Mijn traject bij MKV (vaginaplastiek)
-
Marije
- Berichten: 1358
- Lid geworden op: 22 okt 2021, 21:10
- Gender: Vrouw
- Voornaamwoorden: Zij/Haar
- Locatie: --
Re: Mijn traject bij MKV (vaginaplastiek)
Als zzp-er betaal je (ik in iedergeval) echt alles zelf... na de srs gewoon een paar weken geen inkomen en zo snel mogelijk weer met de laptop op schoot werken.
vrouw mama dochter zus gelukkig -
Theunix
- Berichten: 117
- Lid geworden op: 12 mei 2020, 16:09
- Gender: Non-binair
- Voornaamwoorden: die/diens
- Locatie: Meteren
Re: Mijn traject bij MKV (vaginaplastiek)
Vind het juist knap hoe je het allemaal geregeld heb! Begrijp me niet verkeerd
Ik merk vooral dat in loondienst er zoveel regels zijn waar je rekening moet houden dat het soms lijkt tegen je te werken. ZZP-er zijn geef je veel vrijheid (althans dat lijk me), maar zoals je zegt ook weer niet. Want geen uren maken = geen inkomen. Belangrijk weer snel aan de slag te gaan. In loondienst blijf je inkomen houden, ook al ben je ziek. Toch ben je altijd betreft planning afhankelijk van je werkgever en andere zoveel regeltjes. Zo valt het over beide wel iets te zeggen.
Niks meer dan respect voor je Marije
Non-Binair Trans (AMAB) - Pronouces: Die/Diens
05/03/20 - Start traject bij De Vaart
14/12/21 - Start Laser ontharen/elektrisch epileren
03/07/22 - X in het paspoort
04/07/22 - Start HRT via Gender Clinic
27/07/23 - Start Traject MKV (vaginaplastiek)
05/03/20 - Start traject bij De Vaart
14/12/21 - Start Laser ontharen/elektrisch epileren
03/07/22 - X in het paspoort
04/07/22 - Start HRT via Gender Clinic
27/07/23 - Start Traject MKV (vaginaplastiek)
-
Theunix
- Berichten: 117
- Lid geworden op: 12 mei 2020, 16:09
- Gender: Non-binair
- Voornaamwoorden: die/diens
- Locatie: Meteren
Re: Mijn traject bij MKV (vaginaplastiek)
Hoi Lieve Mensen!
Het is 15 maart en dat betekend dat het MDO tussen MKV & De Vaart geweest is. Dus tijd weer voor een update. Sinds de laatste update is er heel veel gebeurd, dus genoeg te type.
Voor het gemak gebruik ik 2 afkortingen:
HG = Hoofd Genderteam (De Vaart)
RB = Regiebehandelaar (De Vaart)
Werk
Om wat context te geven wil ik het kort even hebben over werk. Sinds vorige jaar april ben ik uitgevallen met een burn-out. Dit is door de werkzaamheden die hoorde bij mijn functie (storemanager) destijds. Sinds januari van dit jaar ben ik langzaam gaan re-integreren op werk bij een andere afdeling. Dit ging heel goed en begon mijzelf steeds stukje beter te voelen. Werken zorgde ook voor een beetje afleiding en hielp om de tijd door te komen tot het MDO. Ook heeft mijn werk een loopbaancoachtraject aangeboden, wat ik met beide handen heb aangenomen. Het is altijd fijn om meer inzicht te krijgen waar ik nou echt weer energie van krijg.
Mijn oude functie kan ik niet meer uitvoeren naar mijn mening. De arboarts was daar mee eens afgelopen december. Vandaar dat ik tijdelijk ben gaan re-integreren op het hoofdkantoor. Ook om zo te ontdekken of kantoor werk eventueel iets voor mij is. Dat is het! Het ging namelijk allemaal zo goed, dat ik eigenlijk deze maand alweer mijn volledige uren ging draaien.
Iets meer dan 2 weken terug had ik met mijn HRBP en leidinggevende op het hoofdkantoor een gesprek hierover. Hoe gaan we het aanpakken. Ik had namelijk de vraag gesteld “hoe nu verder”. Mijn werk weet dat ik binnenkort een operatie kan krijg. Daar ben ik altijd transparant over geweest.
Nou het gesprek was totaal niet wat ik ervan verwacht had.☹ Het kwam erop neer dat mijn werk (grote horecamaatschappij) geen andere functie over had die kon opvullen. Dus er waren 2 opties: 1 terug naar mijn eigen functie waar ik oorspronkelijk voor was aangenomen of 2 via een VSO afscheid van elkaar nemen, ontslag. Dit wel met behoud van recht op WW-uitkering.
Dit kwam even binnen en het voelde alsof de grond onder mijn voeten verdween. Ik heb een aantal dagen naar van geweest, tot paniek aanvallen aan toe. Vooral dat werk eigenlijk een week later een antwoord wilde. Ik was er zo ziek van, dat ik fysiek even niet meer instaat was om te werken. Dus ik mijzelf opnieuw heb 100% ziekgemeld.
Tot nu toe had ik veel initiatief genomen, meegedacht en altijd meegewerkt aan mijn re-integratie. Mijn doelstelling was altijd weer volledig te kunnen werken en mentaal in de juiste vibe te zitten voordat ik de operatie in gaat. Ook vind ik het gewoon fijn om aan de slag te gaan. Dit viel allemaal weg en gaf mij opnieuw burn-out klachten. De operatie blijf namelijk prioriteit nummer 1 en gaat goe dan ook door. Toch leek die even weg te vallen.
Na wat advies te hebben ingewonnen de afgelopen weken bij het UWV en FNV. Ben ik weer rustiger geworden en heb ik mijzelf kunnen herpakken. Ik merk dat ik stukken sneller herstel in vergelijking met vorig jaar. Ook heeft werk opnieuw de bedrijfsarts ingeschakeld (dit was ook het advies van UWV en FNV). Ik ben bijna 52 weken ziek. Er gaan dan enkele radertjes lopen. Er komen enkele onafhankelijke onderzoeken aan om te kijken wat ik nog wel kan. Dit is verplicht volgend de wet. Er staat nu een Afspraak gepland bij de arboarts eind april. De resultaten die uit de testen voort komen vormen een basis om verder te gaan. Het kan zijn dat ik veder ga met spoor 1 of dat we een spoor 2 traject gaan inzetten. Dat laatste heeft mijn voorkeur en hoop dat het daarop neerkomt. Het zal dan allemaal kloppen met hoe ik het in mijn hoofd heb.
Al met al een emotionele periode. Gelukkig ben ik er weer bovenop aan het komen en voel mijzelf ready voor de operatie. Ik vertel dit omdat ik het belangrijk vind dat ik geen zorgen hoef te maken over geld, werk of andere zaken tijdens mijn herstel. Stress draagt niet bij aan een voorspoedig herstel. Ook al ben ik op en top fit! (Ondertussen alweer 85,5kg
)
De Vaart
In mijn vorige update had ik verteld dat mijn psycholoog is uitgevallen. Toch stond een nieuwe afspraak gepland op 28 februari om 11:00 die niet afgebeld was. Eenmaal op locatie was mijn behandelaar nergens te bekennen. Na een half uurtje wachten toch maar even gebeld. Diegene aan de telefoon kon niet in de systemen om te checken of mijn behandelaar nog steeds ziek is. Iemand die dat wel kon, zou pas weer om 13:00 terug zijn. Ik was dus voor niks naar Zwolle gereisd die dag.
Dit was de zoveelste keer is dat mijn afspraak niet tijdig in afgezegd en dat de communicatielijnen vanuit het secretariaat niet goed gaan. Dezelfde dag nog heb ik een e-mailtje getuurd met dat ik erg ontevreden ben over de gang van zaken. Ook dat ik graag duidelijkheid wil van hoe verder. Ik voelde mijzelf als client niet gehoord.
Een week later kreeg ik een reactie op mijn mailtje van de klachtenfunctionaris met uitnodiging tot gesprek. Dit zal samen zijn met het hoofd genderteam (HG) van De Vaart. De afspraak is nog één keer verzet omdat de klachtenfunctionaris ziek is uitgevallen. Beetje ironisch omdat juist een deel van mijn klacht was dat er zoveel uitval was. Maar goed, kan gebeuren en gelukkig kon het een paar dagen later wel doorgaan.
Het gesprek vond plaats begin maart met de klachtenfunctionaris & HG. Het was een erg fijn en open gesprek. Ik heb compensatie gekregen voor de gemaakte reiskosten, beide erkende mij in mijn klachten en boden excuses ervoor aan. Er werd goed naar mijn geluisterd en in oplossingen gedacht. Wat ik het belangrijkste vond! Al met al een goed constructief en effectief gesprek. Alle lof naar deze twee medewerkers!
Tijdens het gesprek is gesproken over mijn behoefte aan begeleiding tijdens het traject bij MKV. Er werd gekeken bij wie ik tussentijds terecht kan hiervoor. Gezien mijn oorspronkelijke behandelaar nog niet terug is. Ook heb ik aangegeven dat ik verder wil gaan met ACT waar mijn behandelaar en ik vorig jaar gestart mee zijn. Echter staat dit los van mijn genderzorg vraag. Het was iets wat naar voren kwam tijdens de gespreken afgelopen jaren. Het kon mij helpen in het leven algemeen maar niet met mijn gendervraag stuk. Dus fijn dat daar ook iemand voor word gezocht en gekeken word buiten het genderteam.
De oplossing betreft het MDO met MKV was dat de regiebehandelaar (RB) mijn dossier tijdelijk overneemt. Dit is trouwens standaardprocedure als iemand uitvalt en een MDO staat gepland. De RB weet namelijk ook van mijn dossier af. Die begeleid namelijk het proces bij De Vaart. Daarnaast zal HG ook aansluiten bij het MDO. Dit om te voorkomen dat het eventueel nog langer gaat duren voor mij als RB uit zal vallen en daardoor het MDO niet door kon gaan. Een extra vang net dus, heel fijn!
Ook was de afspraak dat ik de dag naar het MDO (vandaag) in de ochtend word gebeld door HG voor een update.
De dag van de MDO zelf (gisteren), heb ik nog even contact gehad met RB. Dit leek ons allebei een goed idee om zo op één lijn te zitten. Ook daarnaast om even kennis te maken met elkaar. Want mijn dossier is bekend bij RB maar we hadden nog niet echt contact gehad met elkaar. Tijdens dat gesprek heb ik aangegeven dat ik met smack wacht op de operatie. Dat ik al maanden aan het voorbereiden ben en probeer om zo vitaal mogelijk te zijn voor de operatie. Ook daarnaast nogmaals aangegeven dat ik op ten duur verder wil gaan met ACT maar dit volledig los staat van mijn gendervraag stuk. Ik heb zelf de optie opgegooid om bij een andere behandelaar op ten duur ACT te volgen mocht er geen plek zijn bij De Vaart. RB kwam zelf met de opmerking dat het handigst is om eventueel na de operatie ACT te gaan volgen. Zodat ik mij volledig kan focussen op de operatie. Dat leek mij een goed idee.
Al met al is het dus goed gekomen bij De Vaart. MDO gaat door, er zijn 2 mensen bezig met mijn dossier en alles staat op groen licht vanuit De Vaart voor de operatie. Allemaal positieve dingen!
MDO
Toen was het vandaag, de dag na het MDO. Zoals afgesproken werd ik vanochtend gebeld. Echter was het met wat minder goed nieuws. De operatie kan NOG NIET doorgaan. Toen ik dar hoorde, voelde ik mijzelf opnieuw door de grond zakken. Dit is al de tweede keer in drie weken tijd dat alles weer tegen lijk te zitten... Is het allemaal domme pech?
Het stoplicht staat nog op rood/oranje bij Dr. Kanhai. De reden hiervoor is dat hij vanwege het feit dat ACT nog in de pijpleiding zit. Niet volledig is overtuigd dat ik klaar ben voor de operatie en bang is dat ik wellicht door ACT van gedachten kan veranderen betreft mijn operatie vraagstuk. Hij wil eerst dat RB hierover met mijn in gesprek gaat van hoe ik ertegenaan kijk en dan weer terugkom in het volgende MDO. Dit hoefde niet lang volgens hem, maar dat gesprek moet eerst plaats vinden. Het was volgens hem niet meteen een harde nee maar wil zeker van zijn dat hij en De Vaart mij juist inschatten. Kanhai wil daar graag gerust in gesteld worden doordat De Vaart met mij nog langer door praat hierover.
De Vaart (HG & RB) heeft proberen uit te leggen dat ACT geen behandeling is gericht op identiteitsontwikkeling en niet verwacht wordt dat er dingen zullen gaan veranderen. Maar dat het juist te maken heeft met al dan niet andere klachten. Dus dat wat betreft hun niks in de weg staat voor de operatie. Toch wilde Dr. Kanhai graag hierin gerustgesteld worden alvorens ik op de lijst word gezet.
Ik zou mijn emotie even onder een andere kopjes uitlichten. Deze gaan alle kanten op. pffff…….
De eerste volgende MDO is nu 6 mei. In april had ik al een gesprek staan met de RB. Dus dat komt goed uit. Ter voorbereiding van dat gesprek en omdat ik nog behoefte heb aan verdere uitleg. Heb ik volgende week met het HG ook een afspraak staan. Fijn dat die ruimte er is, maar zo vervelend dat ik weer 8 weken moet wachten op groenlicht…..
Gevoelens
Logischerwijs reageerde ik hier heel emotioneel op het bericht. Ik vind het in de eerste instantie heel absurd en raar dat er zoveel twijfel is over één ding: Heb ik er wel goed over nagedacht. Althans zo komt het over nu. Denk dat de meeste van jullie wel iets kunnen voorstellen hierbij. Ik praat al jaren met een psycholoog over mijn gendervraagstuk. Een besluit tot operatie neem je niet van de een op andere dag.
Gelukkig kreeg ik de ruimte voor mijn emoties tijdens het telefoongesprek. Wat fijn was omdat ik de behoefte had om even te smijten met gevoelens. Wat vooral de boventoon op dat moment voerde was het gevoel van onmacht! Het gevoel dat ik voor de zoveelste keer moet bewijzen dat dit de juiste beslissing voor mij is. Het is de eerste keer dat ik dat zo sterk voel. Bij de Vaart heb ik altijd het gevoel gehad dat er ruimte voor mij is, dat ik niks hoef te bewijzen. De insteek is altijd geweest dat ik dingen voor mijzelf moest bevestigen, dat ik volledig achter mijzelf sta en dat er draagvlak is voor wat ik doe. Nooit het gevoel gehad dat ik in een soort examen setting mijzelf moest bewijzen. Zelf niet tijdens de diagnostiek. Ook al is dat letterlijk een vragenlijst invullen. Toch heb ik nooit gevoeld dat ik antwoorden moest twisten om maar “goedgekeurd” te worden. In de maatschappij moeten wij ons al zo vaak “bewijzen” of “weerbaar” opstellen. Dacht dat de genderzorg onze safe space was. Helaas kon HG er niks aan verander uiteraard. Die gaf het ook alleen de boodschap door.
Ik heb ook nog gezegd dat mijn behandelaar ACT nooit zo in de pictures zou zetten. Is een aanname natuurlijk en achteraf beetje spijt van dat ik dat gezegd heb. HG en RB doen ook hun best. Toen ACT in beeld kwam was het altijd zo van “Dat kan ooit eens van pas komen maar is nu zeker niet nodig”. Ik vergelijk het altijd met een kookcursus. Koken kan ik al, maar het perfectioneren en doorleren is altijd mooi meegenomen. Aka. ik ken mijzelf, maar verdieping is altijd handig, niet nodig.
Ik snapte vooral ook niet waaruit de twijfel van Dr. Kanhai is ontstaan. Is het omdat mijn eigen behandelaar, die mij al jaren kent, er niet bij was? Kennen HG en RB mij te kort en is daardoor de twijfel ontstaat? Speelt mijn non-binari zijn een rol? Wat moet ik doen om die twijfel weg te nemen? Hoe moet ik mijzelf bewijzen dat dit de juiste stap voor mij is? Is het niet al genoeg dat ik al honderden euro’s heb uitgegeven aan spulletjes t.b.v. mijn herstel na de operatie. Ik heb een hele kamer omgetoverd…. Ugh… frustraties.
Ah fijn, nu dat ik dit aan het typen ben in de middag. Is het allemaal een beetje bedaard en kan ik het wat makkelijker relativeren. De emoties blijven nog wel even, maar ik zie ook dat dit mij een soort van vertrouwen geeft. Vertrouwen in dat Dr. Kanhai zorgvuldig is. Dit geeft voor mij aan dat hij het beste met zijn patiënten voor heeft. Dit getuig van professionaliteit. De beslissing om de vaginaplastiek door hem te laten uitvoeren is nog steeds de juiste. Ook moet ik nog even langer wachten.
Ik probeer het de komende tijd (alweer) positief in te zien. Er staan een aantal gesprekken gepland. De volgende MDO staat gepland. Op werk lopen ook dingen zoals ze horen te lopen. Alles loopt in elkaar over en valt qua tijdlijn als het goed is zo in elkaar. Ik heb de tijd en ruimte om mijzelf (opnieuw) optimaal voor te bereiden. Hopelijk heb ik dan begin mei dan echt een uitzicht op een datum.
Nu eerst een korte vakantie plannen voor in april.
Last minute edit: Wat ik nog wil meegeven aan iedereen die dit leest. Probeer niet alles van de operatie te laten afhangen. (Dit zeg ik achteraf ook tegen mijzelf) Het komt goed!
Het is 15 maart en dat betekend dat het MDO tussen MKV & De Vaart geweest is. Dus tijd weer voor een update. Sinds de laatste update is er heel veel gebeurd, dus genoeg te type.
Voor het gemak gebruik ik 2 afkortingen:
HG = Hoofd Genderteam (De Vaart)
RB = Regiebehandelaar (De Vaart)
Werk
Om wat context te geven wil ik het kort even hebben over werk. Sinds vorige jaar april ben ik uitgevallen met een burn-out. Dit is door de werkzaamheden die hoorde bij mijn functie (storemanager) destijds. Sinds januari van dit jaar ben ik langzaam gaan re-integreren op werk bij een andere afdeling. Dit ging heel goed en begon mijzelf steeds stukje beter te voelen. Werken zorgde ook voor een beetje afleiding en hielp om de tijd door te komen tot het MDO. Ook heeft mijn werk een loopbaancoachtraject aangeboden, wat ik met beide handen heb aangenomen. Het is altijd fijn om meer inzicht te krijgen waar ik nou echt weer energie van krijg.
Mijn oude functie kan ik niet meer uitvoeren naar mijn mening. De arboarts was daar mee eens afgelopen december. Vandaar dat ik tijdelijk ben gaan re-integreren op het hoofdkantoor. Ook om zo te ontdekken of kantoor werk eventueel iets voor mij is. Dat is het! Het ging namelijk allemaal zo goed, dat ik eigenlijk deze maand alweer mijn volledige uren ging draaien.
Iets meer dan 2 weken terug had ik met mijn HRBP en leidinggevende op het hoofdkantoor een gesprek hierover. Hoe gaan we het aanpakken. Ik had namelijk de vraag gesteld “hoe nu verder”. Mijn werk weet dat ik binnenkort een operatie kan krijg. Daar ben ik altijd transparant over geweest.
Nou het gesprek was totaal niet wat ik ervan verwacht had.☹ Het kwam erop neer dat mijn werk (grote horecamaatschappij) geen andere functie over had die kon opvullen. Dus er waren 2 opties: 1 terug naar mijn eigen functie waar ik oorspronkelijk voor was aangenomen of 2 via een VSO afscheid van elkaar nemen, ontslag. Dit wel met behoud van recht op WW-uitkering.
Dit kwam even binnen en het voelde alsof de grond onder mijn voeten verdween. Ik heb een aantal dagen naar van geweest, tot paniek aanvallen aan toe. Vooral dat werk eigenlijk een week later een antwoord wilde. Ik was er zo ziek van, dat ik fysiek even niet meer instaat was om te werken. Dus ik mijzelf opnieuw heb 100% ziekgemeld.
Tot nu toe had ik veel initiatief genomen, meegedacht en altijd meegewerkt aan mijn re-integratie. Mijn doelstelling was altijd weer volledig te kunnen werken en mentaal in de juiste vibe te zitten voordat ik de operatie in gaat. Ook vind ik het gewoon fijn om aan de slag te gaan. Dit viel allemaal weg en gaf mij opnieuw burn-out klachten. De operatie blijf namelijk prioriteit nummer 1 en gaat goe dan ook door. Toch leek die even weg te vallen.
Na wat advies te hebben ingewonnen de afgelopen weken bij het UWV en FNV. Ben ik weer rustiger geworden en heb ik mijzelf kunnen herpakken. Ik merk dat ik stukken sneller herstel in vergelijking met vorig jaar. Ook heeft werk opnieuw de bedrijfsarts ingeschakeld (dit was ook het advies van UWV en FNV). Ik ben bijna 52 weken ziek. Er gaan dan enkele radertjes lopen. Er komen enkele onafhankelijke onderzoeken aan om te kijken wat ik nog wel kan. Dit is verplicht volgend de wet. Er staat nu een Afspraak gepland bij de arboarts eind april. De resultaten die uit de testen voort komen vormen een basis om verder te gaan. Het kan zijn dat ik veder ga met spoor 1 of dat we een spoor 2 traject gaan inzetten. Dat laatste heeft mijn voorkeur en hoop dat het daarop neerkomt. Het zal dan allemaal kloppen met hoe ik het in mijn hoofd heb.
Al met al een emotionele periode. Gelukkig ben ik er weer bovenop aan het komen en voel mijzelf ready voor de operatie. Ik vertel dit omdat ik het belangrijk vind dat ik geen zorgen hoef te maken over geld, werk of andere zaken tijdens mijn herstel. Stress draagt niet bij aan een voorspoedig herstel. Ook al ben ik op en top fit! (Ondertussen alweer 85,5kg
) De Vaart
In mijn vorige update had ik verteld dat mijn psycholoog is uitgevallen. Toch stond een nieuwe afspraak gepland op 28 februari om 11:00 die niet afgebeld was. Eenmaal op locatie was mijn behandelaar nergens te bekennen. Na een half uurtje wachten toch maar even gebeld. Diegene aan de telefoon kon niet in de systemen om te checken of mijn behandelaar nog steeds ziek is. Iemand die dat wel kon, zou pas weer om 13:00 terug zijn. Ik was dus voor niks naar Zwolle gereisd die dag.
Dit was de zoveelste keer is dat mijn afspraak niet tijdig in afgezegd en dat de communicatielijnen vanuit het secretariaat niet goed gaan. Dezelfde dag nog heb ik een e-mailtje getuurd met dat ik erg ontevreden ben over de gang van zaken. Ook dat ik graag duidelijkheid wil van hoe verder. Ik voelde mijzelf als client niet gehoord.
Een week later kreeg ik een reactie op mijn mailtje van de klachtenfunctionaris met uitnodiging tot gesprek. Dit zal samen zijn met het hoofd genderteam (HG) van De Vaart. De afspraak is nog één keer verzet omdat de klachtenfunctionaris ziek is uitgevallen. Beetje ironisch omdat juist een deel van mijn klacht was dat er zoveel uitval was. Maar goed, kan gebeuren en gelukkig kon het een paar dagen later wel doorgaan.
Het gesprek vond plaats begin maart met de klachtenfunctionaris & HG. Het was een erg fijn en open gesprek. Ik heb compensatie gekregen voor de gemaakte reiskosten, beide erkende mij in mijn klachten en boden excuses ervoor aan. Er werd goed naar mijn geluisterd en in oplossingen gedacht. Wat ik het belangrijkste vond! Al met al een goed constructief en effectief gesprek. Alle lof naar deze twee medewerkers!
Tijdens het gesprek is gesproken over mijn behoefte aan begeleiding tijdens het traject bij MKV. Er werd gekeken bij wie ik tussentijds terecht kan hiervoor. Gezien mijn oorspronkelijke behandelaar nog niet terug is. Ook heb ik aangegeven dat ik verder wil gaan met ACT waar mijn behandelaar en ik vorig jaar gestart mee zijn. Echter staat dit los van mijn genderzorg vraag. Het was iets wat naar voren kwam tijdens de gespreken afgelopen jaren. Het kon mij helpen in het leven algemeen maar niet met mijn gendervraag stuk. Dus fijn dat daar ook iemand voor word gezocht en gekeken word buiten het genderteam.
De oplossing betreft het MDO met MKV was dat de regiebehandelaar (RB) mijn dossier tijdelijk overneemt. Dit is trouwens standaardprocedure als iemand uitvalt en een MDO staat gepland. De RB weet namelijk ook van mijn dossier af. Die begeleid namelijk het proces bij De Vaart. Daarnaast zal HG ook aansluiten bij het MDO. Dit om te voorkomen dat het eventueel nog langer gaat duren voor mij als RB uit zal vallen en daardoor het MDO niet door kon gaan. Een extra vang net dus, heel fijn!
Ook was de afspraak dat ik de dag naar het MDO (vandaag) in de ochtend word gebeld door HG voor een update.
De dag van de MDO zelf (gisteren), heb ik nog even contact gehad met RB. Dit leek ons allebei een goed idee om zo op één lijn te zitten. Ook daarnaast om even kennis te maken met elkaar. Want mijn dossier is bekend bij RB maar we hadden nog niet echt contact gehad met elkaar. Tijdens dat gesprek heb ik aangegeven dat ik met smack wacht op de operatie. Dat ik al maanden aan het voorbereiden ben en probeer om zo vitaal mogelijk te zijn voor de operatie. Ook daarnaast nogmaals aangegeven dat ik op ten duur verder wil gaan met ACT maar dit volledig los staat van mijn gendervraag stuk. Ik heb zelf de optie opgegooid om bij een andere behandelaar op ten duur ACT te volgen mocht er geen plek zijn bij De Vaart. RB kwam zelf met de opmerking dat het handigst is om eventueel na de operatie ACT te gaan volgen. Zodat ik mij volledig kan focussen op de operatie. Dat leek mij een goed idee.
Al met al is het dus goed gekomen bij De Vaart. MDO gaat door, er zijn 2 mensen bezig met mijn dossier en alles staat op groen licht vanuit De Vaart voor de operatie. Allemaal positieve dingen!
MDO
Toen was het vandaag, de dag na het MDO. Zoals afgesproken werd ik vanochtend gebeld. Echter was het met wat minder goed nieuws. De operatie kan NOG NIET doorgaan. Toen ik dar hoorde, voelde ik mijzelf opnieuw door de grond zakken. Dit is al de tweede keer in drie weken tijd dat alles weer tegen lijk te zitten... Is het allemaal domme pech?
Het stoplicht staat nog op rood/oranje bij Dr. Kanhai. De reden hiervoor is dat hij vanwege het feit dat ACT nog in de pijpleiding zit. Niet volledig is overtuigd dat ik klaar ben voor de operatie en bang is dat ik wellicht door ACT van gedachten kan veranderen betreft mijn operatie vraagstuk. Hij wil eerst dat RB hierover met mijn in gesprek gaat van hoe ik ertegenaan kijk en dan weer terugkom in het volgende MDO. Dit hoefde niet lang volgens hem, maar dat gesprek moet eerst plaats vinden. Het was volgens hem niet meteen een harde nee maar wil zeker van zijn dat hij en De Vaart mij juist inschatten. Kanhai wil daar graag gerust in gesteld worden doordat De Vaart met mij nog langer door praat hierover.
De Vaart (HG & RB) heeft proberen uit te leggen dat ACT geen behandeling is gericht op identiteitsontwikkeling en niet verwacht wordt dat er dingen zullen gaan veranderen. Maar dat het juist te maken heeft met al dan niet andere klachten. Dus dat wat betreft hun niks in de weg staat voor de operatie. Toch wilde Dr. Kanhai graag hierin gerustgesteld worden alvorens ik op de lijst word gezet.
Ik zou mijn emotie even onder een andere kopjes uitlichten. Deze gaan alle kanten op. pffff…….
De eerste volgende MDO is nu 6 mei. In april had ik al een gesprek staan met de RB. Dus dat komt goed uit. Ter voorbereiding van dat gesprek en omdat ik nog behoefte heb aan verdere uitleg. Heb ik volgende week met het HG ook een afspraak staan. Fijn dat die ruimte er is, maar zo vervelend dat ik weer 8 weken moet wachten op groenlicht…..
Gevoelens
Logischerwijs reageerde ik hier heel emotioneel op het bericht. Ik vind het in de eerste instantie heel absurd en raar dat er zoveel twijfel is over één ding: Heb ik er wel goed over nagedacht. Althans zo komt het over nu. Denk dat de meeste van jullie wel iets kunnen voorstellen hierbij. Ik praat al jaren met een psycholoog over mijn gendervraagstuk. Een besluit tot operatie neem je niet van de een op andere dag.
Gelukkig kreeg ik de ruimte voor mijn emoties tijdens het telefoongesprek. Wat fijn was omdat ik de behoefte had om even te smijten met gevoelens. Wat vooral de boventoon op dat moment voerde was het gevoel van onmacht! Het gevoel dat ik voor de zoveelste keer moet bewijzen dat dit de juiste beslissing voor mij is. Het is de eerste keer dat ik dat zo sterk voel. Bij de Vaart heb ik altijd het gevoel gehad dat er ruimte voor mij is, dat ik niks hoef te bewijzen. De insteek is altijd geweest dat ik dingen voor mijzelf moest bevestigen, dat ik volledig achter mijzelf sta en dat er draagvlak is voor wat ik doe. Nooit het gevoel gehad dat ik in een soort examen setting mijzelf moest bewijzen. Zelf niet tijdens de diagnostiek. Ook al is dat letterlijk een vragenlijst invullen. Toch heb ik nooit gevoeld dat ik antwoorden moest twisten om maar “goedgekeurd” te worden. In de maatschappij moeten wij ons al zo vaak “bewijzen” of “weerbaar” opstellen. Dacht dat de genderzorg onze safe space was. Helaas kon HG er niks aan verander uiteraard. Die gaf het ook alleen de boodschap door.
Ik heb ook nog gezegd dat mijn behandelaar ACT nooit zo in de pictures zou zetten. Is een aanname natuurlijk en achteraf beetje spijt van dat ik dat gezegd heb. HG en RB doen ook hun best. Toen ACT in beeld kwam was het altijd zo van “Dat kan ooit eens van pas komen maar is nu zeker niet nodig”. Ik vergelijk het altijd met een kookcursus. Koken kan ik al, maar het perfectioneren en doorleren is altijd mooi meegenomen. Aka. ik ken mijzelf, maar verdieping is altijd handig, niet nodig.
Ik snapte vooral ook niet waaruit de twijfel van Dr. Kanhai is ontstaan. Is het omdat mijn eigen behandelaar, die mij al jaren kent, er niet bij was? Kennen HG en RB mij te kort en is daardoor de twijfel ontstaat? Speelt mijn non-binari zijn een rol? Wat moet ik doen om die twijfel weg te nemen? Hoe moet ik mijzelf bewijzen dat dit de juiste stap voor mij is? Is het niet al genoeg dat ik al honderden euro’s heb uitgegeven aan spulletjes t.b.v. mijn herstel na de operatie. Ik heb een hele kamer omgetoverd…. Ugh… frustraties.
Ah fijn, nu dat ik dit aan het typen ben in de middag. Is het allemaal een beetje bedaard en kan ik het wat makkelijker relativeren. De emoties blijven nog wel even, maar ik zie ook dat dit mij een soort van vertrouwen geeft. Vertrouwen in dat Dr. Kanhai zorgvuldig is. Dit geeft voor mij aan dat hij het beste met zijn patiënten voor heeft. Dit getuig van professionaliteit. De beslissing om de vaginaplastiek door hem te laten uitvoeren is nog steeds de juiste. Ook moet ik nog even langer wachten.
Ik probeer het de komende tijd (alweer) positief in te zien. Er staan een aantal gesprekken gepland. De volgende MDO staat gepland. Op werk lopen ook dingen zoals ze horen te lopen. Alles loopt in elkaar over en valt qua tijdlijn als het goed is zo in elkaar. Ik heb de tijd en ruimte om mijzelf (opnieuw) optimaal voor te bereiden. Hopelijk heb ik dan begin mei dan echt een uitzicht op een datum.
Nu eerst een korte vakantie plannen voor in april.
Last minute edit: Wat ik nog wil meegeven aan iedereen die dit leest. Probeer niet alles van de operatie te laten afhangen. (Dit zeg ik achteraf ook tegen mijzelf) Het komt goed!
Non-Binair Trans (AMAB) - Pronouces: Die/Diens
05/03/20 - Start traject bij De Vaart
14/12/21 - Start Laser ontharen/elektrisch epileren
03/07/22 - X in het paspoort
04/07/22 - Start HRT via Gender Clinic
27/07/23 - Start Traject MKV (vaginaplastiek)
05/03/20 - Start traject bij De Vaart
14/12/21 - Start Laser ontharen/elektrisch epileren
03/07/22 - X in het paspoort
04/07/22 - Start HRT via Gender Clinic
27/07/23 - Start Traject MKV (vaginaplastiek)
-
Dawn
- Berichten: 497
- Lid geworden op: 15 apr 2023, 12:49
- Gender: Vrouw
- Voornaamwoorden: Zij/haar
- Locatie: Noord-Holland
Re: Mijn traject bij MKV (vaginaplastiek)
Hoi Theunix wat een ervaringen zo zwoel qua werk als medisch! Als ik het zo lees dan weet je de eerste emoties door te komen en een plekje te geven, dat is sowieso knap gezien wat je allemaal meemaakt! Houdt vol en dan komt het uiteindelijk in orde al is twee maanden uitstel niet mis! Met je werkgever als het echt spoor 2 wordt kijk dan of zij een eventuele opleiding betalen waardoor je na je SRS verder kan in de richting die je wilt.
-
Laura2021
- Berichten: 221
- Lid geworden op: 01 mar 2021, 10:13
- Gender: Vrouw
- Voornaamwoorden: Zij/Haar
- Locatie: Overijssel
Re: Mijn traject bij MKV (vaginaplastiek)
Hoi Theunix, tsjonge wat een gedoe zeg en ik vind dat je je danig veerkrachtig op stelt en zeker iets om persoonlijk trots op te zijn.
Ik herken een beetje in je verhaal en dat je voor je gevoel continue moet verantwoorden is doodvermoeiend.
Ergens is het ook wel een geruststelling dat Dr. Kanhai zo zorgvuldig is. We zullen voor je duimen dat het volgende MDO in Mei je positiever gezind is.
Ik herken een beetje in je verhaal en dat je voor je gevoel continue moet verantwoorden is doodvermoeiend.
Ergens is het ook wel een geruststelling dat Dr. Kanhai zo zorgvuldig is. We zullen voor je duimen dat het volgende MDO in Mei je positiever gezind is.
Groetjes Laura
-
Alexandra11
- Berichten: 23
- Lid geworden op: 16 feb 2024, 14:46
- Gender: Trans MtF
- Voornaamwoorden: zij/haar
Re: Mijn traject bij MKV (vaginaplastiek)
Dr Kanhai kan wel strict zijn, maar dat is goed naar mijn idee. Misschien is het om te zien of je het echt wilt en kunt wachten. Ik moest van hem bijvoorbeeld 6 maanden wachten omdat hij me vertelde dat ik moest afvallen. Dit heb ik gedaan, was toen 10kg verloren, daarna kreeg ik direct groen licht.
Qua gender identiteit, mijn persoonlijke mening is als volgt;
Ik zie gender als fluide wat kan veranderen door de jaren heen. Mijn gender "kwaliteit" is door de jaren continue verandert. Ik heb dus niet veel aan het woord "gender" omdat ik het niet meer als een kern identiteit zie. Ik zie mezelf als transsexueel. Ik haatte mijn lichaam, ik haatte sex met vrouwen, ik haatte man te zijn, want ik zie en voelde mijzelf van binnen niet zo. En dus koos ik voor operaties.
Na mijn operaties voelde ik me helemaal compleet, borstgroei, vaginaplastiek en FFS. En was er eindelijk congruiteit.
Qua gender identiteit, mijn persoonlijke mening is als volgt;
Ik zie gender als fluide wat kan veranderen door de jaren heen. Mijn gender "kwaliteit" is door de jaren continue verandert. Ik heb dus niet veel aan het woord "gender" omdat ik het niet meer als een kern identiteit zie. Ik zie mezelf als transsexueel. Ik haatte mijn lichaam, ik haatte sex met vrouwen, ik haatte man te zijn, want ik zie en voelde mijzelf van binnen niet zo. En dus koos ik voor operaties.
Na mijn operaties voelde ik me helemaal compleet, borstgroei, vaginaplastiek en FFS. En was er eindelijk congruiteit.