alleen maar een pseudo identiteit blijkt te zijn.

Daarnaast, en parallel, lopen zaken als onverwerkt leed uit het verleden, traumas enz. Die feitelijk los staan van of misschien beïnvloed werden door, je genderdysforie. Wachten tot dat je die allemaal goed en wel verwerkt hebt kan een levens werk zijn, wacht daar als het even kan, niet op. Laat dat parallel lopen aan de stap om je ware zelf te zoeken en zo mogelijk zijn.

Maar nogmaals al probeer ik mensen ermee over de streep te halen, ieder zal voor zich zelf uitmaken wat hij / zij wil en gaat doen. Daar is geen goed of fout aan, Ieder mens is uniek, dat geldt ook voor beslissingen, handelen. Dus wat iemand ook doet, het is feitelijk "altijd goed", voor "hem" of"haar", ( of ergens daar tussen in natuurlijk ), zijnde zijn / haar leven. Het kan hoogstens aangemerkt worden als anders dan wat "ik", "jij" of"welk ande" doet of denkt.

Ieder succes gewenst, met het innerlijke strijd dat genderdysforie heet.

Gwendolyn

[Anon20180501]

Gwendolyn schrijft;

Daarmee wil ik zeggen, dat ongeacht hoe wij er fysiek in elkaar zitten, het is de geest die bepaalt wat er uit komt. Of je mannelijk / vrouwelijk, hetero, homo, lesbisch, Bi, of wat het zij, bent.

De geest bepaald inderdaad wie we zijn maar het sociaal culturele- en het ecologische milieu hebben invloed (gehad) op de geest. Dogma's en milieuvervuiling kunnen de chemische samenstelling en structuur van onze hersenen aantasten, dus ons gevoel en denken beinvloeden. maw. Is mijn genderdysforie aangeboren of een gevolg van een chemische herschikking in mijn hersenen? Niet iets om je daar als transgender iets van aan te trekken want hoe dan ook, dat je transgender bent is een 'voldongen' feit. Ik blijf er hoe dan ook bij dat het aangeboren is omdat de keuzes en kansen van onze voorouders het milieu waarin wij geboren zijn hebben geschapen.

Liefs Daniela

[Fay]

Quote: "Ik ken ook transen die in 1 1/2 jaar alles 'achter de rug' hebben, Thailand, mag ieder voor zichzelf uitmaken maar mij lijkt het niet verstandig"

Die hebben niet alles achter de rug, louter de operatie, SRS en misschien nog een bvg. Daar eindigt ook hun transitie niet. succes gewenst, met het innerlijke strijd dat genderdysforie heet.

Gwendolyn

Klopt, en met ales achter de rug bedoel ik het lichamelijke proces, het geestelijke lijkt me veel belangrijker, in samenhang uiteraard,las ergens dat je geest het tempo bepaald, ben het daarmee eens, want we hebben allemaal onze bagage en beperkingen, je kan niet sneler gaan dan je geest toelaat zonder tegen jezelf aan te lopen, en dankje

Joyy

[Merel77]

.de MTF waarbij de vrouwelijkheid van binnenuit komt zijn heel erg zeldzaam.
De MTF bij wie de mannelijkheid van binnenuitkomt zijn allesbehalve zeldzaam, het is zelfs de norm in de MTF wereld.

Ik weet wel wat je bedoelt. Gelukkig straal ik van binnen naar buiten. Volgens mij ben ik daarmee inderdaad zeldzaam. Maar helaas, de binnenkant en de buitenkant blijven 2 verschillende dingen. Extreem dikke vrouwen zeggen wel eens: ergens in mij zit een mooi prinsesje verstopt. En dat kan ook, al zie je dat niet. Het een en ander is dan ook wel een kwestie van 'willen' zien en het sociale vermogen om je een klein beetje in iemands situatie in te kunnen leven.