Waar komen die gevoelens toch vandaan?

[Dawn]

En als ik bv een presentatie heb te geven in het kader van landelijke samenwerking of advocaten managers internationals draag ik graag een blauwe bij mijn ogen passende jurk met riem en hoge laarzen, en anders iets leuks zoals mooie witte of spijkerbroek en hemdje / truitje.
Oftewel ik kijk deels waar ik heen ga en wat te doen, echter bovenal iets waar ik mij fijn bij voel

[Dawn]

Oh ja en soms vindt ik leuk om bewust underdressed ergens heen te gaan

[Marije]

Ja, dat had ik laatst op het hoofdkantoor van Shell. Loop ik daar in mijn spijkerbroek en basic t-shirt tussen de mantelpakjes.

[Andastre]

Mijn voordeel dat ik niet van spijker broeken hou dus draag bijna altijd een pantalon zowel op het werk als buiten het werk.
Draag zelden tot nooit een rok laat staan een jurk geef ik niks om ben een broeken mens , niemand bij ons eigenlijk in de
familie nagenoeg allemaal broek liefhebbers.

[Jose]

Terug te komen op het begin van deze draad. De interne worsteling van wie ik ben is inherent aan het mens zijn. Een belangrijk deel van onze puberteit gaat hierover. Wij zijn wezens die bewust zijn van ons bestaan en hiernaar handelen. En dat doen wat we denken dat sociaal verantwoord is. Passen we in onze omgeving. En daar begint bij transgenders gelijk het spanningsveld. Onze omgeving, ons lichaam geeft aan dat we man of vrouw zijn. En daar proberen we aan te voldoen. Tweede is sociale druk, als man moet je seksueel op vrouwen vallen en als vrouw op mannen. En pas je niet precies in het standaard plaatje dan heb je een probleem.
Bij genderidentiteit is de eerste vraag, wat bepaald je gender, je lichaam of je geest. Ik denk allebei. De een kan niet zonder de ander. Voor jezelf kan je evenwicht proberen te vinden waarbij lichaam en geest in balans zijn. Vroeger werd dit gedaan door met bruut geweld de geest aan te passen. Met desastreuze gevolgen voor degene die het ondergingen. Tegenwoordig is er een gezondere kijk en probeert men het lichaam aan te passen. Met het doel intern evenwicht en rust. Alleen wat is voldoende, wanneer ben je tevreden. Zoals altijd met gevoelens, het zijn lagen. Zoals de matroesjka poppetjes. Maak je 1 gevoel open dan komt er een nieuw gevoel bloot. Wat ik wil zeggen, de gevoelswereld is heel overzichtelijk totdat je gaat twijfelen. De ene twijfel roept de volgende op. En dit kan heel heftig zijn, waardoor de kijk op wie je bent volledig ondersneeuwt. En professionele hulp nodig is. De meest logische stap is een psycholoog. Heb ik ook gedaan, alleen ik kwam erachter dat lichaam en geest bij mij twee aparte entiteiten waren. We gedoogden elkaar. Hadden elkaar nodig, meer niet. Er was geen eenheid. Om deze te krijgen heb ik jaren therapie gevolgd, zoals hapto therapie, cranio sacraal en alexander techniek. Met de eenheid tussen lichaam en geest kwam ook de juiste vragen en oplossingen en kon ik langzaam worden wie ik wilde zijn. En dat is een vrouw in een mannenlichaam. En kan ik beginnen met het aanpassen van het lichaam, waardoor er meer eenheid ontstaat. Maar zonder professionele hulp lukt het niet, daarvoor zijn sommige gevoelens te overheersend en heb je een afstandelijke kijk van de psycholoog nodig. Uiteindelijk is er maar 1 persoon die kan bepalen wie je bent en wil zijn en dat ben je zelf.