Intake gesprek bij het VUMC en twijfels

[D4V1F]

Hallo allemaal, vandaag had ik mijn eerste intake gesprek bij het VUMC. Het verliep erg soepel, en had mijn vragen kunnen stellen én de gender psycholoog ook zijn. Nu zit ik toch met wat twijfels die in mijn hoofd blijven hangen. Ik weet namelijk dat ik heel graag een man wil worden. Maar toch iets in mijn hoofd zegt, kan je niet misschien als een vrouw door het leven gaan? Ookal weet ik hoe verschrikkelijk ik me in mijn lichaam voel. Stel , ik heb het hele traject achter de rug, ik ben bang dat ik er spijt van heb. Een van jullie tips? Of hebben jullie ook zo'n idee/gevoel d'r over?

Groetjes, Esmay.

[intrans]

Hallo Esmay,

Dit wat jij nu zegt herken ik volkomen. Dat gevoel heb ik heel erg gehad tijdens het begin van mijn transitie en af en toe komt het nog wel eens omhoog nu ik wat verder in transitie zit. Dit gevoel komt puur door het feit dat je bang en onzeker bent. Je gaat een traject in waar je een tijdje in zult zitten en omdat je niet gelijk het licht aan het einde van de tunnel zult zien komen die onzekere gevoelens en angsten omhoog. Dit is heel normaal. Als er bij mij weer zo'n angst/gedachte omhoog komt kan ik daar paar dagen even helemaal depressief over zijn, maar wat mij helpt is te denken aan alle positieven dingen die ik ervoor terug krijg door dit traject. Dus dat je uiteindelijk lekkerder in je vel zult zitten, dat het nu eventjes doorbijten is maar het uiteindelijk wel waard zal zijn. Ook probeer ik eventjes afleiding te zoeken(gamen, films kijken, leuke dingen met vrienden doen) en helemaal niet aan het onderwerp "transgender" of alles daaromheen te denken, anders wordt het zo'n obsessie.

Groetjes,

Intrans.

[Bianca]

Hoi Esmay,

Ik denk dat de twijfel nog wel eens terug kan en zal komen.
Alleen als je nu denkt dat je er later misschien spijt van kan gaan krijgen, moet je het gewoon rustig aan doen, en de "permanente" zaken wat voor je uit schuiven.
Nu zal het hoe dan ook een tijd duren voor je de diagnostiek in kan, ik raad aan om die tijd te gebruiken om jezelf te leren kennen, en erachter te komen wat je ECHT wil.
Het gaat om jouw, en je zal misschien wat egoistisch moeten denken, maar het is jouw leven.

Sinds ik hiermee ben begonnen, is al mijn twijfel in ieder geval verdwenen.
Ieder rationeel stukje van mij probeert zaken op te zoeken om het niet te doen, om maar te stoppen, maar DIEP van binnen WEET ik wie ik ben, en dat past dus echt niet in dit lichaam.
Jij zal er zelf achter moeten komen hoe dit voor jouw is.

[Nathan90]

De twijfels horen er zeker bij.

Weet in ieder geval dat je ruim de tijd hebt om alles uit te zoeken. Veel mensen hebben de dagen voordat ze mogen beginnen met hormonen nog steeds twijfels, misschien zelfs erger dan tevoren omdat het dan echt zo dichtbij komt. Gelukkig zijn er opties voor hormonen, zoals de gels, die je per dag neemt. (en ook de injecties trouwens, per twee weken, geven wat tijd) Zo kan je met die twijfels ook gerust een aantal dagen hormonen 'proeven'. Je bent niet op slag gehaard en je stem gaat niet in twee weken dusdanig omlaag dat je niet als vrouw verder zou kunnen (als die uberhaupt al merkbaar omlaag gaat).

Zolang je weet dat er ook geen schaamte is in het afhaken mocht je beginnen met de hormonen is het goed.