te laat

[Bardem]

Hartelijk dank voor je reacties allemaal. Ik heb er echt heel veel aan gehad. De mensen die zich herkennen in mijn verhaal doen me niet alleen voelen en zijn misschien toch een teken dat ik misschien toch trans genoeg ben om me toe te laten mezelf verder te ontplooien. De goede raad heeft me ertoe aangezet opener en eerlijker te zijn naar mijn vrouw toe...

Ik ben wel even diep geweest. Mijn partner heeft me richting dokter verzonden, en die heeft me antidepressiva voorgeschreven. Ik kan nu terug slapen en het piekeren is min of meer onder controle. En, wat meer is, ik heb mijn partner opgebiecht dat mijn genderdysforie verder gaat dan enkel af en toe een rokje of kleedje aan te doen. Ze steunt me en toont bergen begrip, maar is toch bang dat ik ooit in transitie zou gaan. Ze zou me blijven steunen maar gaf aan dat het voor haar niet evident zou zijn. Ze zei letterlijk dat dit voorlopig een grens is waar ze niet over wenst te gaan. Maar voorlopig ben ik al héél blij met haar begrip. Een medische, en daardoor sociale transitie zie ik momenteel eerlijk gezegd zelf ook niet zitten.

Nu is het een kwestie om mezelf kalm te houden. Ik ben heel hard aan het zoek nu naar de naam van een hokje en doe mijn best om de hulp van de psycholoog af te wachten, mijn vrouw er niet te hard mee te belasten en vooral nog over andere dingen te praten...