Emotioneel helen na transitie?

[Alexandra11]

Ik ben nu klaar met alle operaties, SRS, FFS. Ik ben gestart in 2009 toen ik me voor het eerst aanmelde bij het VU. In 2017 heb ik mijn laatste operatie gehad: FFS.

De transitie heeft bijna 10 jaar van mijn leven weggesnoept, tijd die ik niet meer terug krijg. Nu ben ik 46, en denk dan van: en nu? ik ben heel blij en enorm dankbaar dat ik het alleenmaal heb kunnen doen. Fysiek ben ik geheeld, maar emotioneel nog niet. Ik had geen tijd voor emoties, ik was alleen maar bezich met operaties, hormonen en talloze vraagstukken dat er geen tijd was om het emotioneel te verwerken. Ik werd lang geleden gewaarschuwd voor het zwarte gat na de transitie, en dit is herkenbaar geworden.

En hoe doe je emotioneel helen? waar begin je?

Ik probeer in contact te komen met mijn gevoel en emoties, maar elke keer als ik het raak, voel ik een knauw en sluit het zich af. Het doet pijn dat ik niet bij mijn emoties kan. Ik ben dus emotioneel nog lang niet geheeld.

Wie heeft er tips?

[Frederieke]

Mijn eerste tip, maar daar heb je in deze fase niets meer aan, is om in contact te blijven met je emoties. Wat je niet verliest hoef je niet meer op te zoeken, zeg maar.

In het kader daarvan is mijn motto steeds geweest:
2. Openheid is je vriend. Dat heb ik overal gepraktiseerd, familie, werk, kerk, thuis.

En als laatste, 3. zoek lotgenoten op. En houd contact.

Groetjes, Frederieke.

[Maartje-nb]

Hi!
Ik werk als therapeut en deze vraag krijg ik dagelijks.
Even kort door de bocht:
Het klinkt als of je de afgelopen jaren roofbouw hebt gepleegd op jezelf. Je hebt je transitie als “het ultieme doel” gezien, zo lijk ik te lezen. Daarbij heb je de connectie met wie jij in wezen bent wat verwaarloosd.
Het hoopvolle is dat je elke dag dit weer kunt Helen en herstellen.
Er zijn hiervoor 3 dingen belangrijk:
- structuur -> Kijk naar al je levens gebieden en check even in hoeverre hier sprake van is.
- plezier -> waar beleef jij lol aan? Wat vind je belangrijk ? Doe elke dag minimaal 1 ding wat jou plezier geeft.
Rust en aandacht -> elke emotie is ok. Elke emotie heeft een functie en betekenis. Vaak zit het probleem (het op slot gaan zoals je het noemt) met oordelen over emoties. Vb. Je mag deze emoties niet hebben want dat maakt je zwak. Of: ik mag niet terug denken aan foto’s van vroeger of periodes van vroeger. Mensen mogen niet weten dat ik niet als vrouw geboren ben etc… allerlei oordelen en veroordelingen over de emoties die omhoog komen. Emoties ontstaan vanuit lichamelijke sensaties. Deze zijn allemaal (!) goede raadgevers. Ze hebben betekenis en geven je richting.
Om te starten met het meer vielen van emoties kun je beginnen met een simpele oefening:
- zit eens minimaal 1x per dag stil voor zo’n 10 min en stel de vraag: hoe voel ik mij? Wees dan stil en laat gebeuren wat er gebeurt. Je hoeft er niets mee. Emoties duren maximaal 90 seconden. Als je er mee in gevecht gaat soms wel een heel leven (!)
- hier kun je de vraag stellen: wat vertelt mij dit?
- en als laatste : wat heb ik nu nodig? Of wat zorgt nu voor mij?
Hoop dat je dit verder helpt in het verwerken van je emoties.
Maartje

[Josh]

Al ongeveer 10 jaar heb ik te maken met emotionele problemen, in ieder geval in zo'n mate dat ik het merk. Ik vind het moeilijk om mijn gevoelens te begrijpen en vaak lijk ik ze niet eens te hebben. Maar eigenlijk hoopt alles zich alleen maar op, en soms barst het uit in periodes van depressie of agressie/irritatie. Op die momenten heb ik geen idee waar het vandaan komt, omdat ik er op dat moment niet bij stil heb gestaan welke gevoelens ik eigenlijk aan het onderdrukken was. Dit begon al voordat ik begon met mijn transitie.

Ongeveer 2 jaar geleden begon ik dagelijks in een journal/dagboek te schrijven, hoewel ik dat nu wat minder vaak doe, gebruik ik het nog steeds vooral wanneer ik het druk heb of iets meemaak. In het begin begreep ik niet hoe dat me zou kunnen helpen. Ik wist niet waarover ik moest schrijven en dacht dat wat ik schreef 'belangrijk' moest zijn. Uiteindelijk begon ik gewoon te schrijven, over van alles en soms over niets, en dat bleek niet erg te zijn. Als ik maar iets opschreef. Zonder oordeel, gewoon doen. Vooral tijdens periodes van heftige emoties zoals depressie of agressie begon het me te helpen om alles te verwerken en langzaam te ontdekken waar het vandaan kwam.

Met de tijd kreeg ik er meer grip op en begon ik de waarde ervan in te zien. Het helpt echt om dingen van je af te schrijven, soms helpt het ook om terug te lezen en te zien hoe ver je bent gekomen, hoe je bent gegroeid en welke ontwikkeling je hebt doorgemaakt. Sommige gedachten van het verleden passen helemaal niet meer bij de persoon die je nu bent.

Ik realiseerde me ook dat ik behalve werken, de hond uitlaten en gamen/tv kijken, eigenlijk niet veel meer deed. Dus begon ik langzaam mijn horizon te verbreden met gezonde hobby's zoals naar de sportschool gaan, bushcraft vaardigheden leren, boeken lezen en koken. Ook is het goed om sociaal contact te hebben of anderen te helpen, omdat je dan niet zoveel meer met jezelf of je eigen gedachten bezig bent.

Ik ben niet opeens een ster geworden in het beschrijven van mijn emoties of gevoelens, daarin heb ik nog wel een lange weg te gaan, maar ik begrijp mijzelf nu wel beter en weet ook beter wat mij (over)prikkelt. Ik kies nu vaker dan voorheen om grenzen te stellen voor mijzelf en voor anderen.
Grenzen stellen voor jezelf en anderen is namelijk ook erg belangrijk als je beter wilt om kunnen gaan met je gevoelens en emoties.